The majority of what we know about

The majority of what we know about the real world is composed of formal knowledge, which is about how to do
something. This knowledge is mostly in the procedural form or in the form of sequence of steps in order to
accomplish certain objectives (Georgeff, at all, 1985, Georgeff & Lansky, 1986; Baumard, 1999). Procedural
knowledge is the one that shows how to accomplish a task, and is obtained through rules in which instructions are
performed step-by-step (Hiebert & Lefevre, 1986; Star, 2002). Most of our knowledge is in procedural or
declarative forms (Dacin & Mitchell, 1986; Runco & Chand, 1995; Baumard, 1999).
In the literature, it has been demonstrated that procedural and declarative forms of knowledge are interrelated and
one can be derived from the other (Li, at all, 1994; Berge & Hezewijk, 1999; Dacin & Mitchell, 1986; Sahdra &
Thagard, 2003; Willingham, Nissen & Bullemer, 1989; Thagard, 2005; Hao, Li & Wenyin, 2007; Lawson, at all,
1991; Hanisch, Kramer & Hulin, 1991). Some researchers suggest that accomplishment of a task transfer prompts
formal and descriptive knowledge (Bovair & Kieras, 1991; Brooks & Dansereau, 1987; Dixon & Gabrys, 1991;
Royer, 1986; Singley & Anderson, 1989; Harvey & Anderson, 1996).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนใหญ่ของสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับโลกแห่งความจริงที่ประกอบด้วยความรู้อย่างเป็นทางการซึ่งเป็นเกี่ยวกับวิธีการที่จะทำบางสิ่งบางอย่าง ความรู้นี้ส่วนใหญ่จะเป็นในรูปแบบขั้นตอนหรือในรูปแบบของลำดับขั้นตอนเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์บางอย่าง (Georgeff ที่ทุกปี 1985 และ Georgeff แลนสกี, 1986; Baumard, 1999) วิธีพิจารณาความรู้เป็นสิ่งหนึ่งที่แสดงให้เห็นถึงวิธีการที่จะประสบความสำเร็จในงานและจะได้รับผ่านกฎคำแนะนำในการที่จะดำเนินการขั้นตอนโดยขั้นตอน(Hiebert Lefevre & 1986; สตาร์, 2002) ที่สุดของความรู้ของเราอยู่ในขั้นตอนการหรือรูปแบบที่เปิดเผย (Dacin และมิทเชลล์ 1986; Runco และพรีม, 1995; Baumard, 1999). ในวรรณคดีที่จะได้รับการแสดงให้เห็นว่ารูปแบบการดำเนินการและการเปิดเผยของความรู้ที่มีความสัมพันธ์กันและหนึ่งจะได้รับจากที่อื่น ๆ (Li, เลย, 1994; แบร์กและ Hezewijk 1999; Dacin และมิทเชลล์ 1986; Sahdra และThagard 2003; Willingham, Nissen & Bullemer 1989; Thagard 2005; Hao Li & Wenyin 2007; ลอว์สัน ที่ทุก1991; Hanisch เครเมอและ Hulin, 1991) นักวิจัยบางคนเสนอความสำเร็จของการถ่ายโอนงานที่พร้อมท์ให้ความรู้อย่างเป็นทางการและการบรรยาย (Bovair Kieras & 1991; บรูคส์และ Dansereau 1987; ดิกสันและ Gabrys 1991; Royer 1986; Singley & Anderson, 1989; & ฮาร์วีย์เดอร์สัน, 1996)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนใหญ่ของสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับโลกจริงประกอบด้วยความรู้อย่างเป็นทางการ ซึ่งจะเกี่ยวกับวิธีการทำ
บางอย่าง ความรู้นี้เป็นส่วนใหญ่ในรูปแบบขั้นตอน หรือในรูปแบบของลำดับของขั้นตอนเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่แน่นอน

( georgeff , ทั้งหมด , 1985 , georgeff &แลนสกี้ , 1986 ; baumard , 1999 ) ความรู้เกี่ยวกับขั้นตอน
คือแสดงวิธีการที่จะบรรลุงานและได้ผ่านกฎซึ่งคำแนะนำ
ดำเนินการทีละขั้นตอน ( ฮีเบิร์ต&เลย์ลีฟ , 1986 ; ดาว , 2002 ) ที่สุดของความรู้ของเราอยู่ในกระบวนการ หรือรูปแบบการประกาศ (
dacin &มิทเชลล์ , 1986 ; runco & Chand , 1995 ; baumard , 1999 ) .
ในวรรณกรรม มันได้ถูกแสดงว่า รูปแบบและกระบวนการจัดเก็บความรู้เป็นคาบและ
หนึ่งได้มาจากที่อื่น ๆ ( หลี่ทั้งหมด , 1994 ; ภูเขา& hezewijk , 1999 ; dacin &มิทเชลล์ , 1986 ; sahdra &
thagard , 2003 ; Willingham Nissen , & bullemer , 1989 ; thagard , 2005 ; Hao Li & wenyin , 2007 ; Lawson เลย
1991 ; hanisch เครเมอร์& hulin , 1991 ) นักวิจัยบางคนแนะนำว่า ความสำเร็จของงานโอนเงินจะแจ้ง
อย่างเป็นทางการ และบรรยายความรู้ ( bovair & kieras , 1991 ; บรูคส์&แดนเชอโร , 1987 ; & gabrys ดิกสัน ,1991 ;
โรเยอร์ , 1986 ; ซิงก์ลีย์& แอนเดอร์สัน , 1989 ; ฮาร์วีย์& แอนเดอร์สัน , 1996 )