Yun Che stared blankly, pinched his

Yun Che stared blankly, pinched his nose a bit, and didn’t continue with this topic: “From the Earth Profound Realm all the to the Emperor Profound Realm, this progress is too frightening. However, if the progress is too great, then there might be realm instability issues. Qingyue, it’d be good if I’ll accompany you back to the Dragon Perching Pavilion to harmonize your aura for a bit to avoid any backlash that might be left behind.”

Xia Qingyue nodded: “It’s enough if I return myself. You can play with Ling’er.”

Yun Che did not keep insisting. After warning her to be on guard, he brought Su Ling’er and left. After all, he promised Ling’er that after Xia Qingyue woke up, he’ll keep on playing with her.

After Yun Che walked far away, Xia Qingyue turned around to look at Yun Che’s figure from behind. Her mood was blank as she absent-mindedly soliloquized: “Is it because… we’re husband and wife… ?…”

………………………………

“Ling’er, where do you want to go and play?”

“Hehe… when I’m together with big brother Yun Che, my mood will turn especially good. It’ll be fine to go anywhere and play… Oh… let me think! That’s right, let’s go to the bamboo forest in the back, and play, okay?”

“Bamboo… Forest?” These two words touched upon some of Yun Che’s nerves.

“Mnn! At the foot of the mountain, there’s a big big bamboo forest. I like the wind in there the most. Only, Papa said that many dangerous profound beasts might appear there, and he never lets me go there by myself. Papa is always so busy too, so he rarely brings me there to play.”

“Bamboo forest… bamboo forest… okay, then let’s go to the bamboo forest and play.”

South of the Grandwake Clan, was a huge area covered with a bamboo forest that extended all the way to the foot of the mountain in the distance; dense emerald green color flooded that entire area. Along with the rustling of bamboo leaves, dense bamboo branches and the waves of unceasingly refreshing wind that brushed by, made people incredibly relaxed and carefree.

“Wow! So relaxing!” Standing in the middle of the bamboo forest, Su Ling’er closed her eyes and extended both her arms, and raised her little nose to sniff the refreshing air from the bamboo forest with all her might.

The bamboo forest in front of them wasn’t as dense as the one where Yun Che and Su Ling’er lived before, but after seeing that same emerald green, the same delightful refreshment, and feeling the brush of the oncoming wind, it felt like his spirit was being lightly rinsed. Looking at the bamboo forest, then looking at Su Ling’er, Yun Che became silly for a moment… At the time, that beautiful bamboo forest and that beautiful Ling’er, that beautiful world with two people, why was the only thing he saw hatred…

Su Ling’er was always that melancholic, she always told him to let go of his hatred… Perhaps, at that time, she had already let go of her past and only wanted to stay together with him. The melancholy she had later, wasn’t from her past at all, but had probably came from him instead…

“Big brother Yun Che, it’s really beautiful here right?” Su Ling’er smiled and said: “This is my favoritest place ever. Every time I come here, it feels like I’ve become a fairy, and I’ll forget all the unhappy things. I like everything here… I often think, if I grew up in the future, I’ll certainly place my family within a bamboo forest… Oh! Just thinking about it makes me so happy.”

Yun Che’s heart violently shook.

No wonder… no wonder when master died, she dragged his unconscious and heavily injured self for several days, and stopped within a patch of bamboo forest. At that time, he only believed that Su Ling’er felt it was safe and concealed… As it turns out, she was sincerely fond of bamboo forests and had a dream about bamboo forests since young.

