scarce cannot be considered digital

scarce cannot be considered digital natives. But even in wealthy countries, where
children have access to technologies, there is a divide between those who use them
effectively and those who do not (Palfrey & Gasser, 2008). Hargittai (2010) pointed out
that while 81.2% students whose parents are considered highly educated own personal
laptops, only 55.1% of students whose parents have less than a high school education
own a laptop, and that parental education also plays a role in the skill level of the
student. Hargittai and Hinnant’s (2008) study tells us that college students who have
daily access to the internet vary in knowledge based on their socioeconomic status,
parental education, race, and gender. University students come to us from all types of
backgrounds, some are digitally literate, but many are not.
Even among those of the ‘digitally native generation’ who are digital natives, though,
the idea that digital nativity would itself automatically imply digital literacy/fluency,
information literacy/fluency, or digital wisdom, is based on too simplistic an
understanding of the cognitive and behavioural environment to which “digital natives”
are native. “The digital” is not a single thing, and the digital landscape is not uniform.
Skills developed in one sort of digital environment or practice may not be more broadly
applicable. Even the phrase “digital native” is, in this way, a kind of fallacious
equivocation, implying transitivity of skills and understanding across radically disparate
kinds of activity. The digital native’s familiarity with seeking out information on Google
in no way implies her familiarity with search engine algorithms, metadata, or the
assessment of online sources; the digital native’s relative comfort in maintaining
personal relationships online does not translate into fluency in maintaining privacy on
social networking sites (SNS).
Now, to be sure, there are some general truisms about life online that cut across a
great swath of the everyday practices of digital natives, and these truisms can help us
reform our pedagogy. We need to teach students the way that they can learn, not in the
traditional ways that we and prior generations learned in the past. Generation Y
emerging adults, or Millennials as they are often called, prefer fast, parallel learning.
They are multi-taskers, and it is rare to find one who prefers working in silence. “Unlike
most digital immigrants, digital natives live much of their lives online, without
distinguishing between the online and offline” (Palfrey & Gasser, 2008, p. 4). They
prefer to participate actively in their learning process. “Kids who have grown up digital
