Improvements to preserve tissue and

Improvements to preserve tissue and function
Advances in non-surgical management, such as
radiotherapy and chemotherapy, have prompted
surgeons to re-evaluate the scale of necessary
surgical interventions (Rosenberg 2008). This has
resulted in renewed emphasis on less invasive
procedures that maximise functional conservation,
while providing effective treatment strategies and
optimal outcomes (Desai and Gullapalli 2009).
Thus, the practice of surgical oncology has evolved
from major surgical interventions to more limited
resections aimed at preservation of function (Widder
and Pötter 2006).
This has become particularly pertinent in the field
of head and neck cancer, where surgical oncologists
use the concept of ‘functional inoperability’ as
a fundamental parameter for their therapeutic
decisions. It is anticipated that minimally invasive
surgical techniques, such as transoral laser ablation,
may further influence this concept of functional
inoperability in the future, by enabling tumours to
be removed with less surrounding tissue and with an
associated reduction in functional loss. Furthermore,
it is anticipated that future imaging techniques, such
as cine magnetic resonance imaging, could help to
better define the margins of functional inoperability
(Kreeft et al 2009).
Closely linked with function preservation is the
concept of quality of life. It is becoming increasingly
recognised that quality of life is ‘an equal goal
together with being cured’ and the achievement of
both must be the aim of oncological surgery (Gnant
2006). Rainsbury and MacNeill (2009) noted that
although improving cosmetic outcome is secondary
to attaining thorough tumour excision, innovative
techniques in oncoplastic surgery are making both
goals feasible.
Contemporary oncologists are much more
concerned with the effect of treatments on quality
of life, and future care is likely to become more
outcome focused. The use of outcomes will become
standard (Eberlein 2006), focusing not only on
readily measurable data such as operative mortality,
but also on improved peri-operative outcomes and
survival issues (Brennan et al 2009). In addition to
this, as a result of the projected increase in the older
population affected by cancer, the development of
surgical techniques that can be applied to patients
who have reached an advanced age is also of major
importance for the future (Bey 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปรับปรุงเพื่อรักษาเนื้อเยื่อและฟังก์ชั่น
ความก้าวหน้าในการจัดการที่ไม่ใช่การผ่าตัดเช่น
การฉายรังสีและเคมีบำบัดได้รับแจ้ง
ศัลยแพทย์จะประเมินอีกครั้งขนาดของที่จำเป็นใน
การแทรกแซงการผ่าตัด (โรเซ็นเบิร์ก 2008) นี้มี
ผลในการเน้นการต่ออายุเมื่อก้าวก่าย
ขั้นตอนที่เพิ่มการอนุรักษ์การทำงาน
ในขณะที่ให้กลยุทธ์การรักษาที่มีประสิทธิภาพและ
ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด (Desai และ Gullapalli 2009).
ดังนั้นการปฏิบัติของการผ่าตัดเนื้องอกวิทยามีวิวัฒนาการมา
จากการแทรกแซงการผ่าตัดที่สำคัญในการที่ จำกัด มากขึ้น
resections มุ่งเป้าไปที่การเก็บรักษา ฟังก์ชั่น (Widder
และพอตเตอร์ 2006).
นี้ได้กลายเป็นที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้าน
ของมะเร็งศีรษะและลำคอที่ผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกวิทยาผ่าตัด
ใช้แนวคิดของ 'inoperability ทำงาน' เป็น
พารามิเตอร์พื้นฐานสำหรับการรักษาของพวกเขา
ในการตัดสินใจ ซึ่งคาดว่าการบุกรุกน้อยที่สุด
เทคนิคการผ่าตัดเช่นการผ่าตัดเลเซอร์ transoral,
อาจมีอิทธิพลต่อแนวคิดของการทำงานนี้
inoperability ในอนาคตด้วยการทำให้เนื้องอกที่จะ
ถูกลบออกด้วยเนื้อเยื่อโดยรอบน้อยลงและที่มี
การลดการสูญเสียที่เกี่ยวข้องในการทำงาน นอกจากนี้
มันเป็นที่คาดว่าเทคนิคการถ่ายภาพในอนาคตดังกล่าว
เป็นภาพยนตร์ถ่ายภาพด้วยคลื่นแม่เหล็กจะช่วย
ดีกว่ากำหนดขอบของ inoperability ทำงาน
(Kreeft et al, 2009).
การเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการเก็บรักษาฟังก์ชั่นเป็น
แนวคิดของคุณภาพชีวิต มันจะกลายเป็นมากขึ้น
ได้รับการยอมรับว่าคุณภาพของชีวิตคือ 'เป้าหมายเท่ากับ
ร่วมกับการรักษาจนหายขาด 'และความสำเร็จของ
ทั้งสองจะต้องมีจุดมุ่งหมายของการผ่าตัดมะเร็ง (Gnant
2006) Rainsbury และ MacNeill (2009) ตั้งข้อสังเกตว่า
แม้ว่าผลการรักษาในเครื่องสำอางเป็นเรื่องรอง
ที่จะบรรลุตัดตอนเนื้องอกอย่างนวัตกรรม
เทคนิคในการผ่าตัด oncoplastic จะทำให้ทั้งสอง
เป้าหมายที่เป็นไปได้.
ผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกวิทยาร่วมสมัยอื่น ๆ อีกมากมาย
ที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบของการรักษาที่มีต่อคุณภาพ
ชีวิตและการดูแลในอนาคต มีโอกาสที่จะกลายเป็นมากขึ้น
ผลที่มุ่งเน้น การใช้งานของผลลัพธ์ที่จะกลายเป็น
มาตรฐาน (Eberlein 2006) โดยมุ่งเน้นไม่เพียง แต่ใน
ข้อมูลที่สามารถวัดได้อย่างง่ายดายเช่นการตายการผ่าตัด
แต่ยังอยู่ในการปรับปรุงผลชานเมืองผ่าตัดและ
ปัญหาการอยู่รอด (เบรนแนนและคณะ 2009) นอกเหนือจาก
นี้เป็นผลมาจากการเพิ่มขึ้นของการคาดการณ์ในเก่า
ประชากรได้รับผลกระทบจากโรคมะเร็ง, การพัฒนา
เทคนิคการผ่าตัดที่สามารถนำไปใช้กับผู้ป่วย
ที่มีรายได้ถึงอายุที่ยังเป็นของสำคัญ
สำคัญสำหรับอนาคต (เบย์ 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปรับปรุงการรักษาและหน้าที่ของเนื้อเยื่อ
ความก้าวหน้าในการจัดการที่ไม่ต้องผ่าตัดเช่น
รังสีรักษาและเคมีบำบัดได้แจ้ง
ศัลยแพทย์อีกครั้งประเมินขนาดของการแทรกแซงการผ่าตัดจำเป็น
( โรเซนเบิร์ก 2008 ) นี้ส่งผลในการเน้นได้

