Caravans. In his original world, si

Caravans. In his original world, similar things had existed. Merchants and transporters would join together to protect both themselves and their cargo when passing through dangerous areas, defending against robbers and other violence.
The caravan head was typically a merchant responsible for transporting goods between cities, who engaged in this business as a livelihood. Other members of the caravan included both those who traveled under this banner as well as unaffiliated merchants who joined for the journey.
I have to say, this is pretty much what I expected.
The scene before him essentially mirrored his knowledge of how such things worked back home. At least with respect to outer appearance, there wasn’t really anything that stood out as being different.
However, if one were to instead consider the armed individuals standing by the wayside, the differences between this caravan and ones back home would become immediately apparent.
A single glance would reveal armored warriors and mages alike, including even female swordswomen similar to Lefille among their number.
Although the armed individuals numbered not more than twenty, Suimei nevertheless felt that this was quite a substantial force already.
The sheer number of guards that had been hired was a testament to the dangers of this world.
Not only was the level of civilization in this world considerably low, but many dangers were also present that were not to be found in his own world. In this world, without suitable martial force, travel between cities and kingdoms would already be all but impassable; transportation methods from back home such as airplanes and rail were, of course, an impossibility.
Traveling between cities consisted of following the large, paved road. Street lights did not exist, and even finding a water source or lodgings required a good amount of effort.
As Suimei considered the circumstances, he came to realize just how convenient life had really been back in his own world.
Debating the relative conveniences and inconveniences of the two worlds with himself, Suimei finally arrived, and made his way toward a particular man who was dressed like a merchant.
From the description he’d been given at the guild when accepting the request, this appeared to be the man who had given the commission to the Twilight Pavilion.
“Can I help you?”
“I’m Yakagi Suimei, from the adventurer’s guild. I’m here to present myself as one of the escorts for this caravan.”
The man first met Suimei’s business-like introduction with a look of suspicion, his expression changing as he suddenly remembered something.
“Oh, how polite. I’m Galeo, the one who’s organized this caravan. You’re the Yakagi who knows restorative magic, I presume? Thank you for accepting this request. If any are injured along the way to Kurand, I’ll be relying on you.”
“No problem at all. It’s a pleasure to be working with you as well.”
Suimei took the outstretched hand in a handshake, signaling the end of their business meeting.
Suddenly, however, Galeo looked at Suimei with some confusion on his face.
“I’d heard Yakagi-san was a mage, but your clothing…”
“Oh, my clothes?”
“Mm-hmm. No matter how I look at it, I can’t see it as a mage’s clothing…”
So he’s confused about this too, huh?
“Haha. I’m not actually that fond of mage’s clothing, to be quite honest with you,” Suimei answered with an unfeigned smile.
Galeo again gave him an appraising look.
