Although we have no standard to ass

Although we have no standard to assist us in case-by-case intervention, some generic guidelines may be useful regardless of degree and quality if hearing impairment :
1. Assess the hearing along with the psychosocial status of the child. It may be useful or necessary to have access to the services of a psychologist or psychometrist who is acquainted with the hearing problems of children.
2. Educate the child about the hearing loss. Too frequently, we educate the parents and assume somehow that the child will get the information through osmosis. Informative data need to be given to the child, geared to that child’s age and intellectual level.
3. Orient the child to the use of a hearing aid. Fitting the aid is not enough. Teaching its use and care is meaningful only if we (a) allow the child to express his or her feeling about wearing it and respond empathically to possible resistance or concern, and (b) allow for possible resistance as an expression of real difficulties the child may be having with a particular aid and consider refitting if necessary.
4. Have the child teach us what is needed to function more adequately. We cannot assume that the age or naivete of the child precludes awareness of obstacles to maximal use of residual hearing. We need to be open to whatever information is forthcoming from the child and place it in proper perspective with data we objectively gathered.
5. Distinguish emotional issue associated with hearing loss from those unrelated to it. This is no easy task for the counseling audiologist, because none of us behaves in a linear manner but instead responds behaviorally to the sum of our experiences. What necessary is that we discover those negative influences in the child’s environment that at least appear to be unrelated to the hearing loss. These may include the effects of (a) being raised by one parent, (b) divorce, (c) extreme poverty, or (d) an emotionally disturbed family.
6. Deal with emotional disturbance in the child. Somewhat related to guideline 5, it may be necessary to refer the severely emotionally disturbed child for more extensive psychotherapeutic assistance, preferably to a professional who is well acquainted with the problems of hearing loss in children.
7. Provide a supportive, empathic, and trusting therapeutic environment. An environment in which the child feels free to express concerns regarding the loss of hearing and its many implications provides a valuable opportunity in which to apply our audiological knowledge effectively. Too often children against them, regardless of our best intentioned efforts. Therefore, of the child in the most genuine is that we relate to the child in the most genuine way possible rather than pose as individuals who “know what’s best” for the child. This does not imply that we act the role of “buddy” but that we appear to child, and the child appears to us, as distinct persons in our own right.
8. Use special counseling techniques. Consistent with the philosophy expressed throughout this text, we need to feel free to use whatever strategies with which we feel competent and that them are confrontation, self-disclosure, and contracting. In most instances. These will need to be connected to aural rehabilitation strategies, but always bear in mind that the child matters, not the technique.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าเราจะมีมาตรฐานในการให้ความช่วยเหลือเราในการแทรกแซงกรณีโดยกรณีที่ไม่มีแนวทางทั่วไปที่บางคนอาจจะมีประโยชน์โดยไม่คำนึงถึงระดับที่มีคุณภาพและถ้าได้ยิน:
1 ประเมินการได้ยินพร้อมกับสถานะทางจิตสังคมของเด็ก มันอาจจะมีประโยชน์หรือจำเป็นที่จะต้องมีการเข้าใช้บริการของนักจิตวิทยาหรือ psychometrist ผู้ที่คุ้นเคยกับปัญหาการได้ยินของเด็ก.
2ความรู้แก่เด็กเกี่ยวกับการสูญเสียการได้ยิน บ่อยเกินไปเรารู้พ่อแม่และถือว่าอย่างใดที่เด็กจะได้รับข้อมูลที่ผ่านการดูดซึม ข้อมูลข้อมูลจะต้องมีการกำหนดให้เด็กที่มุ่งไปที่อายุของเด็กที่และระดับสติปัญญา.