expect to talk back, to have a conversation” (Tapscott, 2009, p. 126). Tapscott (2009)
points out that in the United States today, we generally follow the Industrial Age mode
of pedagogy, and this is not effective for Millennials who are used to fast paced
environments and must be prepared to become lifelong learners. Universities have tried
to keep up with new and changing technologies by doing things like giving all students a
laptop, installing Smart Boards in every classroom, providing wireless internet access at
every location, and making equipment like iPads, cameras, and e-readers available for
students and faculty to borrow, although practices of effective use have sometimes
lagged behind the availability of these resources.
Access to the internet has drastically changed the way that we find and use
information. Digital natives are “grazers,” who do not sit and read the newspaper from
cover to cover each day, but read bits of information from various sources throughout
the day and night (Palfrey & Gasser, 2008). They interact with the information much
more than digital immigrants, by participating in online discussions, blogs, posting on
Facebook and Twitter. In 2008, Barack Obama employed Chris Hughes to organise his
online presence. “Obama had by far the largest Internet presence of the candidates”
(Tapscott, 2009, p. 252). The campaign changed the way that Millennials, who were
described by Mark Bauerlein (2008) as “the dumbest generation,” participate in politics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

scarce cannot be considered digital natives. But even in wealthy countries, wherechildren have access to technologies, there is a divide between those who use themeffectively and those who do not (Palfrey & Gasser, 2008). Hargittai (2010) pointed outthat while 81.2% students whose parents are considered highly educated own personallaptops, only 55.1% of students whose parents have less than a high school educationown a laptop, and that parental education also plays a role in the skill level of thestudent. Hargittai and Hinnant’s (2008) study tells us that college students who havedaily access to the internet vary in knowledge based on their socioeconomic status,parental education, race, and gender. University students come to us from all types ofbackgrounds, some are digitally literate, but many are not.Even among those of the ‘digitally native generation’ who are digital natives, though,the idea that digital nativity would itself automatically imply digital literacy/fluency,information literacy/fluency, or digital wisdom, is based on too simplistic anunderstanding of the cognitive and behavioural