INTRODUCTIONAllelopathy is defined

INTRODUCTION
Allelopathy is defined as the direct or indirect harmful or beneficial effects of one plant on another through the production of chemical compounds that escape into the environment (Rice, 1984). Chemicals released from plants, which impose allelopathic influences are termed allelochemicals, and can be present in many parts of the plant such as roots, rhizomes, leaves, stems, pollen, seeds and flowers, and are released into the environment
by root exudation, leaching from aboveground parts, and volatilization and/or decomposition of plant material (Rice, 1984; Reigosa et al., 1999). This phenomenon could be used as an alternative weed control method.
Since ancient times, farmers have identified the importance of incorporating crop residues to enhance crop yields. Soil incorporation or surface application of allelopathic crop residues affects weed dynamics by reducing/delaying the seed germination and establishment, in addition to suppressing individual plant growth resulting in an overall decline in the density and vigour of the weed community (Gallandt et al., 1999). The decomposition of allelopathic crop residues produces a variety of phytotoxins in the soil causing adverse effects on other plants (Nelson, 1996). Therefore, allelopathic crop residues can be exploited for weed suppression, and can thus be helpful in reducing reliance on herbicides (Weston, 1996).
Rice (Oryza sativa L.) is the staple food of Sri Lankans and one of the most widely grown food crops in Sri Lanka. In all rice ecosystems, use of herbicides has been the most common method in weed control. However, intensive and repeated application of herbicides has resulted in various environmental problems such as environmental pollution, herbicide resistant weeds (Valverde et al., 2000), residual effects on the crop, and the disappearance of susceptible weeds, which affects weed biodiversity (Itoh, 2000). In this regard, an alternative to high dependence on herbicides is needed. Such an alternative would be the use of allelopathy, that reduces herbicide use in rice cropping systems.
58 D.L. Wathugala & A.S. Ranagalage
March 2015 Journal of the National Science Foundation of Sri Lanka 43(1)
Allelopathy could be used for weed control in two ways; (1) selecting a suitable crop cultivar or incorporating allelopathic characters into a desired crop cultivar, and (2) applying the residues or straw as mulches, or growing an allelopathic cultivar in a rotational sequence (Rice, 1995).
Barnyard grass (Echinochloa crus-galli) is one of the most yield-limiting weeds in the irrigated rice systems of Sri Lanka. It is better adapted to grow under dry conditions than under wet conditions. Moreover, the paddy fields are direct seeded and frequently not under flooded conditions due to the scarcity of water, thus making conditions conducive for barnyard grass to grow. As a result this weed is expected to cause a greater problem in the future (Im et al., 1993).
The use of allelopathy is therefore an environmentally acceptable and sustainable approach to control barnyard grass and other paddy weeds. A number of studies have been conducted to evaluate the allelopathic potential of rice germplasm and a number of rice accessions having allelopathic potential have been identified in different studies (Fujii, 1992; Garrity et al., 1992; Lin et al., 1992; Dilday et al., 1994; Hassn et al., 1994; Olofsdotter et al., 1995; Chou, 1995; 1999; Chung et al., 1997; Ahn & Chung, 2000). As an example Dilday et al. (1998) identified 412 accessions having allelopathic potential against ducksalad [Heteranthera limosa (Sw.) Willd.] among 12 000 