It was a more childish reason than

It was a more childish reason than he thought so Yu IlHan lost his motivation to even reply. How could such a futile and foolish resolve exist?

However, as Yu IlHan knew very well that he had to respect others to receive respect, he tried his best to not to tackle him. As a result, he ended up just going back to dismantling.

“How could you ask and just ignore me…… Well, fine. We’ll see each other soon.”

Do WooJun licked his lips as if disappointed, but he lead his group and left that place.

It seemed that his sense of rivalry was boiling up after he saw Yu IlHan defeating the bear alone, but honestly, boiling something like that next to him just made Yu IlHan hot and annoyed.

In the first place, Yu IlHan didn’t like the word ‘rivalry’. Just how could one compete with another person shoulder to shoulder!? No, before that, how could Yu IlHan stand shoulder to shoulder with another person when there was no person to do that with in the first place?

Is a rival really necessary for improvement? That was called ‘lack of tenacity’. Wasn’t it enough to just quietly put effort alone if you wanted to improve yourself!?
Whether it was studying alone at home, or practicing Vale Tudo with a sandbag like Yu IlHan, it was all possible, but why would you drag another person in and embarrass yourself!?

If one couldn’t improve oneself just because there was no one to compete with, then would you be able call it your ‘own ability’ even when it’s an ability you improved just because of the existence of a rival? What meaning is there to an ability that only improves and is measured when compared!?

What is the purpose of an ability that only has meaning when it surpasses another person!?

How dare he compare with others when he didn’t even win against his own physical body? If he wanted to surpass something, wouldn’t he have to think about surpassing his own self first!?

How could he neglect something so much when even Yu IlHan could not say that he did it even with 1000 years of effort? And what? He will become the strongest? He will stand on a higher place than anyone? It was all laughable!

Like that, Yu IlHan spouted out the rage of a loner in an unfair and twisted way. Only inside his mind though.

[……Yu IlHan? Aren’t you a bit too excited?]

“No, I’m extremly calm.”

Erta’s call returned Yu IlHan back to reality. He pouted his lips as he retorted at Erta and finished dismantling the body.

Disappointingly, the brown bear didn’t have a magic stone, but the quality of its leather was great. If it was processed well, then he would be able to make an armor that could withstand machine guns easily.

“Excuse me… Sir Sungdaein Bolt……?”

“I’m not selling.”

He was now used to preventing the approach of the ‘strong friends’. However, as if he had heard the matter between Yu IlHan and second lieutenant Han YeoRang, and other military platoons, the government, and the major slowly and carefully approached Yu IlHan.

“I heard you were looking for strong monsters to hunt, no? If so, then we can give you the information.”
“Just the information?”

“Yes.”

Just where did his figure saying ‘bite on a knife and charge’ disappear to… the major offered him a proposal with a truly amiable voice.

“We want to get over this predicament with the least amount of damage possible. Of course it would be a lie to say that we don’t want the body, but I’m saying that the lives of the people are more important. So if you want, I would like to share the positions of the appearances of the monsters……”