environment to which “digital natives”are native. “The digital” is not a single thing, and the digital landscape is not uniform.Skills developed in one sort of digital environment or practice may not be more broadlyapplicable. Even the phrase “digital native” is, in this way, a kind of fallaciousequivocation หน้าที่ transitivity ทักษะ และความเข้าใจต่าง ๆ ก็แตกต่างกันชนิดของกิจกรรม ของพื้นเมืองดิจิตอลความคุ้นเคยกับการหาข้อมูลใน Googleในทางความหมายเธอคุ้นเคยกับการค้นหาเครื่องยนต์อัลกอริทึม ตา หรือประเมินแหล่งออนไลน์ ความสะดวกสบายญาติของเจ้าดิจิตอลในการรักษาความสัมพันธ์ส่วนบุคคลออนไลน์ไม่แปลความคล่องแคล่วในการรักษาความเป็นส่วนตัวบนเครือข่ายสังคมไซต์ (SNS)ตอนนี้ แน่ใจ มีบาง truisms ทั่วไปเกี่ยวกับชีวิตออนไลน์ที่ตัดข้ามความswath ดีปฏิบัติชีวิตประจำวันของชาวพื้นเมืองดิจิตอล และ truisms เหล่านี้สามารถช่วยให้เราปฏิรูปการสอนของเรา เราจะสอนนักเรียนตามที่พวกเขาสามารถเรียนรู้ ไม่เป็นวิธีแบบดั้งเดิมที่คนรุ่นก่อนและเราได้เรียนรู้ในอดีต รุ่น Yผู้ใหญ่ที่เกิดขึ้น หรือ Millennials เป็นบ่อย ชอบเรียนรู้รวดเร็ว ขนานมีหลาย taskers แล้วก็ยากที่จะหาคนที่ต้องทำงานในความเงียบ "แตกต่างจากส่วนใหญ่อพยพดิจิตอล ดิจิตอลชาวพื้นเมืองอาศัยอยู่มากที่ชีวิตของพวกเขาออนไลน์ ไม่มีแยกความแตกต่างระหว่างออนไลน์ และออฟไลน์" (Palfrey & Gasser, 2008, p. 4) พวกเขาต้องการมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในกระบวนการเรียนรู้ "เด็กที่มีโตขึ้นดิจิตอลคาดว่าเถียง การพูดคุย" (Tapscott, 2009, p. 126) Tapscott (2009)จุดออกที่สหรัฐอเมริกาวันนี้ เราโดยทั่วไปตามโหมดยุคอุตสาหกรรมของครูผู้สอน และไม่มีประสิทธิภาพสำหรับ Millennials ที่ใช้ในการศึกษาได้อย่างรวดเร็วสภาพแวดล้อม และต้องมีเตรียมพร้อมที่จะเป็น ผู้เรียนปรับเปลี่ยนรูปแบบ มหาวิทยาลัยได้พยายามเพื่อให้ทันกับเทคโนโลยีใหม่ และเปลี่ยนแปลง โดยการทำสิ่งต่าง ๆ เช่นให้นักเรียนทุกคนมีแล็ปท็อป ติดตั้งสมาร์ทบอร์ดในห้องเรียนทุก เน็ตไร้สายที่ให้บริการทุกสถาน และอุปกรณ์ทำเช่น iPads กล้อง และ e-สำหรับผู้อ่านนักศึกษาและคณาจารย์การยืม แม้ว่าการปฏิบัติมีประสิทธิภาพใช้ได้บางครั้งlagged หลังพร้อมใช้งานของทรัพยากรเหล่านี้การเข้าถึงอินเทอร์เน็ตได้อย่างรวดเร็วเปลี่ยนวิธีที่เราค้นหา และใช้ข้อมูล ชาวพื้นเมืองดิจิตอลมี "grazers ที่นั่ง และอ่านหนังสือพิมพ์จากครอบคลุมครอบคลุมแต่ละวัน แต่อ่านบิตของข้อมูลจากแหล่งต่าง ๆ ทั่ววันและคืน (Palfrey & Gasser, 2008) พวกเขาโต้ตอบกับข้อมูลมากกว่าดิจิตอลนาน โดยเข้าร่วมในการสนทนาออนไลน์ บล็อก ลงรายการบัญชีFacebook และ Twitter ใน 2008, Barack Obama จ้าง Chris ฮิวจ์สจะจัดการของเขาสถานะออนไลน์ "Obama ได้โดยไกลที่ใหญ่ที่สุดเว็บไซต์ของผู้สมัคร"(Tapscott, 2009, p. 252) ส่งเสริมการขายเปลี่ยนแปลงวิธี Millennials ที่ คนอธิบายเครื่องหมาย Bauerlein (2008) เป็น "การสร้างสติปัญญา" มีส่วนร่วมทางการเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ขาดแคลนไม่สามารถพิจารณาพื้นเมืองดิจิตอล