Once upon a time, there was the kin

Once upon a time, there was the king who had a very ugly face. People kept talking that his face was like a dog’s face. However, nobody really used to see his face because they dared not to do so. People were forbidden to look up when they talked to the king. All his subordinates clung firmly to this order because one who broke it would be executed.
There was a man name “Jaojay” who was the trickiest man in the village. When he heard about the king's rumor, he was very eager to find the answer about the king’s face. Jaojay went to the king’s palace but he was arrested by the king’s soldiers. Fortunately, he escaped from the palace. For fear that the soldiers would follow him and take him to the king, he tried to find out the way not to be punished. He told his wife to shave his head but left a knot of hair in the middle. After that he lay on the hammock and told his wife to sing him a lullaby. He told her that….
“When the soldiers come please tell them that I was not at home, and the one they see in the hammock is our baby”
When the soldiers arrived, they asked to see Jaojay. His wife told them as her husband had planned. The soldiers came to the hammock and were very surprised to see a giant baby lying. They said that its father must be a giant and started to be scared. Finally, they decided to go back to the palace without knowing Jaojay’s baby giant trick. Jaojay was freed from punishment because of his cleverness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งมีพระมหากษัตริย์ที่มีใบหน้าน่าเกลียดมาก เก็บไว้คนพูดว่าใบหน้าของเขาเป็นเหมือนใบหน้าของสุนัข แต่ไม่มีใครนำมาใช้จริงๆที่จะเห็นใบหน้าของเขาเพราะพวกเขาไม่กล้าที่จะทำเช่นนั้น คนที่ไม่ได้รับอนุญาตที่จะมองขึ้นเมื่อพวกเขาได้พูดคุยกับพระมหากษัตริย์ ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาทั้งหมดยังยึดติดแน่นกับคำสั่งนี้เพราะคนที่ยากจนก็จะถูกดำเนินการ.
มีชายคนหนึ่งชื่อ "Jaojay" ใครเป็นคนที่ยากในหมู่บ้าน เมื่อเขาได้ยินเกี่ยวกับข่าวลือของกษัตริย์เขาก็กระตือรือร้นที่จะหาคำตอบเกี่ยวกับใบหน้าของกษัตริย์ Jaojay ไปพระราชวังของกษัตริย์ แต่เขาถูกจับโดยทหารของพระราชา โชคดีที่เขาหลบหนีออกจากพระราชวัง เพราะกลัวว่าทหารจะทำตามเขาและพาเขาไปยังกษัตริย์เขาพยายามที่จะหาวิธีที่จะไม่ได้รับการลงโทษ เขาบอกว่าภรรยาของเขาที่จะโกนหัวของเขา แต่ปมของผมที่อยู่ตรงกลาง หลังจากนั้นเขาก็วางอยู่บนเปลญวนและบอกว่าภรรยาของเขาจะร้องเพลงกล่อมเขา เขาบอกเธอว่า ... .
"เมื่อทหารมาช่วยบอกพวกเขาว่าผมไม่ได้อยู่ที่บ้านและคนที่พวกเขาเห็นในเปลญวนเป็นลูกของเรา"
เมื่อทหารมาถึงพวกเขาขอให้ดู Jaojay ภรรยาของเขาบอกว่าพวกเขาเป็นสามีของเธอได้วางแผนไว้แล้ว ทหารมาถึงเปลญวนและต้องประหลาดใจมากที่จะเห็นเด็กนอนยักษ์ พวกเขากล่าวว่าพ่อของตนจะต้องเป็นยักษ์และเริ่มที่จะต้องกลัว ในที่สุดพวกเขาตัดสินใจที่จะกลับไปที่พระราชวังโดยไม่ต้องรู้เคล็ดลับยักษ์ Jaojay ของทารก Jaojay เป็นอิสระจากการลงโทษเพราะความฉลาดของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพระราชา ผู้ที่ทำหน้าน่าเกลียดมากๆ คนที่พูดอยู่ที่หน้าของเขาเหมือนใบหน้าของสุนัข อย่างไรก็ตาม จริงๆ แล้วไม่มีใครเคยเห็นหน้าเขา เพราะเขาไม่กล้าที่จะทำ คนถูกห้ามมิให้มองขึ้นเมื่อพวกเขาพูดคุยกับกษัตริย์ ลูกน้องทุกคนยึดติดแน่นกับคำสั่งนี้ เพราะ คนที่ยากจนก็จะถูกประหารชีวิต
มีชายคนหนึ่งชื่อ " jaojay " เป็นคนที่ยากในหมู่บ้าน เมื่อเขาได้ยินเรื่องข่าวลือของกษัตริย์ เขาก็กระตือรือร้นมากที่จะค้นหาคำตอบเกี่ยวกับกษัตริย์หน้า jaojay ไปพระราชวังของพระราชา แต่เขาถูกจับโดยทหารของพระราชา โชคดีที่เขาหนีออกมาจากวัง เพราะกลัวว่าทหารจะตามเขาและพาเขาไปยังกษัตริย์เขาพยายามหาวิธีที่จะไม่ต้องถูกลงโทษ เขาบอกว่าภรรยาเขาต้องโกนศีรษะของเขา แต่แล้วปมของเส้นผมที่อยู่ตรงกลาง หลังจากที่เขานอนบนเปลญวนและบอกว่าภรรยาของเขาเขาร้องเพลงกล่อม เขาบอกว่า . . . . . . .
" เมื่อทหารมาช่วยบอกพวกเขาว่าผมไม่ได้อยู่บ้าน และคนที่เขาเห็นในเปลญวนเป็นลูกของเรา "
เมื่อทหารมาถึงพวกเขาถาม jaojay .ภรรยาของเขาบอกว่าเขาเป็นสามีเธอวางแผนไว้ ทหารมาเปลและประหลาดใจมากที่เห็นลูกยักษ์โกหก พวกเขาบอกว่า ของพ่อต้องเป็นยักษ์และเริ่มที่จะกลัว ในที่สุด พวกเขาก็ตัดสินใจที่จะกลับไปที่วัง โดยไม่รู้ว่า jaojay ลูกยักษ์หลอกลวง jaojay ถูกลงโทษเพราะความฉลาดของเขา

.