THE ORIGIN OF YOGADespite more than

THE ORIGIN OF YOGA

Despite more than a century of research, we still don’t know much about the earliest beginnings of Yoga. We do know, though, that it originated in India 5,000 or more years ago. Until recently, many Western scholars thought that Yoga originated much later, maybe around 500 B.C., which is the time of Gautama the Buddha, the illustrious founder of Buddhism. But then, in the early 1920s, archeologists surprised the world with the discovery of the so-called Indus civilization—a culture that we now know extended over an area of roughly 300,000 square miles (the size of Texas and Ohio combined). This was in fact the largest civilization in early antiquity. In the ruins of the big cities of Mohenjo Daro and Harappa, excavators found depictions engraved on soapstone seals that strongly resemble yogi-like figures. Many other finds show the amazing continuity between that civilization and later Hindu society and culture.

There was nothing primitive about what is now called the Indus-Sarasvati civilization, which is named after two great rivers that once flowed in Northern India; today only the Indus River flows through Pakistan. That civilization’s urbane population enjoyed multistory buildings, a sewage system unparalleled in the ancient world until the Roman empire, a huge public bath whose walls were water-proofed with bitumen, geometrically laid out brick roads, and standardized baked bricks for convenient construction. (We are so used to these technological achievements that we sometimes forget they had to be invented.) The Indus-Sarasvati people were a great maritime nation that exported a large variety of goods to Mesopotamia and other parts of the Middle East and Africa. Although only a few pieces of art have survived, some of them show exquisite craftsmanship.

For a long time, scholars thought that this magnificent civilization was abruptly destroyed by invaders from the northwest who called themselves Aryans (ârya meaning “noble” in the Sanskrit language). Some proposed that these warlike nomads invented Yoga, others credited the Indus people with its creation. Yet others took Yoga to be the joint creation of both races.

Nowadays researchers increasingly favor a completely different picture of ancient Indian history. They are coming to the conclusion that there never was an Aryan invasion and that the decline of the Indus-Sarasvati cities was due to dramatic changes in climate. These in turn appear to have been caused by a major tectonic catastrophe changing the course of rivers. In particular, it led to the drying up of what was once India’s largest river, the Sarasvati, along whose banks flourished numerous towns and villages (some 2500 sites have been identified thus far). Today the dry river bed runs through the vast Thar Desert. If it were not for satellite photography, we would not have learned about those many settlements buried under the sand.

The drying up of the Sarasvati River, which was complete by around 1900 B.C., had far-reaching consequences. Just imagine the waters of the Mississippi running dry instead of flooding constantly. What havoc this would cause! The death of the Sarasvati River forced the population to migrate to more fertile parts of the country, especially east toward the Ganges (Ganga) River and south into Central India and Tamilnadu.

Why is this important for the history of Yoga, you might ask? The Sarasvati River happens to be the most celebrated river in the Rig-Veda, which is the oldest known text in any Indo-European language. It is composed in an archaic (and difficult) form of Sanskrit and was transmitted by word of mouth for numerous generations. Sanskrit is the language in which most Yoga scriptures are written. It is related to languages like Greek, Latin, French, German, Spanish, and not least English. You can see this family relationship on the example of the word yoga itself, which corresponds to zugos, iugum, joug, Joch, yugo, and yoke in these languages. Sanskrit is like an older brother to the other Indo-European languages.

Now, if the Sarasvati River dried up around or before 1900 B.C., the Rig-Veda must be earlier than that benchmark date. If that is so, then the composers of this collection of hymns must have been contemporaneous with the people of the Indus civilization, which flourished between circa 3000-1900 B.C. Indeed, astronomical references in the Rig-Veda suggest that at least some of its 1,028 hymns were composed in the third or even fourth millennium B.C.

Thus, the Sanskrit-speaking Aryans, who created the Rig-Veda, did not come from outside India to destroy the Indus-Sarasvati civilization. They had been there all along. What, then, was their relationship with the Indus-Sarasvati people? Here opinions still differ, but there is a growing understanding that the Aryans and the Indus-Sarasvati people were one and the same. There is nothing in the Rig-Veda to suggest otherwise.

