The status of this area vis-a vis a

The status of this area vis-a vis applied linguistics is completely uncontroversial : language teaching and learning have always been universally recognized as central to the concerns of applied linguistics. Indeed, for many people, applied linguistics is the academic study of second language and teaching, and it is perhaps for this reason that the question ' what is the difference between applied linguistics and TEFL? So frequently arises. When applied linguistics first emerged as a subject area in the second half of the twentieth century, it focused mainly on questions surrounding the learning and teaching of foreign languages, and was aimed squarely at experienced language teachers who wished to do a master's degree for reasons of professional development. Taught programmed in applied linguistics provided courses in curriculum, syllabus and materials design, language teaching methodology and classroom management. Specific attention was usually given to the teaching of the four 'macro' skill areas of speaking, listening, reading, and writing, together with courses on pronunciation, language testing, teacher education and (as the field expanded) on language school and project management.

Of course, decisions about what to teach and how to teach it need to be grounded in a strong understanding of what language is and how learners learn it, and it is for this reason that applied linguistics programmed have also always included topic that seem to be indistinguishable from those that you might expect to find on a course of studies in 'mainstream' linguistics. It is very likely, for example, that your programme of studies will include coverage of some (or perhaps even all) of the following subjects: phonology (the study of linguistic second systems) , morphology ( the study of word components) , grammar (the study of the rules that govern word combinations and inflections) , Lexus (the study of how the entire word stock of a language is organised) , semantics ( the study of meaning in language), pragmatics ( the study of meaning in context), psycholinguistics ( the study of how language is acquired, stored and processed by the mind) , sociolinguistics ( the study of how language shapes and is shaped by society) and discourse analysis ( the study of texts and text-making processes). What distinguishes these topic from their equivalents on theoretical linguistics programmed is that they will always be taught with one eye firmly fixed on their practical relevance and applicability.

While the traditional roster of topics listed above continues to be regarded as part of the core content of applied linguistics, the subject has expanded to incorporate a much wider range of concerns in recent years, and it is this expanded range of topics that forms the second horizon of applied linguistic inquiry that we well identify here. This 'new horizon' in applied linguistics spans several distinct content areas. The first of these is mainstream education. By 'mainstream' we mean educational contexts which are primarily funded and influenced by the state, rather than the English language teaching(ELT) context, which is rooted in the practices and concerns of teachers working in private language schools or for cultural exchange organisations such as the British Council or the Pesce Corps. This research area includes topics such as migrant education, bilingualism and multilingualism and their relation to schooling, and first language literacy education.

As well as encompassing a broader perspective on language and education in formal contexts, applied linguist's have also become increasingly interested in a wide range of issues that might loosely be described together as the politics of language. At a micro level, this interest manifests itself in research that aims to diagnose and ameliorate communication problems arising in a wide range of professional and workplace contexts. Researchers in the now burgeoning subfields of workplace communication and intercultural communication are interested in finding out whether the causes of conflict situations of various kinds can be traced to differences in the preferred communication styles of people from different social and cultural groups. If so, this opens up the possibility of improving relations between individuals and groups by providing them with explicit training or education about such, applied linguists have become increasingly involved in the analysis of national and international language planning and language policy issues, in debates around language maintenance and language loss, and in promoting the concept of linguistic human rights.

Issues of justice and equity also inform two other important developments in applied linguistics, forensic linguistics and critical discourse analysis. The former focuses on applications of linguistic knowledge to the legal process. and the latter aims to identity and critique ways in which linguistic choices and language practices are used to manipulate public opinion , to promote the interests of powerful groups in society, and to oppress, disadvantage and discriminate against others.

We will discuss these various topics in more detail in Chapter2. Here, the important point to note is that this massive expansion of the applied linguistics curriculum has led to a somewhat confused situation, in which some people still understand applied linguistics in the narrow way discussed earlier while others see it in the broader terms that we have just reviewed above. Similarly, there are MA programmed in applied linguistics that focus exclusively on ELT, whereas at other universities you can do an apied linguistics degree without focusing on ELT at all. It is no doubt in recognition of these divisions and contradictions that the Longman dictionary of language teaching and applied linguistics cited earlier in this chapter defines applied linguistics in two difference ways, as follows;

1 the study of second and foreign language learning and teaching.
