2.2.2.6 Curing stressRecent study o

2.2.2.6 Curing stress

Recent study of Rotta et al., (2003) on isotropic yielding of an artificially cemented soil cured under stress revealed that curing stress could significantly affect the yielding of cemented sedimentary deposits. In their investigation, silty sand (SM) was mixed with rapid-hardening Portland cement at cement contents ranging from 0% to 3%. It was found that the primary yield stress in isotropic compression is a function of curing void ratio and cement content, which also confirmed to the findings of Bergado and Lorenzo (2002) on cement-admixed clay. Essentially, the primary yield stress in isotropic compression was also affected by the curing stress. The confining stress during curing basically reduced the void ratio, consequently increasing the primary yield stress and expanding the primary yield surface.

2.2.2.7 Soil type

The type of soil affects the consequent curing temperature of the stabilized soil in situation at different times after installation and, hence, affects the behavior of strength development. The effectiveness of cement and lime decreases with increasing organic content. The improvement decreases generally with increasing plasticity index, and/or increasing activity of the clay (Broms, 1986). The increase in strength due to lime or cement treatment in organic clay is often very low; among them cement is more effective than lime in stabilizing organic soils (Miura et al., 1987).

2.2.2.8 Soil minerals

Those soils with property of higher pozzolanic reactivity, the strength characteristics of the resulting treated soil is governed by the strength behavior of the hardened cement bodies; while those having lower pozzolanic reactivity, the strength characteristics of the resulting treated soil is governed by the strength characteristics of the hardened soil bodies (Saitoh et al., 1985). Therefore, if improvement conditions are equal, then greater strength is expected from the soil with higher pozzolanic reactivity. Among the clayey soils, montmorillonitic and kaolinitic clayey soils were found to be effective pozzolanic agents as compared to illitic and chloritic clayey soils (Hilt and Davidson, 1960). Wissa et al., (1965) also explained that the production of secondary cementing materials, which are produced during pozzolanic reaction of the clay particles and hydrated lime, is dependent on the amount and mineral composition of the clay fraction as well as the amorphous silica and the alumina present in the soil.

2.2.2.9 Soil pH

The long term pozzolanic reactions are favored by high pH soil (probably alkaline soils) since the reactions are accelerated due to the increased solubility of the soil silica and alumina. When the pH value of the treated clay is less than 12.6, the reaction occurs, where primary stronger cementing products is used up to produce the secondary weaker cementing products and the hydrated lime [Ca(OH)2]. This will cause a subsequent reduction of the strength of the treated clay.




2.3 Cement-Admixed Bangkok Clay using Conventional Method of Mixing

The unconfined compression curves of 28-day cured cement-admixed Bangkok clay (mixed using conventional method) obtained from the work of Uddin (1995) as shown in Fig. 2.2 clearly demonstrated that the unconfined compression strength (qu) increased significantly with the increase of cement content. Generally, the stress-strain curve increases abruptly up to the peak compressive strength, then suddenly decreases to low residual value upon further straining. In terms of hardening effect, cement content of 10% to 20% can be considered the most effective (Uddin et al., 1997). Although only results from 28-day cured samples are presented in Fig. 2.2, Uddin et al., (1997) concluded that the curing period of 4 to 8 weeks can be considered effective. Nonetheless, the curing time of 28 days is preferred in the actual application of ground improvement by deep mixing method (DMM) (Bergado et al., 1999; Lin et al., 1999; etc.). This is also the reason why the present study, with higher water content mixing, only utilized 28 days curing time.

In addition, the results of unconfined compression (UC) tests of Soralump (1996) are presented in Figs. 2.3a,b,c,d,e. Figures 2.3a,b show the results of UC tests of cement-admixed clay corresponding to water-cement ratio (W/C) of 0.5 and 1.5, respectively, where the base clay was taken at 3m depth at Km 36. The corresponding results for the base clay at 6m depth at Km 36 are shown in Figs. 2.3c,d. Lastly, Figure 2.3e shows the UC test result of cement-admixed clay using dry mixing method for the base clay at 6m depth at Km 22. As shown in each of the plots in Figs. 2.3a,b,c,d,e, the admixture contents utilized in these tests were expressed in terms of weight of cement powder per cubic meter of soil (kg/m3). To obtain the equivalent value of cement content (Aw), which is defined as the ratio of weight of cement to the dry weight of soil, the admixture contents shown in Figs. 2.3a,b,c,d,e which are expressed in kg/m3 must be divided by the corresponding dry unit weight of the base clay. At Km 36, the lowest admixture content of 125 kg/m3 will give equivalent values of cement content (Aw) of 20% and 22% corresponding to clay sample location of 3m and 6m depths, respectively. In terms of the strength improvement characteristics of clay due to cement mixing, all results presented in Figs. 2.3a,b,c,d,e agreed well to the results of Uddin (1995) as explained previously.

Figure 2.4 shows the one-dimensional compression of cement-admixed clay mixed from conventional method of mixing. It is evident in Fig. 2.4 that the mixing of cement into the clay has brought significant reduction to the compressibility of the soil, which can be assessed based on the consequent increased value of the one-dimensional yield stresses of cement-treated sample. While the untreated base clay has maximum past pressure of only 70 kPa; the treated soil with cement contents of 10% and higher have one-dimensional yield stresses of 400 kPa and higher, respectively.