3 ปรับทิศทางของเด็กกับการใช้เครื่องช่วยฟัง กระชับความช่วยเหลือไม่เพียงพอการเรียนการสอนการใช้งานและการดูแลที่มีความหมายเฉพาะในกรณีที่เรา () อนุญาตให้เด็กที่จะแสดงความรู้สึกของเขาหรือเธอเกี่ยวกับการสวมใส่มันและตอบ empathically ความต้านทานเป็นไปได้หรือความกังวลและ (ข) การอนุญาตให้มีการต้านทานเป็นไปได้ในขณะที่การแสดงออกของความยากลำบากที่แท้จริงของเด็ก อาจจะมีกับความช่วยเหลือโดยเฉพาะและพิจารณา refitting ถ้าจำเป็น
4.เด็กได้สอนเราว่าเป็นสิ่งจำเป็นในการทำงานมากขึ้นอย่างเพียงพอ เราไม่สามารถสรุปได้ว่าอายุหรือความไร้เดียงสาของเด็กติ๊ดความตระหนักของอุปสรรคในการใช้งานสูงสุดของการได้ยินที่เหลือ เราต้องการที่จะเปิดให้สิ่งที่ข้อมูลที่เป็นเตรียมพร้อมจากเด็กและวางไว้ในมุมมองที่เหมาะสมกับข้อมูลที่เรารวบรวมวัตถุ.
5แยกแยะปัญหาทางอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียการได้ยินจากผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับมัน นี้ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับนักโสตสัมผัสวิทยาให้คำปรึกษาเพราะไม่มีเราจะทำงานในลักษณะเชิงเส้น แต่แทนที่จะตอบสนองพฤติกรรมผลรวมของประสบการณ์ของเรา สิ่งที่จำเป็นคือการที่เราค้นพบอิทธิพลเชิงลบผู้ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมของเด็กว่าอย่างน้อยดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียการได้ยินเหล่านี้อาจรวมถึงผลกระทบจาก (ก) ได้รับการเลี้ยงดูจากผู้ปกครอง (ข) การหย่าร้าง (ค) ความยากจนหรือ (ง) ครอบครัวมีปัญหาทางอารมณ์.
6 จัดการกับความวุ่นวายทางอารมณ์ในเด็ก ที่เกี่ยวข้องค่อนข้างแนวทาง 5 ก็อาจจะจำเป็นที่จะต้องดูที่เด็กมีปัญหาทางอารมณ์อย่างรุนแรงสำหรับความช่วยเหลือจิตอายุรเวทกว้างขวางมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเป็นมืออาชีพที่เป็นที่คุ้นเคยกับปัญหาของการสูญเสียการได้ยินในเด็ก.
7 ให้สภาพแวดล้อมการรักษาสนับสนุนเอาใจใส่และไว้วางใจ สภาพแวดล้อมที่เด็กรู้สึกอิสระที่จะแสดงความกังวลเกี่ยวกับการสูญเสียการได้ยินและผลกระทบจำนวนมากที่ให้โอกาสที่มีคุณค่าในการที่จะนำความรู้ของเราได้อย่างมีประสิทธิภาพโสตสัมผัสวิทยาบ่อยเกินไปเด็กกับพวกเขาโดยไม่คำนึงถึงเจตนาของเราที่ดีที่สุดความพยายาม ดังนั้นของเด็กในของแท้มากที่สุดคือการที่เรามีความสัมพันธ์กับเด็กในทางของแท้มากที่สุดที่เป็นไปได้มากกว่าที่จะก่อให้เกิดเป็นบุคคลที่ "รู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุด" สำหรับเด็กอายุ นี้ไม่ได้หมายความว่าเราทำหน้าที่บทบาทของ "เพื่อน" แต่ที่เราดูเหมือนจะเด็กและเด็กจะปรากฏขึ้นมาให้เราคนที่แตกต่างกันในสิทธิของเราเอง.