2 the study of language and linguistics in relation to practical problems.

Although this double definition is arguably somewhat redundant when viewed from a purely contemporary ( the first definition is clearly encompassed by the second one), it remains relevant for the time being because of what it tells us about the history and development of applied linguistics as an academic subject. Applied linguistics has not yet fully emerged from the period of transition indicated by this double definition, and it must be admitted that there are applied linguists who do not agree with broader view, and who argue that it would be better to scale the boundaries of the field back to their original exclusive focus on ELT. However, it is safe to say that the broader view of the field sketched out above is becoming increasingly widely accepted nowadays, and it would not be at all surprising if in a future edition of the Longman dictionary the narrower of the two definitions quoted above were to be quietly dropped.

Before moving on, we need to mention one further horizon in applied linguistics. This furthest horizon consists of subjects that are sometimes listed by textbooks and other reference sources as subdisciplines within applied linguistics, and which certainly address 'real-world problems in which language is a central issue' but which are not usually regarded as subfields of applied linguistics by practitioners in thes fields themselves. Some of these fields, such as translation studies, lexicography (the study and practice of dictionary compilation) and stylistics (the study of how linguistic style varies across literary texts and other text types), have what might be called a semi-autonomous relationship with applied linguistics. While researchers in these fields retry if ever think of themselves as applied linguists, option courses in these fields are sometimes offered on applied linguistics MA programmes, and papers on topics in these subject areas sometimes appear in applied linguistics journals. Others, such as computational linguistics, clinical linguistics and speech therapy , are almost entirely separate and distinct in practice, and are almost always offered by universities as complete courses of study in their own right.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานะของนี้ตั้งหันหน้าเข้าหาการใช้วิภาษาศาสตร์เป็น uncontroversial อย่างสมบูรณ์: ภาษาสอน และเรียนรู้ได้เสมอแบบรับเป็นศูนย์กลางปัญหาของภาษาศาสตร์ประยุกต์ แน่นอน คนจำนวนมาก ภาษาศาสตร์ประยุกต์เป็นการศึกษาหลักสูตรสองภาษาและสอน และเป็นทีสำหรับนี้เหตุผลที่คำถาม ' ความแตกต่างระหว่างการใช้ภาษาศาสตร์และ TEFL คืออะไร ดังนั้นมักจะเกิดขึ้น เมื่อใช้ภาษาศาสตร์แรกเกิดเป็นวิชาในครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ มันส่วนใหญ่เน้นถามรอบเรียนและสอนภาษาต่างประเทศ และมุ่งเริ่มปรารถนาทำปริญญาด้วยเหตุผลของการพัฒนาอาชีพครูมีประสบการณ์ภาษา สอนเตรียมโปรแกรมในหลักสูตรภาษาศาสตร์ประยุกต์ให้ในหลักสูตร ตารางและวัสดุการออกแบบ จัดการห้องเรียนและวิธีการสอนภาษา ความสนใจเฉพาะมักจะให้สอนสี่ 'แม' ทักษะด้านการพูด ฟัง อ่าน และเขียน ร่วมกับหลักสูตรการออกเสียง ทดสอบภาษา ครูศึกษา และ (เป็นการขยาย) ในภาษาโรงเรียนและโครงการบริหารจัดการOf course, decisions about what to teach and how to teach it need to be grounded in a strong understanding of what language is and how learners learn it, and it is for this reason that applied linguistics programmed have also always included topic that seem to be indistinguishable from those that you might expect to find on a course of studies in 'mainstream' linguistics. It is very likely, for example, that your programme of studies will include coverage of some (or perhaps even all) of the following subjects: phonology (the study of linguistic second systems) , morphology ( the study of word components) , grammar (the study of the rules that govern word combinations and inflections) , Lexus (the study of how the entire word stock of a language is organised) , semantics ( the study of meaning in language), pragmatics ( the study of meaning in context), psycholinguistics ( the study of how language is acquired, stored and processed by the mind) , sociolinguistics ( the study of how language shapes and is shaped by society) and discourse analysis ( the study of texts and text-making processes). What distinguishes these topic from their equivalents on theoretical linguistics programmed is that they will always be taught with one eye firmly fixed on their practical relevance and applicability.While the traditional roster of topics listed above continues to be regarded as part of the core content of applied linguistics, the subject has expanded to incorporate a much wider range of concerns in recent years, and it is this expanded range of topics that forms the second horizon of applied linguistic inquiry that we well identify here. This 'new horizon' in applied linguistics spans several distinct content areas. The first of these is mainstream education. By 'mainstream' we mean educational contexts which are primarily funded and influenced by the state, rather than the English language teaching(ELT) context, which is rooted in the practices and concerns of teachers working in private language schools or for cultural exchange organisations such as the British Council or the Pesce Corps. This research area includes topics such as migrant education, bilingualism and multilingualism and their relation to schooling, and first language literacy education.As well as encompassing a broader perspective on language and education in formal contexts, applied linguist's have also become increasingly interested in a wide range of issues that might loosely be described together as the politics of language. At a micro level, this interest manifests itself in research that aims to diagnose and ameliorate communication problems arising in a wide range of professional and workplace contexts. Researchers in the now burgeoning subfields of workplace communication and intercultural communication are interested in finding out whether the causes of conflict situations of various kinds can be traced to differences in the preferred communication styles of people from different social and cultural groups. If so, this opens up the possibility of improving relations between individuals and groups by providing them with explicit training or education about such, applied linguists have become increasingly involved in the analysis of national and international language planning and language policy issues, in debates around language maintenance and language loss, and in promoting the concept of linguistic human rights.Issues of justice and equity also inform two other important developments in applied linguistics, forensic linguistics and critical discourse analysis. The former focuses on applications of linguistic knowledge to the legal process. and the latter aims to identity and critique ways in which linguistic choices and language practices are used to manipulate public opinion , to promote the interests of powerful groups in society, and to oppress, disadvantage and discriminate against others.We will discuss these various topics in more detail in Chapter2. Here, the important point to note is that this massive expansion of the applied linguistics curriculum has led to a somewhat confused situation, in which some people still understand applied linguistics in the narrow way discussed earlier while others see it in the broader terms that we have just reviewed above. Similarly, there are MA programmed in applied linguistics that focus exclusively on ELT, whereas at other universities you can do an apied linguistics degree without focusing on ELT at all. It is no doubt in recognition of these divisions and contradictions that the Longman dictionary of language teaching and applied linguistics cited earlier in this chapter defines applied linguistics in two difference ways, as follows;1 the study of second and foreign language learning and teaching.2 the study of language and linguistics in relation to practical problems.
Although this double definition is arguably somewhat redundant when viewed from a purely contemporary ( the first definition is clearly encompassed by the second one), it remains relevant for the time being because of what it tells us about the history and development of applied linguistics as an academic subject. Applied linguistics has not yet fully emerged from the period of transition indicated by this double definition, and it must be admitted that there are applied linguists who do not agree with broader view, and who argue that it would be better to scale the boundaries of the field back to their original exclusive focus on ELT. However, it is safe to say that the broader view of the field sketched out above is becoming increasingly widely accepted nowadays, and it would not be at all surprising if in a future edition of the Longman dictionary the narrower of the two definitions quoted above were to be quietly dropped.

