abstractSea level quinoas are grown

abstract
Sea level quinoas are grown at low altitudes in Central and Southern Chile. Both sensitivity to photoperiod
and response to temperature largely determine quinoa adaptation, but crop biomass production must be
quantified to evaluate agronomic performance. The objectives of this work are: (i) to characterize development
effects on leaf area evolution for genotypes of sea level quinoa differing in cycle length, (ii) to
quantify the extinction coefficient (k) for photosynthetically active radiation (PAR) and radiation use effi-
ciency (RUE) from emergence up to the beginning of grain filling and (iii) to identify which crop attributes
related to canopy architecture should be considered to improve biomass production. Four cultivars (NL-6,
RU-5, CO-407 and Faro) were cropped in Pergamino (33◦56
S, 60◦35
W, 65 m a.s.l.), Argentina, at three
densities (from 22 to 66 plants m−2) in two consecutive years under field conditions with adequate water
and nutrient supply. Thermal time to first anthesis and maximum leaf number on the main stem were linearly
correlated (r2 = 0.87; p < 0.0001). Leaf area continued to increase during the flowering phase, notably
in NL-6, the earliest genotype. There were significant differences in maximum plant leaf area between
cultivars. Increasing density reduced plant leaf area but effects were comparatively small. Estimated k was
0.59 ± 0.02 across genotypes and was higher (p < 0.05) for 66 plants m−2. Values for RUE changed as cumulative
intercepted PAR (IPAR) increased; at initial stages of development RUE was 1.25 ± 0.09 g MJ IPAR−1,
but if cumulative IPAR was higher than 107.5 ± 10.4 MJ IPAR m−2, RUE was 2.68 ± 0.15 g MJ IPAR−1. That
change occurred when leaf area index (LAI) and fraction of PAR intercepted were still low and ranged
from 0.61 to 1.38 and from 0.33 to 0.51, respectively. No significant association was found with any developmental
stage. Our results agreed to the notion that RUE variation during pre-anthesis phases is largely
determined by LAI through its effect on radiation distribution within the canopy. Biomass production
could be improved if periods of interception below 50% of incoming PAR were reduced to ensure high
RUE. This seems to be possible in temperate areas both by the use of late genotypes with a higher number
of leaves on the main stem and by early genotypes provided adequate plant density is chosen. Early
increment in LAI and overlapping of the leaf area increase period with the flowering phase are desirable
