Consider a simple (Lotka–Volterra)

Consider a simple (Lotka–Volterra) model of a prey–predator
system devoid of any spatial effects [90] in which toxic
stress to the predator is introduced analogously to the single
population case in Figure 1 (Fig. 4). In the absence of toxic
effects (t 5 0; Fig. 4a), the predator increases the death of
prey individuals, while the abundance of prey accelerates the
growth of the population of the (successful) predator. As a
consequence of these, both populations show cycling numbers
in time, the predator catching up and controlling the prey
whenever it increases, declining afterwards as a consequence
of prey scarcity. If the predator is under sublethal toxic stress
(t 5 0.05; Fig. 4b), its rate of increase might not be high
enough to control prey increases. The prey population escapes
predator control and grows exponentially until the environment
sets some other limit to its increase (i.e., food–space scarcity,
etc.). At the same time, the abundance of prey produces a
positive effect in the population growth of the predator, which
might compensate the toxic effect. In this case, the prey feeds
the predator but this latter is no longer able to control the prey.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิจารณาแบบจำลอง (Lotka – Volterra) เรียบง่ายของเหยื่อ – นักล่าระบบไร้ผลใด ๆ เชิงพื้นที่ [90] ในสารพิษที่เครียดนักล่าถูกนำมา analogously ซิงเกิลกรณีประชากรในรูปที่ 1 (4 รูป) ในกรณีที่ไม่เป็นพิษผลกระทบ (t 5 0 4a มะเดื่อ), predator เพิ่มการตายของเป็นเหยื่อของบุคคล ในขณะที่เร่งความอุดมสมบูรณ์ของเหยื่อเจริญเติบโตของประชากรของ predator (สำเร็จ) เป็นการผลเหล่านี้ แสดงประชากรที่ทั้งสองขี่จักรยานหมายเลขในเวลา นักล่าจับ และควบคุมเหยื่อเมื่อใดก็ตามมันเพิ่ม ลดลงหลังจากนั้นเป็นผลของเหยื่อขาดแคลน ถ้านักล่าอยู่ภายใต้ความเครียดพิษ sublethal(t 5 0.05 รูป 4b), อัตราการเพิ่มขึ้นของอาจไม่สูงพอที่จะควบคุมเป็นเหยื่อเพิ่ม หนีการประชากรเหยื่อควบคุม predator และชี้แจงถึงสิ่งแวดล้อมตั้งค่าขีดจำกัดอื่น ๆ บางเพิ่มขึ้น (เช่น ขาดแคลนอาหาร – พื้นที่ฯลฯ) ในเวลาเดียวกัน ก่อให้เกิดความอุดมสมบูรณ์ของเหยื่อเป็นผลบวกในการเติบโตของประชากรของนักล่า ซึ่งอาจชดเชยผลพิษ ในกรณีนี้ เหยื่อฟีดpredator การแต่หลังนี้ไม่สามารถที่จะควบคุมเหยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิจารณาง่าย Model (Lotka-Volterra) ของเหยื่อล่า
ระบบไร้ผลกระทบเชิงพื้นที่ใด ๆ [90] ซึ่งเป็นพิษ
ความเครียดที่จะล่าเป็นที่รู้จักไป analogously เดียว
กรณีที่ประชากรในรูปที่ 1 (รูปที่. 4) ในกรณีที่ไม่มีพิษ
ผลกระทบ (T 5 0. รูป 4A) นักล่าที่เพิ่มขึ้นการตายของ
บุคคลเหยื่อในขณะที่ความอุดมสมบูรณ์ของเหยื่อช่วยเร่ง
การเจริญเติบโตของประชากร (ที่ประสบความสำเร็จ) นักล่า ในฐานะที่เป็น
ผลมาจากการเหล่านี้ทั้งประชากรแสดงตัวเลขการขี่จักรยาน
ในเวลาที่นักล่าจับขึ้นและการควบคุมเหยื่อ
เมื่อใดก็ตามที่มันจะเพิ่มลดลงหลังจากนั้นเป็นผล
ของการขาดแคลนเหยื่อ หากนักล่าอยู่ภายใต้ความเครียดพิษ sublethal
(T 5 0.05. รูปที่ 4b) อัตราการเพิ่มขึ้นอาจจะไม่สูง
พอที่จะควบคุมการเพิ่มขึ้นของเหยื่อ ประชากรเหยื่อหนี
การควบคุมนักล่าและเติบโตชี้แจงจนสภาพแวดล้อม
บางชุดวงเงินอื่น ๆ เพื่อเพิ่มของ (เช่นการขาดแคลนอาหารพื้นที่
อื่น ๆ ) ในเวลาเดียวกัน, ความอุดมสมบูรณ์ของเหยื่อผลิต
ผลกระทบในเชิงบวกในการเติบโตของประชากรล่าซึ่ง
อาจชดเชยผลกระทบที่เป็นพิษ ในกรณีนี้เหยื่อฟีด
ล่า แต่หลังนี้ไม่สามารถที่จะควบคุมเหยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิจารณาง่ายๆ ( lotka – Volterra ) รูปแบบของเหยื่อและผู้ล่าระบบไร้เอฟเฟค [ 90 ] ในพื้นที่ซึ่งเป็นพิษความเครียดกับนักล่า คือแนะนำให้ analogously เดี่ยวประชากรกรณีในรูป 1 ( รูปที่ 4 ) ในการขาดของสารพิษผล ( T 5 0 ; รูปที่ 4 ) , Predator เพิ่มความตายของเหยื่อบุคคลในขณะที่ความอุดมสมบูรณ์ของเหยื่อ )การเติบโตของประชากรของ ( ประสบความสำเร็จ ) นักล่า เป็นผลของการเหล่านี้ ทั้งประชากรตัวเลขแสดงจักรยานในเวลาที่นักล่าจับและการควบคุมเหยื่อเมื่อมันเพิ่มขึ้น เป็นผลมาจากการลดลงหลังจากนั้นขาดแคลนเหยื่อ ถ้านักล่าถูกพิษเป็นพิษ ความเครียด( 5 ) ; รูปที่ 4B ) , อัตราการเพิ่ม มันอาจจะไม่สูงเพียงพอที่จะควบคุมเพิ่มเหยื่อ ประชากรเหยื่อหนีควบคุมนักล่าและเติบโตชี้แจงถึงสิ่งแวดล้อมชุดอื่น ๆ ( เช่น การเพิ่มวงเงินสำหรับพื้นที่ขาดแคลนอาหาร ,ฯลฯ ) ใน เวลาเดียวกัน ก่อให้เกิดความอุดมสมบูรณ์ของเหยื่อผลในเชิงบวกในการเพิ่มประชากรของผู้ล่า ซึ่งอาจจะชดเชยผลกระทบที่เป็นพิษ ในกรณีนี้ เหยื่อนี่พรีเดเตอร์ แต่หลังนี้ไม่สามารถควบคุมเหยื่อ