accessions from 31 different countries. The above studies demonstrated the widespread allelopathic potential of the rice germplasm. It is assumed that rice allelopathy may be polygenetically controlled because it shows a continuous variation in the germplasm (Kim & Shin, 2003). Moreover, allelopathic potential is often attributed to several inhibitors that are assumed to act in an additive or synergistic way rather than in an isolated way (Courtois & Olofsdotter, 1998). Dilday et al. (1989; 1991) have shown that the japonica type rice had higher allelopathic activity than javonica rice. Fujii (1993) has observed that red rice (O. sativa L.) accessions and African rice varieties (O. glaberima L.) have a higher allelopathic activity. The allelopathic potential of rice residues has also been studied (Chung et al., 2001a; 2001b; 2002) and several allelochemicals have been extracted. The extracts of the residues of various parts of 114 rice varieties such as hull, straw and leaves were found to suppress barnyard grass seed germination and growth (Chang et al., 2003). They also showed variations in allelopathic activity according to the origin, maturity time, hull colour and awn colour. Although allelopathic research has been conducted for several decades, the knowledge available is limited. In Sri Lanka, a large
number of improved and traditional rice varieties are cultivated but their allelopathic potential have not been evaluated. Therefore, the present study was carried out to assess the ability of crop residues of commonly cultivated Sri Lankan rice varieties to suppress the seed germination and seedling growth of barnyard grass. The changes in barnyard grass suppressive ability according to rice plant’s maturity age and pericarp colour was also analyzed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำอัลลีโลพาทีถูกกำหนดเป็นโดยตรง หรือทางอ้อมเป็นอันตราย หรือประโยชน์ต่อผลกระทบของพืชหนึ่งในอีกทางการผลิตของสารประกอบทางเคมีที่หลบหนีเข้าไปในสิ่งแวดล้อม (ข้าว 1984) สารเคมีออกจากพืช การกำหนดอิทธิพล allelopathic จะเรียกว่า allelochemicals และสามารถอยู่ในหลายส่วนของพืชเช่นราก เหง้า ใบ ลำต้น ละอองเกสร เมล็ดพืช และดอกไม้ และออกเป็นสิ่งแวดล้อม โดยราก exudation ละลายจาก ส่วน aboveground และ volatilization และ/หรือแยกส่วนประกอบของวัสดุพืช (ข้าว 1984 Reigosa et al., 1999) ปรากฏการณ์นี้สามารถใช้เป็นวิธีควบคุมวัชพืชอื่น ตั้งแต่โบราณ เกษตรกรได้ระบุความสำคัญของพืชเพื่อเพิ่มผลผลิตพืชตกค้างใน ดินประสานหรือพื้นผิวการประยุกต์ allelopathic พืชตกค้างมีผลต่อวัชพืช dynamics โดยลด/ล่าช้าการงอกของเมล็ดพืชและก่อตั้ง นอกจากเมื่อเกิดความเสื่อมถอยโดยรวมในเฟะของวัชพืช (Gallandt et al., 1999) และความหนาแน่นเจริญเติบโตของพืชแต่ละ การเน่าของพืช allelopathic ตกสร้างหลากหลาย phytotoxins ในดินก่อให้เกิดผลข้างเคียงในพืชอื่น ๆ (เนลสัน 1996) ดังนั้น allelopathic พืชตกค้างสามารถนำไปสำหรับปราบปรามวัชพืช แล้วจึงมีประโยชน์ในการลดการพึ่งพาสารเคมีกำจัดวัชพืช (Weston, 1996) ข้าว (Oryza ซา L.) เป็นอาหารหลักของคนศรีและพืชอาหารที่ปลูกกันอย่างแพร่หลายในศรีลังกาอย่างใดอย่างหนึ่ง ในระบบนิเวศทั้งหมดของข้าว ใช้สารเคมีกำจัดวัชพืชได้รับวิธีการใหญ่ในการควบคุมวัชพืช อย่างไรก็ตาม เร่งรัด และซ้ำของสารเคมีกำจัดวัชพืชแอพพลิเคชันในปัญหาสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ เช่นมลภาวะทางสิ่งแวดล้อม ทนทานต่อสารกำจัดวัชพืชวัชพืช (ความ et al., 2000), ผลตกค้างในพืชผล และการสูญหายของวัชพืชที่ไวต่อ ซึ่งมีผลกระทบต่อความหลากหลายทางชีวภาพวัชพืช (อิโตะ 2000) ในการนี้ ทางเลือกสูงพึ่งพาสารเคมีกำจัดวัชพืชเป็นสิ่งจำเป็น ทางเลือกจะใช้อัลลีโลพาที ที่ลดการใช้สารกำจัดวัชพืชในระบบการปลูกพืชข้าว 58 Wathugala อินและเอเอส Ranagalage2015 มีนาคมสมุดของมูลนิธิวิทยาศาสตร์แห่งชาติของศรีลังกา 43(1)อัลลีโลพาทีที่สามารถใช้สำหรับการควบคุมวัชพืชในสองวิธี (1) เลือก cultivar เหมาะพืช หรือเพจอักขระ allelopathic cultivar พืชต้องการ และ (2) ใช้ตกหรือฟางเป็น mulches หรือเติบโตเป็น cultivar allelopathic ตามลำดับในการหมุน (ข้าว 1995) ลานยุ้งข้าวหญ้า (Echinochloa ฉลากรูปดอกไม้แสดงอยู่ galli) เป็นวัชพืชที่สุดผลผลิตจำกัดในระบบข้าวยามของศรีลังกาอย่างใดอย่างหนึ่ง จะไปดีกว่าดัดแปลงเติบโตภายใต้เงื่อนไขแห้งมากกว่าสภาวะเปียก นอกจากนี้ ทุ่งนาตรง seeded และมักไม่ใต้น้ำท่วมเงื่อนไขเนื่องจากการขาดแคลนน้ำ จึง ทำเงื่อนไขเอื้อสำหรับหญ้าลานยุ้งข้าวจะเติบโต ดัง นี้วัชพืชคาดว่าจะทำมากกว่าปัญหาในอนาคต (Im et al., 1993) ใช้ของอัลลีโลพาทีจึงเป็นวิธีการยอมรับ และยั่งยืนต่อสิ่งแวดล้อมการควบคุมหญ้าลานยุ้งข้าวและข้าววัชพืชอื่น ๆ จำนวนของการศึกษาได้ดำเนินการประเมินศักยภาพ allelopathic ของข้าว germplasm และมีศักยภาพ allelopathic accessions ข้าวจำนวนได้รับการระบุในการศึกษาแตกต่างกัน (ฟูจิอิ 1992 Garrity et al., 1992 Lin et al., 1992 Dilday et al., 1994 Hassn et al., 1994 Olofsdotter และ al., 1995 โชว 1995 ปี 1999 Chung และ al., 1997 อาห์นและ Chung, 2000) เป็นตัวอย่างที่ Dilday และ al. (1998) ระบุ accessions 412 มีศักยภาพ allelopathic กับ ducksalad [Heteranthera limosa (Sw.) Willd.] ระหว่าง accessions 12 000 จากต่างประเทศ 31 การศึกษาข้างต้นแสดงให้เห็นว่าศักยภาพ allelopathic แพร่หลายของ germplasm ข้าว เป็นสมมติว่าอัลลีโลพาทีข้าวอาจ polygenetically ควบคุมเนื่องจากจะแสดงการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องใน germplasm (คิม & ชิน 2003) นอก ศักยภาพ allelopathic เป็นมักจะเกิดจากการ inhibitors หลายที่จะดำเนินการ ในวิธีการบวก หรือพลัง มากกว่า ในทางแยก (Courtois & Olofsdotter, 1998) Dilday et al. (1989, 1991) ได้แสดงให้เห็นว่า ข้าวชนิด japonica มีกิจกรรม allelopathic สูงกว่าข้าว javonica ฟูจิอิ (1993) ได้สังเกตว่า accessions ข้าวแดง (โอซา L.) และพันธุ์ข้าวแอฟริกา (โอ glaberima L.) มีกิจกรรม allelopathic ที่สูงกว่า ศักยภาพของข้าวตก allelopathic ยังได้ศึกษา (Chung et al., 2001a; 2001b, 2002) และแยก allelochemicals หลาย พบบางส่วนของตกของชิ้นส่วนต่าง ๆ ของข้าวสายพันธุ์ที่ 114 ฮัลล์ ฟาง และใบไม้จะระงับการงอกของเมล็ดหญ้าลานยุ้งข้าวและเจริญเติบโต (ช้างร้อยเอ็ด al., 2003) พวกเขายังพบความแตกต่างในกิจกรรม allelopathic ตามจุดเริ่มต้น วันครบกำหนดเวลา ฮัลล์สี และสี awn แม้ว่ามีการดำเนินการวิจัย allelopathic สำหรับหลายทศวรรษที่ผ่านมา ความรู้มีอยู่จำกัด ในศรีลังกา ขนาดใหญ่ จำนวนข้าวแบบดั้งเดิม และปรับปรุงพันธุ์ที่ปลูก แต่ไม่มีการประเมินศักยภาพของพวกเขา allelopathic ดังนั้น การศึกษาปัจจุบันได้ดำเนินการเพื่อประเมินความสามารถของตกค้างพืชพันธุ์ข้าวทรงปลูกโดยทั่วไปจะระงับการงอกของเมล็ดพืชและแหล่งเจริญเติบโตของหญ้าลานยุ้งข้าว นอกจากนี้ยังมีวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงในความ suppressive หญ้าลานยุ้งข้าวตามต้นข้าวครบกำหนดอายุและ pericarp สี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
สจวร์ต ดาวนิง หมายถึงผลที่เป็นอันตรายหรือเป็นประโยชน์ทางตรงหรือทางอ้อมของพืชอื่นที่ผ่านการผลิตของสารเคมีที่หลบหนีเข้าไปในสิ่งแวดล้อม ( ข้าว , 1984 ) สารเคมีที่ปล่อยออกมาจากพืช ซึ่งกำหนดเป็น termed allelochemicals ที่มีความหลากหลาย และสามารถอยู่ในส่วนต่างๆ ของพืช เช่น ราก เหง้า ใบ ก้าน เกสรดอกไม้เมล็ดพันธุ์และดอกไม้ และออกสู่สิ่งแวดล้อม
โดย exudation ราก น้ำจากส่วนเหนือพื้นดินและตากสมองและ / หรือการสลายตัวของวัสดุพืช ( ข้าว , 1984 ; reigosa et al . , 1999 ) ปรากฏการณ์นี้สามารถใช้เป็นวิธีควบคุมวัชพืชอื่น
ตั้งแต่โบราณกาล เกษตรกรมีการระบุความสำคัญของการผสมผสานของพืชเพื่อเพิ่มผลผลิต .การประยุกต์ใช้ดินหรือผิวที่ตกค้างพืชทดสอบมีผลต่อพลวัตวัชพืชโดยการลด / เลื่อนการงอกของเมล็ดและการจัดตั้ง นอกจากนี้เพื่อปราบปรามแต่ละการเจริญเติบโตเป็นผลในการลดลงโดยรวมในความหนาแน่นและความแข็งแรงของชุมชนวัชพืช ( gallandt et al . , 1999 )การสลายตัวของเศษพืชทดสอบผลิตความหลากหลายของ phytotoxins ในดิน ก่อให้เกิดผลเสียต่อพืช ( เนลสัน , 1996 ) ดังนั้น กากพืชทดสอบสามารถใช้ประโยชน์เพื่อปราบวัชพืช และดังนั้นจึงสามารถเป็นประโยชน์ในการลดการพึ่งพาสารเคมีกำจัดวัชพืช ( เวสตัน , 1996 ) .
