Creak….The cabin’s bamboo door was

Creak….

The cabin’s bamboo door was pushed open cautiously, and a lady of fragile stature walked in carrying a bamboo pot of washed laundry. She looked to be around twenty-three to twenty-four, yet she had the delicate and charming air of a fifteen or sixteen year old teenage girl. She was as quiet and charming as a hibiscus under the glowing moon. She was garbed in rough grey garments, but they were unable to tamp down her star-like and eye-catching beautiful disposition; it was as if they were rain on a mountain side. Her eyes were especially so. They were clearer than the purest of crystals, beautiful enough to make the rest of the world lose their color in comparison.

Clearly seeing where he was, Yun Che had already anticipated her appearance. However, in the split second that she’d opened the door and entered, his heart began to violently beat. Both his eyes and expression were transfixed and he could only blankly stare. It was as if the entire world had been drained of all its color in that one moment, and only her figure remained. All his emotions, all his thoughts, all his beliefs, they all began to completely and violently surge … That year, she had passed away in his embrace. After crying his eyes out, he believed he’d never shed another tear in his entire lifetime. But at this moment, he felt uncontrollable tears rushing down unauthorized below the orbit of his eyes…

His heart throbbed as if the emotions that no longer belonged to him intertwined in chaos. He forgot where he was; forgot that he was still within the trial. At this point, all his emotions came together and transformed into a tearful cry that came straight from his soul…

“Ling’er… Ling’er!!”

Bang!

The bamboo basket in the girl’s hands fell to the ground. Seeing the Yun Che that was sitting up on the bed, her beautiful eyes revealed heartfelt happiness and surprise. Rushing to the front of his bed, her expression was frantic, yet she forced her voice to become so soft and gentle: “Big Brother Yun Che, you’re awake… Does your body still hurt? Are you uncomfortable anywhere?”

With the girl’s face mere inches from his, the girlish air that belonged solely to her heavy impacted Yun Che’s soul. Her eyes were brimmed happiness, worry, anxiety, a deeply hidden sorrow and longing… It was the same as from his memories, as well as the countless times she’d appeared in his dreams. Only, he never dared to think that it was possible for him to one day, look into this beautiful pair of eyes again.

He gradually grew dazed from staring. His lip wouldn’t stop trembling, yet he couldn’t utter a single word. At this moment, all of his thoughts had completely disintegrated. The only thing that remained was this figure before his eyes who was imprinted so deep into his soul, that not even death was able to make him forget. Without caring for anything else, he threw open his still bandaged arms and, with a surprised “Ah!” from Ling’er, embraced her tightly; so tightly that it was as if he was afraid she’d leave him if he relaxed even a little bit.

“Big Brother Yun Che…” Ling’er’s body froze for quite a while before she hugged him back, leaned her entire body into his chest and whispered softly.