strategies for earliest genotypes to maximize yield.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อระดับน้ำทะเล quinoas จะปลูกที่ระดับต่ำกลางและภาคใต้ของชิลี ความใวทั้งชั่วโมงและตอบสนองต่ออุณหภูมิส่วนใหญ่กำหนดปรับ quinoa แต่ต้องผลิตพืชชีวมวลquantified ประเมินประสิทธิภาพลักษณะทาง วัตถุประสงค์ของงานนี้: (i) การกำหนดลักษณะพัฒนาผลใบตั้งวิวัฒนาการการศึกษาจีโนไทป์ของ quinoa ระดับน้ำทะเลแตกต่างกันในวงจร, (ii) การกำหนดปริมาณสัมประสิทธิ์สูญพันธุ์ (k) สำหรับรังสี photosynthetically active (หุ้น) และรังสีใช้ effi-ciency (RUE) จากเกิดถึงต้นบรรจุเมล็ดข้าวและ (iii) การระบุคุณลักษณะครอบตัดที่เกี่ยวข้องกับฝาครอบสถาปัตยกรรมควรพิจารณาเพื่อปรับปรุงการผลิตชีวมวล 4 พันธุ์ (NL-6RU-5, CO-407 และแฟ) ถูกครอบตัดใน Pergamino (33◦56S, 60◦35W, a.s.l. 65 m), อาร์เจนตินา ที่ความหนาแน่น (จาก 22 ไปพืช 66 m−2) ในสองปีติดต่อกันภายใต้เงื่อนไขฟิลด์มีน้ำเพียงพอและธาตุอาหาร ได้เวลา anthesis แรกและหมายเลขสูงสุดใบบนก้านหลักความร้อนเชิงเส้นcorrelated (r2 = 0.87; p < มาก 0.0001) ตั้งใบอย่างต่อเนื่องเพื่อเพิ่มระยะดอก ยวดใน NL-6 ลักษณะทางพันธุกรรมเก่า มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในใบพืชสูงสุดระหว่างพันธุ์ เพิ่มความหนาแน่นลดลงบริเวณใบพืช แต่ผลมีขนาดเล็กที่ดีอย่างหนึ่ง ถูกประเมิน k0.59 ± 0.02 ข้ามศึกษาจีโนไทป์และสูงกว่า (p < 0.05) สำหรับพืช 66 m−2 ค่าเปลี่ยนเป็นสะสม RUEหุ้นที่ถูกสกัด (IPAR) เพิ่มขึ้น ในระยะเริ่มต้นของการพัฒนา RUE ถูก 1.25 ± 0.09 g MJ IPAR−1แต่ถ้า IPAR สะสมสูงกว่า 107.5 ± 10.4 MJ IPAR m−2, RUE 2.68 ± 0.15 g MJ IPAR−1 ว่าเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเมื่อดัชนีพื้นที่ใบ (LAI) และเศษส่วนของหุ้นที่ถูกสกัดได้ยังต่ำ และแสก ๆจาก 0.61 1.38 และ 0.33 ไป 0.51 ตามลำดับ ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญพบกับพัฒนาขั้นตอนการ ผลของเราตกลงความผันแปร RUE ระหว่างระยะ anthesis ก่อนเป็นส่วนใหญ่กำหนด โดยการไหลผ่านของลักษณะที่มีการกระจายรังสีภายในฝาครอบ ผลิตชีวมวลสามารถปรับปรุงถ้าระยะเวลาของการสกัดต่ำกว่า 50% ของหุ้นเข้ามาถูกลดลงให้สูงRUE น่าจะเป็นไปได้ในซึ่งพื้นที่ทั้งสองโดยการใช้ของสายมีจำนวนสูงเป็นเลือกความหนาแน่นของใบ บนก้านใบหลัก และช่วงการศึกษาจีโนไทป์ที่มีโรงงานเพียงพอ ช่วงต้นเพิ่มในลายและการทับซ้อนของใบตั้งขึ้นด้วยระยะดอกจะต้องกลยุทธ์การศึกษาจีโนไทป์ที่เร็วที่สุดเพื่อเพิ่มผลผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นามธรรม
quinoas ระดับน้ำทะเลมีการเจริญเติบโตที่ระดับความสูงต่ำในภาคกลางและภาคใต้ของชิลี ความไวต่อช่วงแสงทั้งสอง
และการตอบสนองต่ออุณหภูมิส่วนใหญ่กำหนดปรับตัว quinoa แต่การผลิตชีวมวลพืชต้องได้รับการ
วัดการประเมินผลการปฏิบัติทางการเกษตร วัตถุประสงค์ของงานนี้คือ (i) ลักษณะการพัฒนาที่
มีผลกระทบต่อวิวัฒนาการของพื้นที่ใบสำหรับจีโนไทป์ของระดับน้ำทะเล quinoa แตกต่างกันในความยาวรอบ, (ii)
ปริมาณค่าสัมประสิทธิ์การสูญพันธุ์ (k) สำหรับการฉายรังสีที่ใช้งานสังเคราะห์ (PAR) และการใช้รังสี บู
ขาดเพียง (RUE) จากการเกิดขึ้นที่จุดเริ่มต้นของการบรรจุข้าวและ (iii) การระบุที่แอตทริบิวต์พืช
ที่เกี่ยวข้องกับสถาปัตยกรรมหลังคาควรได้รับการพิจารณาเพื่อปรับปรุงการผลิตชีวมวล สี่สายพันธุ์ (NL-6,
RU-5, CO-407 และ Faro) ถูกตัดใน Pergamino (33◦56?