2.4 Cement-Admixed Bangkok Clay using Fundamentals of High Water of Mixing

2.4.1 Introduction

In the mechanical mixing, the chemical admixtures are mixed into the soil by mixing blades; while in the jet grouting or jet mixing, the mixing is done by jet of water or slurries of admixtures. The latter technique of mixing would normally produce cement-admixed clay having high water content. High water content mixing is referred to those clay-cement mixtures with total clay water of at least the liquid limit of the base clay (Lorenzo and Bergado, 2003). In the conventional design of soil-cement piles, only cement content (AW) is being utilized as controlled parameter, assuming curing time is fixed for economic and other purposes. Traditionally, only cement content is utilized as independent parameter to control the strength of deep mixing piles for a certain curing period (Bergado et al., 1999; Kamon and Bergado, 1991). Recent studies, however, demonstrated that the engineering behavior of cement-admixed clay is also affected by the clay water content (CW) present in the clay-cement admixture (e.g., Porbaha et al., 2000; Miura et al., 2001; and Bergado and Lorenzo, 2002). It was found that as the clay water content increases, the strength of improved soil decreases. Lorenzo and Bergado (2004) concluded that remolding water, cement content and curing time affected interdependently the strength development of cement-stabilized clay. To include the water from the slurry of cement, a general term called ‘total clay water content, CW, is adapted to account for all water (by mass) present in the clay-cement paste, be it dry or slurry mixed. The idea is similar to the concept derived from concrete technology as discussed by Miura et al., (2001). For slurry mixed soil-cement, the total clay water content, CW, (in percent) can be approximated by the relation:

CW = w*+W/C(AW) (2.1)

where CW is the total clay water content (in %) reckoned only from dry weight of soil just after the addition of cementing agents; w* is the remolding water content (in %) of clay just before the addition of cementing agents; W/C is the water-cement ratio of the cement slurry; and AW is the cement content (in %). However, in the meantime, the above relation disregards the amount of water lost in the hydration of cement during slurry preparation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2.2.6 บ่มความเครียด

การศึกษาล่าสุดของ Rotta et al., (2003) ในผลผลิตของดินการ cemented เหือดหายภายใต้ความเครียด isotropic เปิดเผยว่า บ่มความเครียดได้อย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อผลผลิตคาร์ฝากตะกอน ในสืบสวน ทรายปนทรายแป้ง (SM) ถูกผสมกับปูนแข็งอย่างรวดเร็วที่เนื้อหาซีเมนต์ตั้งแต่ 0% ถึง 3% จะพบว่าความเครียดผลผลิตหลักใน isotropic รวมฟังก์ชันของการยกเลิกอัตราส่วนและปูนซีเมนต์เนื้อหา ซึ่งยัง ยืนยันกับผลการวิจัยของ Bergado และโลเรนโซ (2002) ในดิน admixed ปูนซีเมนต์ แข็งตัว หลัก ความเครียดผลผลิตหลักในอัด isotropic ได้ยังรับผลจากความเครียดการบ่มผิว ความเครียด confining ระหว่างการบ่มพื้นลดอัตราการยกเลิก จึงเพิ่มความเครียดผลผลิตหลัก และขยายพื้นผิวผลตอบแทนหลัก.

2.2.2.7 ชนิดดิน

ชนิดของดินมีผลตามมาบ่มอุณหภูมิของดินเสถียรในสถานการณ์ในช่วงเวลาต่าง ๆ หลังการติดตั้ง และ ดังนั้น มีผลต่อลักษณะการทำงานของการพัฒนาความแข็งแรง ลดประสิทธิภาพของปูนซีเมนต์และปูนกับเพิ่มอินทรีย์เนื้อหา พัฒนาโดยทั่วไปลดเพิ่ม plasticity ดัชนี และ/หรือเพิ่มกิจกรรมของดิน (Broms, 1986) เพิ่มความแข็งแรงเนื่องจากการรักษามะนาวหรือซีเมนต์ในดินอินทรีย์เป็นบ่อยมาก ในหมู่พวกเขาปูนซีเมนต์มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่ามะนาวใน stabilizing ดินเนื้อปูนอินทรีย์ (มิอุระ et al., 1987)

2.2.2.8 ดินแร่

ดินเนื้อปูนที่ มีลักษณะของการเกิดปฏิกิริยาสูง pozzolanic ลักษณะความแข็งแรงของดินบำบัดผลลัพธ์เป็นไปตามลักษณะการทำงานความแข็งแรงของเนื้อปูนซีเมนต์เสริม ในขณะที่มีการเกิดปฏิกิริยา pozzolanic ล่าง ลักษณะความแข็งแรงของดินบำบัดผลลัพธ์เป็นไปตามลักษณะความแข็งแรงของเนื้อดินชุบแข็ง (Saitoh และ al., 1985) ดังนั้น ถ้าปรับปรุงเงื่อนไขเท่า แล้ว ความแข็งแรงมากขึ้นคาดว่าจากดินกับเกิดปฏิกิริยา pozzolanic สูง ในดินเนื้อปูนเหนียว montmorillonitic และดินเนื้อปูนเหนียว kaolinitic พบเป็น ตัวแทน pozzolanic มีประสิทธิภาพเมื่อเทียบกับ chloritic เหนียวเป็นใจ (ด้ามจับและ Davidson, 1960) และ illitic Wissa et al., (1965) ยังอธิบายว่า การผลิตวัสดุรอง cementing ซึ่งผลิตในระหว่างปฏิกิริยา pozzolanic ของอนุภาคดินเหนียวและปูนไฮเดรต เป็นขึ้นอยู่กับส่วนประกอบยอดเงินและแร่ของดินเศษส่วนเช่นซิลิกาไปและอลูมินาอยู่ในดิน

ค่า pH ดิน 2.2.2.9

ระยะยาวปลอดปฏิกิริยา pozzolanic มี pH สูงดิน (อาจจะด่างดินเนื้อปูน) เนื่องจากมีเร่งปฏิกิริยาการเนื่องจากการละลายเพิ่มในดินซิลิก้าและอลูมินา เมื่อค่า pH ของดินบำบัด น้อยกว่า 12.6 ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้น ซึ่งผลิตภัณฑ์ cementing แข็งแกร่งหลักจะใช้ค่าผลิตผลิตภัณฑ์ cementing แกร่งรองไฮเดรต [Ca (OH) 2] ซึ่งจะทำให้ลดตามมาของความแรงของการบำบัดดิน