“…….”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหตุผลหน่อมแน้มมากมากกว่าที่เขาคิดเพื่อเขียนยูสูญเสียแรงจูงใจของเขาแม้แต่ตอบได้ วิธีแก้ไขดังกล่าวเป็นลม ๆ แล้ง ๆ และโง่เขลาอาจมีอยู่อย่างไรก็ตาม เป็น Yu เขียนรู้ดีว่า เขาต้องเคารพผู้อื่นได้รับความเคารพ เขาพยายามของเขาที่ดีที่สุดเพื่อไม่ให้รับมือกับเขา เป็นผล เขาจบลงเพียงแค่กลับไปรื้อ"วิธีสามารถสอบถาม และแจ้งเตือนฉัน. ... ดี ดี เราจะเห็นกันเร็ว ๆ นี้"ทำ WooJun เลียริมฝีปากของเขาว่าผิดหวัง แต่เขานำกลุ่มและด้านซ้ายของเขาที่วางไว้ดูเหมือนว่า ความรู้สึกของการแข่งขันเขายนต์ขึ้นหลังจากที่เขาเห็นเขียนยุชัยหมีคนเดียว สุจริต เดือดบางสิ่งบางอย่างที่เหมือนกับเขาเพียงทำ แต่เขียน Yu ร้อน และรำคาญในสถานที่แรก ยูเขียนไม่ชอบคำว่า 'แข่งขัน' เพียงวิธีการหนึ่งสามารถแข่งขันกับบุคคลอื่นไหล่ ไม่มี ก่อนที่ วิธีอาจเขียนยูยืนไหล่กับบุคคลอื่นเมื่อไม่เคยมีบุคคลในสถานที่แรกทำด้วยคู่แข่งจริง ๆ จำเป็นสำหรับการปรับปรุง ที่ถูกเรียกว่า 'ขาดความดื้อรั้น' ไม่ได้พอเพียงเงียบ ๆ ใส่ความพยายามเพียงอย่างเดียวถ้าคุณต้องการปรับปรุงตัวเองได้เรียนคนเดียวที่บ้าน หรือฝึก Vale Tudo ด้วย sandbag เช่นเขียน Yu มันเป็นไปได้ทั้งหมด แต่ทำไมต้องคุณลากคนอื่นใน และถ่างขาตัวเองถ้าหนึ่งไม่สามารถปรับปรุง ตัวเองเพียงเพราะไม่มีใครแข่งขันกับ แล้วคุณจะสามารถเรียกของคุณ 'สามารถเป็นเจ้าของ' แม้เมื่อมันเป็นความสามารถที่คุณต้องพัฒนาเนื่องจากการดำรงอยู่ของคู่แข่ง ความหมายใดจะมีความสามารถเท่านั้นปรับปรุง และมีการวัดค่าเมื่อเทียบวัตถุประสงค์ของความสามารถที่มีความหมายเมื่อมันดีกว่าคนอื่นคืออะไรวิธีกล้าเขาเปรียบเทียบกับคนอื่นเมื่อเขาแม้ไม่ชนะกับร่างกายของเขาเอง ถ้าเขาอยากจะเกินบางอย่าง ไม่เขาต้องคิดเหนือกว่าเขาเป็นเจ้าของตัวเองครั้งแรกวิธีสามารถเขาละเลยบางสิ่งบางอย่างมากเมื่อแม้ยูเขียนอาจจะบอกว่า เขาไม่ได้แม้แต่กับ 1000 ปีของความพยายาม และสิ่งที่ เขาจะกลายเป็นแข็งแกร่ง เขาจะยืนบนสูงกว่าคน มันเป็น laughable ทั้งหมดเช่นนั้น เขียน Yu spouted ออกความโกรธของ loner ที่ในทางไม่เป็นธรรม และการบิด เฉพาะภายในของเขาจิตใจแต่[…… เขียนยู ไม่ได้คุณนิดตื่นเต้นเกินไป]ไม่ ฉันมากสงบ"ของ Erta โทรกลับมายูเขียนกลับสู่ความจริง เขา pouted ของเขาริมฝีปากเขาโต้ว่า ที่ Erta และรื้อร่างกายเสร็จแล้วDisappointingly หมีสีน้ำตาลไม่มีหินวิเศษ แต่คุณภาพของหนังมันก็ดี ถ้าประมวลผลด้วย แล้วเขาจะสามารถทำให้เกราะที่สามารถทนทานต่อปืนได้อย่างง่ายดาย"ขอโทษด้วย... รัก Sungdaein กลอน...""ฉันไม่ได้ขายด้วย"นอกจากนี้เขาตอนนี้ถูกใช้เพื่อป้องกันแนวเพื่อน'แรง' อย่างไรก็ตาม Yu เขียนทาบทามว่าเขาได้ยินเรื่องระหว่างเขียน Yu และร้อยตรีฮัน YeoRang และอื่น ๆ ทูนทหาร รัฐบาล และใหญ่ อย่างช้า ๆ และอย่างระมัดระวัง"ผมได้ยินคุณกำลังค้นหามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งเพื่อการล่าสัตว์ ไม่ ถ้าใช่ แล้วเราสามารถให้ข้อมูล""เพียงข้อมูล""ใช่"เพียงแค่ทำรูปเขาบอกว่า 'กัดมีดและชาร์จ' หายไปเพื่อ...หลักที่เสนอเขาเสนอ ด้วยเสียงน่ารัก ๆ อย่างแท้จริง"เราต้องรับสภาพนี้ด้วยความเสียหายน้อยกว่าไปได้ แน่นอนมันจะโกหกไปบอกว่า เราไม่ต้องการร่างกาย แต่ฉันบอกว่า ชีวิตของคนเป็นสำคัญ ดังนั้น ถ้าคุณต้องการ อยากจะแชร์ตำแหน่งที่ปรากฏของมอนสเตอร์..."“…….”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเหตุผลที่หน่อมแน้มมากกว่าที่เขาคิดว่าดังนั้น Yu Ilhan หายไปแรงจูงใจของเขาที่จะได้ตอบ วิธีการแก้ปัญหาดังกล่าวไม่ได้ผลและโง่เขลาสามารถอยู่?