Before moving on, we need to mention one further horizon in applied linguistics. This furthest horizon consists of subjects that are sometimes listed by textbooks and other reference sources as subdisciplines within applied linguistics, and which certainly address 'real-world problems in which language is a central issue' but which are not usually regarded as subfields of applied linguistics by practitioners in thes fields themselves. Some of these fields, such as translation studies, lexicography (the study and practice of dictionary compilation) and stylistics (the study of how linguistic style varies across literary texts and other text types), have what might be called a semi-autonomous relationship with applied linguistics. While researchers in these fields retry if ever think of themselves as applied linguists, option courses in these fields are sometimes offered on applied linguistics MA programmes, and papers on topics in these subject areas sometimes appear in applied linguistics journals. Others, such as computational linguistics, clinical linguistics and speech therapy , are almost entirely separate and distinct in practice, and are almost always offered by universities as complete courses of study in their own right.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานะของพื้นที่นี้ Vis-a พิพาทภาษาศาสตร์ประยุกต์เป็นอย่างสมบูรณ์ไม่มีปัญหา: การเรียนการสอนภาษาและการเรียนรู้ที่ได้รับการยอมรับในระดับสากลมักจะเป็นศูนย์กลางของความกังวลของภาษาศาสตร์ประยุกต์ อันที่จริงสำหรับคนจำนวนมากภาษาศาสตร์ประยุกต์คือการศึกษาทางวิชาการของภาษาที่สองและการเรียนการสอนและมันอาจจะเป็นเหตุผลที่คำถาม 'สิ่งที่เป็นความแตกต่างระหว่างภาษาศาสตร์ประยุกต์และ TEFL นี้หรือไม่? ดังนั้นบ่อยครั้งที่เกิดขึ้น เมื่อภาษาศาสตร์ใช้เป็นครั้งแรกกลายเป็นเรื่องพื้นที่ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบก็ส่วนใหญ่เน้นคำถามรอบการเรียนรู้และการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศและได้รับการมุ่งเน้นที่ครูสอนภาษาที่มีประสบการณ์ที่อยากจะทำปริญญาโทสำหรับเหตุผลของ การพัฒนาอาชีพ สอนโปรแกรมในภาษาศาสตร์ประยุกต์ใช้ให้หลักสูตรในหลักสูตรหลักสูตรและการออกแบบวัสดุวิธีการสอนภาษาและการจัดการห้องเรียน ความสนใจเฉพาะที่ได้รับมักจะให้กับการสอนของสี่แมโคร '' พื้นที่ทักษะการพูดการฟังการอ่านและการเขียนร่วมกับหลักสูตรการออกเสียงการทดสอบภาษาการศึกษาและครู (ตามข้อมูลการขยายตัว) ในโรงเรียนสอนภาษาและการจัดการโครงการ . แน่นอนการตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งที่จะสอนและวิธีการสอนมันจะต้องมีเหตุผลในความเข้าใจที่ดีของสิ่งที่ภาษาและวิธีการที่ผู้เรียนได้เรียนรู้มันและมันเป็นเพราะเหตุนี้ที่ภาษาศาสตร์ประยุกต์โปรแกรมยังได้รวมเสมอหัวข้อที่ดูเหมือนจะ จะแตกต่างจากที่คุณอาจคาดหวังจะพบกับหลักสูตรการศึกษาด้านภาษาศาสตร์ 'หลัก' มันเป็นไปได้มากเช่นที่โปรแกรมของคุณของการศึกษาจะรวมถึงการรายงานข่าวของบางคน (หรืออาจจะทั้งหมด) ของวิชาต่อไปนี้: phonology (การศึกษาระบบสองภาษาศาสตร์) สัณฐานวิทยา (การศึกษาของส่วนประกอบคำ) ไวยากรณ์ ( การศึกษาของกฎระเบียบที่ควบคุมการผสมคำและโทน), เล็กซัส (การศึกษาวิธีการที่หุ้นทั้งคำของภาษามีการจัดระเบียบ) ความหมาย (การศึกษาที่มีความหมายในภาษา) เน้น (การศึกษาที่มีความหมายในบริบท) ภาษาศาสตร์ (การศึกษาถึงวิธีการใช้ภาษาที่ได้มาจัดเก็บและประมวลผลโดยใจ), ภาษาศาสตร์ (การศึกษาถึงวิธีการภาษาและรูปทรงเป็นรูปจากสังคม) และการวิเคราะห์วาทกรรม (การศึกษาจากตำราและกระบวนการข้อความทำ) สิ่งที่แตกต่างหัวข้อเหล่านี้จากรายการเทียบเท่าของพวกเขาในทางทฤษฎีภาษาศาสตร์โปรแกรมคือการที่พวกเขามักจะได้รับการสอนด้วยตาข้างเดียวคงมั่นในความจริงของพวกเขาและการบังคับใช้. ในขณะที่บัญชีรายชื่อดั้งเดิมของหัวข้อที่ระบุไว้ข้างต้นยังคงได้รับการยกย่องว่าเป็นส่วนหนึ่งของเนื้อหาหลักของการใช้ ภาษาศาสตร์เรื่องที่มีการขยายตัวที่จะรวมช่วงกว้างมากของความกังวลในปีที่ผ่านมาและมันก็เป็นช่วงนี้การขยายตัวของหัวข้อที่เป็นเส้นขอบฟ้าที่สองของสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมภาษาศาสตร์ประยุกต์ใช้ที่เราระบุดีที่นี่ นี้ 'ขอบฟ้าใหม่' ในภาษาศาสตร์ประยุกต์ครอบคลุมหลายพื้นที่เนื้อหาที่แตกต่างกัน ครั้งแรกของเหล่านี้เป็นการศึกษากระแสหลัก โดย 'หลัก' เราหมายถึงบริบทการศึกษาที่ได้รับการรับการสนับสนุนหลักและได้รับอิทธิพลจากรัฐมากกว่าการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ (ELT) บริบทซึ่งเป็นรากฐานในการปฏิบัติและความกังวลของครูที่ทำงานในโรงเรียนสอนภาษาส่วนตัวหรือสำหรับองค์กรแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมดังกล่าว เป็นสภาอังกฤษหรือ Pesce คณะ พื้นที่การวิจัยครั้งนี้มีหัวข้อเช่นการศึกษาของแรงงานข้ามชาติ, ทวิและพหุภาษาและความสัมพันธ์ของพวกเขาเพื่อการศึกษาและการศึกษาความรู้ภาษาแรก. รวมทั้งครอบคลุมมุมมองที่กว้างกับภาษาและการศึกษาในบริบทที่เป็นทางการใช้ภาษาศาสตร์ยังได้กลายเป็นที่สนใจมากขึ้นในกว้าง ช่วงของปัญหาที่อาจจะมีการอธิบายไว้อย่างหลวม ๆ ร่วมกันเป็นการเมืองของภาษา ในระดับจุลภาคดอกเบี้ยนี้ปรากฏตัวในการวิจัยที่มีจุดมุ่งหมายในการวินิจฉัยและเยียวยาปัญหาการสื่อสารที่เกิดขึ้นในหลากหลายบริบทมืออาชีพและสถานที่ทำงาน นักวิจัยในการสื่อสารฟิลด์ที่กำลังขยายตัวในขณะนี้ของสถานที่ทำงานและการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมมีความสนใจในการหาข้อมูลไม่ว่าจะเป็นสาเหตุของการเกิดสถานการณ์ความขัดแย้งทางผลหลายชนิดสามารถโยงไปถึงความแตกต่างในรูปแบบการสื่อสารที่ต้องการของผู้คนจากกลุ่มที่แตกต่างกันทางสังคมและวัฒนธรรม