8 ใช้เทคนิคการให้คำปรึกษาพิเศษ สอดคล้องกับปรัชญาการแสดงตลอดข้อความนี้เราต้องรู้สึกอิสระที่จะใช้กลยุทธ์อะไรก็ตามที่เรารู้สึกมีอำนาจและที่พวกเขาเผชิญหน้าเปิดเผยตนเองและการทำสัญญา ในกรณีส่วนใหญ่ เหล่านี้จะต้องมีการเชื่อมต่อกับกลยุทธ์การฟื้นฟูสมรรถภาพเกี่ยวกับหู,แต่มักจะจำไว้ว่าเรื่องที่เด็กไม่ได้เทคนิค.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าเรามีมาตรฐานไม่ให้ความช่วยเหลือเราในกรณีโดยกรณีแทรกแซง แนวทางทั่วไปอาจมีประโยชน์โดยไม่คำนึงถึงระดับและคุณภาพถ้าได้ยินผล:
1 ประเมินได้ยินพร้อมกับสถานะ psychosocial ของเด็ก มันอาจจะมีประโยชน์ หรือจำเป็นต้องมีการเข้าถึงบริการของจิตวิทยาหรือ psychometrist ที่มีความคุ้นเคยกับปัญหาการได้ยินของเด็ก
2 รู้เด็กเกี่ยวกับการสูญเสียการได้ยิน บ่อยเกินไป เรารู้ผู้ปกครอง และคิดอย่างใดว่า เด็กจะได้รับข้อมูลผ่าน osmosis ข้อมูลข้อมูลจำเป็นต้องให้เด็ก มุ่งไปที่เด็กอายุและสติปัญญาระดับ
3 โอเรียนท์เด็กกับการใช้การใช้เครื่องช่วยฟัง พอดีช่วยเหลือไม่เพียงพอ สอนการใช้และการดูแลมีความหมายเมื่อเรา (ก) ให้เด็กแสดงความรู้สึกของ ตนเกี่ยวกับสวมใส่มัน และตอบสนองต่อ empathically สามารถต้านทานหรือความกังวล และ (ข) ทำให้สามารถต้านทานความจริงปัญหาที่เด็กอาจจะมีเฉพาะการช่วยเหลือ และพิจารณาแต่งตั้งถ้าจำเป็น.
4 มีเด็กที่สอนเราสิ่งจำเป็นสำหรับการทำงานเพิ่มเติมอย่างเพียงพอ เราไม่คิดว่า อายุหรือ naivete ของเด็กไม่สามารถรับรู้อุปสรรคการใช้สูงสุดของการได้ยินส่วนที่เหลือ เราต้องการจะเปิดเป็นหน้าข้อมูลใด ๆ จากลูก และวางไว้ในมุมมองที่เหมาะสมกับข้อมูลที่เรารวบรวมเป็นการ
5 แยกปัญหาทางอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียได้ยินจากผู้ไม่เกี่ยวข้องกับ งานนี้ไม่ง่ายสำหรับ audiologist ให้คำปรึกษา เนื่องจากไม่มีเราทำงานในลักษณะเชิงเส้น แต่ตอบแทน behaviorally ผลรวมของประสบการณ์ของเรา ความจำเป็นอะไรคือ ว่า เราพบเหล่าอิทธิพลลบในสภาพแวดล้อมของเด็กที่ปรากฏจะไม่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียการได้ยินน้อย เหล่านี้อาจรวมถึงผลกระทบของ (a) ที่ได้รับ จากหนึ่ง หย่า (b), (ค) สภาวะยากจน (d) เป็นอารมณ์ disturbed ครอบครัวได้
6 จัดการกับการรบกวนทางอารมณ์ในเด็ก ค่อนข้างเกี่ยวข้องกับผลงาน 5 มันอาจจำเป็นต้องอ้างเด็กอารมณ์รุนแรง disturbed มือมาก psychotherapeutic ความช่วยเหลือ preferably to มืออาชีพที่มีความคุ้นเคยกับปัญหาสูญเสียการได้ยินในเด็กดี
7 ให้สนับสนุน empathic และเชื่อถือระบบบำบัด สภาพแวดล้อมที่เด็กรู้สึกอิสระในการแสดงความกังวลเกี่ยวกับให้สูญเสียการได้ยินและผลกระทบของหลายโอกาสที่มีคุณค่าที่จะนำความรู้ของเราซึ่งมีประสิทธิภาพทาง บ่อยเกินไปเด็กกับพวกเขา ว่าความส่วนเจตนาดีพยายามของเรา ดังนั้น เด็กในของแท้มากที่สุดคือ ที่เราเกี่ยวข้องกับเด็กในแบบของแท้ที่สุดเป็นไปได้ มากกว่าก่อให้เกิดเป็นผู้ "รู้สิ่งที่ดีสุด" สำหรับเด็ก นี้ได้เป็นที่เราทำหน้าที่บทบาทของ "เพื่อน" แต่ว่า เราจะเด็ก และเด็กปรากฏให้เรา เป็นบุคคลเดียวในสิทธิของเราเอง.