แต่เป็น Yu Ilhan รู้ดีว่าเขาจะเคารพคนอื่น ๆ จะได้รับความเคารพเขาพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ได้ที่จะแก้ไขปัญหาให้เขา เป็นผลให้เขาสิ้นสุดเพียงแค่จะกลับไปรื้อ.

"วิธีการที่คุณสามารถขอและเพียงแค่ไม่สนใจฉัน ...... ดีดี เราจะเห็นกันในเร็ว ๆ นี้. "

Do WooJun เลียริมฝีปากของเขาราวกับว่าผิดหวัง แต่เขานำไปสู่กลุ่มของเขาและซ้ายสถานที่ที่.

ดูเหมือนว่าความรู้สึกของเขาได้รับการแข่งขันเดือดขึ้นมาหลังจากที่เขาเห็น Yu Ilhan เอาชนะหมีคนเดียว แต่ตรงไปตรงมา ต้มสิ่งที่ต้องการที่อยู่ข้าง ๆ เขาเพิ่งทำ Yu Ilhan ร้อนและรำคาญ.

ในสถานที่แรกยู Ilhan ไม่ชอบคำว่า 'การแข่งขัน' เพียงแค่วิธีการหนึ่งที่สามารถแข่งขันกับอีกคนไหล่ไหล่ !? ไม่ก่อนหน้านั้นได้อย่างไร Yu Ilhan ยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับคนอื่นเมื่อมีคนทำที่มีในสถานที่แรกไม่ได้หรือไม่

เป็นคู่แข่งที่จำเป็นจริงๆสำหรับการปรับปรุง? ที่ถูกเรียกว่า 'ขาดความดื้อรั้น' ไม่ได้มันพอเพียงอย่างเงียบ ๆ ใส่ความพยายามอยู่คนเดียวถ้าคุณต้องการที่จะปรับปรุงตัวเอง !?
ไม่ว่าจะได้เรียนคนเดียวที่บ้านหรือฝึก Vale Tudo กับกระสอบทรายเช่น Yu Ilhan มันเป็นไปได้ทั้งหมด แต่เหตุผลที่คุณจะลากคนอื่น และอึดอัดใจตัวเอง !?

หากหนึ่งไม่สามารถปรับปรุงตัวเองเพียงเพราะไม่มีใครที่จะแข่งขันกับแล้วคุณจะสามารถเรียกมันว่า 'ความสามารถของตัวเอง' ของคุณได้เมื่อมันเป็นความสามารถของคุณดีขึ้นเพียงเพราะการดำรงอยู่ของคู่แข่ง ? ความหมายอะไรอยู่ที่นั่นเพื่อความสามารถในการที่เพียง แต่ช่วยเพิ่มและวัดเมื่อเทียบ !?

คืออะไรจุดประสงค์ของความสามารถในการว่ามีเพียงมีความหมายเมื่อมันเกินกว่าบุคคลอื่น !?

กล้าวิธีการที่เขาเปรียบเทียบกับคนอื่นเมื่อเขาไม่ได้ชนะกับเขา ร่างกายของตัวเอง? ถ้าเขาต้องการที่จะเอาชนะสิ่งที่เขาจะไม่ต้องคิดเกี่ยวกับตัวเองเหนือกว่าของตัวเองครั้งแรก !?

ว่าเขาจะละเลยบางสิ่งบางอย่างมากเมื่อแม้ Yu Ilhan ไม่สามารถพูดได้ว่าเขาไม่ได้แม้จะมี 1,000 ปีของความพยายาม? และอะไร? เขาจะกลายเป็นที่แข็งแกร่งที่สุด? เขาจะยืนอยู่บนสถานที่ที่สูงกว่าใคร? มันคือทั้งหมดที่บ้องแบ๊ว!