ถ้าเป็นเช่นนี้เปิดขึ้นเป็นไปได้ของการปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและกลุ่มโดยให้พวกเขาด้วยการฝึกอบรมอย่างชัดเจนหรือการศึกษาเกี่ยวกับการดังกล่าวนำมาใช้นักภาษาศาสตร์ได้กลายเป็นส่วนร่วมมากขึ้นในการวิเคราะห์วางแผนภาษาประจำชาติและต่างประเทศและประเด็นนโยบายภาษาในการอภิปรายรอบภาษา การบำรุงรักษาและการสูญเสียภาษาและแนวคิดในการส่งเสริมสิทธิมนุษยชนภาษาศาสตร์. ประเด็นของความยุติธรรมและความเท่าเทียมกันนอกจากนี้ยังแจ้งสองการพัฒนาที่สำคัญอื่น ๆ ในภาษาศาสตร์ประยุกต์ภาษาศาสตร์นิติวิทยาศาสตร์และการวิเคราะห์วาทกรรมที่สำคัญ อดีตมุ่งเน้นไปที่การใช้งานที่มีความรู้ทางด้านภาษาให้กับกระบวนการทางกฎหมาย และจุดมุ่งหมายหลังกับตัวตนและวิธีการวิจารณ์ในทางเลือกที่ภาษาและการปฏิบัติภาษาที่ใช้ในการจัดการกับความคิดเห็นของประชาชนในการส่งเสริมผลประโยชน์ของกลุ่มที่มีประสิทธิภาพในสังคมและการกดขี่ข่มเหงข้อเสียและแตกต่างกับคนอื่น ๆ . เราจะหารือเกี่ยวกับหัวข้อต่างๆเหล่านี้ใน รายละเอียดเพิ่มเติมใน Chapter2 ที่นี่เป็นจุดสำคัญที่จะทราบว่าขณะนี้การขยายตัวของขนาดใหญ่ของหลักสูตรภาษาศาสตร์ประยุกต์ได้นำไปสู่สถานการณ์ที่ค่อนข้างสับสนในการที่บางคนยังเข้าใจภาษาศาสตร์ประยุกต์ในทางแคบกล่าวก่อนหน้านี้ขณะที่คนอื่นเห็นมันในแง่ที่กว้างขึ้นว่าเรามี ตรวจสอบเหนือ ในทำนองเดียวกันมี MA โปรแกรมในภาษาศาสตร์ประยุกต์ที่มุ่งเน้นเฉพาะใน ELT ขณะที่มหาวิทยาลัยอื่น ๆ ที่คุณสามารถทำได้ในระดับภาษาศาสตร์ apied โดยไม่ต้องมุ่งเน้นไปที่การสอนภาษาอังกฤษในทุก มันเป็นข้อสงสัยในการรับรู้ของหน่วยงานเหล่านี้และความขัดแย้งที่พจนานุกรม Longman ของการเรียนการสอนภาษาและภาษาศาสตร์ประยุกต์อ้างก่อนหน้านี้ในบทนี้กำหนดภาษาศาสตร์ประยุกต์ในสองวิธีไม่แตกต่างกันดังนี้1 การศึกษาของการเรียนรู้ภาษาที่สองและต่างประเทศและการเรียนการสอน. 2 การศึกษาภาษาและภาษาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับปัญหาในทางปฏิบัติ. แม้ว่าความหมายสองคือเนื้อหาที่ค่อนข้างซ้ำซ้อนเมื่อมองจากหมดจดร่วมสมัย (ความหมายแรกห้อมล้อมอย่างชัดเจนโดยที่สอง) ก็ยังคงเป็นที่เกี่ยวข้องในขณะนี้เพราะสิ่งที่มัน บอกเราเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาและการพัฒนาของภาษาศาสตร์นำไปใช้เป็นเรื่องทางวิชาการ ภาษาศาสตร์ประยุกต์ยังไม่โผล่ออกมาอย่างเต็มที่จากช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงที่ระบุโดยนิยามคู่นี้และก็ต้องยอมรับว่ามีมีการใช้นักภาษาศาสตร์ที่ไม่เห็นด้วยกับมุมมองที่กว้างและผู้ที่อ้างว่ามันจะดีกว่าที่จะไต่ขอบเขตของ สนามกลับไปมุ่งเน้น แต่เพียงผู้เดียวของพวกเขาเดิม ELT