In fact, the Rig-Veda and the other archaic Sanskrit texts appear to be the “missing” literature of the Indus civilization. Conversely, the archeological artifacts of the Indus valley and adjoining areas give us the “missing” material base of the early Sanskrit literature—an elegant solution to a problem that has long vexed researchers

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดเริ่มต้นของโยคะแม้ มีมากกว่าศตวรรษวิจัย เรายังไม่ทราบมากเกี่ยวกับจุดเริ่มต้นแรกสุดของโยคะ เรารู้ว่า แม้ว่า ว่า เป็นต้นกำเนิดในอินเดีย 5000 หรือมากกว่าปีที่ผ่านมา จนล่าสุด นักปราชญ์ตะวันตกหลายคิดว่า โยคะมามากในภายหลัง อาจจะประมาณ 500 ก่อนคริสต์กาล ซึ่งเป็นเวลาที่พระพุทธเจ้า ผู้ก่อตั้งนานของพระพุทธศาสนา แต่แล้ว ในช่วงปี 1920 นักโบราณคดีประหลาดใจโลกที่ มีการค้นพบอารยธรรมเอยูรเวเรียกว่าคือวัฒนธรรมที่ตอนนี้เรารู้ขยายทั่วพื้นที่กว่า 300000 ตารางไมล์ (รวมขนาดของเท็กซัสและโอไฮโอ) ในความเป็นจริงนี้เป็นอารยธรรมที่ใหญ่ที่สุดในสมัยก่อน ในซากปรักหักพังของเมืองใหญ่ของ Mohenjo Daro และอย่างไร Harappa, excavators พบในหินสบู่ที่ทำสัญลักษณ์ที่คล้ายกับตัวเลขเช่นโยคีขอแสดง พบอื่น ๆ แสดงความต่อเนื่องที่น่าทึ่งระหว่างนั้นอารยธรรม และสังคมภายหลังศาสนาฮินดู และวัฒนธรรมไม่มีอะไรเกี่ยวกับอะไรจะเรียกอารยธรรมเอยูรเว Sarasvati ซึ่งตั้งชื่อแม่น้ำดีสองที่เกิดขึ้นในอินเดียภาคเหนือ ครั้ง ดั้งเดิม แม่น้ำเอยูรเววันนี้เท่านั้นที่ไหลผ่านประเทศปากีสถาน ว่า ประชากร urbane ของอารยธรรมชอบ multistory อาคาร สิ่งโสโครกระบบระบุในประวัติศาสตร์จนกระทั่งจักรวรรดิโรมัน อาบน้ำสาธารณะขนาดใหญ่ผนังมีน้ำเตรียมพร้อม bitumen, geometrically แอร์ถนนอิฐ และมาตรฐานอบอิฐสำหรับก่อสร้างสะดวก (เรามีเพื่อใช้เพื่อความสำเร็จของเทคโนโลยีเหล่านี้ที่เราบางครั้งลืมพวกเขาจะสามารถคิดค้น) คนเอยูรเว Sarasvati ประเทศทางทะเลที่ดีที่ส่งออกสินค้าหลากหลาย Mesopotamia และส่วนอื่น ๆ ของตะวันออกกลางและแอฟริกา ได้ แม้ว่าจะมีชีวิตรอดเพียงไม่กี่ชิ้นของศิลปะ บางส่วนของพวกเขาแสดงประณีตเป็นเวลานาน นักวิชาการคิดว่า อารยธรรมที่สวยงามนี้ถูกทำลายทันที โดยผู้รุกรานจากตะวันตกเฉียงเหนือที่เรียกตัวเองอาแยนส์ (ârya หมายถึง "โนเบิล" ในภาษาสันสกฤต) บางคนเสนอว่า โรงนี้ warlike คิดค้นโยคะ อื่น ๆ เครดิตคนเอยูรเวสร้างความ แต่ คนอื่นเอาโยคะเป็น การสร้างร่วมของการแข่งขันทั้งปัจจุบันนักวิจัยมากขึ้นชอบเป็นภาพประวัติศาสตร์อินเดียโบราณ พวกเขาจะมาสรุปว่า ไม่มีการบุกรุกของอารยัน และว่า การลดลงของเมืองเอยูรเว Sarasvati เกิดเปลี่ยนแปลงอย่างมากในสภาพภูมิอากาศ เหล่านี้จะปรากฏการเกิด โดยหลักการเคลื่อนแผ่นดินไหวการเปลี่ยนแปลงของแม่น้ำ โดยเฉพาะ จะนำไปให้แห้งค่าอะไรเคยใหญ่ที่สุดของอินเดียแม่น้ำ Sarasvati