2.3 ดินกรุงเทพ Cement-Admixed ใช้แบบวิธีของผสม

โค้งอัด unconfined ของ 28 วันหาย admixed ซีเมนต์กรุงเทพฯ ดิน (ผสมโดยใช้วิธีการแบบเดิม) ที่ได้รับจากการทำงานของ Uddin (1995) แสดงใน Fig. 2.2 ชัดเจนแสดงว่า แรงอัด unconfined (โต๊ะ) เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นของซีเมนต์ ทั่วไป โค้งต้องใช้ความเครียดเพิ่มขึ้นทันทีถึงแรง compressive สูงสุด แล้ว ก็ลดค่าเหลือน้อยเมื่อรัดเพิ่มเติม ในลักษณะเข้มงวดกว่า ซีเมนต์ของ 10% ถึง 20% ถือได้ว่ามากที่สุดมีประสิทธิภาพ (Uddin et al., 1997) แม้ว่า Fig. 2.2 จะแสดงเฉพาะผลลัพธ์จากตัวอย่างดองวัน 28, al. Uddin ร้อยเอ็ด, (1997) สรุปที่ระยะบ่มผิว 4-8 สัปดาห์จะถือว่ามีประสิทธิภาพ กระนั้น วันที่ 28 เวลาบ่มผิวจะต้องใช้จริงปรับปรุงดิน โดยวิธีการผสมลึก (DMM) (Bergado et al., 1999 Lin et al., 1999 ฯลฯ) นี่คือเหตุผลที่ทำไมศึกษาปัจจุบัน มีสูงน้ำเนื้อหาผสม เฉพาะใช้ 28 วันบ่มเวลา

นอกจากนี้ แสดงผลของการทดสอบ unconfined อัด (UC) ของศรลัมพ์ (1996) Figs. 2.3a, b, c, d, e เลขที่ 2.3a, b แสดงผลลัพธ์ของการทดสอบ UC ของดินซีเมนต์ admixed ที่สอดคล้องกับอัตราส่วนน้ำปูนซีเมนต์ (W/C) 0.5 และ 1.5 ตามลำดับ ที่ดินฐานถูกนำมาที่ความลึก 3 เมตรที่ Km 36 แสดงผลลัพธ์สอดคล้องสำหรับดินฐานที่ลึก 6 เมตรที่ Km 36 ใน Figs. 2.3 c, d. สุดท้าย รูปที่ 23e แสดง UC การทดสอบผลการใช้ปูนซีเมนต์ admixed ดินแห้งผสมวิธีสำหรับดินฐานที่ลึก 6 เมตรที่ 22 กิโลเมตร ตามที่แสดงในแต่ละผืนใน Figs. 2.3a, b, c, d, e ผลิตเนื้อหาที่ใช้ในการทดสอบเหล่านี้ถูกแสดงในรูปของน้ำหนักของปูนซีเมนต์ผงต่อลูกบาศก์เมตรของดิน (kg/m3) รับค่าเทียบเท่าของซีเมนต์ (Aw), ซึ่งจะกำหนดเป็นอัตราส่วนของน้ำหนักของปูนซีเมนต์น้ำหนักแห้งของดิน ผลิตเนื้อหาที่แสดงใน Figs. 2.3a, b, c, d, e ซึ่งจะแสดงใน kg/m3 ต้องถูกหาร ด้วยน้ำหนักแห้งต่อหน่วยสอดคล้องกันของดินฐาน ที่กม. 36 เนื้อหาผลิตต่ำของ 125 kg/m3 จะเท่าค่าของซีเมนต์ (Aw) 20% และ 22% สอดคล้องกับสถานตัวอย่างดิน 3 เมตรและ 6 เมตรความลึก ตามลำดับ ในลักษณะปรับปรุงความแข็งแรงของดินเนื่องจากปูนซีเมนต์ผสม ผลลัพธ์ทั้งหมดที่นำเสนอใน Figs. 2.3a, b, c, d, e ตกลงกันกับผลลัพธ์ของ Uddin (1995) ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้

2 รูป4 แสดงรวม one-dimensional ผสมจากวิธีปกติการผสมดินซีเมนต์ admixed เป็น 2.4 Fig. ที่ผสมปูนซีเมนต์ลงในดินได้มาลดอย่างมีนัยสำคัญเพื่อการ compressibility ดิน ซึ่งสามารถประเมินค่าเพิ่มขึ้นตามมาของความเครียดผลผลิต one-dimensional ของซีเมนต์อย่าง เห็นได้ชัด ขณะดินพื้นฐานไม่ถูกรักษาไม่เกินเลยความดันเพียง 70 kPa ดินซีเมนต์เนื้อหา 10% และสูงกว่าการบำบัดมีความเครียดผลผลิต one-dimensional ของ 400 kPa และสูงกว่า ตามลำดับ.