แต่แม้ในประเทศที่ร่ำรวยที่เด็กมีการเข้าถึงเทคโนโลยีที่มีการแบ่งกันระหว่างผู้ที่ใช้พวกเขาอย่างมีประสิทธิภาพและผู้ที่ไม่ได้(ม้าและ Gasser, 2008) Hargittai (2010) ชี้ให้เห็นว่าในขณะที่81.2% นักเรียนที่พ่อแม่มีการพิจารณาการศึกษาสูงส่วนบุคคลของตัวเองแล็ปท็อปเพียง55.1% ของนักเรียนที่พ่อแม่มีน้อยกว่าการศึกษาที่โรงเรียนมัธยมเป็นเจ้าของแล็ปท็อปและว่าการศึกษาของผู้ปกครองยังมีบทบาทในทักษะที่ระดับของนักเรียน Hargittai และ Hinnant ของ (2008) การศึกษาบอกเราว่านักศึกษาที่มีการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตในชีวิตประจำวันที่จะแตกต่างกันไปในความรู้ขึ้นอยู่กับสถานะทางเศรษฐกิจสังคมของพวกเขาศึกษาของผู้ปกครองเชื้อชาติและเพศ นักศึกษาในมหาวิทยาลัยมาให้เราจากทุกประเภทของภูมิหลังบางความรู้ดิจิทัล แต่หลายคนไม่ได้. แม้ในหมู่ผู้ของ 'รุ่นพื้นเมืองดิจิทัล' ที่เป็นชาวพื้นเมืองดิจิตอล แต่ความคิดที่ว่าประสูติดิจิตอลจะตัวเองโดยอัตโนมัติบ่งบอกถึงความรู้ดิจิตอล/ คล่องแคล่วรู้สารสนเทศ/ คล่องแคล่วหรือภูมิปัญญาดิจิตอลจะขึ้นอยู่กับง่ายเกินไปความเข้าใจในสภาพแวดล้อมที่องค์ความรู้และพฤติกรรมที่"ชาวบ้านดิจิตอล" มีถิ่นกำเนิด "ดิจิตอล" ไม่ได้เป็นสิ่งเดียวที่และภูมิทัศน์ดิจิตอลไม่สม่ำเสมอ. ทักษะการพัฒนาในการจัดเรียงของสภาพแวดล้อมแบบดิจิตอลหรือการปฏิบัติอาจจะไม่เป็นวงกว้างมากขึ้นบังคับ แม้คำว่า "ดิจิตอลแม่" คือในลักษณะนี้ชนิดของการผิดพลาดพูดกำกวมหมายความกริยาของทักษะและความเข้าใจที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงข้ามชนิดของกิจกรรม ความคุ้นเคยพื้นเมืองดิจิตอลที่มีการแสวงหาข้อมูลเกี่ยวกับ Google ในทางที่ไม่แสดงถึงความคุ้นเคยของเธอกับกลไกเครื่องมือค้นหา, metadata หรือการประเมินแหล่งข้อมูลออนไลน์; ความสะดวกสบายญาติพื้นเมืองดิจิตอลในการรักษาความสัมพันธ์ส่วนบุคคลออนไลน์ไม่ได้แปลเป็นความคล่องแคล่วในการรักษาความเป็นส่วนตัวบนเว็บไซต์เครือข่ายสังคม(SNS). ตอนนี้เพื่อให้แน่ใจว่ามีบาง truisms ทั่วไปเกี่ยวกับออนไลน์ชีวิตที่ตัดข้ามแนวที่ดีของการปฏิบัติในชีวิตประจำวันของชาวพื้นเมืองดิจิตอลและ truisms เหล่านี้สามารถช่วยให้เราปฏิรูปการเรียนการสอนของเรา เราจำเป็นต้องสอนนักเรียนด้วยวิธีการที่พวกเขาสามารถเรียนรู้ไม่ได้อยู่ในวิธีการแบบดั้งเดิมที่เราและคนรุ่นก่อนที่ได้เรียนรู้ในอดีตที่ผ่านมา Generation Y ที่เกิดขึ้นใหม่ผู้ใหญ่หรือ Millennials ที่พวกเขามักจะเรียกว่าชอบได้อย่างรวดเร็วและการเรียนรู้คู่ขนาน. พวกเขามีหลาย taskers และมันเป็นเรื่องยากที่จะหาคนที่ชอบทำงานอยู่ในความเงียบ "ซึ่งแตกต่างจากผู้อพยพดิจิตอลส่วนใหญ่ชาวบ้านดิจิตอลอาศัยอยู่มากในชีวิตของพวกเขาออนไลน์โดยไม่ต้องแยกความแตกต่างระหว่างออนไลน์และออฟไลน์" (ม้าและ Gasser, 2008, น. 4) พวกเขาชอบที่จะมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในกระบวนการเรียนรู้ของพวกเขา "เด็กที่มีการเติบโตขึ้นดิจิตอลคาดหวังที่จะพูดคุยกลับจะมีการสนทนา" (Tapscott, 2009, น. 126) Tapscott (2009) ชี้ให้เห็นว่าในประเทศสหรัฐอเมริกาในวันนี้เราโดยทั่วไปเป็นไปตามโหมดอายุอุตสาหกรรมของการเรียนการสอนและนี่คือไม่ได้มีประสิทธิภาพสำหรับ Millennials