ตามธนาคารที่มีความเจริญรุ่งเรืองเมืองต่าง ๆ และหมู่บ้าน (บางไซต์ 2500 ได้รับการระบุฉะนี้) วันนี้นอนแม่น้ำแห้งวิ่งผ่านทะเลทรายธาร์มากมาย ถ้ามันไม่ได้สำหรับการถ่ายภาพดาวเทียม เราจะไม่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับผู้ที่ชำระเงินหลายที่ฝังอยู่ใต้ทรายการแห้งของแม่น้ำ Sarasvati ที่สมบูรณ์ โดยประมาณ 1900 บี มีผลผับ แค่คิดน้ำมิสซิสซิปปีที่ใช้แห้งแทนน้ำท่วมตลอดเวลา ความเสียหายแก่สิ่งนี้จะทำให้เกิด การตายของแม่ Sarasvati บังคับประชากรจะโยกย้ายไปส่วนอุดมสมบูรณ์มากกว่าของประเทศ โดยเฉพาะตะวันออกไปทางแม่น้ำคงคา (Ganga) และใต้อินเดียกลางและ Tamilnaduทำไมเป็นเช่นนั้นความสำคัญในประวัติศาสตร์ของโยคะ คุณอาจถาม แม่ Sarasvati เกิดเป็น แม่น้ำเฉลิมฉลองมากที่สุดใน Rig-Veda ซึ่งเป็นข้อความชื่อดังเก่าแก่ที่สุดในภาษา Indo-European ใด ๆ มันประกอบด้วยในพวก (และยาก) รูปแบบของภาษาสันสกฤต และส่งปากสำหรับรุ่นต่าง ๆ ภาษาสันสกฤตเป็นภาษาที่เขียนพระคัมภีร์โยคะส่วนใหญ่ เกี่ยวข้องกับภาษาเช่นภาษากรีก ละติน ฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน และอังกฤษไม่น้อย คุณสามารถดูความสัมพันธ์นี้ครอบครัวตัวอย่างของโยคะคำเอง ซึ่งตรง กับ zugos, iugum, joug, Joch, yugo แอก ในภาษาเหล่านี้ได้ สันสกฤตเช่นพี่ไม่จำกัดภาษา Indo-European อื่น ๆ ได้ตอนนี้ ถ้าแม่ Sarasvati เหือดรอบ หรือ ก่อน 1900 บี Rig-Veda ต้องก่อนวันที่มาตรฐาน ถ้าที่นั้น แล้วคีตกวีของคอลเลกชันนี้บทสวดมนตร์ต้องได้ contemporaneous กับอารยธรรมเอยูรเว ที่เจริญรุ่งเรืองระหว่างเซอร์กา 3000 - บี 1900 คน จริง ๆ ดาราศาสตร์อ้างอิงใน Rig-Veda แนะนำที่น้อยบางบทสวดมนตร์ของ 1,028 ถูกเขียนสาม หรือสี่แม้มิลเลนเนียมบีดังนั้น การพูดสันสกฤตอาแยนส์ ที่สร้างใน Rig-Veda ไม่มาจากไหนอยู่นอกอินเดียทำลายอารยธรรมเอยูรเว Sarasvati พวกเขาเคยมีก็ อะไร แล้ว มีความสัมพันธ์กับคนเอยูรเว Sarasvati ที่นี่ความเห็นยังแตกต่างกัน แต่มีการเติบโตที่ทำความเข้าใจว่า อาแยนส์และคนเอยูรเว Sarasvati เดียว ไม่มีอะไรใน Rig-Veda แนะนำอย่างอื่นในความเป็นจริง ใน Rig-Veda และอื่น ๆ พวกสันสกฤตข้อความปรากฏเป็น วรรณกรรม "หายไป" ของอารยธรรมเอยูรเว ในทางกลับกัน สิ่งประดิษฐ์โบราณเอยูรเวหุบเขาและพื้นที่ที่อยู่ติดกันให้เราฐานวัสดุ "หายไป" ของวรรณคดีสันสกฤตต้น — สง่าเป็นปัญหาที่ยาวนานมี vexed นักวิจัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่มาของโยคะแม้จะมีมานานกว่าศตวรรษของการวิจัยที่เรายังไม่ทราบว่ามากเกี่ยวกับจุดเริ่มต้นของการฝึกโยคะที่เก่าแก่ที่สุด เราจะรู้ได้ว่ามันมีต้นกำเนิดในประเทศอินเดีย 5,000 หรือมากกว่าปีที่ผ่านมา จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นักวิชาการตะวันตกหลายคนคิดว่าการฝึกโยคะที่เกิดขึ้นในภายหลังอาจจะประมาณ 500 ปีก่อนคริสตกาลซึ่งเป็นช่วงเวลาของพระพุทธเจ้าพระพุทธรูปที่มีชื่อเสียงผู้ก่อตั้งของพุทธศาสนา แต่แล้วในต้นปี ค.