“Ling’er… Ling’er… Ling’er…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Creak ...ประตูของกระท่อมไม้ไผ่ถูกผลักเปิดเดิน และผู้หญิงเปราะบางสามารถเดินในแบกไม้ไผ่หม้อซักรีดซักแล้ว เธอมองให้ รอบยี่สิบสามยี่สิบ-4 แต่เธอมีละเอียดอ่อน และเสน่ห์อากาศห้า หรือสิบหกปีสาววัยรุ่น เธอเป็นเงียบสงบ และมีเสน่ห์เป็นฮิบิสคัสภายใต้ดวงจันทร์เร่าร้อน เธอถูก garbed ในเสื้อผ้าสีเทาขรุขระ แต่พวกเขาไม่สามารถ tamp ลงเธอ เหมือนดาว และสะดุดตาสวยงามครอบครอง ว่า พวกฝนภูเขาด้านบนได้ ตาของเธอได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อการ พวกเขาได้ชัดเจนกว่าหุ้มห่อของผลึก สวยงามพอที่จะทำให้ส่วนเหลือของโลกสูญเสียสีของพวกเขาในการเปรียบเทียบชัดเจนเห็นตำแหน่ง Che ยุนได้แล้วคาดว่ารูปลักษณ์ของเธอ อย่างไรก็ตาม ในแยกที่สอง ที่เธอจะเปิดประตู และป้อน หัวใจของเขาเริ่มตีโหง ทั้ง transfixed ตาของเขาและนิพจน์ และ blankly เท่านั้นสามารถมอง มันถูกว่าทั้งโลกมีการระบายออกของสีทั้งหมดในขณะที่หนึ่ง และยังคงรูปของเธอเท่านั้น อารมณ์ของเขา ความคิดของเขา ความ เชื่อของเขาทั้งหมด พวกเขาทั้งหมดเริ่มสมบูรณ์ และโหงกระชาก... ปี เธอได้สวรรคตในอ้อมกอดของเขา หลังจากร้องไห้ตาออก ที่เขาเชื่อว่า เขาจะไม่หลั่งน้ำตาอีกทั้งชีวิต แต่ตอนนี้ เขารู้สึกน้ำตา uncontrollable ลงวิ่งไม่ได้รับอนุญาตด้านล่างวงโคจรของดวงตาของเขา...หัวใจของเขา throbbed ว่าอารมณ์ที่ไม่เป็นสมาชิกเขาเจอในความสับสนวุ่นวาย เขาลืมที่เขาถูก ลืมว่า เขายังอยู่ภายในการทดลอง จุดนี้ อารมณ์ของเขาทั้งหมดมารวมกัน และเปลี่ยนเป็นร้อง tearful ที่มาจากวิญญาณของเขาตรง..."Ling'er... Ling'er !!"บางตะกร้าไม้ไผ่ในมือของหญิงสาวตกไปพื้นดิน เห็น Che ยุนที่นั่งขึ้นบนเตียงนอน ดวงตาของเธอสวยงามเปิดเผยความสุขด้วยใจและประหลาดใจ วิ่งไปด้านหน้าเตียง นิพจน์ของเธอถูกคลั่ง แต่เธอบังคับเสียงของเธอเป็นดังนุ่ม และอ่อนโยน: "บิ๊กบราเธอร์ยุ Che คุณตื่น... ไม่ร่างกายของคุณยังเจ็บตรงไหน รึไม่สบายเลย"กับหญิงสาวใบหน้าเพียงนิ้วจากเขา แอร์สาวที่เป็นสมาชิกแต่เพียงผู้เดียวเธอหนักผลกระทบต่อจิตใจยุ Che ตาของเธอถูกหล่อนเปี่ยมไปความสุข ความกังวล วิตกกังวล ความเสียใจซ่อนลึก และคิด... มันเป็นเหมือนกันจากความทรงจำของเขา เป็นเวลานับไม่ถ้วนที่เธอมีปรากฏในความฝันของเขา เท่านั้น เขาไม่เคยกล้าคิดว่า เป็นไปได้สำหรับเขาวันหนึ่ง มองเข้าไปในดวงตาคู่สวยนี้อีกเขาค่อย ๆ เติบโตจากจ้องมองงง Lip ของเขาจะไม่หยุดงก ๆ แต่เขาไม่สามารถส่งคำเดียว ตอนนี้ ความคิดของเขาทั้งหมดมีทั้งค่ากลับมา สิ่งเดียวที่ยังคงเป็นรูปนี้ก่อนตาที่ถูกติดตราเพื่อให้ลึกลงในจิตวิญญาณของเขา ที่ตายไม่ได้ทำให้เขาลืม โดยไม่ต้องดูแลอะไร เขาโยนเปิดของเขายังคง bandaged แขน และ ด้วยความประหลาดใจ "Ah " จาก Ling'er สวมกอดเธอแน่น ไว้แน่นก็ว่า เขากลัวเธอจะปล่อยให้เขาถ้าเขาผ่อนคลายแม้แต่น้อย"บิ๊กบราเธอร์ยุ Che..." ร่างกายของ Ling'er froze ครู่ก่อนเธอ hugged เขากลับ ก็เอนกายของเธอเข้าไปในหน้าอกของเขา และกระซิบเบา ๆ"Ling'er... Ling'er ... Ling'er..