8 ใช้เทคนิคการให้คำปรึกษาพิเศษ สอดคล้องกับปรัชญาการแสดงทั้งข้อความนี้ เราต้องลังเลที่จะใช้กลยุทธ์ใดก็ตามที่เรารู้สึกมีอำนาจ และที่พวกเขาเผชิญหน้า การเปิด เผยตนเอง และทำสัญญา ไป ในกรณีส่วนใหญ่ เหล่านี้จะต้องเชื่อมโยงกับกลยุทธ์ฟื้นฟูฟัง แต่หมีเสมอจำไว้ว่าลูกสำคัญ เทคนิคไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าเราจะไม่มีมาตรฐานในการช่วยเหลือเราในการแทรกแซงคดีกรณีแนวทางทั่วไป,บางอย่างอาจจะเป็นประโยชน์โดยไม่คำนึงถึงระดับและ คุณภาพ หากการได้ยิน:ส่งผลกระทบต่อ
1 ประเมินการได้ยินที่พร้อมด้วยสถานะ psychosocial ของเด็กนั้น อาจจะเป็นประโยชน์หรือความจำเป็นต้องมีการเข้าใช้บริการของ psychometrist หรือนักจิตวิทยาที่มีความคุ้นเคยกับปัญหาการได้ยินของคน.
2ให้ความรู้แก่เด็กที่เกี่ยวกับการสูญเสียการได้ยิน บ่อยเกินไปเราจะให้ความรู้แก่พ่อแม่ผู้ปกครองที่จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบและไม่รู้ว่าเด็กที่จะได้รับข้อมูลที่ผ่านระบบ Reverse Osmosis ข้อมูลความรู้ต้องส่งมอบให้กับเด็กที่เหมาะกับอายุของเด็กที่และระดับทางปัญญา.
3 การจัดแนวเด็กที่จะใช้ที่ของการช่วยเหลือด้านการได้ยินที่. สวมใส่สบายพอดีกับความช่วยเหลือที่ไม่เพียงพอการเรียนการสอนของตนและใช้ความระมัดระวังมีความหมายเท่านั้นหากเรา(ก)ให้เด็กในการแสดงของเขาหรือเธอความรู้สึกเกี่ยวกับสวมมันและตอบสนองต่อ empathically เพื่อเป็นไปได้การต่อต้านหรือความกังวลและ( B )ให้เป็นไปได้การต่อต้านเป็นการแสดงออกของเด็กอย่างแท้จริงปัญหาที่อาจมีด้วยโดยเฉพาะความช่วยเหลือและได้รับการพิจารณาให้ refitting หากจำเป็น.
4 .มีเด็กที่สอนให้เรามีอะไรที่จำเป็นในการทำงานมากขึ้นอย่างเหมาะสม เราไม่สามารถสันนิษฐานได้ว่าปราศจากมารยาหรืออายุของเด็กที่ผู้การตระหนักถึงอุปสรรคในการใช้งานสูงสุดของการได้ยินที่เหลือ เราจำเป็นต้องเปิดให้บริการไม่ว่าจะเป็นข้อมูลดังกล่าวจากเด็กและวางลงในมุมมองที่ถูกต้องพร้อมด้วยข้อมูลที่เราเก็บรวบรวม.