ศ. 1920 นักโบราณคดีประหลาดใจกับการค้นพบโลกของวัฒนธรรมที่เรียกว่าอารยธรรมสินธุซึ่งเป็นที่รู้ว่าตอนนี้เราขยายไปทั่วพื้นที่ประมาณ 300,000 ตารางไมล์ (ขนาดของเท็กซัสและรัฐโอไฮโอรวม) นี่คือในความเป็นจริงอารยธรรมโบราณที่ใหญ่ที่สุดในช่วงต้น ในซากปรักหักพังของเมืองใหญ่ของ Mohenjo Daro และหะรัปปาที่ขุดพบที่เด่นชัดสลักบนซีลสบู่ที่มีลักษณะคล้ายกับตัวเลขขอโยคีเหมือน หลายคนพบอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นถึงความต่อเนื่องที่น่าตื่นตาตื่นใจระหว่างอารยธรรมและต่อสังคมฮินดูและวัฒนธรรม. มีอะไรดั้งเดิมเกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่าตอนนี้อารยธรรมสินธุ-Sarasvati ซึ่งเป็นชื่อหลังจากที่แม่น้ำสองสายที่ดีที่ครั้งหนึ่งเคยไหลในภาคเหนือของประเทศอินเดีย วันนี้เพียงสินธุไหลผ่านประเทศปากีสถาน ประชากรอ่อนโยนอารยธรรมที่มีความสุขอาคาร multistory ระบบน้ำเสียที่ไร้คู่แข่งในโลกยุคโบราณจนถึงจักรวรรดิโรมันอาบน้ำสาธารณะขนาดใหญ่ที่มีผนังน้ำในห้องที่มีน้ำมันดินวางเรขาคณิตออกถนนอิฐและอิฐอบที่ได้มาตรฐานในการก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวก (เราจะใช้เพื่อที่จะประสบความสำเร็จทางเทคโนโลยีเหล่านี้ที่บางครั้งเราลืมที่พวกเขาจะต้องมีการคิดค้น.) คนสินธุ-Sarasvati เป็นประเทศทางทะเลที่ดีที่ส่งออกหลากหลายของสินค้าให้กับโสโปเตเมียและส่วนอื่น ๆ ของตะวันออกกลางและแอฟริกา แม้ว่าจะมีเพียงไม่กี่ชิ้นของศิลปะมีชีวิตรอดบางคนแสดงฝีมือประณีต. เป็นเวลานานนักวิชาการคิดว่าอารยธรรมที่สวยงามแห่งนี้ถูกทำลายทันทีโดยผู้รุกรานจากทิศตะวันตกเฉียงเหนือที่เรียกตัวเองว่า Aryans (อารีหมาย "โนเบิล" ในภาษาสันสกฤต ) บางคนเสนอว่าร่อนเร่สงครามเหล่านี้คิดค้นโยคะคนอื่นให้เครดิตคนสินธุกับการสร้าง แต่คนอื่นเอาโยคะจะเป็นการสร้างร่วมกันของทั้งสองเผ่าพันธุ์. นักวิจัยปัจจุบันโปรดปรานมากขึ้นภาพที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์ของประวัติศาสตร์อินเดียโบราณ พวกเขาจะมาถึงข้อสรุปว่าไม่เคยมีการบุกรุกอารยันและว่าการลดลงในเมืองที่สินธุ-Sarasvati เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในสภาพภูมิอากาศ เหล่านี้ในทางกลับกันดูเหมือนจะมีสาเหตุมาจากภัยพิบัติเปลือกโลกที่สำคัญการเปลี่ยนแปลงหลักสูตรของแม่น้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะนำไปสู่การอบแห้งขึ้นของสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นแม่น้ำที่ใหญ่ที่สุดของอินเดีย Sarasvati พร้อมที่มีความเจริญรุ่งเรืองธนาคารหลายเมืองและหมู่บ้าน (2500 บางเว็บไซต์ที่ได้รับการระบุป่านนี้) วันนี้แม่น้ำเตียงแห้งไหลผ่านทะเลทรายธาร์มากมาย