ที่จะใช้ในการอย่างรวดเร็วรวดเร็วสภาพแวดล้อมและต้องพร้อมที่จะกลายเป็นที่เรียนรู้ตลอดชีวิต มหาวิทยาลัยมีความพยายามที่จะให้ทันกับเทคโนโลยีใหม่และการเปลี่ยนแปลงด้วยการทำสิ่งที่ต้องการให้นักเรียนทุกแล็ปท็อป, ติดตั้งบอร์ดสมาร์ทในห้องเรียนทุกห้องให้บริการอินเทอร์เน็ตไร้สายในทุกสถานที่และอุปกรณ์การทำเช่นไอแพด, กล้อง, และ e ผู้อ่านที่มีอยู่สำหรับ นักศึกษาและคณาจารย์ที่จะยืมแม้ว่าการปฏิบัติที่มีประสิทธิภาพในการใช้งานได้บางครั้งรั้งท้ายความพร้อมของทรัพยากรเหล่านี้. การเข้าถึงอินเทอร์เน็ตได้เปลี่ยนแปลงอย่างมากวิธีการที่เราพบและใช้ข้อมูล ชาวพื้นเมืองดิจิตอล "หญ้า" ที่ไม่ได้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์จากปกให้ครอบคลุมในแต่ละวันแต่อ่านบิตข้อมูลจากแหล่งต่าง ๆ ตลอดทั้งวันและคืน(ม้าและ Gasser, 2008) พวกเขามีปฏิสัมพันธ์กับข้อมูลที่มากขึ้นกว่าผู้อพยพดิจิตอลโดยเข้าร่วมในการสนทนาออนไลน์, บล็อก, โพสต์ใน Facebook และ Twitter ในปี 2008 บารักโอบาคริสฮิวจ์ลูกจ้างในการจัดระเบียบของเขานำเสนอแบบออนไลน์ "โอบามาได้ไกลโดยการแสดงตนของอินเทอร์เน็ตที่ใหญ่ที่สุดของผู้สมัคร" (Tapscott, 2009, น. 252) แคมเปญการเปลี่ยนแปลงวิธีที่ Millennials ที่ถูกอธิบายโดยMark Bauerlein (2008) ขณะที่ "รุ่นพึง" มีส่วนร่วมในทางการเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หายากไม่นับว่าเป็นชาวพื้นเมืองดิจิตอล แต่แม้ในประเทศร่ำรวยที่
เด็กมีเทคโนโลยีการเข้าถึง มีการแบ่งระหว่างผู้ที่ใช้พวกเขา
ได้อย่างมีประสิทธิภาพ และผู้ที่ไม่ได้ ( ม้า&แกสเซอร์ , 2008 ) hargittai ( 2010 ) ชี้ให้เห็นว่าในขณะที่นักเรียน 81.2 %
พ่อแม่ซึ่งถือว่าเป็นคนมีการศึกษาส่วนตัว
แล็ปท็อปเท่านั้น 551 % ของนักเรียนที่ผู้ปกครองได้น้อยกว่าโรงเรียน
การศึกษาเป็นเจ้าของแล็ปท็อป และผู้ปกครองการศึกษายังมีบทบาทในระดับทักษะของ
นักเรียน และ hargittai hinnant ( 2551 ) การศึกษาบอกเราว่านักศึกษาที่
ทุกวัน การเข้าถึงอินเทอร์เน็ตที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมของพวกเขาความรู้
ผู้ปกครองการศึกษา เชื้อชาติ และเพศนักศึกษามาหาเราจากทุกประเภทของ
พื้นหลังบางความรู้ดิจิทัล แต่หลายคนไม่ได้ .
ท่ามกลางบรรดา ' ' ที่เป็นดิจิทัลรุ่นพื้นเมืองชาวพื้นเมืองดิจิตอลแม้ว่า
ไอเดียดิจิตอลสูติจะตัวเองบ่งบอกถึงความคล่องแคล่วการรู้ / ดิจิตอล
การรู้สารสนเทศ / ความรู้ หรือปัญญา ดิจิตอล จะขึ้นอยู่กับการ
ง่ายเกินไปความเข้าใจในการคิดและพฤติกรรม สิ่งแวดล้อม ซึ่ง " ชาวพื้นเมืองดิจิตอล "
เป็นคนพื้นเมือง " ดิจิตอล " ไม่ใช่สิ่งเดียวและภูมิทัศน์ดิจิตอลไม่ใช่เครื่องแบบ
ทักษะการพัฒนาในประเภทของสภาพแวดล้อมดิจิตอลหรือการปฏิบัติอาจจะมากขึ้น
โดย แม้คำว่า " ดิจิตอลพื้นเมือง " คือ วิธีนี้เป็นหลอกลวง
เลศนัยหมายถึง transitivity ของทักษะและความเข้าใจในการแตกต่างกัน
ชนิดของกิจกรรม ดิจิตอลพื้นเมืองของความคุ้นเคยกับหาข้อมูลใน Google
ไม่แสดงถึงความคุ้นเคยกับขั้นตอนวิธีการเครื่องมือค้นหาข้อมูลหรือ
การประเมินแหล่งข้อมูลออนไลน์ ; ดิจิตอลพื้นเมืองญาติความสะดวกสบายในการรักษา
ความสัมพันธ์ส่วนบุคคลออนไลน์ ไม่ได้แปลว่าเก่งในการรักษาความเป็นส่วนตัวบนเว็บไซต์เครือข่ายสังคม ( SNS )
.