5แยกปัญหาทางด้านอารมณ์ความรู้สึกที่เชื่อมโยงกับการสูญเสียการได้ยินจากผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับมัน โรงแรมแห่งนี้คือไม่ใช่งานง่ายสำหรับ audiologist การให้คำปรึกษาเรื่องนี้เพราะไม่มีใครเราทำงานของโปรแกรมประยุกต์ในลักษณะตามแนวยาวแต่แทนจะตอบสนอง behaviorally จำนวนเงินที่จะมอบประสบการณ์ของเรา สิ่งที่จำเป็นไม่ว่าเราจะได้สำรวจผลกระทบต่างๆที่อยู่ใน สภาพแวดล้อม ของเด็กที่ว่าอย่างน้อยจะได้ไม่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียการได้ยินเหล่านี้อาจรวมถึงผลกระทบที่เกิดขึ้นจาก(ก)ขึ้นโดยหลัก( B )การหย่ากัน( C )ความยากจน Extreme หรือ( D )อารมณ์ที่ถูกรบกวนครอบครัว.
6 ข้อตกลงที่มีการก่อความไม่สงบอารมณ์ในเด็ก. บ้างที่เกี่ยวข้องกับแนวทาง 5 อาจจำเป็นที่ต้องดูเด็กอย่างรุนแรงอารมณ์กวนที่สำหรับความช่วยเหลือ psychotherapeutic กว้างขวางมากกว่าควรให้มืออาชีพที่มีที่ตั้งที่ดีสร้างความคุ้นเคยกับปัญหาของการสูญเสียการได้ยินในเด็ก.
7 . จัดให้บริการ สภาพแวดล้อม เพื่อการบำบัดโรคด้วยความไว้วางใจและ empathic หนุนที่ ระบบที่เด็กจะรู้สึกว่าแบบไม่เสียค่าบริการเพื่อแสดงความกังวลเกี่ยวกับการสูญเสียการได้ยินและความสำคัญจำนวนมากของพื้นที่จัดให้บริการโอกาสที่มีค่าในการที่จะนำความรู้ใส่เครื่องช่วยฟังของเราได้อย่างมี ประสิทธิภาพบ่อยเกินไปเด็กกับเขาโดยไม่คำนึงถึงความพยายามของเจตนาดีที่ดีที่สุดของเรา. ดังนั้นของเด็กมากที่สุดของแท้ที่อยู่ในที่อยู่ที่เราเกี่ยวข้องกับลูกอยู่ในทางที่เป็นไปได้มากที่สุดของแท้มากกว่าท่าเป็นบุคคลที่"รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุด"สำหรับเด็ก โรงแรมแห่งนี้ไม่ได้มีความหมายถึงว่าเราทำหน้าที่ของ"บัดดี้"แต่ว่าเราจะปรากฏขึ้นเพื่อเด็กและเด็กจะปรากฏขึ้นสำหรับเราเป็นบุคคลที่แตกต่างกันในทางด้านขวาของเราเอง.
8 . ใช้เทคนิคการให้คำปรึกษาเรื่องพิเศษ สอดคล้องกับปรัชญาที่แสดงตลอดทั่วทั้งพื้นที่ข้อความนี้เราจำเป็นต้องรู้สึกแบบไม่เสียค่าบริการในการใช้งานไม่ว่าจะปรับกลยุทธ์ด้วยซึ่งเรารู้สึกว่าเจ้าหน้าที่และว่าพวกเขาได้รับการเผชิญหน้าแบบบริการตัวเองและการเปิดเผยข้อมูลผู้ทำสัญญา ในบางกรณีมากที่สุด. เหล่านี้จะต้องมีการเชื่อมต่ออยู่กับกลยุทธ์การฟื้นฟูระบบแต่จะมีอยู่ในใจเสมอว่าเด็กที่ไม่สำคัญเทคนิค.