illustrated by the results of a Mar

illustrated by the results of a Markov decision analysis, a
mathematical model designed to resolve the optimal age for
BSO.30 In this model, a hypothetical cohort of patients is followed
over time and disease incidence is calculated based on
their probability as estimated from the medical literature. The
authors acknowledged that their estimates of survival were
very sensitive to changes in the relative risk of CHD. In the
base case, they assigned a CHD relative risk of 2.2 (95% CI 1.2–
4.2) for women after BSO up to age 55 years when estrogen
was not used, a value obtained from an earlier analysis of
participants in the Nurses’ Health Study.21 Based on this relative
risk, the model calculated that ovarian conservation
without estrogen therapy reduces the proportion of women
dying from CHD in the base case from 15.95% to 7.57%. These
reductions are in vast excess of women who die from ovarian
cancer and therefore ovarian conservation was endorsed. Just
like the longer-term follow up studies of the Nurses’ Health
Study published in 200930 and 2013, however, the association
between CHD and BSO was singularly derived from women
under 50, the group that skewed the results of the population
when analyzed as a group. Furthermore, after adjustment for
commonly identifiable CHD risk factors, the overall relative
risk of CHD in the original paper was actually reduced from
2.2 to 1.7 (95% CI 0.9–8.6), a more accurate estimate of risk
attributable to BSO in the overall cohort. Finally, among
women of all age groups who had ever used estrogen, there
was no increased risk of CHD. While the model assumed that
estrogen therapy reduced the risk of dying from CHD, this
result did not impact the high relative risk that was assigned
to the base group. Given all of these factors, a strong argument
is made that the model result is erroneous based on incorrect
CHD risk assumptions.
In a systematic review of the medical literature to explore
the association of BSO and incidence of CHD, Jacoby et al.
reviewed 1956 citations and identified seven observational
studies that evaluated fatal or nonfatal CHD in women undergoing
hysterectomy.32 Overall, four out of the seven observational
studies suggested some increased risk of CHD
following BSO,21,22,33,34 but this risk was only statistically
significant in subgroups of women and some regression analyses
but not in the fully adjusted models. The remaining
three studies found no significant association.23–35 Jacoby
et al. note that a significant limitation of this body of literature
is that only four studies used rigorous multivariate models to
adjust for the most commonly identified risk factors for CHD,
namely age, smoking, and hypertension. None of the studies