เช่นเดียวกับที่ยู Ilhan spouted ออกความโกรธเกรี้ยวของฝักใฝ่ฝ่ายใดในทางที่ไม่เป็นธรรมและบิด เฉพาะภายในใจของเขาแม้ว่า.

[ ...... Yu Ilhan? คุณไม่บิตตื่นเต้นเกินไป?]

"ไม่ฉันสงบ extremly."

โทร Erta กลับกลับไปจริง Yu Ilhan เขา pouted ริมฝีปากของเขาในขณะที่เขาโต้กลับที่ Erta และจบการรื้อร่างกาย.

ผิดหวัง, หมีสีน้ำตาลไม่ได้มีหินวิเศษ แต่คุณภาพของหนังได้ดี ถ้ามันมีการประมวลผลกันแล้วเขาก็จะสามารถที่จะทำให้เกราะที่สามารถทนต่อปืนได้อย่างง่ายดาย.

"ขอโทษนะ ... เซอร์ Sungdaein กลอน ...... ?"

"ผมไม่ได้ขาย."

ตอนนี้เขาถูกนำมาใช้ในการป้องกันวิธีการของ 'เพื่อนที่แข็งแกร่ง อย่างไรก็ตามในขณะที่ถ้าเขาเคยได้ยินเรื่องระหว่าง Yu Ilhan และร้อยตรีฮัน YeoRang และจำได้ขึ้นใจทางทหารอื่น ๆ รัฐบาลและที่สำคัญอย่างช้าๆและระมัดระวังเข้าหา Yu Ilhan.

"ผมได้ยินคุณกำลังหามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งเพื่อการล่าสัตว์ไม่? ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วเราสามารถให้ข้อมูลที่. "
" เพียงแค่ข้อมูลได้หรือไม่ "

" ใช่. "

แค่ไหนร่างของเขาว่า 'กัดมีดและค่าใช้จ่าย' หายไป ... ที่สำคัญเขาเสนอข้อเสนอด้วยเสียงน่ารักอย่างแท้จริง .

"เราต้องการที่จะได้รับมากกว่าสถานการณ์นี้มีจำนวนน้อยที่สุดของความเสียหายที่เป็นไปได้ แน่นอนว่ามันจะเป็นเรื่องโกหกที่จะบอกว่าเราไม่ต้องการให้ร่างกาย แต่ฉันบอกว่าชีวิตของผู้คนที่มีความสำคัญมากขึ้น ดังนั้นหากคุณต้องการฉันอยากจะแบ่งปันตำแหน่งของสิ่งที่ปรากฏของมอนสเตอร์ ...... "ที่