“Oh? Why’s that?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คาราวาน ในโลกของเขาเดิม สิ่งที่คล้ายกันมีอยู่ ร้านค้าและผู้ที่จะเข้าร่วมกันเพื่อปกป้องตัวเองและสินค้าของพวกเขาเมื่อผ่านพื้นที่อันตราย ป้องกันโจรและความรุนแรงอื่น ๆหัวหน้าคาราวานแก้ไขโดยทั่วไปผู้ขายรับผิดชอบการขนส่งสินค้าระหว่างเมือง ที่หมั้นในธุรกิจนี้เป็นชีวิต สมาชิกคนอื่น ๆ ของคาราวานที่รวมทั้งผู้ที่เดินทางภายใต้นี้แบนเนอร์ ตลอดจนบริษัทร้านค้าที่เข้าร่วมสำหรับการเดินทางฉันต้องพูด นี่คือสิ่งที่ผมคาดไว้สวยมากฉากก่อนที่เขาหลักสะท้อนความรู้ของวิธีการต่าง ๆ เช่นการทำงานกลับบ้านเขา น้อย เกี่ยวกับลักษณะภายนอก ไม่มีจริง ๆ อะไรที่ยืนเป็นการแตกต่างกันอย่างไรก็ตาม หากแทน พิจารณาบุคคลอาวุธยืนอยู่ ด้วยกัน ความแตกต่างระหว่างนี้คาราวานและคนกลับบ้านจะกลายเป็นชัดเจนทันทีรวดเร็วเดียวจะเปิดเผยนักรบหุ้มเกราะและผู้วิเศษเหมือนกัน รวมถึงแม้หญิง swordswomen คล้ายกับ Lefille ระหว่างจำนวนของพวกเขาแม้ว่าบุคคลที่มีอาวุธที่มีตัวเลขไม่เกินยี่สิบ Suimei แต่รู้สึกว่า นี้คือแรงค่อนข้างมากอยู่แล้วจำนวนเจ้าหน้าที่ที่ได้รับการว่าจ้างถูกพิสูจน์ถึงอันตรายของโลกนี้Not only was the level of civilization in this world considerably low, but many dangers were also present that were not to be found in his own world. In this world, without suitable martial force, travel between cities and kingdoms would already be all but impassable; transportation methods from back home such as airplanes and rail were, of course, an impossibility.Traveling between cities consisted of following the large, paved road. Street lights did not exist, and even finding a water source or lodgings required a good amount of effort.As Suimei considered the circumstances, he came to realize just how convenient life had really been back in his own world.Debating the relative conveniences and inconveniences of the two worlds with himself, Suimei finally arrived, and made his way toward a particular man who was dressed like a merchant.From the description he’d been given at the guild when accepting the request, this appeared to be the man who had given the commission to the Twilight Pavilion.“Can I help you?”“I’m Yakagi Suimei, from the adventurer’s guild. I’m here to present myself as one of the escorts for this caravan.”The man first met Suimei’s business-like introduction with a look of suspicion, his expression changing as he suddenly remembered something.“Oh, how polite. I’m Galeo, the one who’s organized this caravan. You’re the Yakagi who knows restorative magic, I presume? Thank you for accepting this request. If any are injured along the way to Kurand, I’ll be relying on you.”“No problem at all. It’s a pleasure to be working with you as well.”
Suimei took the outstretched hand in a handshake, signaling the end of their business meeting.
Suddenly, however, Galeo looked at Suimei with some confusion on his face.
“I’d heard Yakagi-san was a mage, but your clothing…”
“Oh, my clothes?”
“Mm-hmm. No matter how I look at it, I can’t see it as a mage’s clothing…”
So he’s confused about this too, huh?
“Haha. I’m not actually that fond of mage’s clothing, to be quite honest with you,” Suimei answered with an unfeigned smile.
Galeo again gave him an appraising look.
“Oh? Why’s that?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คาราวาน ในโลกเดิมของเขาสิ่งที่คล้ายกันมีอยู่ ร้านค้าและการขนส่งจะร่วมกันเพื่อปกป้องทั้งตัวเองและสินค้าของพวกเขาเมื่อผ่านพื้นที่อันตราย, การป้องกันโจรและความรุนแรงอื่น ๆ .
หัวคาราวานมักจะเป็นผู้ประกอบการค้าที่รับผิดชอบในการขนส่งสินค้าระหว่างเมืองที่มีส่วนร่วมในธุรกิจนี้เป็นทำมาหากิน สมาชิกคนอื่น ๆ ของคาราวานรวมทั้งผู้ที่เดินทางภายใต้ร่มธงนี้เช่นเดียวกับร้านค้าที่ไม่ใช่ บริษัท ในเครือที่เข้าร่วมสำหรับการเดินทาง.
ผมต้องบอกว่านี่คือสวยมากสิ่งที่ผมคาดว่า.
ที่เกิดเหตุก่อนที่เขาจะเป็นหลักสะท้อนความรู้ของเขาในสิ่งที่วิธีการดังกล่าวทำงาน กลับบ้าน. อย่างน้อยที่เกี่ยวกับลักษณะภายนอกที่นั่นไม่ได้จริงๆสิ่งที่ยืนออกเป็นความแตกต่างกัน.
แต่ถ้าใครจะแทนพิจารณาบุคคลที่ติดอาวุธยืนอยู่ข้างทาง, ความแตกต่างระหว่างคาราวานและคนที่กลับบ้านจะกลายเป็นปรากฏทันที .
ทันทีเดียวจะเปิดเผยนักรบหุ้มเกราะและผู้วิเศษเหมือนกันรวมทั้ง swordswomen แม้หญิงคล้ายกับ Lefille หมู่จำนวนของพวกเขา.
แม้ว่าบุคคลที่ติดอาวุธเลขไม่เกินยี่สิบ Suimei ยังคงรู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างแรงมากแล้ว.
