การให้การศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21 จะ

การให้การศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21 จะมีความยืดหยุ่น สร้างสรรค์ ท้าทาย และซับซ้อน เป็นการศึกษาที่จะทำให้โลกเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วอย่างเต็มไปด้วยสิ่งท้าทาย และปัญหา รวมทั้งโอกาสและสิ่งที่เป็นไปได้ใหม่ๆ ที่น่าตื่นเต้น โรงเรียนในศตวรรษที่ 21 จะเป็นโรงเรียนที่มีหลักสูตรแบบยึดโครงงานเป็นฐาน (project -based curriculum) เป็นหลักสูตรที่ให้นักเรียนเกี่ยวข้องกับปัญหาในโลกที่เป็นจริง เป็นประเด็นที่เกี่ยวข้องกับความเป็นมนุษย์ และคำถามเกี่ยวกับอนาคตเชิงวัฒนธรรม สังคม และสากล
ภาพของโรงเรียนจะเปลี่ยนจากการเป็นสิ่งก่อสร้างเป็นภาพของการเป็นศูนย์รวมประสาท (nerve centers) ที่ไม่จำกัดอยู่แต่ในห้องเรียน แต่จะเชื่อมโยงครู นักเรียนและชุมชน เข้าสู่ขุมคลังแห่งความรู้ทั่วโลก ครูเองจะเปลี่ยนจากการเป็นผู้ถ่ายทอดความรู้ไปเป็นผู้สนับสนุนช่วยเหลือให้นักเรียนสามารถเปลี่ยนสารสนเทศเป็นความรู้ และนำความรู้เป็นเครื่องมือสู่การปฏิบัติและให้เป็นประโยชน์ เป็นการเรียนรู้เพื่อสร้างความรู้ และต้องมีการสร้างวัฒนธรรมการสืบค้น (create a culture of inquiry)
ในศตวรรษที่ 21 การให้การศึกษาตามทฤษฎีการเรียนรู้ของบลูม (Bloom´s Taxonomy of Learning) จะเปลี่ยนไป เน้นทักษะการเรียนรู้ขั้นที่สูงขึ้น (higher order learning skills) โดยเฉพาะทักษะการประเมินค่า (evaluating skills) จะถูกแทนที่โดยทักษะการนำเอาความรู้ใหม่ไปใช้อย่างสร้างสรรค์ (ability to use new knowledge in a creative way) ในอดีตที่ผ่านมา นักเรียนไปโรงเรียนเพื่อใช้เวลาในการเรียนรายวิชาต่างๆ เพื่อรับเกรด และเพื่อให้จบการศึกษา แต่ในปัจจุบันจะพบปรากฏการณ์ใหม่ที่แตกต่างไป เช่น การเรียนการสอนที่ช่วยให้นักเรียนได้เตรียมตัวเพื่อใช้ชีวิตในโลกที่เป็นจริง (life in the real world) เน้นการศึกษาตลอดชีวิต (lifelong learning) ด้วยวิธีการสอนที่มีความยืดหยุ่น (flexible in how we teach) มีการกระตุ้นและจูงใจให้ผู้เรียนมีความเป็นคนเจ้าความคิดเจ้าปัญญา (resourceful) ที่ยังคงแสวงหาการเรียนรู้แม้จะจบการศึกษาออกไป
