The effects of grain type (barley [

The effects of grain type (barley [B] or sorghum [S]); particle size (ground grain [G] or ground grain from which the coarse fraction had been separated and re-ground, then added back to the fine fraction [R]), and diet form (mash [M], or pellet [P]), on average daily intake (ADI), body weight gain (BWG) and feed conversion ratio (FCR, feed:gain as fed) in grower pigs were measured over a period of four weeks. Ninety-six pure-bred Large White pigs of average weight 20.2 ± 1.07 kg were assigned to 8 treatments, with12 pigs per treatment. FCR was significantly affected (P < 0.05) by grain type, particle size and feed form. Barley-based diets were more efficiently utilised than sorghum-based diets (FCR difference 4.14%). Regrinding the coarse fraction for both barley and sorghum diets significantly (P< 0.001) reduced (improved) FCR (6.57%). Pelleting diets significantly (P < 0.05) reduced (improved) FCR (3.56%) compared with the mash diets. The lowest efficiency of feed use for barley-based diets was for the ground, mash diet (FCR 2.038) and highest was for the reground, mash diet (FCR 1.88). The lowest efficiency of feed use for sorghum-based diets was for the ground, mash diet (FCR 2.195) and the highest for the reground, pelleted diet (FCR 1.919). There was no effect of treatment on ADI or BWG (P > 0.05) for barley-based diets, but these measures were significantly higher (P < 0.05) for mash than pelleted sorghum-based diets. This study showed that regrinding the coarse fraction of cereal grains and feeding as a mash diet gave similar efficiency of feed use by pigs as pelleting the non-reground grain. Thus, regrinding the coarse fraction of grains could be an alternative method to pellet processing for maintaining energy delivery to growing pigs. The optimal processing choice may differ according to the grain type, with regrinding and pelleting resulting in the highest efficiency of feed use for sorghum-based, but not barley-based diets.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกระทบของชนิดเม็ด ([B] ข้าวบาร์เลย์หรือข้าวฟ่าง [S]); ขนาดอนุภาค (พื้นดินเมล็ด [G] หรือพื้นลายที่เศษส่วนหยาบมีการแยก และดินใหม่ แล้วเพิ่มกลับไปยังเศษดี [R]), และอาหาร (หน่วยผ่า [M], หรือเม็ด [P]), ฟอร์มบนบริโภคเฉลี่ยต่อวัน (ADI), น้ำหนัก (BWG) ในร่างกาย และฟีดอัตรา (FCR ฟีด: กำไรที่เลี้ยง) grower สุกรถูกวัดในช่วงสี่สัปดาห์ เก้าสิบหกเพียวพันธุ์ขาวใหญ่สุกรของค่าเฉลี่ยน้ำหนัก 20.2 ± 1.07 กิโลกรัมถูกกำหนดให้รักษา 8, with12 สุกรต่อการรักษา FCR ได้รับผลอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) โดยชนิดเม็ด