" ...... . "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันคือเหตุผลที่เด็กกว่าเขาคิดว่ายูลฮัน สูญเสียแรงจูงใจของเขาตอบกลับ ทำไมมันถึงเป็นสิ่งที่โง่เขลาและแก้ไขอยู่อย่างไรก็ตาม ขณะที่ยูลฮัน รู้ดีว่าเขาต้องเคารพผู้อื่นที่ได้รับความเคารพ เขาพยายามของเขาที่ดีที่สุดที่จะไม่เล่นงานเขา ผล สุดท้าย เขาจะกลับไปรื้อ ." เธอถามและทำเป็นไม่สนใจ . . . . . . . ดี ดี เราอาจจะได้เจอกันเร็วๆ นี้ "ทำ woojun เลียริมฝีปากราวกับผิดหวัง แต่เขานำกลุ่มของเขาออกจากสถานที่นั้นดูเหมือนว่าความรู้สึกของการแข่งขันเดือดขึ้นหลังจากที่เขาเห็นยูลฮัน ชัยหมีคนเดียว แต่บอกตามตรง การต้มแบบนี้ต่อไปเขาทำให้ยูลฮัน ร้อนและรำคาญในสถานที่แรก ยูลฮัน ไม่ชอบคำว่า " การแข่งขัน " เพียงแค่วิธีการหนึ่งอาจแข่งขันกับบุคคลอื่นไหล่ต่อไหล่ ? ไม่ ก่อนหน้านั้น ทำไมยูลฮัน ยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับบุคคลอื่นเมื่อมีคนไม่ทำในสถานที่แรก ?เป็นคู่แข่งที่จำเป็นจริงๆสำหรับการปรับปรุง ? ที่ถูกเรียกว่า " ขาดแรงใจ " มันไม่เพียงพอที่จะเพียงแค่เงียบๆ พยายามอยู่คนเดียว ถ้าคุณต้องการที่จะปรับปรุงตัวเอง ?ไม่ว่าจะเรียนคนเดียวในบ้าน หรือการฝึกเวลทุกอย่างกับกระสอบทรายเหมือนยูลลฮัน มันเป็นไปได้ทั้งหมด แต่ทำไมคุณถึงลากคนอื่นให้ตัวเองขายหน้าล่ะ ! ?ถ้าไม่ปรับปรุงตัวเอง เพราะไม่มีใครมาแข่งด้วย แล้วคุณจะสามารถเรียกความสามารถ " " ของคุณเองแม้เมื่อมันเป็นความสามารถที่คุณขึ้นเพียงเพราะการมีอยู่ของคู่ต่อสู้ หมายความว่ายังไงมีความสามารถที่ปรับปรุงและเป็นวัดเมื่อเทียบ ! ?สิ่งที่เป็นวัตถุประสงค์ของความสามารถนั้นมีความหมายเมื่อมันเกินกว่าคนอื่น ?เขากล้าดียังไงมาเปรียบเทียบกับคนอื่น เมื่อเขาไม่ได้ชนะการต่อสู้กับร่างกายของเขาเอง ถ้าเขาต้องการที่จะเอาชนะสิ่งที่เขาไม่คิดจะเหนือกว่าตนเองก่อน ?ทำไมเขายังไม่อะไรมาก เมื่อยูลฮัน ไม่สามารถพูดได้ว่าเขาทำมันถึง 1000 ปีของความพยายาม และอะไร ? เขาจะกลายเป็นที่แข็งแกร่งที่สุด ? เขาจะยืนอยู่บนสถานที่ที่สูงกว่าใคร มันน่าหัวเราะ !ชอบยูลฮันพูดออกมาโกรธของสันโดษในธรรม และศีลธรรม แต่ภายในจิตใจของเขาแม้ว่า[ . . . . . . . ยูลฮัน ? คุณไม่ตื่นเต้นไปหน่อย ? ]" ไม่ ฉันใจเย็นมากๆ "erta เรียกกลับมายูลฮัน กลับมาสู่ความเป็นจริง เขายื่นริมฝีปากเขาโต้กลับที่ erta และเสร็จสิ้นการเจาะร่างกายDisappointingly , ทนไม่ได้ก็สีน้ำตาล มีหินวิเศษ แต่คุณภาพของหนังดี ถ้ามันประมวลผลแล้ว เขาจะสามารถสร้างเกราะที่สามารถรับปืนได้ง่าย" ขอโทษนะ . . . . . . . ท่าน sungdaein สายฟ้า . . . . . . . ? "" ผมไม่ได้ขาย "เขาใช้ตอนนี้เพื่อป้องกันวิธีการของแรงเพื่อนๆ อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาได้ยินเรื่องระหว่างยูลลฮัน และ ร้อยตรี ฮัน yeorang และทหารหน่วยอื่น รัฐบาล และที่สำคัญอย่างช้าๆและระมัดระวังเข้าหายูลฮัน ." ผมได้ยินว่าคุณกำลังตามหามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งที่จะล่าไม่ ? ถ้าเป็นเช่นนั้นเราสามารถให้ข้อมูล " ." แค่ข้อมูลเท่านั้น "" ใช่ " .ที่ไหนเขาคิดจะกัดมีดและค่าใช้จ่าย " หายไป . . . . . . . ที่สำคัญให้เขาขอแต่งงานด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานอย่างแท้จริง" เราต้องการที่จะได้รับผ่านสถานการณ์นี้มีความเสียหายน้อยที่สุด แน่นอน มันก็ต้องโกหกว่าเราไม่ต้องการร่างกาย แต่ฉันว่าชีวิตของประชาชนสำคัญกว่า ดังนั้น ถ้าคุณต้องการ ฉันต้องการที่จะแบ่งปันตำแหน่งปรากฏมอนสเตอร์ . . . . . . . "" . . . . . . . "