2.4 Cement-Admixed ดินเหนียวกรุงเทพฯ โดยใช้พื้นฐานของน้ำของผสม

2.4.1 แนะนำ

ในการเครื่องจักรกลผสม ผสมสารเคมีผสมลงในดิน โดยผสมใบ ในขณะที่ในงานเจ็ทหรือเจ็ทผสม การผสมแล้ว โดยเจ็ทน้ำหรือ slurries ของผสม เทคนิคหลังของผสมโดยปกติจะผลิตซีเมนต์ admixed ดินมีปริมาณน้ำสูง เนื้อหาผสมจะเรียกน้ำยาผสมน้ำดินรวมของดินซีเมนต์ที่น้อยน้ำของเหลวจำกัดดินฐาน (โลเรนโซและ Bergado, 2003) ในการออกแบบทั่วไปของกองดินซีเมนต์ เท่าซีเมนต์ (AW) จะถูกใช้เป็นพารามิเตอร์ควบคุม สมมติว่า บ่มเวลาเป็นแบบคงที่สำหรับวัตถุประสงค์ทางเศรษฐกิจ และอื่น ๆ ประเพณี ใช้ซีเมนต์เฉพาะเป็นพารามิเตอร์อิสระเพื่อควบคุมความแรงของกองผสมลึกสำหรับบ่มผิวระยะ (Bergado et al., 1999 ภัตตาคารและ Bergado, 1991) การศึกษาล่าสุด อย่างไรก็ตาม แสดงว่า ลักษณะการทำงานวิศวกรรมของดินซีเมนต์ admixed จะยังมีผลต่อดินน้ำเนื้อหา (ตามน้ำหนักจริง) ในการผลิตปูนซีเมนต์ดิน (เช่น Porbaha และ al., 2000 มิอุระและ al., 2001 และ Bergado และโลเรนโซ 2002) พบว่า เป็นดินน้ำเนื้อหาเพิ่มขึ้น ความแข็งแรงของดินดีขึ้นลดลง โลเรนโซและ Bergado (2004) สรุปน้ำ remolding ซีเมนต์และบ่มเวลาผลกระทบ interdependently พัฒนาความแข็งแรงของดินซีเมนต์เสถียร รวมน้ำจากสารละลายของปูนซีเมนต์ คำทั่วไปเรียกว่า ' เนื้อหาทั้งหมดดินน้ำ น้ำหนักจริง จะปรับบัญชีสำหรับน้ำทั้งหมด (โดยมวล) นำเสนอวางดินซีเมนต์ มันแห้ง หรือผสมสารละลาย แนวคิดจะคล้ายกับแนวความคิดมาจากเทคโนโลยีคอนกรีตตามที่อธิบายไว้โดยมิอุระ et al., (2001) สำหรับสารละลายผสมดินซีเมนต์ ดินรวมตามน้ำหนักจริง เนื้อหา น้ำ (เป็นเปอร์เซ็นต์) สามารถหาค่าประมาณ โดยความสัมพันธ์:

ตามน้ำหนักจริง = w * W/C(AW) (2.1)