ลักษณะของหลักสูตรในศตวรรษที่ 21 จะเป็นหลักสูตรที่เน้นคุณลักษณะเชิงวิพากษ์ (critical attributes) เชิงสหวิทยาการ (interdisciplinary) ยึดโครงงานเป็นฐาน (project-based) และขับเคลื่อนด้วยการวิจัย (research-driven) เชื่อมโยงท้องถิ่นชุมชนเข้ากับภาค ประเทศ และโลก ในบางโอกาสนักเรียนสามารถร่วมมือ (collaboration) กับโครงงานต่าง ๆได้ทั่วโลก เป็นหลักสูตรที่เน้นทักษะการคิดขั้นสูง พหุปัญญา เทคโนโลยีและมัลติมีเดีย ความรู้พื้นฐานเชิงพหุสำหรับศตวรรษที่ 21 และการประเมินผลตามสภาพจริง รวมทั้งการเรียนรู้จากการให้บริการ (service) ก็เป็นองค์ประกอบที่สำคัญ
ภาพของห้องเรียน จะขยายกลายเป็นชุมชนที่ใหญ่ขึ้น (greater community) นักเรียนมีคุณลักษณะเป็นผู้ชี้นำตนเองได้ (self-directed) มีการทำงานทั้งอย่างเป็นอิสระและอย่างร่วมมือกันคนอื่น หลักสูตรและการสอนจะมีลักษณะท้าทายสำหรับนักเรียนทุกคน และคำนึงถึงความแตกต่างระหว่างบุคคล หลักสูตรจะไม่เน้นการยึดตำราเป็นตัวขับเคลื่อน (textbook-driven) หรือแบบแยกส่วน (fragmented) เช่นในอดีต แต่จะเป็นหลักสูตรแบบยึดโครงงานและการบูรณาการ การสอนทักษะและเนื้อหาจะไม่เป็นจุดหมายปลายทาง (as an end) เช่นที่เคยเป็นมา แต่นักเรียนจะต้องมีการเรียนรู้ผ่านการวิจัยและการปฏิบัติในโครงงาน การเรียนรู้จากตำราจะเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น ความรู้ (knowledge) จะไม่หมายถึงการจดจำข้อเท็จจริงหรือตัวเลข แต่จะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากการวิจัยและการปฏิบัติโดยเชื่อมโยงกับความรู้และประสบการณ์เก่าที่มีอยู่ ทักษะและเนื้อหาที่ได้รับจะเกี่ยวข้องและมีความจำเป็นต่อการปฏิบัติในโครงงาน จะไม่จบลงตรงที่การได้รับทักษะและเนื้อหาแล้วเท่านั้น การประเมินผลจะเปลี่ยนจากการประเมินความจำและความไม่เกี่ยวโยงกับความเข้าใจต่อการนำไปปฏิบัติได้จริง ไปเป็นการประเมินที่ผู้ถูกประเมินมีส่วนร่วมในการประเมินตนเองด้วย (self-assessment) ทักษะที่คาดหวังสำหรับศตวรรษที่ 21 ที่เรียนรู้ผ่านหลักสูตรที่เป็นสหวิทยาการ บูรณาการ ยึดโครงงานเป็นฐาน และอื่นๆ ดังกล่าวจะเน้นเรื่อง 1) ทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรม (learning and innovation skills) 2) ทักษะชีวิตและอาชีพ (life and career skills) ทักษะสารสนเทศ สื่อ และเทคโนโลยี (information, media and technology skills) ที่คาดหวังว่าจะเกิดขึ้นได้จากความร่วมมือ (collaboration) ในการทำงานเป็นทีม การคิดเชิงวิพากษ์ (critical thinking) ในปัญหาที่ซับซ้อน การนำเสนอด้วยวาจาและด้วยการเขียน การใช้เทคโนโลยี ความเป็นพลเมืองดี การฝึกปฏิบัติอาชีพ การวิจัย และการปฏิบัติสิ่งต่างๆ ที่กล่าวมาข้างต้น
