Lowland soils are commonly found in

Lowland soils are commonly found in the state of Rio Grande do Sul, Southern of Brazil, where they represent around 20% of the total area. Deficient drainage is the most important natural characteristic of these soils which therefore are mainly in use for irrigated rice (Oriza sativa). Degradation in these soils is progressively getting stronger since the intensity of agricultural activities leads to a higher soil density, and a lower water infiltration rate. There is a growing interest by farmers to grow other crops such as soybean in rotation with (flood) irrigated rice but this degradation has become an obstacle to do so. This study was done with the objective to assess the soil physical and chemical quality of the three rice management systems (conventional, semi-direct and pre-germinated) most used in the region of Camaquã municipality, Rio Grande do Sul state, Brazil. Samples were collected from 21 rice farms with 2 different types of lowland soil (Albaqualf and Humaquepts). The soil samples were analysed for physical and chemical properties. Using multivariate analysis of covariance (Mancova), the effects of the natural variability in terms of soil clay content were separated from the management effects. The analysis revealed that soil physical and chemical properties were affected by the management practices adopted by farmers. The results showed that the major effect of the management systems was on a physical property: bulk density. An increase in soil density in the pre-germinated and conventional systems was found to be caused by a significant reduction in the volume occupied by micropores, an indication of structural degradation. The semi-direct management system, associated with less intensive tillage operations retained better soil conditions and a better organic matter status. The chemical properties significantly affected by management (total N, Ca, Mg, Fe, cation exchange capacity (CEC), and potential acidity [PA]) all had their highest values in the semi-direct management system. This study confirmed that the physical soil degradation forms the main obstacle for growing other crops in a rotation with rice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดินเนื้อปูนราบมักพบในรัฐริโอแกรนด์โดเน ภาคใต้ของบราซิล ที่พวกเขาแสดงถึงประมาณ 20% ของพื้นที่ทั้งหมด ระบายน้ำขาดสารเป็นลักษณะธรรมชาติที่สำคัญของดินเนื้อปูนเหล่านี้ซึ่งเป็นส่วนใหญ่ในการใช้สำหรับข้าวยาม (Oriza ซา) ดังนั้น สลายตัวในดินเนื้อปูนเหล่านี้มีความก้าวหน้าการแข็งแกร่งเนื่องจากความเข้มของกิจกรรมทางการเกษตรที่นำไปสู่ความหนาแน่นดินสูง และอัตราการแทรกซึมน้ำต่ำกว่า ยังมีสนใจเพิ่มขึ้น โดยเกษตรกรจะปลูกพืชอื่น ๆ เช่นถั่วเหลืองในหมุนด้วย (น้ำท่วม) ชลประทานข้าว แต่ย่อยสลายนี้ได้กลายเป็น อุปสรรคต่อการทำงาน ทำการศึกษานี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินการดินทางกายภาพ และเคมีคุณภาพสามข้าวจัดการระบบ (ทั่วไป กึ่งโดยตรง และข้าวกล้องงอก) ใช้มากที่สุดในภูมิภาคของเทศบาล Camaquã ริโอแกรนด์ทำรัฐเน ประเทศบราซิล ตัวอย่างที่เก็บจากฟาร์มข้าว 21 มี 2 ชนิดต่าง ๆ ดินราบ (Albaqualf และ Humaquepts) ตัวอย่างดินถูก analysed สำหรับคุณสมบัติทางกายภาพ และเคมี ใช้ตัวแปรพหุการวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วม (Mancova), ผลกระทบของความแปรผันตามธรรมชาติในดินดินเนื้อหาถูกแยกจากผลการจัดการ การวิเคราะห์เปิดเผยดินที่คุณสมบัติทางกายภาพ และทางเคมีได้รับผลกระทบ โดยวิธีบริหารจัดการที่นำมาใช้ โดยเกษตรกร ผลพบว่า ลักษณะสำคัญของระบบการจัดการที่เกี่ยวกับคุณสมบัติทางกายภาพ: จำนวนมากความหนาแน่น พบการเพิ่มขึ้นของความหนาแน่นของดินในระบบข้าวกล้องงอก และปกติจะเกิดจากการลดระดับเสียงด้วย micropores ตัวบ่งชี้ย่อยสลายโครงสร้างสำคัญ ระบบการจัดการโดยตรงกึ่ง เกี่ยวข้องกับคอร์น้อย tillage ดำเนินการเก็บรักษาดีสภาพดินและสถานะอินทรีย์ดีกว่า คุณสมบัติทางเคมีอย่างมากได้รับผลกระทบจากการจัดการ (รวม N, Ca, Mg, Fe, cation exchange กำลัง (พบกับ CEC), และศักยภาพมี [PA]) ทั้งหมดมีค่าสูงสุดในระบบการจัดการโดยตรงกึ่ง การศึกษานี้ยืนยันว่า การสลายตัวทางกายภาพดินรูปแบบอุปสรรคหลักสำหรับการปลูกพืชอื่น