ตามน้ำหนักจริงเป็นดินรวมน้ำ (เป็น%) reckoned เท่านั้นจากน้ำหนักแห้งของดินหลังการเพิ่มของตัวแทน cementing w * เป็นปริมาณน้ำ remolding (เป็น%) ของดินก่อนการเพิ่มของตัวแทน cementing W/C เป็นอัตราส่วนน้ำปูนซีเมนต์น้ำ และ AW เป็นซีเมนต์ (เป็น%) อย่างไรก็ตาม ในขณะเดียวกัน ความสัมพันธ์ข้างต้นยังไม่คำนึงถึงจำนวนน้ำที่สูญเสียในการไล่น้ำของปูนซีเมนต์ในการเตรียมสารละลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2.2.6 ความเครียดบ่มการศึกษาล่าสุดของ Rotta et al., (2003) ที่ isotropic ผลผลิตของเทียมซีเมนต์ดินหายภายใต้ความเครียดพบว่าการรักษาความเครียดอย่างมีนัยสำคัญอาจส่งผลกระทบต่อผลตอบแทนของเงินฝากตะกอนซีเมนต์ ในการสืบสวนของพวกเขาทราย silty (SM) ผสมกับอย่างรวดเร็วแข็งปูนซีเมนต์ปอร์ตแลนด์ที่เนื้อหาซีเมนต์ตั้งแต่ 0% ถึง 3% มันก็พบว่าความเครียดผลผลิตหลักในการบีบอัด isotropic เป็นหน้าที่ของการรักษาอัตราการเป็นโมฆะและเนื้อหาซีเมนต์ซึ่งยังได้รับการยืนยันผลการวิจัยของ Bergado และลอเรน (2002) บนดินซีเมนต์ผสมตรา โดยพื้นฐานแล้วความเครียดผลผลิตหลักในการบีบอัด isotropic ยังได้รับผลกระทบจากความเครียดบ่ม confining ความเครียดในระหว่างการรักษาโดยทั่วไปลดอัตราการเป็นโมฆะดังนั้นการเพิ่มความเครียดให้ผลตอบแทนหลักและการขยายตัวของผลผลิตหลักของพื้นผิวดิน 2.2.2.7 พิมพ์ชนิดของดินมีผลต่ออุณหภูมิการบ่มผลเนื่องมาจากดินมีเสถียรภาพอยู่ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันในช่วงเวลาหลังจากการติดตั้งและ จึงส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมของการพัฒนาความแข็งแรง ประสิทธิภาพของปูนซิเมนต์และมะนาวลดลงด้วยการเพิ่มเนื้อหาอินทรีย์ การปรับปรุงลดลงโดยทั่วไปกับการเพิ่มดัชนีปั้นและ / หรือการเพิ่มกิจกรรมของดิน (Broms, 1986) การเพิ่มขึ้นของความแข็งแรงเนื่องจากการรักษามะนาวหรือซีเมนต์ในดินอินทรีย์มักจะต่ำมาก ในหมู่พวกเขาปูนซิเมนต์มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่ามะนาวในเสถียรภาพดินอินทรีย์ (Miura et al., 1987) 2.2.2.8 ดินแร่ธาตุดินผู้ที่มีทรัพย์สินของการเกิดปฏิกิริยาปอซโซลานที่สูงขึ้นลักษณะความแข็งแรงของดินที่เกิดขึ้นได้รับการปฏิบัติเป็นไปตามพฤติกรรมความแข็งแรงของ ร่างกายของซีเมนต์แข็ง; ในขณะที่ผู้ที่มีปฏิกิริยาปอซโซลานที่ต่ำกว่าลักษณะความแข็งแรงของดินที่เกิดขึ้นได้รับการปฏิบัติเป็นไปตามลักษณะความแข็งแรงของร่างกายดินแข็ง (โต et al., 1985) ดังนั้นถ้าเงื่อนไขการปรับปรุงเท่ากันแล้วความแข็งแรงมากขึ้นที่คาดหวังจากดินที่มีปฏิกิริยาปอซโซลานที่สูงขึ้น ท่ามกลางดินเหนียวดินเหนียว montmorillonitic และ kaolinitic ถูกพบว่ามีประสิทธิภาพตัวแทนปอซโซลานเมื่อเทียบกับ illitic และ chloritic ดินเหนียว (ด้ามและเดวิดสัน, 1960) Wissa et al., (1965) นอกจากนี้ยังอธิบายว่าการผลิตวัสดุซีเมนต์รองซึ่งมีการผลิตระหว่างการเกิดปฏิกิริยาปอซโซลานของอนุภาคดินเหนียวและปูนขาว, ขึ้นอยู่กับปริมาณและแร่ธาตุองค์ประกอบของส่วนดินที่เป็นซิลิกาอสัณฐาน และปัจจุบันอลูมิเนียมในดินที่เป็นกรดด่างของดิน 2.2.2.9 ปฏิกิริยาปอซโซลานในระยะยาวจะได้รับการสนับสนุนโดยค่า pH ของดินสูง (อาจเป็นดินด่าง) ตั้งแต่ปฏิกิริยาถูกเร่งเนื่องจากการสามารถในการละลายที่เพิ่มขึ้นของซิลิกาดินและอลูมินา เมื่อค่าพีเอชของดินได้รับการรักษาจะน้อยกว่า 12.6 ปฏิกิริยาเกิดขึ้นที่หลักที่แข็งแกร่งประสานผลิตภัณฑ์ที่ใช้ในการผลิตขึ้นรองผลิตภัณฑ์ประสานอ่อนแอและปูนขาว [Ca (OH) 2] นี้จะทำให้เกิดการลดลงตามมาของความแข็งแรงของดินได้รับการรักษา2.3 ปูนซิเมนต์ผสมตรากรุงเทพฯดินโดยใช้วิธีการแบบดั้งเดิมผสมเส้นโค้งการบีบอัดที่ไม่ถูกกักขัง 28 วันหายปูนซีเมนต์ผสมตราดินเหนียวกรุงเทพ (ผสมโดยใช้วิธีการแบบเดิม) ที่ได้รับจากการทำงานของ Uddin (1995) ตามที่แสดงในรูปที่ 2.2 อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าแรงบีบอัดที่ไม่ถูกกักขัง (คู) เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นของปริมาณซีเมนต์ โดยทั่วไปแล้วความเครียดเพิ่มขึ้นโค้งทันทีถึงแรงอัดสูงสุดแล้วก็ลดลงด้วยมูลค่าคงเหลือต่ำเมื่อรัดเพิ่มเติม ในแง่ของผลการแข็งตัวเนื้อหาซีเมนต์จาก 10% เป็น 20% จะถือว่ามีประสิทธิภาพมากที่สุด (Uddin et al., 1997) แม้เพียงเป็นผลมาจาก 28 วันตัวอย่างหายถูกนำเสนอในรูปที่ 2.2 Uddin et al., (1997) สรุปได้ว่าระยะเวลาการบ่ม 4-8 สัปดาห์ที่ผ่านมาได้รับการพิจารณาที่มีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตามเวลาบ่ม 28 วันเป็นที่ต้องการในการใช้งานที่เกิดขึ้นจริงของการปรับปรุงพื้นดินโดยวิธีการผสมลึก (DMM) (Bergado et al, 1999.. หลิน et al, 1999; ฯลฯ ) และนี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมการศึกษาปัจจุบันมีปริมาณน้ำที่สูงขึ้นผสมใช้เพียง 28 วันเวลาการรักษานอกจากนี้ผลของการบีบอัดที่ไม่ถูกกักขัง (UC) การทดสอบของ Soralump (1996) ถูกแสดงไว้ในรูปที่ 2.3A, B, C, D, E ตัวเลข 2.3A ขแสดงผลการทดสอบ UC ของดินซีเมนต์ผสมตราสอดคล้องกับอัตราส่วนน้ำซีเมนต์ (W / C) 0.5 และ 1.5 ตามลำดับที่ฐานดินถูกนำมาที่ความลึก 3 กิโลเมตรที่ 36 ผลที่สอดคล้อง สำหรับดินเหนียวฐานที่ระดับความลึก 6 กิโลเมตรที่ 36 ที่แสดงในรูปที่ 2.3c, D สุดท้ายรูป 2.3e แสดงให้เห็นผลการทดสอบ UC ของดินซีเมนต์ผสมตราโดยใช้วิธีการผสมแห้งดินฐานที่ 6 กิโลเมตรที่ระดับความลึก 22 ดังแสดงในแต่ละแปลงในมะเดื่อ 2.3A, B, C, D, E, เนื้อหาส่วนผสมที่ใช้ในการทดสอบเหล่านี้ได้รับการแสดงในแง่ของน้ำหนักของผงซีเมนต์ต่อลูกบาศก์เมตรของดิน (kg / m3) ที่จะได้รับมูลค่าเทียบเท่าของเนื้อหาซีเมนต์ (Aw) ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นอัตราส่วนของน้ำหนักของปูนซิเมนต์ที่จะน้ำหนักแห้งของดินผสมเนื้อหาที่แสดงในรูปที่ 2.3A, b, c, D, E ซึ่งจะแสดงใน kg / m3 ต้องหารด้วยหน่วยน้ำหนักสอดคล้องแห้งของดินฐาน กิโลเมตรที่ 36, เนื้อหาผสมต่ำสุดของ 125 กิโลกรัม / m3 จะให้ค่าเทียบเท่ากับปริมาณซีเมนต์ (Aw) 20% และ 22% ที่สอดคล้องกับตำแหน่งตัวอย่างดินของ 3 และ 6 เมตรความลึกตามลำดับ ในแง่ของลักษณะการปรับปรุงความแข็งแรงของดินเนื่องจากปูนซีเมนต์ผสมผลลัพธ์ทั้งหมดที่นำเสนอในมะเดื่อ 2.3A, B, C, D, E สอดคล้องกับผลการ Uddin (1995) ตามที่ได้อธิบายก่อนหน้านี้รูปที่ 2.4 แสดงให้เห็นถึงการบีบอัดหนึ่งมิติของดินซีเมนต์ผสมตราผสมจากวิธีการทั่วไปของการผสม มันเห็นได้ชัดในรูปที่ 2.4 ที่ผสมปูนซีเมนต์เข้ามาในดินได้นำการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการอัดของดินซึ่งสามารถได้รับการประเมินจากมูลค่าที่เพิ่มขึ้นเป็นผลเนื่องมาจากความเครียดผลผลิตหนึ่งมิติของตัวอย่างซีเมนต์ได้รับการรักษา ในขณะที่ฐานดินได้รับการรักษาที่ผ่านมามีความดันสูงสุดเพียง 70 กิโลปาสคาล; ดินได้รับการรักษาที่มีเนื้อหาปูนซีเมนต์ 10% และสูงกว่าได้เน้นผลผลิตหนึ่งมิติของ 400 กิโลปาสคาลและสูงกว่าตามลำดับ2.4 ปูนซิเมนต์ผสมตรากรุงเทพฯดินโดยใช้พื้นฐานของสูงของน้ำผสม2.4.1 บทนำในการผสมกลส่วนผสมของสารเคมี ผสมลงไปในดินโดยผสมใบ; ในขณะที่การอัดฉีดเจ็ทเจ็ทหรือผสมผสมจะกระทำโดยเจ็ทของน้ำหรือสารเหลวข้นของสารผสมเพิ่ม เทคนิคหลังของการผสมตามปกติจะผลิตดินซีเมนต์ผสมตราที่มีปริมาณน้ำสูง ปริมาณน้ำสูงผสมจะเรียกผู้ที่ผสมดินซีเมนต์ที่มีน้ำดินทั้งหมดอย่างน้อยขีด จำกัด ของเหลวของดินฐาน (อเรนโซและ Bergado 2003) ในการออกแบบการทั่วไปของกองดินซีเมนต์เนื้อหาซีเมนต์เท่านั้น (AW) จะถูกใช้เป็นพารามิเตอร์ควบคุมสมมติว่าเวลาการรักษาได้รับการแก้ไขเพื่อวัตถุประสงค์ทางเศรษฐกิจและอื่น ๆ ตามเนื้อผ้าเนื้อหาซีเมนต์เพียงถูกนำมาใช้เป็นพารามิเตอร์ที่เป็นอิสระในการควบคุมความแข็งแรงของกองผสมลึกเป็นระยะเวลาการบ่มบางอย่าง (Bergado et al, 1999. กมลและ Bergado, 1991) การศึกษาล่าสุด แต่แสดงให้เห็นว่าพฤติกรรมทางวิศวกรรมของดินซีเมนต์ผสมตราได้รับผลกระทบโดยปริมาณน้ำดิน (CW) อยู่ในการผสมดินซีเมนต์ (เช่น Porbaha et al, 2000. Miura et al, 2001. และ Bergado และลอเรน, 2002) พบว่าในขณะที่การเพิ่มขึ้นของปริมาณน้ำดิน, ความแข็งแรงของดินที่ดีขึ้นลดลง อเรนโซและ Bergado (2004) ได้ข้อสรุปว่าการหล่อขึ้นใหม่น้ำปริมาณปูนซีเมนต์และรักษาเวลาที่ได้รับผลกระทบ interdependently การพัฒนาความแข็งแรงของดินซีเมนต์ที่มีความเสถียร รวมถึงน้ำจากผสมปูนซีเมนต์เป็นคำทั่วไปที่เรียกว่าปริมาณน้ำดินทั้งหมด CW, การปรับบัญชีสำหรับน้ำทั้งหมด (โดยมวล) อยู่ในวางดินซีเมนต์ไม่ว่าจะเป็นแห้งหรือน้ำผสม ความคิดที่มีความคล้ายคลึงกับแนวความคิดที่ได้มาจากเทคโนโลยีที่เป็นรูปธรรมตามที่กล่าวโดย Miura, et al. (2001) สำหรับผสมผสมดินซีเมนต์ปริมาณน้ำดินทั้งหมด CW, (ร้อยละ) สามารถประมาณโดยความสัมพันธ์: CW w = * + W / C (AW) (2.1) ที่ CW เป็นปริมาณน้ำดินรวม (ใน %) คาดคิดจากน้ำหนักแห้งของดินหลังการเพิ่มขึ้นของการประสานตัวแทน; W * เนื้อหาการหล่อขึ้นใหม่น้ำ (ใน%) ของดินก่อนการเพิ่มขึ้นของการประสานตัวแทน; W / C มีอัตราส่วนน้ำซีเมนต์ของสารละลายปูนซีเมนต์; และ AW เนื้อหาซีเมนต์ (ใน%) แต่ในขณะเดียวกันความสัมพันธ์ด้านบนสภาพแวดล้อมปริมาณน้ำที่หายไปในความชุ่มชื้นของปูนซีเมนต์ในระหว่างการเตรียมสารละลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2.2.6 รักษาความเครียด