ดังนั้น การให้การศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21 ต้องเปลี่ยนแปลงทัศนะ (perspectives) จากกระบวนทัศน์แบบดั้งเดิม (tradition paradigm) ไปสู่กระบวนทัศน์ใหม่ (new paradigm) ที่ให้โลกของนักเรียนและโลกความเป็นจริงเป็นศูนย์กลางของกระบวนการเรียนรู้ เป็นการเรียนรู้ที่ไปไกลกว่าการได้รับความรู้แบบง่ายๆ ไปสู่การเน้นพัฒนาทักษะและทัศนคติ — ทักษะการคิด ทักษะการแก้ปัญหา ทักษะองค์การ ทัศนคติเชิงบวก ความเคารพตนเอง นวัตกรรม ความสร้างสรรค์ ทักษะการสื่อสาร ทักษะและค่านิยมทางเทคโนโลยี ความเชื่อมั่นตนเอง ความยืดหยุ่น การจูงใจตนเอง และความตระหนักในสภาพแวดล้อม และเหนืออื่นใด คือ ความสามารถใช้ความรู้อย่างสร้างสรรค์ (the ability to handle knowledge effectively in order to use it creatively) ถือเป็นทักษะที่สำคัญจำเป็นสำหรับการเป็นนักเรียนในศตวรรษที่ 21 ถือเป็นสิ่งที่ท้าทายในการที่จะพัฒนาเรียนเพื่ออนาคต ให้นักเรียนมีทักษะ ทัศนคติ ค่านิยม และบุคลิกภาพส่วนบุคคล เพื่อเผชิญกับอนาคตด้วยภาพในทางบวก (optimism) ที่มีทั้งความสำเร็จและมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การให้การศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21 จะมีความยืดหยุ่นสร้างสรรค์ท้าทายและซับซ้อนเป็นการศึกษาที่จะทำให้โลกเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วอย่างเต็มไปด้วยสิ่งท้าทายและปัญหารวมทั้งโอกาสและสิ่งที่เป็นไปได้ใหม่ ๆ ที่น่าตื่นเต้นโรงเรียนในศตวรรษที่ 21 จะเป็นโรงเรียนที่มีหลักสูตรแบบยึดโครงงานเป็นฐาน (โครงการ - หลักสูตรตาม) เป็นหลักสูตรที่ให้นักเรียนเกี่ยวข้องกับปัญหาในโลกที่เป็นจริงเป็นประเด็นที่เกี่ยวข้องกับความเป็นมนุษย์และคำถามเกี่ยวกับอนาคตเชิงวัฒนธรรมสังคมและสากลภาพของโรงเรียนจะเปลี่ยนจากการเป็นสิ่งก่อสร้างเป็นภาพของการเป็นศูนย์รวมประสาท (เส้นศูนย์) ที่ไม่จำกัดอยู่แต่ในห้องเรียนแต่จะเชื่อมโยงครูนักเรียนและชุมชนเข้าสู่ขุมคลังแห่งความรู้ทั่วโลกครูเองจะเปลี่ยนจากการเป็นผู้ถ่ายทอดความรู้ไปเป็นผู้สนับสนุนช่วยเหลือให้นักเรียนสามารถเปลี่ยนสารสนเทศเป็นความรู้และนำความรู้เป็นเครื่องมือสู่การปฏิบัติและให้เป็นประโยชน์เป็นการเรียนรู้เพื่อสร้างความรู้และต้องมีการสร้างวัฒนธรรมการสืบค้น (สร้างวัฒนธรรมของการสอบถาม)ในศตวรรษที่ 21 การให้การศึกษาตามทฤษฎีการเรียนรู้ของบลูม (Bloom´s ระบบการเรียนรู้) (ประเมินทักษะ) โดยเฉพาะทักษะการประเมินค่าจะเปลี่ยนไปเน้นทักษะการเรียนรู้ขั้นที่สูงขึ้น (สูงกว่าลำดับการเรียนรู้ทักษะ) จะถูกแทนที่โดยทักษะการนำเอาความรู้ใหม่ไปใช้อย่างสร้างสรรค์ (ความสามารถในการใช้ความรู้ใหม่ในทางสร้างสรรค์) ในอดีตที่ผ่านมานักเรียนไปโรงเรียนเพื่อใช้เวลาในการเรียนรายวิชาต่าง ๆ เพื่อรับเกรดและเพื่อให้จบการศึกษาแต่ในปัจจุบันจะพบปรากฏการณ์ใหม่ที่แตกต่างไปเช่นการเรียนการสอนที่ช่วยให้นักเรียนได้เตรียมตัวเพื่อใช้ชีวิตในโลกที่เป็นจริง (ชีวิตจริง) เน้นการศึกษาตลอดชีวิต (รองเรียน) ด้วยวิธีการสอนที่มีความยืดหยุ่น (ความยืดหยุ่นในวิธีสอนของเรา) (กฏหมาย) มีการกระตุ้นและจูงใจให้ผู้เรียนมีความเป็นคนเจ้าความคิดเจ้าปัญญาที่ยังคงแสวงหาการเรียนรู้แม้จะจบการศึกษาออกไปลักษณะของหลักสูตรในศตวรรษที่ 21 จะเป็นหลักสูตรที่เน้นคุณลักษณะเชิงวิพากษ์ (แอตทริบิวต์ที่สำคัญ) (อาศัย) เชิงสหวิทยาการยึดโครงงานเป็นฐานและขับเคลื่อนด้วยการวิจัย (ตามโครงการ) (ขับเคลื่อนงานวิจัย) เชื่อมโยงท้องถิ่นชุมชนเข้ากับภาคประเทศและโลกในบางโอกาสนักเรียนสามารถร่วมมือ (ร่วมกัน) กับโครงงานต่างๆได้ทั่วโลกเป็นหลักสูตรที่เน้นทักษะการคิดขั้นสูงพหุปัญญาเทคโนโลยีและมัลติมีเดียความรู้พื้นฐานเชิงพหุสำหรับศตวรรษที่ 21 และการประเมินผลตามสภาพจริงรวมทั้งการเรียนรู้จากการให้บริการ (บริการ) ก็เป็นองค์ประกอบที่สำคัญภาพของห้องเรียนจะขยายกลายเป็นชุมชนที่ใหญ่ขึ้น (มากกว่าชุมชน) (ด้วยตนเองโดยตรง) นักเรียนมีคุณลักษณะเป็นผู้ชี้นำตนเองได้มีการทำงานทั้งอย่างเป็นอิสระและอย่างร่วมมือกันคนอื่นหลักสูตรและการสอนจะมีลักษณะท้าทายสำหรับนักเรียนทุกคนและคำนึงถึงความแตกต่างระหว่างบุคคลหลักสูตรจะไม่เน้นการยึดตำราเป็นตัวขับเคลื่อนหรือแบบแยกส่วน (หนังสือขับเคลื่อน) (กระจัดกระจาย) เช่นในอดีตแต่จะเป็นหลักสูตรแบบยึดโครงงานและการบูรณาการแต่นักเรียนจะต้องมีการเรียนรู้ผ่านการวิจัยและกการสอนทักษะและเนื้อหาจะไม่เป็นจุดหมายปลายทาง (เป็นการสิ้นสุด) เช่นที่เคยเป็นมาารปฏิบัติในโครงงานการเรียนรู้จากตำราจะเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นความรู้ (ความรู้) จะไม่หมายถึงการจดจำข้อเท็จจริงหรือตัวเลขแต่จะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากการวิจัยและการปฏิบัติโดยเชื่อมโยงกับความรู้และประสบการณ์เก่าที่มีอยู่ทักษะและเนื้อหาที่ได้รับจะเกี่ยวข้องและมีคทักษะที่คาดวามจำเป็นต่อการปฏิบัติในโครงงานจะไม่จบลงตรงที่การได้รับทักษะและเนื้อหาแล้วเท่านั้นการประเมินผลจะเปลี่ยนจากการประเมินความจำและความไม่เกี่ยวโยงกับความเข้าใจต่อการนำไปปฏิบัติได้จริงไปเป็นการประเมินที่ผู้ถูกประเมินมีส่วนร่วมในการประเมินตนเองด้วย (ประเมินตนเอง)หวังสำหรับศตวรรษที่ 21 ที่เรียนรู้ผ่านหลักสูตรที่เป็นสหวิทยาการบูรณาการยึดโครงงานเป็นฐานและอื่น ๆ ดังกล่าวจะเน้นเรื่อง 1) ทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรม (ทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรม) 2) ทักษะชีวิตและอาชีพ (ทักษะชีวิตและการทำงาน) ทักษะสารสนเทศสื่อและเทคโนโลยี (ทักษะข้อมูล สื่อ และเทคโนโลยี) ที่คาดหวังว่าจะเกิดขึ้นได้จากความร่วมมือ (ร่วมกัน) ในการทำงานเป็นทีมการคิดเชิงวิพากษ์ (วิจารณญาณ) ในปัญหาที่ซับซ้อนการนำเสนอด้วยวาจาและด้วยการเขียนการใช้เทคโนโลยีความเป็นพลเมืองดีการฝึกปฏิบัติอาชีพการวิจัยและการปฏิบัติสิ่งต่าง ๆ ที่กล่าวมาข้างต้นดังนั้นการให้การศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21 ต้องเปลี่ยนแปลงทัศนะ (มุมมอง) จากกระบวนทัศน์แบบดั้งเดิม (ประเพณีกระบวนทัศน์) ไปสู่กระบวนทัศน์ใหม่ (กระบวนทัศน์ใหม่) ที่ให้โลกของนักเรียนและโลกความเป็นจริงเป็นศูนย์กลางของกระบวนการเรียนรู้เป็นการเรียนรู้ที่ไปไกลกว่าการได้รับความรู้แบบง่าย ๆ ไปสู่การเน้นพัฒนาทักษะและทัศนคติ — ทักษะการคิดทักษะการแก้ปัญหาทักษะองค์การทัศนคติเชิงบวกความเคารพตนเองนวัตกรรมความสร้างสรรค์ทักษะการสื่อสารทักษะและค่านิยมทางเทคโนโลยีความเชื่อมั่นตนเองความยืดหยุ่นการจูงใจตนเองและความตระหนักในสภาพแวดล้อม และเหนืออื่นใดคือความสามารถใช้ความรู้อย่างสร้างสรรค์ (ความสามารถในการจัดการความรู้อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อใช้สร้างสรรค์) ถือเป็นทักษะที่สำคัญจำเป็นสำหรับการเป็นนักเรียนในศตวรรษที่ 21 ถือเป็นสิ่งที่ท้าทายในการที่จะพัฒนาเรียนเพื่ออนาคตให้นักเรียนมีทักษะทัศนคติค่านิยมและบุคลิกภาพส่วนบุคคลเพื่อเผชิญกับอนาคตด้วยภาพในทางบวก (มองในแง่ดี) ที่มีทั้งความสำเร็จและมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การให้การศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21 จะมีความยืดหยุ่นสร้างสรรค์ท้าทายและซับซ้อน และปัญหา ที่น่าตื่นเต้นโรงเรียนในศตวรรษที่ 21 (โครงการหลักสูตร-based) สังคม