วิธีการรุกรานน้อยกว่าที่เพิ่มการทำงานอนุรักษ์ , ในขณะที่ให้กลยุทธ์การรักษาที่มีประสิทธิภาพและ

ผลลัพธ์ที่เหมาะสม ( Desai และ gullapalli 2009 ) .
ดังนั้นการปฏิบัติศัลยศาสตร์มะเร็งวิทยาได้พัฒนาจากการแทรกแซงการผ่าตัดใหญ่มาก

resections จำกัด มุ่งรักษาฟังก์ชัน ( วิดเดอร์
P ö tter 2006 ) .
นี้กลายเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องในฟิลด์
มะเร็งศีรษะและคอ ที่ผ่าตัดเนื้องอก
ใช้แนวคิดของ ' หน้าที่ '
inoperabilityพารามิเตอร์พื้นฐานสำหรับการตัดสินใจการรักษา

เป็นที่คาดหมายกันว่า Minimally invasive
ศัลยกรรมเทคนิค เช่น การ transoral เลเซอร์ , อิทธิพลแนวคิดนี้อาจเพิ่มเติม

inoperability ของการทำงานในอนาคต โดยช่วยให้เนื้องอก

ถูกลบออกน้อยกว่าเนื้อเยื่อรอบและมีการลดการสูญเสียในการทำงานที่เกี่ยวข้อง
. นอกจากนี้
ได้คาดการณ์ไว้ว่า เทคนิคการถ่ายภาพในอนาคต เช่น
เป็นผู้ถ่ายภาพแม่เหล็ก ช่วย

ดีกว่ากำหนดขอบของการทำงาน (
inoperability ครีฟท์ et al , 2009 ) .
เชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับฟังก์ชันเป็นแนวคิดของการรักษาคุณภาพของชีวิต มันเป็นมากขึ้น
การยอมรับว่าคุณภาพของชีวิตคือ ' เท่าเทียมด้วยกันกับการรักษาเป้าหมาย

' และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของทั้งต้องมีจุดมุ่งหมายของการผ่าตัด oncological ( gnant
2006 ) และ rainsbury macneill ( 2009 ) กล่าวว่า แม้ว่าการปรับปรุงผลเครื่องสำอางรอง

เพื่อบรรลุข้อมูลอย่างละเอียด เป็นเทคนิคใหม่ในการผ่าตัด oncoplastic ทำให้ทั้งคู่

เป้าหมายที่เป็นไปได้ .
ประเทศร่วมสมัยมากขึ้น
กังวลกับผลของการรักษาคุณภาพ
ของชีวิตและการดูแลในอนาคตมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นมากขึ้น
ผลที่มุ่งเน้น ใช้ผลจะกลายเป็น
มาตรฐาน ( เอเบอร์ไลน์ 2006 ) เน้นไม่เพียง แต่ในวัด เช่น นำข้อมูลพร้อม

แต่ยังปฏิบัติการปรับปรุงเปริหัตถการ และผล
ปัญหาการอยู่รอด ( เบรน et al , 2009 ) นอกจาก
นี้ เป็นผลจากการเพิ่มประมาณการในเก่า
ประชากรที่ได้รับผลกระทบจากโรคมะเร็งการพัฒนา
เทคนิคการผ่าตัดที่สามารถประยุกต์ใช้ได้กับผู้ป่วย
ใครถึงอายุขั้นสูงยังเป็นความสำคัญที่สำคัญสำหรับอนาคต (

เบย์ 2000 )