Finally, as an adaptation of the pe

Finally, as an adaptation of the peak height method developed
by Segal et al. (1962) for calculating cellulose’s crystallinity index,
the recent contribution of Le Corre et al. (2012) proposed the calculation
of CI of starch from the height ratio between the intensity
of the highest crystalline peak (Imax − Iam) and total intensity (Imax)
(Fig. 4(c)). For calculations performed in this contribution Imax corresponds
to the total intensity of the diffractogram measured at
2 = 17.7◦, and Iam corresponds to the intensity of the diffractogram
at the minimum between the crystalline peaks found at 2 = 17.7◦
and 22.8◦ (i.e. 2 = 21◦), which is assumed to be representative of
the amorphous contribution. A scheme of the methods used for CI
determination is given in Fig. 4 for clarity purposes. The results of
the evolutionof waxymaize starchgranules
CI withhydrolysis time
by all three methods described have been summarized in Fig. 5.
Fig. 5 illustrates the evolution of CI values during -amylase
hydrolysis (time interval 0–48 h) calculated by the three methods
described. Values of CI are all in the 37–52% interval. The fact that
values of CI for a definite hydrolysis time vary depending on the
choice of measurement method used is a feature in common with
cellulose CI determination (Evans, Newman, & Roick, 1995; He,
Cui, & Wang, 2008; Park, Baker, Himmel, Parilla, & Johnson, 2010;
Thygesen, Oddershede, Lilholt, Thomsen, & Ståhl, 2005). As shown
in Fig. 5, and similarly to the behaviour observed in the comparison
of cellulose CI calculated by the methods described (Park et al.,
2010),the adaptation of Segal’s method provides the highest CI values
for native and partially hydrolyzed waxy maize starch granules.
Variations in CI determined by this technique are low, although a
slight increase in the CI promoted by enzymatic hydrolysis during
the initial hours of amylolysis is observed. As in the case of the use
of this method for the determination of the CI of cellulose samples,
Segal’ method deficiencies arise from the use in the calculation of
just one crystalline peak out of at least four, and from the fact that
the variation in peaks width is neglected (Park et al., 2010). In this
context,theheightmethodshouldbe consideredas a roughapproximation
ofthe CI value for a rapid comparison between samples. On
the other hand, and as in the case of cellulose, the other XRD methods
proposed herein which consider the contributions from both
amorphous and crystalline cellulose to the whole of the XRD spectrum,
provide a more accurate measure ofthe crystallinity of starch
samples.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุด ขณะที่การปรับตัวของยอดเขาสูงวิธีการพัฒนา
โดยซีกัล et al . ( 1962 ) สำหรับการคำนวณดัชนีความเป็นผลึกเซลลูโลส ,
ผลงานล่าสุดของเลอ Corre et al . ( 2012 ) ได้เสนอการคำนวณ
ของ CI ของแป้งจากความสูงอัตราส่วนระหว่างความเข้ม
ของยอดผลึกสูงสุด ( IMAX −เอี่ยม ) และความหนาแน่นรวม ( IMAX )
( รูปที่ 4 ( c ) )สำหรับการคำนวณการบริจาคนี้ไอแมกซ์สอดคล้อง
ความเข้มโดยรวมของทางวัดที่
2 = น้อย◦และเอี่ยม สอดคล้องกับความเข้มของทาง
ที่น้อยที่สุดระหว่างยอดผลึกที่พบใน◦
2 = 19.2 และ 22.8 ◦ ( เช่น 2 = 21 ◦ ) ซึ่งถือว่าเป็น ตัวแทนของ
ส่วนอสัณฐาน . รูปแบบของวิธีการที่ใช้สำหรับ CI
กำหนดให้ในรูปที่ 4 เพื่อความชัดเจน ผล 

วิวัฒนาการแวกซีเมซ starchgranules CI withhydrolysis เวลา
โดยทั้งสามวิธีการอธิบายได้สรุปไว้ในรูปที่ 5 .
รูปที่ 5 แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของ CI ค่าในระหว่างการย่อยแป้ง
( ช่วงเวลา 0 – 48 ชั่วโมง ) ที่คำนวณโดยวิธีการสามวิธี
อธิบาย คุณค่าของการมีทั้งหมด 37 และ 52 % ในช่วง ความจริงที่ว่า
ค่า CI สำหรับเวลาระยะเวลาที่แน่นอนขึ้นอยู่กับ
เลือกวิธีวัดใช้เป็นคุณลักษณะร่วมกันกับ
เซลลูโลส CI กำหนด ( อีแวนส์ นิวแมน & roick , 1995 ; เขา
j & , วัง , 2008 ; ปาร์ค เบเกอร์ มเมล parilla &จอห์นสัน , , , thygesen 2010 ;
, oddershede lilholt ธอมเซ่น , , , , &เซนต์ ปี 2005 ) ดังแสดงในรูปที่ 5
, และในทำนองเดียวกันกับพฤติกรรมที่สังเกตเห็นในการเปรียบเทียบ
เซลลูโลส และคำนวณด้วยวิธีการบรรยาย ( ปาร์ค et al . ,
) ) การปรับตัวของซีกัลเป็นวิธีให้ CI ค่าสูงสุด
พื้นเมืองและบางส่วนจากข้าวเหนียวข้าวโพดเม็ดสตาร์ช .
รูปแบบใน CI ที่กำหนดโดยเทคนิคนี้จะน้อย แม้ว่า
เพิ่มขึ้นเล็กน้อยใน CI โดยใช้เอนไซม์ในระหว่าง
เวลาเริ่มต้นของ amylolysis เป็นที่สังเกตเช่นในกรณีของการใช้
วิธีนี้เพื่อการตัดสินใจของ CI ของตัวอย่างเซลลูโลส
Segal ' วิธีการข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นจากการใช้ในการคำนวณ
แค่ผลึกสูงสุดออกอย่างน้อย 4 คน และจากการที่
รูปแบบยอดกว้างถูกทอดทิ้ง ( ปาร์ค et al . , 2010 ) ในบริบทนี้ theheightmethodshouldbe consideredas เป็น roughapproximation

,สำหรับการเปรียบเทียบค่าของ CI อย่างรวดเร็วระหว่างตัวอย่าง
บนมืออื่น ๆและในกรณีของเซลลูโลส , วิธีการอื่น ๆที่เสนอในที่นี้ซึ่งพิจารณาตรวจ

ผลงานจากทั้งสัณฐานและผลึกเซลลูโลสทั้งหมดของรังสีเอ็กซ์สเปกตรัม
ให้วัดที่ถูกต้องของผลึกตัวอย่างแป้ง