S, 60◦35?
W, 65 เมตร ASL), อาร์เจนตินา, ที่สาม
ความหนาแน่น (22-66 พืช M-2) ในสองปีติดต่อกันภายใต้สภาพสนามที่มีน้ำเพียงพอ
และอุปทานของสารอาหาร เวลาความร้อนที่จะออกดอกครั้งแรกและจำนวนใบสูงสุดในลำต้นหลักถูกเส้นตรง
มีความสัมพันธ์ (r2 = 0.87; p <0.0001) พื้นที่ใบยังคงเพิ่มขึ้นในช่วงการออกดอกสะดุดตา
ใน NL-6, จีโนไทป์ที่เก่าแก่ที่สุด มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในพื้นที่ใบพืชสูงสุดระหว่าง
สายพันธุ์ เพิ่มความหนาแน่นของพื้นที่ใบของพืชลดลง แต่ผลมีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับ ประมาณ k เป็น
0.59 ± 0.02 ข้ามสายพันธุ์และเป็นที่สูงขึ้น (p <0.05) สำหรับพืช 66 M-2 ค่าสำหรับ RUE เปลี่ยนแปลงได้สะสม
ดัก PAR (IPAR) เพิ่มขึ้น ในขั้นตอนแรกของการพัฒนา RUE เป็น 1.25 ± 0.09 กรัม IPAR MJ-1,
แต่ถ้าสะสม IPAR สูงกว่า 107.5 ± 10.4 MJ IPAR M-2, RUE เป็น 2.68 ± 0.15 กรัม IPAR MJ-1 ว่า
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเมื่อดัชนีพื้นที่ใบ (LAI) และส่วนของยังคง PAR ดักอยู่ในระดับต่ำและอยู่ในช่วง
0.61-1.38 และ 0.33-0.51 ตามลำดับ ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการพัฒนาใด ๆ
เวที ผลของเราตกลงที่จะคิดว่าการเปลี่ยนแปลง RUE ในระหว่างขั้นตอนก่อนดอกบานเป็นส่วนใหญ่
กำหนดโดย LAI ผ่านผลกระทบต่อการกระจายรังสีภายในหลังคา การผลิตชีวมวล
อาจจะดีขึ้นถ้าระยะเวลาของการสกัดกั้นต่ำกว่า 50% ของผู้ที่เข้ามา PAR ลดลงเพื่อให้แน่ใจว่าสูง
RUE นี้ดูเหมือนว่าจะเป็นไปได้ในพื้นที่พอสมควรทั้งโดยการใช้ปลายสายพันธุ์ที่มีจำนวนสูง
ของใบบนลำต้นหลักและสายพันธุ์ให้ความหนาแน่นของต้นพืชที่เพียงพอได้รับการแต่งตั้ง ในช่วงต้น
ที่เพิ่มขึ้นใน LAI และทับซ้อนกันของพื้นที่ใบระยะเวลาที่เพิ่มขึ้นกับระยะออกดอกเป็นที่พึงประสงค์
กลยุทธ์สำหรับสายพันธุ์ที่เก่าแก่ที่สุดเพื่อเพิ่มผลผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

quinoas ระดับ
ทะเลนามธรรม เติบโตที่ระดับความสูงต่ำในภาคกลางและภาคใต้ของชิลี ทั้งความไวต่อแสง และการตอบสนองต่ออุณหภูมิส่วนใหญ่
ศึกษาการปรับตัว quinoa แต่การผลิตชีวมวลพืชต้อง