ขนาดอนุภาค และรูปแบบฟีด จากบาร์เลย์ถูก utilised มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าข้าวฟ่างอาหาร (FCR 4.14% ที่แตกต่าง) ลับคมเศษส่วนหยาบสำหรับอาหารข้าวบาร์เลย์และข้าวฟ่างอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.001) ลด FCR (ปรับปรุง) (6.57%) อัดอาหารอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ลด FCR (ปรับปรุง) (3.56%) เมื่อเทียบกับอาหารหน่วยผ่า ต่ำสุดประสิทธิภาพการใช้อาหารสำหรับอาหารที่ใช้ข้าวบาร์เลย์เป็นพื้นดิน คลุกเคล้าอาหาร (FCR 2.038) และสูงที่สุดเป็นผง คลุกเคล้าอาหาร (FCR 1.88) ประสิทธิภาพต่ำสุดของใช้อาหารสำหรับอาหารที่ใช้ข้าวฟ่างถูกพื้น หน่วยผ่าอาหาร (FCR 2.195) และสูงสุดสำหรับผง สัตว์อาหาร (FCR 1.919) ก็ไม่มีผลของการรักษา ADI หรือ BWG (P > 0.05) สำหรับอาหารที่ใช้ข้าวบาร์เลย์ แต่มาตรการเหล่านี้มีนัยสำคัญ (P < 0.05) สำหรับหน่วยผ่ากว่าสัตว์ข้าวฟ่างอาหาร การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าลับคมส่วนหยาบของวัตถุดิบธัญพืช และนมเป็นอาหารหน่วยผ่าให้ประสิทธิภาพคล้ายการใช้ฟีด โดยหมูอัดเม็ดไม่ใช่ผง ดังนั้น การลับคมได้สัดส่วนหยาบของธัญพืชอาจจะเพื่อการประมวลผลการรักษาจัดส่งพลังงานให้สุกรเจริญเติบโตของเม็ด ตัวเลือกการประมวลผลสูงอาจแตกต่างตามชนิดเม็ด พร้อมลับคม และอัดส่งผลให้ประสิทธิภาพสูงสุดของอาหารใช้สำหรับอาหารที่ ใช้ข้าวฟ่าง แต่ไม่ได้ข้าวบาร์เลย์ขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของชนิดข้าว (ข้าวบาร์เลย์ [b] หรือข้าวฟ่าง [s]); ขนาดอนุภาค (ข้าวพื้นดิน [G] หรือเมล็ดพืชพื้นดินจากการที่ส่วนหยาบได้รับการแยกออกจากกันอีกครั้งพื้นดินแล้วเพิ่มกลับไปยังส่วนที่ดี [r]) และรูปแบบการรับประทานอาหาร (mash [M] หรือเม็ด [P] ) การบริโภคเฉลี่ยต่อวัน (ADI) น้ำหนักตัว (BWG) และอัตราการเปลี่ยนอาหาร (FCR อาหาร: กำไรเป็นเฟด) ในสุกรปลูกถูกวัดในช่วงสี่สัปดาห์ เก้าสิบหกบริสุทธิ์พันธุ์สุกรสีขาวขนาดใหญ่น้ำหนักเฉลี่ย 20.2 ± 1.07 กก. ได้รับมอบหมายให้ 8 รักษา with12 สุกรต่อการรักษา FCR ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) โดยแบ่งตามชนิดเม็ดขนาดอนุภาคและรูปแบบฟีด อาหารข้าวบาร์เลย์ตามถูกนำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าอาหารข้าวฟ่าง-based (FCR แตกต่างกัน 4.14%) ลับคมส่วนหยาบสำหรับทั้งข้าวบาร์เลย์ข้าวฟ่างและอาหารอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.001) ลดลง (เพิ่มขึ้น) FCR (6.57%) อัดเม็ดอาหารอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ลดลง (เพิ่มขึ้น) FCR (3.56%) เมื่อเทียบกับอาหารบด ประสิทธิภาพต่ำสุดของการใช้อาหารสำหรับอาหารข้าวบาร์เลย์ที่ใช้เป็นพื้นดินบดอาหาร (FCR 2.038) และสูงที่สุดเป็น reground อาหารบด (FCR 1.88) ประสิทธิภาพต่ำสุดของการใช้อาหารสำหรับอาหารข้าวฟ่าง-based เป็นพื้นดินบดอาหาร (FCR 2.195) และสูงสุดสำหรับ reground ให้อาหารเม็ด (FCR 1.919) ไม่มีผลของการรักษาใน