included in this systematic review prove that postmenopausal
women derive CHD benefit from ovarian conservation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงโดยผลของการวิเคราะห์การตัดสินใจมาร์คอฟเป็น
แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ออกแบบมาเพื่อแก้ไขอายุที่เหมาะสมสำหรับการ
BSO.30 ในรูปแบบนี้หมู่สมมุติของผู้ป่วยที่จะตามมา
ในช่วงเวลาและเกิดโรคคำนวณจาก
ความน่าจะเป็นของพวกเขาเป็นประมาณจากทางการแพทย์ วรรณกรรม
ผู้เขียนยอมรับว่าการประมาณการของการอยู่รอดของพวกเขามี
ความสำคัญมากต่อการเปลี่ยนแปลงในความเสี่ยงของการโรคหลอดเลือดหัวใจ ใน
กรณีฐานที่พวกเขาได้รับมอบหมาย CHD ความเสี่ยง 2.2 (95% CI 1.2
4.2) สำหรับสตรีหลัง BSO ถึงอายุ 55 ปีเมื่อสโตรเจน
ไม่ได้ใช้ค่าที่ได้จากการวิเคราะห์ก่อนหน้านี้
เข้าร่วมในการพยาบาลสุขภาพ Study.21 จากญาตินี้
ความเสี่ยงรูปแบบการคำนวณว่าการอนุรักษ์รังไข่
โดยไม่ต้องรักษาด้วยสโตรเจนลดสัดส่วนของผู้หญิงที่
ตายจากโรคหลอดเลือดหัวใจในกรณีฐานจาก 15.95% เป็น 7.57% เหล่านี้
ลดลงอยู่ในส่วนที่เกินใหญ่ของผู้หญิงที่ตายจากรังไข่
มะเร็งและดังนั้นจึงอนุรักษ์รังไข่ถูกรับรอง เพียง
เช่นในระยะยาวติดตามศึกษาพยาบาลสุขภาพการ
ศึกษาที่ตีพิมพ์ใน 200,930 และ 2013 อย่างไรก็ตามสมาคม
ระหว่างโรคหลอดเลือดหัวใจและ BSO ได้มาอย่างแปลกประหลาดจากผู้หญิง
อายุต่ำกว่า 50 กลุ่มที่เบ้ผลของประชากร
เมื่อวิเคราะห์เป็น กลุ่ม. นอกจากนี้หลังการเปลี่ยนแปลงสำหรับ
ปัจจัยเสี่ยงโรคหลอดเลือดหัวใจที่สามารถระบุตัวปกติญาติโดยรวม
ความเสี่ยงของโรคหลอดเลือดหัวใจในกระดาษเดิมลดลงจริงจากเครื่อง
2.2 ไป 1.7 (95% CI 0.9-8.6) ซึ่งเป็นประมาณการที่แม่นยำมากขึ้นของความเสี่ยง
ที่เป็นส่วนของ BSO ในการศึกษาโดยรวม . สุดท้ายในหมู่
ผู้หญิงทุกกลุ่มอายุที่ได้เคยใช้สโตรเจนมี
ก็ไม่เพิ่มความเสี่ยงของโรคหลอดเลือดหัวใจ ในขณะที่รูปแบบสันนิษฐานว่า
การรักษาด้วยสโตรเจนช่วยลดความเสี่ยงของการตายจากโรคหลอดเลือดหัวใจนี้
ผลไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความเสี่ยงสูงที่ได้รับมอบหมายให้
ไปยังกลุ่มฐาน ให้ทุกปัจจัยเหล่านี้อาร์กิวเมนต์ที่แข็งแกร่ง
จะทำผลรูปแบบเป็นที่ผิดพลาดอยู่บนพื้นฐานที่ไม่ถูกต้อง
สมมติฐานความเสี่ยงโรคหลอดเลือดหัวใจ.
ในการทบทวนระบบของวรรณกรรมทางการแพทย์ในการสำรวจ
ความสัมพันธ์ของ BSO และอุบัติการณ์ของโรคหลอดเลือดหัวใจที่จาโคบี et al.
การตรวจสอบ 1,956 อ้างอิง และมีการระบุเจ็ดสังเกตการณ์
การศึกษาที่ได้รับการประเมิน CHD ร้ายแรงหรือ nonfatal ในสตรีระหว่าง
hysterectomy.32 โดยรวม, สี่ออกจากการสังเกตการณ์เจ็ด
การศึกษาชี้ให้เห็นความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรคหลอดเลือดหัวใจ
ต่อไป BSO, 21,22,33,34 แต่ความเสี่ยงนี้เป็นเพียงทางสถิติ
อย่างมีนัยสำคัญ กลุ่มย่อยของผู้หญิงและการวิเคราะห์การถดถอยบางส่วน
แต่ไม่ได้อยู่ในรูปแบบที่ปรับเปลี่ยนได้อย่างเต็มที่ ส่วนที่เหลืออีก
สามการศึกษาพบว่าไม่มีนัยสำคัญ association.23-35 จาโคบี
, et al ทราบว่าเป็นข้อ จำกัด ที่สำคัญของร่างกายของวรรณกรรมเรื่องนี้
ก็คือว่าเพียงสี่การศึกษาใช้แบบจำลองหลายตัวแปรอย่างเข้มงวดเพื่อ