In the bamboo forest, her heart could calm down, she could imagine herself as a fairy… and only within a bamboo forest, could she overcome her loneliness, worries, fears, depression and problems… Day after day, year after year, when forever waiting for his return.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Yun Che จ้อง blankly บีบจมูกเล็ก และไม่ได้ทำหัวข้อนี้: "จากโลกดินแดนลึกซึ้งทั้งหมดอาณาจักร Profound จักรพรรดิ ความคืบหน้าจะน่ากลัวเกินไป อย่างไรก็ตาม ถ้าความคืบหน้ามากเกินไป แล้วอาจมีปัญหาความไม่เสถียรของขอบเขตงาน Qingyue มันจะดีถ้าผมจะมากับคุณกลับไปยังศาลามังกรเกาะเพื่อให้กลมกลืน aura สำหรับบิตเพื่อหลีกเลี่ยงฟันเฟืองใด ๆ ที่อาจทิ้ง"เลยต้อง Qingyue เซี่ย: "ก็เพียงพอหากมีคืนตัวเอง คุณสามารถเล่นกับ Ling'er "Che ยุนไม่ได้ให้การยืนยัน หลังเตือนเธอให้ระวัง เขานำ Su Ling'er และซ้าย หลังจากที่ทุก เขาสัญญา Ling'er ว่า หลังจากที่เซี่ย Qingyue ตื่นขึ้นมา เขาจะเล่นกับเธอหลังจากที่ยุน Che เดินห่าง เซี่ย Qingyue รอบหันไปมองรูปยุน Che จากด้านหลัง อารมณ์เธอเป็นว่างเปล่าเป็นเธอ absent-mindedly soliloquized: "มันเป็นเพราะ...เราสามีและภรรยา... …”………………………………"Ling'er คุณต้องการไป และเล่น""ฮิฮิ...เมื่อผมพร้อมกับพี่ใหญ่ยุน Che อารมณ์ของฉันจะเปลี่ยนโดยเฉพาะอย่างยิ่งดี มันจะดีไปได้ทุกที่ และเล่น... โอ้...ผมคิดว่า ที่อยู่ ลองไปป่าไผ่หลัง และเล่น ล่ะ""ไผ่... ป่า" คำเหล่านี้สองเมื่อบางส่วนของ Yun Che ประสาทเลย“Mnn! At the foot of the mountain, there’s a big big bamboo forest. I like the wind in there the most. Only, Papa said that many dangerous profound beasts might appear there, and he never lets me go there by myself. Papa is always so busy too, so he rarely brings me there to play.”“Bamboo forest… bamboo forest… okay, then let’s go to the bamboo forest and play.”South of the Grandwake Clan, was a huge area covered with a bamboo forest that extended all the way to the foot of the mountain in the distance; dense emerald green color flooded that entire area. Along with the rustling of bamboo leaves, dense bamboo branches and the waves of unceasingly refreshing wind that brushed by, made people incredibly relaxed and carefree.“Wow! So relaxing!” Standing in the middle of the bamboo forest, Su Ling’er closed her eyes and extended both her arms, and raised her little nose to sniff the refreshing air from the bamboo forest with all her might.The bamboo forest in front of them wasn’t as dense as the one where Yun Che and Su Ling’er lived before, but after seeing that same emerald green, the same delightful refreshment, and feeling the brush of the oncoming wind, it felt like his spirit was being lightly