ผลการศึกษาล่าสุดของ Rotta et al . , 2003 ) ในตัวของดินซีเมนต์ที่มีการตั้งใจรักษาภายใต้ความเครียด พบว่าสามารถรักษาความเครียดมีผลต่อผลผลิตของซีเมนต์เป็นเงินฝาก ในการสืบสวนของพวกเขา ดินทรายปน ( SM ) ผสมกับปูนซีเมนต์ปอร์ตแลนด์ซีเมนต์แข็งตัวอย่างรวดเร็วในเนื้อหาตั้งแต่ 0% ถึง 3 %พบว่าผลผลิตปฐมภูมิ ความเครียดในตัวบีบอัดเป็นฟังก์ชันของการบ่มเนื้อหาอัตราส่วนช่องว่างและซีเมนต์ ซึ่งยังยืนยันผลของ bergado ลอเรนโซ ( 2002 ) และในดินซีเมนต์ เป็นหลัก , ผลผลิตปฐมภูมิ ความเครียดในตัวบีบอัดยังได้รับผลกระทบจากการเกิดความเครียด การกักขังในระหว่างการลดความเครียดโดยทั่วไปอัตราส่วนเป็นโมฆะดังนั้นการเพิ่มผลผลิตปฐมภูมิ ความเครียด และการขยายพื้นผิวผลผลิตปฐมภูมิ .