(ศูนย์ประสาท) ที่ไม่ จำกัด อยู่ แต่ในห้องเรียน แต่จะเชื่อมโยงครูนักเรียนและชุมชนเข้าสู่ขุมคลังแห่งความรู้ทั่วโลก เป็นการเรียนรู้เพื่อสร้างความรู้ (สร้างวัฒนธรรมของการสอบสวน)
ในศตวรรษที่ 21 (Bloom's อนุกรมวิธานของการเรียนรู้) จะเปลี่ยนไป (ลำดับที่สูงกว่าทักษะการเรียนรู้) โดยเฉพาะทักษะการประเมินค่า (การประเมินทักษะ) (ความสามารถในการใช้ความรู้ใหม่ในทางสร้างสรรค์) ในอดีตที่ผ่านมา เพื่อรับเกรดและเพื่อให้จบการศึกษา เช่น (การใช้ชีวิตในโลกแห่งความจริง) เน้นการศึกษาตลอดชีวิต (เรียนรู้ตลอดชีวิต) ด้วยวิธีการสอนที่มีความยืดหยุ่น (ที่มีความยืดหยุ่นในวิธีการที่เราสอน) (ปัญญา)
21 (คุณลักษณะที่สำคัญ) เชิงสหวิทยาการ (สหวิทยาการ) ยึดโครงงานเป็นฐาน (ตามโครงการ) และขับเคลื่อนด้วยการวิจัย (ขับเคลื่อนด้วยงานวิจัย) เชื่อมโยงท้องถิ่นชุมชนเข้ากับภาคประเทศและโลกในบางโอกาสนักเรียนสามารถร่วมมือ (การทำงานร่วมกัน) กับ โครงงานต่าง ๆ ได้ทั่วโลก พหุปัญญาเทคโนโลยีและมัลติมีเดีย 21 และการประเมินผลตามสภาพจริงรวมทั้งการเรียนรู้จากการให้บริการ (บริการ)
จะขยายกลายเป็นชุมชนที่ใหญ่ขึ้น (ชุมชนมากขึ้น) (กำกับตนเอง) (ตำราที่ขับเคลื่อนด้วย) หรือแบบแยกส่วน (แยกส่วน) เช่นในอดีต (เป็นที่สิ้นสุด) เช่นที่เคยเป็นมา ความรู้ (ความรู้) (การประเมินตนเอง) ทักษะที่คาดหวังสำหรับศตวรรษที่ 21 บูรณาการยึดโครงงานเป็นฐานและอื่น ๆ ดังกล่าวจะเน้นเรื่อง 1) ทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรม (การเรียนรู้และทักษะในการสร้างสรรค์นวัตกรรม) 2) ทักษะชีวิตและอาชีพ (ชีวิตและทักษะในการทำงาน) ทักษะสารสนเทศสื่อและเทคโนโลยี (ข้อมูล สื่อและทักษะด้านเทคโนโลยี) (การทำงานร่วมกัน) ในการทำงานเป็นทีมการคิดเชิงวิพากษ์ (คิดอย่างมีวิจารณญาณ) ในปัญหาที่ซับซ้อนการนำเสนอด้วยวาจาและด้วยการเขียนการใช้เทคโนโลยีความเป็นพลเมืองดีการฝึกปฏิบัติอาชีพการวิจัยและการปฏิบัติสิ่งต่างๆที่กล่าวมาข้าง
คุณต้นดังนั้นหัวเรื่อง: การให้หัวเรื่อง: การศึกษาเป็นสำหรับศตวรรษที่ 21 ต้องเปลี่ยนแปลงทัศนะ (มุมมอง) จากกระบวนทัศน์แบบดั้งเดิม (กระบวนทัศน์ประเพณี) ไปสู่กระบวนทัศน์ใหม่ (กระบวนทัศน์ใหม่) ไปสู่การเน้นพัฒนาทักษะและทัศนคติ - ทักษะการคิดทักษะการแก้ปัญหาทักษะองค์การทัศนคติเชิงบวกความเคารพตนเองนวัตกรรมความสร้างสรรค์ทักษะการสื่อสารทักษะและค่านิยมทางเทคโนโลยีความเชื่อมั่นตนเองความยืดหยุ่นการจูงใจตนเองและความตระหนักในสภาพ แวดล้อมและเหนืออื่นใดคือ (ความสามารถในการจัดการความรู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพในการใช้งานได้อย่างสร้างสรรค์) 21 ให้นักเรียนมีทักษะทัศนคติค่านิยมและบุคลิกภาพส่วนบุคคลเพื่อเผชิญกับอนาคตด้วยภาพในทางบวก (มองในแง่ดี) ที่มีทั้งความสำเร็จและมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การให้การศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21 จะมีความยืดหยุ่นสร้างสรรค์ท้าทายและซับซ้อนเป็นการศึกษาที่จะทำให้โลกเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วอย่างเต็มไปด้วยสิ่งท้าทายและปัญหาที่น่าตื่นเต้นโรงเรียนในศตวรรษที่ 21 จะเป็นโรงเรียนที่มีหลักสูตรแบบยึดโครงงานเป็นฐาน ( โครงการตามหลักสูตรเป็นหลักสูตรที่ให้นักเรียนเกี่ยวข้องกับปัญหาในโลกที่เป็นจริงเป็นประเด็นที่เกี่ยวข้องกับความเป็นมนุษย์สังคมและสากล
ภาพของโรงเรียนจะเปลี่ยนจากการเป็นสิ่งก่อสร้างเป็นภาพของการเป็นศูนย์รวมประสาท ( ศูนย์ประสาท ) ที่ไม่จำกัดอยู่แต่ในห้องเรียนแต่จะเชื่อมโยงครูนักเรียนและชุมชนเข้าสู่ขุมคลังแห่งความรู้ทั่วโลกและนำความรู้เป็นเครื่องมือสู่การปฏิบัติและให้เป็นประโยชน์เป็นการเรียนรู้เพื่อสร้างความรู้และต้องมีการสร้างวัฒนธรรมการสืบค้น ( สร้างวัฒนธรรมการสอบถามของ )
ในศตวรรษที่ 21 การให้การศึกษาตามทฤษฎีการเรียนรู้ของบลูม ( บานใหม่อนุกรมวิธานของการเรียนรู้ ) จะเปลี่ยนไปเน้นทักษะการเรียนรู้ขั้นที่สูงขึ้น ( อุดมศึกษาเพื่อการเรียนรู้ทักษะ ) โดยเฉพาะทักษะการประเมินค่า ( ประเมินทักษะ )( ความสามารถในการใช้ความรู้ในทางสร้างสรรค์ ) ในอดีตที่ผ่านมานักเรียนไปโรงเรียนเพื่อใช้เวลาในการเรียนรายวิชาต่างๆเพื่อรับเกรดและเพื่อให้จบการศึกษาแต่ในปัจจุบันจะพบปรากฏการณ์ใหม่ที่แตกต่างไปเช่น( ชีวิตในโลกแห่งความจริง ) เน้นการศึกษาตลอดชีวิต ( การเรียนรู้ตลอดชีวิตด้วยวิธีการสอนที่มีความยืดหยุ่น ( ความยืดหยุ่นในวิธีการที่เราสอน ) มีการกระตุ้นและจูงใจให้ผู้เรียนมีความเป็นคนเจ้าความคิดเจ้าปัญญา ( ไหวพริบ )ลักษณะของหลักสูตรในศตวรรษที่ 21 จะเป็นหลักสูตรที่เน้นคุณลักษณะเชิงวิพากษ์ ( คุณลักษณะที่สำคัญ ) เชิงสหวิทยาการ ( สหวิทยาการ ) ยึดโครงงานเป็นฐาน ( โครงงาน ) และขับเคลื่อนด้วยการวิจัย ( วิจัยขับเคลื่อน ) เชื่อมโยงท้องถิ่นชุมชนเข้ากับภาคและโลกในบางโอกาสนักเรียนสามารถร่วมมือ ( ร่วมมือ ) กับโครงงานต่างๆได้ทั่วโลกเป็นหลักสูตรที่เน้นทักษะการคิดขั้นสูงพหุปัญญาเทคโนโลยีและมัลติมีเดียความรู้พื้นฐานเชิงพหุสำหรับศตวรรษที่ 21