rinsed. Looking at the bamboo forest, then looking at Su Ling’er, Yun Che became silly for a moment… At the time, that beautiful bamboo forest and that beautiful Ling’er, that beautiful world with two people, why was the only thing he saw hatred…Su Ling'er เสมอที่เศร้า เธอมักจะบอกเขาปล่อยให้ไปของความเกลียดชังของเขา... บางที ในเวลานั้น เธอมีแล้วปล่อยให้ไปของอดีตของเธอ และต้องการเข้าพักร่วมกับเขาเท่านั้น ความเศร้าโศกเธอได้ในภายหลัง ไม่จากอดีตของเธอที่ทั้งหมด แต่ได้คงมาจากเขาแทน..."พี่ใหญ่ยุน Che มันเป็นสวยงามจริง ๆ ที่นี่อยู่" Su Ling'er ยิ้ม และกล่าวว่า: "นี่คือสถานที่ของฉัน favoritest เคย ทุกครั้งที่ผมมาที่นี่ มันรู้สึกเหมือนเป็นนางฟ้า และฉันจะลืมสิ่งที่ไม่มีความสุข ผมชอบทุกอย่างที่นี่... ผมมักจะคิดว่า ถ้าดิฉันเติบโตในอนาคต ผมแน่นอนจะวางครอบครัวภายในป่าไผ่... โอ้ เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันทำให้ฉันมีความสุข"หัวใจ Yun Che ส่ายอย่างรุนแรงไม่น่าแปลกใจ...เสน่ห์เมื่อต้นตาย เธอลากหมดสติของเขา และหนักบาดเจ็บตนเองหลายวัน และหยุดภายในแพทช์ของป่าไผ่ ในเวลานั้น เขาเท่านั้นเชื่อว่า Su Ling'er รู้สึกว่า ปลอดภัย และปกปิด... ดังปรากฎว่า เธอคือรักจริงใจของป่าไผ่ และมีความฝันเกี่ยวกับป่าไผ่ตั้งแต่หนุ่มในป่าไผ่ หัวใจของเธออาจสงบลง เธอสามารถจินตนาการตัวเองเป็นนางฟ้า... และภายในป่าไผ่ เท่าสามารถเธอเอาชนะความเหงาของเธอ ความกังวล ความกลัว ภาวะซึมเศร้า และปัญหา... ทุก ๆ วัน ปี เมื่อตลอดไปรอเขากลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยุนเชจ้อง blankly, บีบจมูกของเขาเล็กน้อยและไม่ได้ดำเนินการกับหัวข้อนี้: "จากดินแดนที่ลึกซึ้งโลกทั้งหมดไปยังดินแดนที่ลึกซึ้งจักรพรรดิความคืบหน้านี้เป็นสิ่งน่ากลัวเกินไป แต่ถ้ามีความคืบหน้ามากเกินไปแล้วอาจจะมีปัญหาความไม่แน่นอนของดินแดน Qingyue ก็ต้องการจะดีถ้าฉันจะมากับคุณกลับไปที่เกาะมังกรพาวิลเลี่ยนที่จะประสานกลิ่นอายของคุณสำหรับบิตเพื่อหลีกเลี่ยงการฟันเฟืองใด ๆ ที่อาจถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ". เซี่ย Qingyue พยักหน้า" ก็พอถ้าฉันกลับตัวเอง คุณสามารถเล่นกับ Ling'er. " ยุนเจ๊ไม่ได้ให้การยืนยัน หลังจากที่เธอเตือนระวังเขานำซู Ling'er และซ้าย หลังจากที่ทุกคนเขาสัญญาว่า Ling'er ว่าหลังจากที่เซี่ย Qingyue ตื่นขึ้นมาเขาจะให้กับการเล่นกับเธอ. หลังจากที่ยุนเจ๊เดินออกไปไกลเซี่ย Qingyue หันไปรอบ ๆ จะมองไปที่รูปหยุนเจ๊จากด้านหลัง อารมณ์ของเธอเป็นที่ว่างเปล่าเป็นเธออย่างเลื่อนลอย soliloquized: "มันเป็นเพราะ ... เรากำลังสามีและภรรยา ... ... " .................................... "Ling'er ที่คุณต้องการจะไปและ เล่น? " " อิอิ ... เมื่อฉันร่วมกับพี่ใหญ่ Yun เจ๊อารมณ์ของฉันจะเปลี่ยนที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันจะดีไปทุกที่และเล่น ... โอ้ ... ให้ฉันคิด! ที่เหมาะสมให้ไปที่ป่าไผ่ในด้านหลังและเล่นได้ไหม " " ... ไม้ไผ่ป่า? "คำสองคำนี้สัมผัสกับบางส่วนของเส้นประสาท Yun เจ๊. " MNN! ที่เท้าของภูเขามีป่าไผ่ใหญ่ใหญ่ ผมชอบลมในการมีมากที่สุด เพียง แต่พ่อบอกว่าหลายอย่างลึกซึ้งสัตว์อันตรายอาจปรากฏขึ้นที่นั่นและเขาไม่เคยให้ผมไปที่นั่นด้วยตัวเอง พ่ออยู่เสมอยุ่งมากเกินไปดังนั้นเขาจะไม่ค่อยนำฉันไปที่นั่นเพื่อเล่น. " " ไม้ไผ่ป่า ... ป่าไผ่ ... โอเคแล้วให้ไปที่ป่าไผ่และเล่น. " ทางตอนใต้ของ Grandwake แซ่เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ปกคลุมด้วย ป่าไผ่ที่ยื่นออกไปตลอดทางจนถึงเท้าของภูเขาในระยะทางที่; หนาแน่นสีสีเขียวมรกตที่ถูกน้ำท่วมพื้นที่ทั้งหมด พร้อมกับทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบของใบไผ่กิ่งไผ่หนาแน่นและคลื่นลมอย่างไม่หยุดยั้งที่สดชื่นที่แปรงโดยการทำให้ผู้คนอย่างไม่น่าเชื่อที่ผ่อนคลายและเป็นห่วง. "ว้าว! ดังนั้นผ่อนคลาย! "ยืนอยู่กลางป่าไผ่ซู Ling'er ปิดตาของเธอและขยายแขนทั้งสองข้างของเธอและยกจมูกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอที่จะสูดอากาศอากาศสดชื่นจากป่าไผ่มีทั้งหมดอาจของเธอ. ป่าไผ่ในด้านหน้า พวกเขาไม่ได้เป็นความหนาแน่นเป็นหนึ่งที่ยุนซูและเจ๊ Ling'er อาศัยอยู่มาก่อน แต่หลังจากที่ได้เห็นสีเขียวมรกตที่เดียวกันสดชื่นรื่นรมย์เดียวกันและความรู้สึกของแปรงลมกำลังจะมาถึงก็รู้สึกเหมือนจิตวิญญาณของเขาถูก ล้างเบา ๆ มองไปที่ป่าไผ่แล้วมองไปที่ซู Ling'er ยันต์เจ๊กลายเป็นโง่สักครู่ ... ในขณะที่ป่าไผ่ที่สวยงามและที่สวยงาม Ling'er ว่าโลกที่สวยงามกับคนสองคนทำไมเป็นสิ่งเดียวที่เขา เห็นความเกลียดชัง ... ซู Ling'er อยู่เสมอว่าเศร้าเธอเสมอบอกว่าเขาจะปล่อยให้ไปของความเกลียดชังของเขา ... บางทีอาจจะเป็นในช่วงเวลานั้นเธอได้แล้วปล่อยให้ไปของเธอที่ผ่านมาและมีเพียงต้องการที่จะอยู่ด้วยกันกับเขา หดหู่เธอมีต่อมาไม่ได้มาจากอดีตของเธอที่ทุกคน แต่ก็อาจจะมาจากเขาแทน ... "พี่ใหญ่ Yun เจ๊มันสวยงามจริงๆที่นี่ใช่มั้ย?" ซู Ling'er ยิ้มและกล่าวว่า "นี่เป็นสถานที่ favoritest ของฉัน เคย. ทุกครั้งที่ผมมาที่นี่ทุกคนก็รู้สึกเหมือนฉันได้กลายเป็นนางฟ้าและฉันจะลืมทุกสิ่งที่ไม่มีความสุข ผมชอบทุกอย่างที่นี่ ... ฉันมักจะคิดว่าถ้าผมเติบโตขึ้นมาในอนาคตแน่นอนฉันจะวางครอบครัวของฉันที่อยู่ในป่าไผ่ ... Oh! เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันทำให้ฉันมีความสุขมาก. " หัวใจหยุนเจ๊รุนแรงส่าย. ไม่น่าแปลกใจ ... ไม่น่าแปลกใจเมื่อโทเสียชีวิตเธอลากตัวเองหมดสติและบาดเจ็บอย่างหนักของเขาเป็นเวลาหลายวันและหยุดภายในแพทช์ของป่าไผ่ ในเวลานั้นเขาเชื่อว่าซู Ling'er รู้สึกว่ามันเป็นที่ปลอดภัยและปกปิด ... มันจะเปิดออกเธอก็จริงใจรักป่าไผ่และมีความฝันเกี่ยวกับป่าไผ่ตั้งแต่หนุ่มสาว. ในป่าไผ่, หัวใจของเธอจะสงบ ลงเธออาจจินตนาการว่าตัวเองเป็นนางฟ้า ... และเฉพาะภายในป่าไผ่เธอสามารถเอาชนะความเหงาของเธอกังวลกลัวซึมเศร้าและปัญหา ... วันแล้ววันเล่าปีแล้วปีเล่าเมื่อตลอดไปรอการกลับมาของเขา