2.2.2.7 ชนิดของดิน ชนิดของดินที่มีผลต่อผลอุณหภูมิการบ่มของเสถียรภาพดินในสถานการณ์ที่แตกต่างกันครั้ง หลังจากการติดตั้งและจึงมีผลต่อการพัฒนาความแข็งแรง ประสิทธิผลของซีเมนต์และปูนขาวลดลงเมื่อเพิ่มอินทรีย์เนื้อหาการปรับปรุงการลดลงโดยดัชนีพลาสติก และ / หรือกิจกรรมที่เพิ่มขึ้นของดิน ( เสาเข็ม , 1986 ) การเพิ่มความแข็งแรง เนื่องจากปูนขาว หรือปูนในการรักษาอินทรีย์ดินมักจะต่ำมาก ในหมู่พวกเขาคือมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าปูนซีเมนต์ในการรักษาเสถียรภาพของดินอินทรีย์ ( มิอุระ et al . , 1987 )



2.2.2.8 ดินแร่ธาตุเหล่านั้น ด้วยคุณสมบัติของดินสูงปฏิกิริยาปอซโซลาน ,แรง ลักษณะของดิน ซึ่งถือว่าจะเป็นไปตามพฤติกรรมของซีเมนต์ร่างกายแข็งแรง ในขณะที่ผู้ที่มีปฏิกิริยาปอซโซลานแรงลดลง , ลักษณะของดินที่เกิดการรักษาจะเป็นไปตามลักษณะของดิน ร่างกายแข็งแรง ( saitoh et al . , 1985 ) ดังนั้น ถ้าเงื่อนไขการปรับปรุงเท่ากันแล้วความแข็งแรงมากขึ้นคาดว่าจากดินที่สูงปฏิกิริยาปอซโซลาน . ระหว่างดินเหนียวและดิน , ดิน montmorillonitic kaolinitic ดินเหนียวพบเป็นวัสดุปอซโซลาน ตัวแทนที่มีประสิทธิภาพเมื่อเทียบกับ illitic chloritic ดินเหนียวและดิน ( ด้ามและเดวิดสัน 1960 ) wissa et al . ( 1965 ) ได้กล่าวว่า การผลิตรองประสานวัสดุซึ่งผลิตในระหว่างปฏิกิริยาปอซโซลานอนุภาคของดินและปูนขาว จะขึ้นอยู่กับปริมาณและองค์ประกอบแร่ของดินส่วนที่เป็นอสัณฐานซิลิกาและอะลูมินา ที่มีอยู่ในดิน ดิน



2.2.2.9ปฏิกิริยาปอซโซลาน ระยะยาวจะชื่นชอบโดยดินสูง ( อาจเป็นดินด่าง ) เนื่องจาก ปฏิกิริยาที่เร่ง เนื่องจากการเพิ่มการละลายของดินซิลิกาและอลูมินา เมื่อ pH ของดินน้อยกว่าภาคปฏิบัติ ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นที่หลักแข็งแกร่งในผลิตภัณฑ์ที่ใช้เพื่อผลิตรองแข็งแกร่งประสานผลิตภัณฑ์และปูนขาว [ Ca ( OH ) 2 ] นี้จะทำให้การตามมาของความแรงของการรักษาดิน




2.3 ดินซีเมนต์กรุงเทพฯ ตามปกติของการผสม

การบีบอัดแบบโค้ง 28 วัน รักษาดินซีเมนต์กรุงเทพฯผสม ( ตามปกติ ) ที่ได้จากการทำงานของ uddin ( 1995 ) ดังแสดงในรูปที่ 2.2 แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า แรงอัดทิศทางเดียว ( คู ) เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นของปริมาณซีเมนต์ โดยทั่วไป , หน่วยแรงที่เพิ่มขึ้นทันทีถึงจุดสูงสุดอัดแรงจากนั้นก็ลดลงต่ำค่าตกค้างเมื่อต่อไปต้องยกศรีษะ ในแง่ของการผล ปริมาณปูนซีเมนต์ร้อยละ 10 ถึง 20 % ก็ถือว่ามีประสิทธิภาพมากที่สุด ( uddin et al . , 1997 ) แม้ว่าผลจาก 28 วัน ตัวอย่างที่แสดงในรูปที่ 2.2 รักษา uddin , et al . ( 1997 ) สรุปได้ว่า ใช้ระยะเวลา 4 ถึง 8 สัปดาห์ถือได้ว่ามีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตามที่ระยะเวลาบ่ม 28 วัน เป็นที่ต้องการในใบสมัครจริงของการปรับปรุงดินโดยวิธีผสมลึก ( DMM ) ( bergado et al . , 1999 ; หลิน et al . , 1999 ; ฯลฯ ) นี่ก็เป็นอีกเหตุผลว่าทำไมการศึกษาในปัจจุบันมีสูงกว่าปริมาณน้ำที่ใช้ผสม เพียง 28 วัน เวลาในการบ่ม