ADI หรือ BWG (p> 0.05) สำหรับอาหารข้าวบาร์เลย์ตามได้ แต่มาตรการเหล่านี้สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) สำหรับบดอาหารกว่าข้าวฟ่างตามเม็ด การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าลับคมส่วนหยาบของธัญพืชและการให้อาหารเป็นอาหารบดให้ประสิทธิภาพของการใช้อาหารสัตว์ที่คล้ายกันโดยหมูเป็นอัดเม็ดไม่ใช่ reground ดังนั้นลับคมส่วนของเมล็ดหยาบอาจจะมีวิธีอื่นในการประมวลผลเม็ดสำหรับการบำรุงรักษาจัดส่งพลังงานให้กับสุกร ทางเลือกที่ดีที่สุดในการประมวลผลอาจแตกต่างกันตามชนิดของข้าวที่มีการลับคมและอัดเม็ดส่งผลให้ประสิทธิภาพสูงสุดในการใช้อาหารสำหรับข้าวฟ่างตาม แต่ไม่บาร์เลย์อาหารตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของประเภทธัญพืช ( ข้าวบาร์เลย์ข้าวฟ่าง [ B ] หรือ [ S ] ) ; ขนาดอนุภาค ( พื้นลายไม้ [ G ] หรือดินเม็ดหยาบที่เศษส่วนได้แยกและพื้นแล้วเพิ่มกลับมาได้สัดส่วน [ R ] ) และอาหารแบบบด [ M ] , [ หรือ เม็ด p ] ) ในการบริโภคประจำวันโดยเฉลี่ย ( ADI ) น้ำหนักตัว ( เนื้อ ) และอัตราการเปลี่ยนอาหาร ( FCR , อาหาร : รับเลี้ยง ) , หมูถูกวัดระยะเวลา 4 สัปดาห์ เก้าสิบหกสุกรพันธุ์แท้ของน้ำหนักเฉลี่ย 20.2 ± 1.07 กก. ได้รับ 8 , การรักษา with12 หมูต่อ การรักษา เปลี่ยนเป็นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) โดยพิมพ์ลายไม้ ขนาดอนุภาค และรูปแบบอาหาร ข้าว อาหารหลักคือมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าอาหารหลัก ใช้ข้าวฟ่าง ( FCR ความแตกต่าง 4.14 % ) ราคา 47 ส่วนหยาบทั้งข้าวบาร์เลย์ และข้าวฟ่างอาหารอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.001 ) ลด FCR ( ปรับปรุง ) ( 6.57 % ) อัดอาหารอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) การใช้ ( ปรับปรุง ) ( 3.56 % ) เมื่อเทียบกับมันบดอาหาร ประสิทธิภาพต่ำสุดของอาหารใช้ข้าวบาร์เลย์ อาหารหลักคือพื้นดินที่บดอาหาร ( FCR 2.038 ) และสูงสุดสำหรับ reground คลุกเคล้าอาหาร ( FCR 1.88 ) ประสิทธิภาพต่ำสุดของอาหารสัตว์ใช้สำหรับข้าวฟ่าง อาหารหลักคือพื้นดินที่บดอาหาร ( FCR 901 ) และสูงสุดสำหรับ reground เม็ดอาหาร ( FCR , 1.919 ) ไม่มีผลของการรักษาใน Adi หรือเนื้ออย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 ) สำหรับข้าว อาหารหลัก แต่มาตรการเหล่านี้อย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติ ( P < 0.05 ) สำหรับบดเม็ดข้าวฟ่างมากกว่าอาหารหลัก . การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าราคา 47 ส่วนหยาบของธัญพืชและอาหารบดอาหารให้ประสิทธิภาพที่คล้ายกันเป็นอาหารใช้หมูเป็นไม่ reground อัดเม็ด ดังนั้น ราคา 47 ส่วนหยาบของธัญพืชอาจเป็นวิธีทางเลือกที่จะแปรรูปเม็ดสำหรับการส่งพลังงานให้สุกรระยะรุ่น ตัวเลือกการประมวลผลที่ดีที่สุดอาจจะแตกต่างไปตามชนิด ประเภท ข้าว กับ ลับคมให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด และอัดอาหารใช้ข้าวฟ่างตาม แต่ไม่ใช่ข้าว อาหารหลัก .