quantified การประเมินประสิทธิภาพทางพืชไร่ วัตถุประสงค์ของงานนี้คือ ( ผม ) ในลักษณะของการพัฒนา
ต่อวิวัฒนาการของพื้นที่ใบ สำหรับพันธุ์ที่แตกต่างกันในความยาวรอบทะเลระดับต้น ( 2 ) เพื่อหาค่าสัมประสิทธิ์การสูญพันธุ์
( K ) photosynthetically รังสีปราดเปรียว ( PAR ) และการฉายรังสีใช้ effi -
ประสิทธิภาพ ( รู ) จากการเริ่มต้นของเมล็ดเพื่อบรรจุและ ( 3 ) เพื่อศึกษาคุณลักษณะ
ซึ่งพืชที่เกี่ยวข้องกับงานสถาปัตยกรรมหลังคาควรได้รับการพิจารณาเพื่อปรับปรุงการผลิตมวลชีวภาพ สี่สายพันธุ์ ( nl-6
ru-5 , , และ co-407 ฟาโร ) ถูกตัดใน pergamino ( 33 ◦ 56 
s 60 ◦ 35 
W , 65 เมตร a.s.l. ) , อาร์เจนตินา , 3
ความหนาแน่น ( จาก 22 66 พืช m − 2 ) สองปีติดต่อกัน ภายใต้สภาวะที่มี
น้ำเพียงพอ จัดหาสารอาหารร้อนเวลาดอกบานแรก และจำนวนใบสูงสุดบนลำต้นหลัก
มีความสัมพันธ์เป็นเส้นตรง ( R2 = 0.87 ; p < 0.0001 ) พื้นที่ใบยังคงเพิ่มขึ้นในช่วงระยะออกดอก โดยเฉพาะใน nl-6
, โตเร็ว พบว่ามีความแตกต่างของพื้นที่ใบพืชสูงสุดระหว่าง
2 พันธุ์ เพิ่มความหนาแน่นลดลง พืชใบพื้นที่ แต่ผลคือเมื่อเทียบกับขนาดเล็กประมาณ K คือ
0.59 ± 0.02 ข้ามพันธุ์และสูงกว่า ( P < 0.05 ) สำหรับ 66 พืช m − 2 ค่าของรูเปลี่ยนเป็นสะสม
ดักหุ้น ( อย่าง ) เพิ่มขึ้น ในขั้นเริ่มต้นของการพัฒนาคือ 1.25 " ± MJ 0.09 กรัม อย่าง− 1 ,
แต่ถ้าอย่างสะสมสูงกว่า 107.5 ± 10.4 MJ อย่าง m − 2 ถนนคือ 2.68 ± MJ 0.15 กรัม อย่าง− 1 ที่
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเมื่อดัชนีพื้นที่ใบ ( ลาย ) และสัดส่วนหุ้นดักยังต่ำอยู่
จาก 0.61 1.38 และจาก 0.33 เป็น 0.51 ตามลำดับ ไม่พบความสัมพันธ์กับพัฒนาการ
เวที ผลของเราเห็นด้วยกับความคิดที่เปลี่ยนแปลงในช่วงก่อนดอกบาน ระยะรูเป็นส่วนใหญ่
กำหนดโดยไหลผ่านผลกระทบต่อการกระจายรังสีภายในทรงพุ่ม
การผลิตชีวมวลอาจจะดีขึ้น ถ้าช่วงของการสกัดกั้นด้านล่าง 50% ของหุ้นลดลง เพื่อให้เข้ารูสูง

นี้ดูเหมือนว่าจะเป็นไปได้ในพื้นที่เมืองหนาว ทั้งโดยการใช้พันธุ์สายที่มีเลขสูงกว่า
ใบต่อลำต้นหลักและต้นพันธุ์ให้ความหนาแน่นเพียงพอเป็นผู้ถูกเลือก ต้น
เพิ่มลาย และทับซ้อนของพื้นที่ใบเพิ่มช่วงระยะออกดอกเป็นกลยุทธ์ที่พึงปรารถนา
สำหรับพันธุ์เก่าเพื่อเพิ่มผลตอบแทน