ส่วนผลการทดสอบกำลังอัด ( UC ) soralump ( 2539 ) แสดงผลมะเดื่อ . 2.3a , B , C , D , Eตัวเลข 2.3a B แสดงผลลัพธ์ของการทดสอบ UC ของดินซีเมนต์ที่อัตราส่วนน้ำต่อซีเมนต์ ( W / C ) เท่ากับ 0.5 และ 1.5 ตามลำดับ ซึ่งฐานดินถ่ายที่ 3M ความลึก กิโลเมตรที่ 36 ผลลัพธ์ที่เหมือนกันสำหรับฐานดินที่ความลึก 6m กิโลเมตรที่ 36 จะเป็นมะเดื่อ . 2.3c ดี สุดท้าย รูปที่ 2แสดงผลการทดสอบ 3E UC ของดินซีเมนต์โดยใช้วิธีผสมแห้งสำหรับฐานดินที่ความลึก 6 เมตร กม. 22 ตามที่แสดงในแต่ละแปลงในมะเดื่อ . 2.3a , B , C , D , E , และเนื้อหาสารที่ใช้ในการทดสอบเหล่านี้มีการแสดงออกในแง่ของน้ำหนักของผงซีเมนต์ ต่อลูกบาศก์เมตรของดิน ( kg / m3 ) เพื่อให้ได้ค่าเทียบเท่าของซีเมนต์ ( AW )ซึ่งหมายถึงอัตราส่วนของน้ำหนักปูนซีเมนต์กับน้ำหนักของดินแห้ง , การผสมเนื้อหาที่แสดงในผลมะเดื่อ . 2.3a , B , C , D , E ซึ่งจะแสดงใน kg / m3 ต้องแบ่งตามหน่วยบริการตามน้ำหนักของฐานดิน กิโลเมตรที่ 36นผสมเนื้อหาของ 125 kg / m3 จะให้คุณค่าเทียบเท่าของซีเมนต์ ( AW ) 20% และ 22% ที่สอดคล้องกับตัวอย่างดินและที่ตั้งของ 3M ลึก 6 เมตร ตามลำดับ ในแง่ของการปรับปรุงความแข็งแรงลักษณะของดินเนื่องจากการผสมซีเมนต์ ทั้งหมดที่นำเสนอในผลมะเดื่อ . 2.3a , B , C , D , E สอดคล้องกับผล uddin ( 1995 ) ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ .

รูปที่ 24 มิติ แสดงการบีบอัดของดินซีเมนต์ที่ผสมจากวิธีปกติของการผสม เห็นได้ชัดในรูปที่ 2.4 ที่ผสมปูนซีเมนต์ลงในดิน ทำให้ลดความสําคัญกับการอัดตัวของดิน ซึ่งสามารถประเมินบนพื้นฐานของผล เพิ่มค่าของมิติ เน้นผลผลิตซีเมนต์ตัวอย่างในขณะที่ดินดิบมีฐานสูงสุดที่ผ่านมาความดันเพียง 70 กิโลปาสคาล และรักษาเนื้อหาของดินซีเมนต์ 10% และได้ผลผลิตสูงกว่ามิติ แรง 400 กิโลปาสคาล และสูงขึ้นตามลำดับ

2.4 ซีเมนต์โดยใช้พื้นฐานของดินเหนียวกรุงเทพฯสูงน้ำผสม



ในเครื่องจักรกลเครื่องมือกำจัดเพื่อย้ายการผสมสารเคมี โดยผสมลงในดิน โดยผสมใบ ;ในขณะที่เครื่องบินเจ็ทท์ หรือ ผสม ผสมทำโดยเครื่องบินน้ำ หรือ slurries ของส่วนผสม . เทคนิคหลังผสม ปกติจะผลิตดินซีเมนต์ที่ปริมาณน้ำสูง ปริมาณน้ำสูงผสมอ้างถึงนั้นดินซีเมนต์ผสมกับน้ำดินรวมอย่างน้อยของเหลวจำกัดของฐานดิน ( Lorenzo และ bergado , 2003 )ในการออกแบบเดิมของเสาเข็มดินซีเมนต์ , ซีเมนต์ ( AW ) กำลังถูกใช้ควบคุมพารามิเตอร์ สมมติว่าระยะเวลาคงที่สำหรับเศรษฐกิจและวัตถุประสงค์อื่น ๆ ผ้า แต่เนื้อหาที่เป็นอิสระ ซีเมนต์ ใช้พารามิเตอร์ในการควบคุมแรงของเสาเข็มลึกผสมสำหรับบางช่วงเวลาการบ่ม ( bergado et al . , 1999 ; กมล และ bergado , 1991 ) การศึกษาล่าสุด อย่างไรก็ตามพบว่าพฤติกรรมทางวิศวกรรมของดินซีเมนต์ยังได้รับผลกระทบจากปริมาณน้ำดิน ( CW ) ที่มีอยู่ในดินซีเมนต์ผสม ( เช่น porbaha et al . , 2000 ; มิอุระ et al . , 2001 ; และ bergado และ Lorenzo , 2002 ) พบว่าเป็นดิน ปริมาณน้ำเพิ่มขึ้น ความแข็งแรงของดินดีขึ้น ลด . Lorenzo และ bergado ( 2004 ) พบว่า การหล่อหลอมน้ำซีเมนต์และเวลาในการบ่มมีผลต่อการพึ่งพาอาศัยกันการพัฒนากำลังอัดของดินซีเมนต์ . รวมถึงน้ำจากสารละลายปูนซีเมนต์ เป็นศัพท์ทั่วไปเรียกว่า ' ทั้งหมดดินความชื้น CW ถูกดัดแปลงเพื่อให้บัญชีน้ำ ( โดยมวล ) ที่มีอยู่ในดินซีเมนต์จะแห้งหรือน้ำผสมความคิดที่คล้ายคลึงกับแนวคิดที่ได้จากเทคโนโลยีคอนกรีตตามที่กล่าวไว้โดยมิอุระ et al . ( 2001 ) สำหรับดินซีเมนต์ผสมสารละลาย รวมดินความชื้น CW ( เปอร์เซ็นต์ ) สามารถคำนวณจากความสัมพันธ์ :

CW = W * W / C ( AW ) ( 2.1 )

ที่ CW เป็นปริมาณน้ำดินทั้งหมด ( ใน % ) ไม่เพียงจากน้ำหนักแห้งของดินหลัง นอกจากนี้เมื่อ แทนw * คือการหล่อหลอม ปริมาณน้ำ ( % ) ของดินก่อน นอกจากการประสานตัวแทน ; W / C น้ำซีเมนต์ของปูนซีเมนต์ น้ำ และนี่เป็นซีเมนต์ ( ใน % ) อย่างไรก็ตาม ในระหว่างนั้น ความสัมพันธ์ดังกล่าวไม่สนใจปริมาณน้ำสูญเสียความชุ่มชื้นของปูนซีเมนต์ในระหว่างการเตรียมสารละลาย .