ถ้ามันไม่ได้สำหรับการถ่ายภาพดาวเทียมเราจะไม่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับการชำระหนี้จำนวนมากเหล่านั้นฝังอยู่ใต้ทราย. อบแห้งขึ้นจาก Sarasvati แม่น้ำซึ่งแล้วเสร็จประมาณ 1,900 ปีก่อนคริสตกาลมีผลกระทบกว้างขวาง แค่คิดน้ำของแม่น้ำมิสซิสซิปปีทำงานแห้งแทนจากน้ำท่วมอย่างต่อเนื่อง สิ่งที่ความเสียหายนี้จะทำให้เกิด! การตายของแม่น้ำ Sarasvati บังคับประชากรที่จะย้ายไปยังส่วนที่อุดมสมบูรณ์มากขึ้นของประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งทางทิศตะวันออกไปทางแม่น้ำคงคา (Ganga) แม่น้ำและทิศใต้ลงไปในกลางอินเดียและทมิฬนาฑู. นี่คือเหตุผลที่สำคัญสำหรับประวัติความเป็นมาของการฝึกโยคะที่คุณอาจถาม? แม่น้ำ Sarasvati เกิดขึ้นเป็นแม่น้ำที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากที่สุดใน Rig-พระเวทซึ่งเป็นที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกันในข้อความภาษาอินโดยุโรป มันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นในเก่า (และยาก) รูปแบบของภาษาสันสกฤตและถูกส่งมาจากคำพูดจากปากสำหรับคนรุ่นต่าง ๆ นานา ภาษาสันสกฤตเป็นภาษาที่ส่วนใหญ่พระคัมภีร์โยคะเป็นลายลักษณ์อักษร มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับภาษาเช่นภาษากรีกภาษาละติน, ฝรั่งเศส, เยอรมัน, สเปนและภาษาอังกฤษไม่น้อย คุณสามารถเห็นความสัมพันธ์ในครอบครัวนี้ตัวอย่างของคำว่าโยคะของตัวเองซึ่งสอดคล้องกับ zugos, iugum, joug, Joch, ยูโก้และแอกในภาษาเหล่านี้ ภาษาสันสกฤตเป็นเหมือนพี่ชายไปที่อื่น ๆ ภาษาอินโดยุโรป. ตอนนี้ถ้าแม่น้ำ Sarasvati แห้งขึ้นรอบหรือก่อนคริสตศักราช 1900, แท่นขุดเจาะ-พระเวทจะต้องก่อนวันที่มาตรฐาน ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วนักประพันธ์เพลงของคอลเลกชันของเพลงนี้จะต้องได้รับพร้อมกับคนของอารยธรรมสินธุซึ่งความเจริญรุ่งเรืองระหว่างประมาณ 3000-1900 ปีก่อนคริสตกาลแท้จริงอ้างอิงทางดาราศาสตร์ใน Rig-พระเวทชี้ให้เห็นว่าอย่างน้อยบางส่วนของมัน 1028 เพลงที่ถูกแต่งขึ้นในสหัสวรรษที่สามหรือสี่ปีก่อนคริสตกาลดังนั้นAryans ที่พูดภาษาสันสกฤตที่สร้าง Rig-พระเวทไม่ได้มาจากนอกประเทศอินเดียที่จะทำลายอารยธรรมสินธุ-Sarasvati พวกเขาเคยมีมาตลอด อะไรแล้วความสัมพันธ์ของพวกเขากับคนสินธุ-Sarasvati? ที่นี่ยังคงมีความคิดเห็นที่แตกต่างกัน แต่มีความเข้าใจที่เพิ่มขึ้นว่า Aryans และคนสินธุ-Sarasvati เป็นหนึ่งเดียวกัน ไม่มีอะไรใน Rig-พระเวทที่จะแนะนำเป็นอย่างอื่น. ในความเป็นจริง Rig-พระเวทและตำราภาษาสันสกฤตโบราณอื่น ๆ ที่ดูเหมือนจะเป็น "หายไป" วรรณกรรมของอารยธรรมสินธุ ตรงกันข้ามสิ่งประดิษฐ์ทางโบราณคดีของหุบเขาแม่น้ำสินธุและพื้นที่ที่อยู่ติดกันให้เรา "หายไป" ฐานวัตถุดิบของวรรณคดีสันสกฤตข้อต้นทางออกที่สวยงามในการแก้ไขปัญหาที่ได้นักวิจัยเดือดร้อนยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่มาของโยคะ