ข้าว ( Oryza sativa L .) เป็นอาหารหลักของศรี lankans และหนึ่งในที่สุดอาหารพืชที่นิยมปลูกกันอย่างแพร่หลายในศรีลังกา ในระบบนิเวศข้าวทั้งหมด การใช้สารกำจัดวัชพืชได้เป็นวิธีที่พบมากที่สุดในการควบคุมวัชพืช อย่างไรก็ตาม เข้มข้น และการแทนของสารกำจัดวัชพืชได้ส่งผลให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมต่างๆ เช่น มลพิษสิ่งแวดล้อม วัชพืชที่ทนสารกำจัดวัชพืช ( วาลเวอเด et al . , 2000 )ผลตกค้างในพืชและการหายตัวไปของวัชพืชที่อ่อนแอ ซึ่งส่งผลกระทบต่อความหลากหลายทางชีวภาพ การกำจัดวัชพืช ( อิโต้ , 2000 ) ในการนี้ แทนการพึ่งพาสูง สารกำจัดวัชพืชที่จำเป็น ดังกล่าวทางเลือกจะใช้สจวร์ต ดาวนิง , ที่ช่วยลดการใช้สารเคมีในการปลูกข้าวระบบ

ranagalage 58 แอล wathugala & A.S .มีนาคม 2015 วารสารของมูลนิธิวิทยาศาสตร์แห่งชาติของศรีลังกา 43 ( 1 )
สจวร์ต ดาวนิง สามารถใช้ควบคุมวัชพืชได้สองวิธีคือ ( 1 ) การเลือกพืชที่เหมาะสมหรือตัวละครทดสอบพันธุ์จึงเป็นพืชที่ต้องการปลูก และ ( 2 ) การใช้กากหรือฟางที่ mulches หรือปลูกทดสอบพันธุ์ใน ลำดับการหมุน ( ข้าว , 1995 )
หญ้าข้าวนก ( echinochloa ขาแกลลิ ) เป็นหนึ่งในผลผลิตจำกัดวัชพืชในข้าวนาชลประทานระบบของศรีลังกา มันน่าจะปรับให้เติบโตภายใต้เงื่อนไขบริการกว่าภายใต้สภาวะเปียก นอกจากนี้นาข้าวโดยตรงและบ่อยครั้งที่ไม่ท่วมเมล็ดภายใต้สภาพขาดแคลนน้ำ จึงสร้างเงื่อนไขที่เอื้อต่อการหญ้าข้าวนกงอกเป็นผลให้วัชพืชนี้คาดว่าจะทำให้เกิดปัญหามากขึ้นในอนาคต ( Im et al . , 1993 )
ใช้ สจวร์ต ดาวนิง จึงเป็นแนวทางที่ยอมรับได้กับสิ่งแวดล้อมและยั่งยืนเพื่อควบคุมวัชพืชและข้าวยุ้งข้าวหญ้าอื่น ๆจำนวนของการศึกษาที่ได้รับการดำเนินการเพื่อประเมินศักยภาพและความหลากหลายของเชื้อพันธุกรรมข้าวหลายสายพันธุ์ข้าวที่มีศักยภาพความหลากหลายได้รับการระบุในการศึกษาที่แตกต่างกัน ( ฟูจิ , 1992 ; Garrity et al . , 1992 ; หลิน et al . , 1992 ; dilday et al . , 1994 ; hassn et al . , 1994 ; olofsdotter et al . , 1995 ; Chou , 1995 ; 1999 ; ชอง et al . , 1997 ; อัน&ชุง , 2000 )