He couldn’t hear them, so he did no

He couldn’t hear them, so he did not know what they were talking about.

But when Zhang Ye was preparing to drive off, he suddenly noticed that Zhang Yuanqi had raised her hand while in the luxury car’s back seat. She did not turn her head but it was obvious that her hands were waving. In the end, she put it down without attracting the attention of her assistants.

Was she saying goodbye to me?

Zhang Ye smiled. He felt that the relationship between him and Zhang Yuanqi had become even more complicated. It could be said that they had become closer, at least, they could now be considered friends.

They were stuck together, in the same room, and slept on the same bed together. They escaped together and he gave her a shoulder ride. They even nearly created a scandal together.

All these images floated in front of Zhang Ye. After the storm passed, a feeling of warmth took over. Especially that last wave from Zhang Yuanqi. It was like a farewell gesture between two soldiers-in-arms who had battled for two days. It made Zhang Ye feel that the Heavenly Queen’s indifferent bad temper to be not as irritating as before.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาไม่ได้ยินพวกเขา ดังนั้นเขาไม่รู้สิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึงแต่เมื่อจางเย่กำลังเตรียมขับรถออก เขาก็สังเกตเห็นว่า เตียว Yuanqi ได้ยกมือของเธอในขณะที่อยู่ในเบาะหลังของรถหรู เธอไม่เปิดหัวของเธอ แต่มันเป็นที่ชัดเจนว่า มีการโบกมือของเธอ ในสุด เธอวางมันลงโดยไม่ต้องดึงดูดความสนใจของผู้ช่วยของเธอเธอพูดลากับฉันจางเย่ยิ้ม เขารู้สึกว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับจาง Yuanqi กลายเป็นซับซ้อนมากยิ่งขึ้น มันอาจจะกล่าวว่า พวกเขาได้กลายเป็นใกล้ชิด น้อย พวกเขาสามารถอยู่เป็นเพื่อนพวกเขาติดอยู่ในห้องเดียวกัน ด้วยกัน และนอนบนเตียงเดียวกัน พวกเขาหลบหนีไปด้วยกัน และเขาให้เธอนั่งไหล่ พวกเขาเกือบจะสร้างเรื่องอื้อฉาวโดดภาพเหล่านี้ลอยหน้าเตียวเย หลังจากพายุผ่านไป ความอบอุ่นพามากกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่คลื่นล่าสุดจาก Yuanqi เตียว มันเป็นเหมือนท่าทางอำลาระหว่างสองทหารในแขนที่มีต่อสู้สองวัน มันทำจางเย่รู้สึกว่า ราชินีสวรรค์ไม่แยแสเสียอารมณ์จะไม่ระคายเคืองให้เป็นก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาไม่สามารถได้ยินพวกเขาเพื่อให้เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับ.

แต่เมื่อจางเจ้าได้เตรียมที่จะขับรถออกไปเขาก็สังเกตเห็นว่าจาง Yuanqi ได้ยกมือของเธอในขณะที่อยู่ในรถหรูของเบาะหลัง เธอไม่ได้หันหัวของเธอ แต่มันก็เห็นได้ชัดว่ามือของเธอถูกโบก ในท้ายที่สุดเธอวางมันลงได้โดยไม่ต้องดึงดูดความสนใจของผู้ช่วยของเธอ.

ถูกเธอบอกลากับผมหรือเปล่า

จางเจ้ายิ้ม เขารู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาและจาง Yuanqi ได้กลายเป็นซับซ้อนมากยิ่งขึ้น มันอาจจะกล่าวว่าพวกเขาได้กลายเป็นผู้ใกล้ชิดอย่างน้อยตอนนี้พวกเขาจะได้รับการพิจารณาเพื่อน.

พวกเขาติดอยู่ด้วยกันในห้องเดียวกันและนอนอยู่บนเตียงเดียวกันเข้าด้วยกัน พวกเขาหนีไปด้วยกันและเขาให้เธอนั่งไหล่ พวกเขายังเกือบสร้างเรื่องอื้อฉาวด้วยกัน.

ภาพทั้งหมดเหล่านี้ลอยอยู่ในด้านหน้าของจางเจ้า หลังจากที่พายุผ่านไปความรู้สึกของความอบอุ่นเข้ามา โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่คลื่นสุดท้ายจากเหวย Yuanqi มันเป็นเหมือนท่าทางอำลาระหว่างทหารสองคนอยู่ในอ้อมแขนที่เคยต่อสู้เพื่อสองวัน มันทำให้จางเจ้ารู้สึกว่าสวรรค์ของพระราชินีอารมณ์ร้ายไม่แยแสที่จะไม่เป็นที่ระคายเคืองเป็นมาก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาไม่ฟังเขา เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึงแต่เมื่อจางเย เตรียมที่จะขับรถออกไป เขาก็สังเกตเห็นว่า จาง yuanqi ได้ยกมือในขณะรถหรูกลับที่นั่ง เธอไม่ได้เปลี่ยนหัวของเธอ แต่มันชัดเจนว่า มือโบก ในตอนท้าย เธอวางมันลงได้โดยไม่ต้องดึงดูดความสนใจของผู้ช่วยของเธอเธอจะบอกลาฉันจาง ท่านยิ้ม เขารู้สึกว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเขา และ yuanqi ได้กลายเป็นยิ่งซับซ้อน มันอาจจะกล่าวว่าพวกเขาได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น อย่างน้อย พวกเขาก็สามารถได้รับการพิจารณาเพื่อนพวกเขาอยู่ด้วยกัน อยู่ห้องเดียวกันและนอนเตียงเดียวกัน พวกเขาหนีไปด้วยกันและเขาให้เธอขี่คอ พวกเขาเกือบจะสร้างข่าวกันภาพทั้งหมดเหล่านี้ลอยในหน้าจาง " หลังพายุผ่านไป ความรู้สึกของความอบอุ่นก็เอาไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคลื่นจากจาง yuanqi . มันเหมือนเป็นการอำลาท่าทางระหว่างสองทหารในอ้อมแขนที่เคยต่อสู้มา 2 วัน มันทำให้จางเยรู้สึกว่าสวรรค์ราชินีไม่แยแสอารมณ์ร้อนจะไม่กวนประสาทเช่นเดิม