แม้จะมากกว่าศตวรรษของการวิจัย เรายังไม่ค่อยรู้อะไรมากนักเกี่ยวกับจุดเริ่มต้นแรกสุดของโยคะ เรารู้ แต่ ว่า มันมาจากอินเดีย 5 , 000 หรือมากกว่าปีที่ผ่านมา จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ นักวิชาการตะวันตกหลายคนคิดว่าโยคะที่มาทีหลังค่ะ อาจจะประมาณ 500 ปีก่อนคริสตกาลซึ่งเป็นเวลาขององค์พระพุทธเจ้า ผู้ก่อตั้งมีชื่อเสียงของพุทธศาสนา แต่แล้วในช่วงทศวรรษที่ 1920 นักโบราณคดีได้ประหลาดใจโลกด้วยการค้นพบสิ่งที่เรียกว่า สินธุ civilization-a วัฒนธรรมที่เรารู้ว่าตอนนี้ขยายไปทั่วพื้นที่ประมาณ 300000 ตารางไมล์ ( ขนาดของเท็กซัสและโอไฮโอรวม ) นี้คือในความเป็นจริงที่ใหญ่ที่สุดในช่วงต้นอารยธรรมโบราณ . ในซากปรักหักพังของเมืองใหญ่ของโมเ โจดาโร และ ฮารัปปา ,การขุดพบเด่นชัดตราตรึงหินสบู่ซีลที่ขอเหมือนโยคีชอบตัวเลข พบอื่น ๆอีกมากมายแสดงความต่อเนื่องที่น่าทึ่งระหว่างอารยธรรมและต่อมาฮินดูสังคมและวัฒนธรรม

ไม่มีอะไรดั้งเดิมเกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่าตอนนี้ sarasvati Indus อารยธรรมซึ่งเป็นชื่อหลังจากที่ใหญ่สองแม่น้ำที่เคยไหลผ่านในภาคเหนือของอินเดีย