ปรับปัจจัยเสี่ยงส่วนใหญ่ระบุทั่วไปสำหรับโรคหลอดเลือดหัวใจ
คืออายุการสูบบุหรี่และความดันโลหิตสูง ไม่มีการศึกษา
รวมอยู่ในระบบตรวจสอบนี้พิสูจน์ให้เห็นว่าวัยทอง
ผู้หญิงที่ได้รับประโยชน์จากการอนุรักษ์ CHD รังไข่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพประกอบโดยผลของการตัดสินใจการวิเคราะห์แบบมาร์คอฟ ,แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่ออกแบบมาเพื่อแก้ไขอายุที่เหมาะสมสำหรับbso.30 ในรูปแบบนี้ หรือไม่สมมุติของผู้ป่วยตามในช่วงเวลาและการคํานวณจากโรคความน่าจะเป็นที่คำนวณจากวรรณกรรมทางการแพทย์ ที่ผู้เขียนยอมรับว่าประมาณการของการอยู่รอดความไวต่อการเปลี่ยนแปลงในความเสี่ยงสัมพัทธ์ของความสัมพันธ์ ในกรณีฐาน พวกเขาได้รับการประเมินความเสี่ยงของ CHD 2.2 ( 95% CI 1.2 –4.2 ) สำหรับสตรีหลัง bso ถึงอายุ 55 ปี เมื่อเอสโตรเจนไม่ใช้ ค่าที่ได้จากก่อนหน้านี้ วิเคราะห์ผู้เข้าร่วมในการพยาบาลสาธารณสุข study.21 ตามญาติความเสี่ยง รูปแบบการคำนวณที่อนุรักษ์ของรังไข่ไม่มีฮอร์โมนบำบัดช่วยลดสัดส่วนของผู้หญิงตายจากโรคหลอดเลือดหัวใจในฐานกรณี 15.95 ร้อยละ 7.57 ล้านบาท เหล่านี้วิจัยในส่วนใหญ่ของผู้หญิงที่ตายจากรังไข่มะเร็งรังไข่และอนุรักษ์จึงได้รับการรับรอง . แค่ชอบระยะยาวติดตามการศึกษาสุขภาพของพยาบาลการศึกษาที่ตีพิมพ์ใน 200930 และ 2013 อย่างไรก็ตาม สมาคมระหว่าง CHD และ bso คือแปลกประหลาดมาจากผู้หญิงภายใต้ 50 , กลุ่มบิดเบือนผลลัพธ์ของประชากรเมื่อวิเคราะห์กลุ่ม นอกจากนี้ หลังจากปรับสำหรับโดยทั่วไปผู้ป่วยที่ระบุปัจจัยความเสี่ยงโดยรวมญาติความเสี่ยงของ CHD ในกระดาษต้นฉบับก็ลดลงจาก2.2 1.7 ( 95% CI = – 8.6 ) ประเมินที่ถูกต้องมากขึ้นของความเสี่ยงส่วนวิศวกรรมในการติดตามโดยรวม สุดท้าย ระหว่างผู้หญิงทุกกลุ่มอายุที่เคยใช้ฮอร์โมนนั้นไม่มีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรคหลอดเลือดหัวใจ . ในขณะที่รูปแบบสันนิษฐานฮอร์โมนบำบัดลดความเสี่ยงของการตายจากโรคหลอดเลือดหัวใจ ,ผลไม่มีผลต่อการประเมินความเสี่ยงที่ได้รับมอบหมายสูงในกลุ่มพื้นฐาน ได้รับทั้งหมดของปัจจัยเหล่านี้ อาร์กิวเมนต์ที่แข็งแกร่งจะทำให้ผลมีข้อผิดพลาดตามรูปแบบไม่ถูกต้องหลอดเลือดหัวใจตีบ ความเสี่ยงของสมมติฐานในการทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบวรรณคดีแพทย์สำรวจสมาคมวิศวกรรมและการเกิด CHD เจโคบี้ et al .ดู 2499 อ้างอิงและระบุเจ็ดสังเกตการณ์การศึกษาที่ประเมินผู้ป่วยที่ได้รับร้ายแรงหรือที่ไม่ถึงขั้นเสียชีวิต ในผู้หญิงhysterectomy.32 โดยรวม , สี่จากเจ็ดสังเกตการณ์บางการศึกษาพบความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรคหลอดเลือดหัวใจวงดุริยางค์ซิมโฟนีกรุงเทพ 21,22,33,34 ต่อไปนี้ , นี้เป็นเพียง แต่มีความเสี่ยงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่สําคัญในกลุ่มย่อยของผู้หญิงและถดถอยพหุแต่ไม่ใช่ในอย่างเต็มที่ปรับรุ่น ที่เหลือสามการศึกษาพบสมาคม 23 – 35 จาโคบี้et al . ทราบว่ามีข้อจำกัดทางร่างกายของวรรณกรรมที่ 4 การศึกษาที่ใช้แบบรุ่นที่เคร่งครัดปรับมากที่สุดโดยทั่วไประบุปัจจัยเสี่ยงสำหรับ CHDได้แก่ อายุ การสูบบุหรี่ ความดันโลหิตสูง ไม่มีการศึกษารวมอยู่ในรีวิวนี้เป็นระบบพิสูจน์ว่าหลังผู้หญิงได้รับการให้ประโยชน์จากการอนุรักษ์ รังไข่