ตอนนี้เพื่อให้แน่ใจว่ามีบางทั่วไป truisms เกี่ยวกับชีวิตออนไลน์ที่ตัดข้ามแนวดี
ของการปฏิบัติในชีวิตประจำวันของชาวพื้นเมืองดิจิตอล และ truisms เหล่านี้สามารถช่วยเรา
การปฏิรูปการสอนของเรา เราต้องสอนนักเรียนวิธีการที่พวกเขาสามารถเรียนรู้ ไม่ใช่ใน
วิธีแบบดั้งเดิมที่เราและรุ่นก่อนที่เรียนในอดีต Generation Y
ใหม่ผู้ใหญ่หรือ millennials เช่นที่พวกเขามักจะเรียกว่า ชอบเร็ว เรียนคู่ขนาน
มีหลาย taskers และมันเป็นยากที่จะหาหนึ่งที่ชอบทำงานในความเงียบ " ไม่เหมือน
ผู้อพยพชาวพื้นเมืองดิจิตอลดิจิตอลส่วนใหญ่อาศัยอยู่มากของชีวิตของพวกเขาโดยไม่ต้อง
ออนไลน์ความแตกต่างระหว่างออนไลน์ และออฟไลน์ " ( ม้า&แกสเซอร์ , 2551 , หน้า 4 ) พวกเขา
ชอบมีส่วนร่วมในกระบวนการเรียนรู้ของพวกเขา " เด็กที่ได้เติบโตขึ้นดิจิตอล
คาดว่าจะคุยกลับ มีการสนทนา " ( แท็ปสเกิต , 2552 , หน้า 126 ) แท็ปสเกิต ( 2009 )
ชี้ให้เห็นว่าในวันนี้สหรัฐอเมริกา , เรามักจะตามอายุของครุศาสตร์อุตสาหกรรมโหมด
,และนี้ไม่ได้มีประสิทธิภาพสำหรับมิลลิเนียลที่เคยรวดเร็ว
สภาพแวดล้อมและต้องเตรียมพร้อมที่จะกลายเป็นผู้เรียนตลอดชีวิต มหาวิทยาลัยได้พยายาม
เพื่อให้ทันกับเทคโนโลยีใหม่และการเปลี่ยนแปลงโดยการทำสิ่งต่างๆ เช่น การให้นักเรียนทุกคน
แล็ปท็อป , การติดตั้งสมาร์ทบอร์ด ทุกห้องเรียน มีอินเทอร์เน็ตไร้สายที่
ทุกสถานที่และอุปกรณ์การผลิตเช่น iPads , กล้องพัฒนาและบริการ
นักเรียนและอาจารย์จะยืม แต่การปฏิบัติของการใช้งานที่มีประสิทธิภาพ มีบางครั้ง
ล้าหลัง ความพร้อมของทรัพยากรเหล่านี้
เข้าถึงอินเทอร์เน็ตเปลี่ยนแปลงอย่างมากวิธีการที่เราได้พบและใช้
ข้อมูล ชาวพื้นเมืองดิจิตอล " grazers " ใครไม่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์จาก
ปกให้ครอบคลุมในแต่ละวันแต่อ่านบิตของข้อมูลจากแหล่งต่าง ๆทั้งกลางวันและกลางคืน ( ม้า
&แกสเซอร์ , 2008 ) ที่พวกเขามีปฏิสัมพันธ์กับข้อมูลมาก
มากกว่าผู้อพยพดิจิตอลโดยการมีส่วนร่วมในการสนทนาออนไลน์ , บล็อก , โพสต์บน
Facebook และ Twitter ใน 2008 , บารัคโอบามาใช้ คริส ฮิวจ์ส จัดงานออนไลน์ของเขา

" โอบามาได้โดยไกลที่ใหญ่ที่สุดในอินเทอร์เน็ต การแสดงตนของผู้สมัคร "
( แท็ปสเกิต , 2552 , หน้า 252 ) แคมเปญการเปลี่ยนแปลงวิธีที่ millennials ที่
อธิบายโดยมาร์ค bauerlein ( 2008 ) " รุ่นที่โง่ที่สุด " มีส่วนร่วมในการเมือง