ๆ ในการหมุนเวียนกับข้าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดินที่ลุ่มมักจะพบในรัฐ Rio Grande do Sul, ภาคใต้ของบราซิลซึ่งพวกเขาเป็นตัวแทนประมาณ 20% ของพื้นที่ทั้งหมด ขาดการระบายน้ำเป็นลักษณะทางธรรมชาติที่สำคัญที่สุดของดินเหล่านี้จึงเป็นส่วนใหญ่ในการใช้งานสำหรับข้าวในเขตชลประทาน (Oriza sativa) การย่อยสลายในดินเหล่านี้จะมีความก้าวหน้าการเดินทางแข็งแกร่งเนื่องจากความเข้มของกิจกรรมทางการเกษตรที่นำไปสู่​​ความหนาแน่นของดินที่สูงขึ้นและอัตราการซึมน้ำที่ต่ำกว่า มีความสนใจที่เพิ่มขึ้นโดยเกษตรกรที่จะปลูกพืชอื่น ๆ เช่นถั่วเหลืองในการหมุนด้วย (น้ำท่วม) ข้าวในเขตชลประทาน แต่การย่อยสลายนี้ได้กลายเป็นอุปสรรคต่อการทำเช่นนั้น การศึกษาครั้งนี้ได้กระทำโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินคุณภาพดินทางกายภาพและเคมีของทั้งสามระบบการจัดการข้าว (ธรรมดากึ่งโดยตรงและก่อนงอก) ที่ใช้มากที่สุดในภูมิภาคของเทศบาลCamaquã, Rio Grande do Sul รัฐ, ประเทศบราซิล เก็บตัวอย่างจาก 21 นาข้าวมี 2 ชนิดที่แตกต่างกันของดินที่ลุ่ม (Albaqualf และ Humaquepts) ตัวอย่างดินมาวิเคราะห์คุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมี โดยใช้การวิเคราะห์หลายตัวแปรความแปรปรวนร่วม (Mancova) ผลกระทบจากความแปรปรวนของธรรมชาติในแง่ของเนื้อหาดินเหนียวดินถูกแยกออกจากผลกระทบการจัดการ การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าดินคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีที่ได้รับผลกระทบจากการจัดการที่นำไปใช้โดยเกษตรกร ผลการศึกษาพบว่าผลกระทบที่สำคัญของระบบการจัดการที่อยู่ในสถานที่ให้บริการทางกายภาพ: ความหนาแน่น การเพิ่มขึ้นของความหนาแน่นของดินในระบบก่อนการงอกและการชุมนุมพบว่ามีสาเหตุมาจากการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในปริมาณที่ถูกครอบครองโดย micropores, อาการเสื่อมของโครงสร้าง ระบบการจัดการกึ่งโดยตรงที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงานดินแบบน้อยมากเก็บไว้ดีกว่าสภาพดินและสารอินทรีย์สถานะที่ดีกว่า คุณสมบัติทางเคมีได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยผู้บริหาร (รวม N, Ca, Mg, Fe, ความสามารถในการแลกเปลี่ยนประจุบวก (CEC) ที่มีศักยภาพและความเป็นกรด [PA]) ทั้งหมดมีค่าสูงสุดในระบบการจัดการกึ่งโดยตรง การศึกษาครั้งนี้ได้รับการยืนยันว่าการย่อยสลายทางกายภาพของดินในรูปแบบที่เป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับการเจริญเติบโตพืชอื่น ๆ ในการหมุนด้วยข้าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดินที่ลุ่มมักพบในรัฐริโอแกรนด์โดซูล ภาคใต้ของบราซิล ที่พวกเขาเป็นตัวแทน ประมาณ 20 % ของพื้นที่ทั้งหมด การระบายน้ำตามธรรมชาติเป็นลักษณะสำคัญที่สุดของดินเหล่านี้จึงเป็นหลักในการใช้สำหรับข้าวนาชลประทาน ( ไรซา , )การย่อยสลายในดินเหล่านี้คือผู้แข็งแกร่งขึ้น เนื่องจากความเข้มของกิจกรรมทางการเกษตรไปสู่ความหนาแน่นสูง และลดอัตราการแทรกซึมของน้ำ . มีความสนใจเพิ่มขึ้น โดยเกษตรกรที่ปลูกพืชอื่น ๆ เช่น ถั่วเหลือง ในการหมุนด้วย ( น้ำท่วม ) ข้าวนาชลประทาน แต่การย่อยสลายนี้ได้กลายเป็นอุปสรรคที่จะทำเช่นนั้นการศึกษานี้ทำโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินทางกายภาพของดินและคุณภาพทางเคมีของข้าว 3 ระบบ ( แบบกึ่งโดยตรง และก่อนการงอก ) ใช้มากที่สุดในภูมิภาค camaqu ฮัลเทศบาลเมือง Rio Grande ทำรัฐ Sul , บราซิล โดยเก็บตัวอย่างจาก 21 ไร่ข้าว 2 ชนิดที่แตกต่างกันของดินที่ลุ่ม ( albaqualf และ humaquepts )ตัวอย่างดินมาวิเคราะห์คุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมี โดยใช้การวิเคราะห์แบบทดสอบ ( mancova ) ผลการศึกษาธรรมชาติในแง่ของปริมาณดินเหนียวดินแยกจากการจัดการผล การวิเคราะห์คุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีพบว่า ดินที่ถูกกระทบโดยการจัดการการปฏิบัติที่รับรองโดยเกษตรกรผลการศึกษาพบว่า ผลกระทบหลักของการจัดการระบบเป็นคุณสมบัติทางกายภาพ : ความหนาแน่น . การเพิ่มความหนาแน่นของดินในระบบปกติก่อนงอกและพบว่าเกิดจากการปริมาณที่ครอบครองโดย micropores ตัวบ่งชี้ของการสลายโครงสร้าง กึ่งโดยตรง ระบบการจัดการที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินการการไถพรวนน้อยเข้มสะสมดีกว่า สภาพดิน และอินทรีย์ที่ดีกว่าสถานะ สมบัติทางเคมี มีผลต่อการจัดการโดยรวม ( N , Ca , Mg , Fe , ความจุในการแลกเปลี่ยนประจุบวก ( CEC ) และศักยภาพเม [ PA ] ) ที่มีค่าสูงในกึ่งตรง การจัดการระบบการศึกษานี้ยืนยันว่า การย่อยสลายรูปแบบทางกายภาพของดินเพื่อปลูกพืชอื่น ๆอุปสรรคหลักในการหมุนด้วยข้าว