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงดังเอี๊ยด ... . ประตูไม้ไผ่ของห้องโดยสารที่ได้รับการผลักดันให้เปิดอย่างระมัดระวังและหญิงที่เปราะบางของความสูงเดินในการดำเนินหม้อไม้ไผ่ผ้าล้างได้ เธอมองที่จะเป็นรอบ 23-24 แต่เธอมีอากาศที่ละเอียดอ่อนและมีเสน่ห์ของสิบห้าสิบหกปีหรือเด็กสาววัยรุ่นเก่า เธอเป็นที่เงียบสงบและมีเสน่ห์เป็นชบาภายใต้ดวงจันทร์แจ่ม เธอได้รับการ garbed ในเสื้อผ้าสีเทาหยาบ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะลง tamp เธอเหมือนดาวและสะดุดตาจำหน่ายสวยงาม มันก็เหมือนกับว่าพวกเขาเป็นฝนในด้านภูเขา ดวงตาของเธอเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขามีความชัดเจนกว่าที่บริสุทธิ์ของผลึกสวยงามพอที่จะทำให้ส่วนที่เหลือของโลกสูญเสียสีของพวกเขาในการเปรียบเทียบ. เห็นได้ชัดเห็นว่าเขาอยู่ที่ไหน, เจ๊ยุนได้คาดการณ์ไว้อยู่แล้วรูปร่างหน้าตาของเธอ อย่างไรก็ตามในเสี้ยววินาทีที่เธอจะเปิดประตูและเดินเข้าไปในหัวใจของเขาเริ่มที่จะชนะอย่างรุนแรง ดวงตาทั้งสองข้างและการแสดงออกของเขาถูกตรึงและเขาจะเพียง blankly จ้องมอง มันเป็นเหมือนกับว่าโลกทั้งโลกได้รับการระบายน้ำของทุกสีของมันในช่วงเวลาหนึ่งและมีเพียงร่างของเธอยังคงอยู่ ทุกอารมณ์ของเขาความคิดทั้งหมดของความเชื่อของเขาพวกเขาทุกอย่างเริ่มต้นที่จะสมบูรณ์และรุนแรงเพิ่มขึ้น ... ปีนั้นเธอได้ผ่านไปในอ้อมกอดของเขา หลังจากร้องไห้ตาของเขาออกมาเขาเชื่อว่าเขาไม่เคยหลั่งน้ำตาอีกในชีวิตของเขา แต่ในขณะนี้เขารู้สึกว่าน้ำตาที่ไม่สามารถควบคุมการวิ่งลงด้านล่างไม่ได้รับอนุญาตวงโคจรของดวงตาของเขา ... หัวใจของเขาเต้นราวกับว่าอารมณ์ที่ไม่ได้เป็นของเขาพันในความสับสนวุ่นวาย เขาลืมที่เขาเป็น; ลืมว่าเขาเป็นคนยังอยู่ในการพิจารณาคดี ณ จุดนี้ทุกอารมณ์ของเขามาด้วยกันและกลายเป็นร้องไห้น้ำตาที่มาตรงจากจิตวิญญาณของเขา ... "Ling'er Ling'er ... !!" แบง! ตะกร้าไม้ไผ่ในมือของหญิงสาวล้มลงกับพื้น เห็นเจ๊ยุนที่ลุกขึ้นนั่งบนเตียงดวงตาที่สวยงามของเธอเผยให้เห็นความสุขที่จริงใจและแปลกใจ วิ่งไปยังด้านหน้าของเตียงของเขาที่แสดงออกของเธอคลั่ง แต่เธอถูกบังคับให้เสียงของเธอที่จะกลายเป็นนุ่มและอ่อนโยน: "บิ๊กบราเดอร์ยุนเจ๊คุณตื่น ... ไม่ร่างกายของคุณยังคงเจ็บหรือเปล่า? คุณอึดอัดใด? "ด้วยใบหน้าของหญิงสาวเพียงนิ้วจากเขาอากาศวัยรุ่นที่เป็นแต่เพียงผู้เดียวที่จะได้รับผลกระทบหนักจิตวิญญาณของเธอ Yun เจ๊ ดวงตาของเธอได้รับความสุขปีกกังวลความวิตกกังวลเป็นความโศกเศร้าที่ซ่อนลึกและความปรารถนา ... มันเป็นเช่นเดียวกับจากความทรงจำของเขาเช่นเดียวกับการนับครั้งไม่ถ้วนที่เธอจะปรากฏตัวขึ้นในความฝันของเขา เพียง แต่เขาไม่เคยกล้าที่จะคิดว่ามันเป็นไปได้สำหรับเขาที่จะวันหนึ่งดูในนี้คู่ที่สวยงามของตาอีกครั้ง. เขาค่อยๆเติบโตมึนงงจากการจ้องมอง ริมฝีปากของเขาจะไม่หยุดสั่น แต่เขาไม่สามารถพูดคำเดียว ในขณะนี้ทั้งหมดของความคิดของเขาได้ชำรุดทรุดโทรมอย่างสมบูรณ์ สิ่งเดียวที่ยังคงเป็นตัวเลขนี้ก่อนที่ดวงตาของเขาที่ถูกตราตรึงใจลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของเขาที่ไม่ได้แม้กระทั่งความตายก็สามารถที่จะทำให้เขาลืม โดยไม่ต้องดูแลอะไรก็ได้ที่เขาโยนเปิดผ้าพันแผลแขนของเขาและยังคงมีความประหลาดใจ "อา!" จาก Ling'er กอดเธอแน่น; เพื่อให้แน่นว่ามันก็เหมือนกับว่าเขากลัวเธอจะปล่อยให้เขาถ้าเขาผ่อนคลายแม้แต่นิด ๆ หน่อย. "บิ๊กบราเดอร์ยุนเจ๊ ... " ร่างกายของ Ling'er แข็งมากในขณะที่ก่อนที่เธอกอดเขาหลังพิงร่างกายทั้งหมดของเธอเข้าไปใน หน้าอกของเขาและกระซิบเบา ๆ . "Ling'er ... Ling'er ... Ling'er ... "