จำนวนของยาม ที่ได้รับการว่าจ้างเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความอันตรายของโลกนี้ได้.
ไม่เพียง แต่เป็นระดับของอารยธรรมในโลกนี้ต่ำมาก แต่อันตรายที่หลายคนยังอยู่ที่ไม่ได้ที่จะพบได้ในโลกของตัวเอง ในโลกนี้ได้โดยไม่ต้องมีผลบังคับใช้การต่อสู้ที่เหมาะสมเดินทางระหว่างเมืองและราชอาณาจักรแล้วจะเป็นทั้งหมด แต่ไม่สามารถใช้ได้; วิธีการขนส่งจากที่บ้านหลังดังกล่าวเป็นเครื่องบินและรถไฟเป็นของหลักสูตรเป็นไปไม่ได้.
เดินทางระหว่างเมืองประกอบด้วยดังต่อไปนี้ขนาดใหญ่ถนนลาดยาง ไฟถนนไม่ได้อยู่และแม้กระทั่งการหาแหล่งน้ำหรือที่พักจำเป็นต้องใช้จำนวนเงินที่ดีของความพยายาม.
ในฐานะที่เป็น Suimei พิจารณาสถานการณ์ที่เขามาถึงตระหนักถึงเพียงวิธีชีวิตสะดวกสบายที่ได้รับมันกลับมาอยู่ในโลกของตัวเอง.
โต้วาทีสิ่งอำนวยความสะดวกของญาติและความไม่สะดวก ของโลกทั้งสองด้วยตัวเอง Suimei ที่สุดก็มาถึงและทำทางของเขาที่มีต่อคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ได้รับการแต่งตัวเหมือนผู้ประกอบการค้า.
จากคำอธิบายที่เขาต้องการได้รับการให้ที่กิลด์เมื่อรับคำขอนี้ดูเหมือนจะเป็นคนที่มี รับคณะกรรมการเพื่อทไวไลท์พาวิลเลี่ยน.
"ฉันจะช่วยคุณได้อย่างไร"
"ฉัน Yakagi Suimei จากสมาคมนักผจญภัยของ ฉันมาที่นี่จะนำเสนอตัวเองเป็นหนึ่งของพี่เลี้ยงสำหรับคาราวานนี้. "
คนที่ได้พบกับการเปิดตัวธุรกิจเหมือน Suimei กับรูปลักษณ์ของความสงสัยเป็นครั้งแรกการแสดงออกของเขาเปลี่ยนแปลงในขณะที่เขาก็จำได้บางสิ่งบางอย่าง.
" โอ้วิธีสุภาพ ฉัน Galeo เป็นผู้หนึ่งที่จัดคาราวาน คุณเป็นคนที่รู้ Yakagi มายากลบูรณะฉันเข้าใจ? ขอบคุณสำหรับการยอมรับคำขอนี้ ถ้ามีผู้ได้รับบาดเจ็บไปตามวิธีการ Kurand ผมจะพึ่งพาคุณ. "
" ไม่มีปัญหาที่ทุกคน มันเป็นความสุขที่จะได้ร่วมงานกับคุณเช่นกัน. "
Suimei เอามือยื่นออกในการจับมือกันส่งสัญญาณในตอนท้ายของการประชุมทางธุรกิจของพวกเขา.
ทันใดนั้น แต่ Galeo มองที่ Suimei กับความสับสนบางอย่างบนใบหน้าของเขา.
" ฉันได้ยิน Yakagi -san เป็นผู้วิเศษ แต่เสื้อผ้าของคุณ ... "
" โอ้เสื้อผ้าของฉัน? "
" อืมมมม ไม่ว่าผมจะมองไปที่มันฉันไม่สามารถเห็นมันเป็นเสื้อผ้าผู้วิเศษของ ... "
ดังนั้นเขาจึงเกิดความสับสนเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเกินไปฮะ?
" ฮ่าฮ่า ฉันไม่จริงที่รักของเสื้อผ้าของผู้วิเศษที่จะค่อนข้างซื่อสัตย์กับคุณ "Suimei ตอบด้วยรอยยิ้มที่ไม่เสแสร้ง.
Galeo อีกครั้งทำให้เขาดูประเมินราคา.
" โอ้? ทำไมเป็นอย่างนั้น?"