แต่ก็มีความปลอดภัยที่จะบอกว่ามุมมองที่กว้างของสนามร่างออกด้านบนจะกลายเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางมากขึ้นในปัจจุบันและมันจะไม่เป็นที่น่าแปลกใจเลยถ้าในรุ่นอนาคตของ Longman พจนานุกรมแคบของทั้งสองคำจำกัดความยกมาข้างต้นได้ ที่จะลดลงอย่างเงียบ ๆ . ก่อนที่จะย้ายไปเราต้องพูดถึงขอบฟ้าอีกหนึ่งในภาษาศาสตร์ประยุกต์ นี้ขอบฟ้าไกลประกอบด้วยอาสาสมัครที่ระบุไว้บางครั้งโดยตำราและแหล่งอ้างอิงอื่น ๆ ที่เป็นสาขาความภายในภาษาศาสตร์ประยุกต์ใช้และที่แน่นอนอยู่ 'ปัญหาที่แท้จริงของโลกในภาษาที่เป็นปัญหาสำคัญ แต่ที่ไม่ได้รับการยกย่องมักจะเป็นสาขาย่อยของภาษาศาสตร์ประยุกต์ โดยผู้ปฏิบัติงานในสาขาเหล่าตัวเอง บางส่วนของเขตข้อมูลเหล่านี้เช่นการศึกษาการแปล, พจนานุกรม (การศึกษาและการปฏิบัติของการรวบรวมพจนานุกรม) และสำนวนโวหาร (การศึกษาถึงวิธีการรูปแบบทางภาษาแตกต่างกันไปทั่วทั้งวรรณกรรมและประเภทข้อความอื่น ๆ ) ได้สิ่งที่อาจจะเรียกว่าเป็นความสัมพันธ์กึ่งอิสระด้วย ภาษาศาสตร์ประยุกต์ ขณะที่นักวิจัยในสาขาเหล่านี้ลองใหม่อีกครั้งถ้าเคยคิดว่าตัวเองเป็นนักภาษาศาสตร์ใช้ตัวเลือกหลักสูตรในสาขาเหล่านี้จะถูกนำเสนอในบางครั้งโปรแกรมภาษาศาสตร์ MA นำไปใช้และเอกสารเกี่ยวกับหัวข้อในสาขาวิชาเหล่านี้บางครั้งปรากฏในวารสารภาษาศาสตร์ประยุกต์ใช้ อื่น ๆ เช่นภาษาศาสตร์ภาษาศาสตร์ทางคลินิกและการรักษาคำพูดเป็นเกือบทั้งหมดแยกและแตกต่างในทางปฏิบัติและมีการเสนอมักจะโดยมหาวิทยาลัยเป็นหลักสูตรที่สมบูรณ์ของการศึกษาในสิทธิของตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานะของพื้นที่นี้ vis-a Vis ภาษาศาสตร์ประยุกต์ที่สมบูรณ์ uncontroversial : การสอนและการเรียนรู้ภาษาก็สามารถรับรู้เป็น กลาง กับความกังวลของภาษาศาสตร์เชิงประยุกต์ แน่นอน สำหรับหลายคน ภาษาศาสตร์ประยุกต์ เป็นนักวิชาการศึกษาสองภาษาและการสอนและมันอาจจะเป็นเพราะเหตุนี้ที่ถาม ' อะไรคือความแตกต่างระหว่างภาษาศาสตร์ประยุกต์การสอนภาษาอังกฤษ ? มักจะเกิดขึ้น เมื่อ ภาษาศาสตร์ประยุกต์แรกกลายเป็นเรื่องพื้นที่ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ มันเน้นส่วนใหญ่คำถามรอบการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศโดยตรงที่มีประสบการณ์และครูภาษา ใครอยากทำ ปริญญาโท ด้วยเหตุผลของการพัฒนาวิชาชีพ สอนโปรแกรมภาษาไว้ในหลักสูตรประยุกต์ การออกแบบหลักสูตรและวัสดุวิธีการสอนภาษาและการจัดการชั้นเรียน ความสนใจที่เฉพาะเจาะจงมักจะได้รับการสอนด้านทักษะสี่ ' แมโคร ' ของการพูดการฟัง การอ่าน และการเขียน ร่วมกับหลักสูตรเกี่ยวกับการออกเสียง , ทดสอบภาษา , ครูการศึกษา ( เป็นเขตขยาย ) โรงเรียนภาษาและการบริหารจัดการโครงการ .

แน่นอน การตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งที่จะสอน และวิธีการสอนจะต้องถูกกักบริเวณในความเข้าใจที่แข็งแกร่งของภาษาอะไรและวิธีการที่ผู้เรียนเรียนรู้ ,