Homework is often a hot-button issu

Homework is often a hot-button issue for schools and is thus a frequent topic
of educational research. Harris Cooper, a leading expert on the relationship
between homework and achievement, defines homework as “tasks assigned by
school teachers that are meant to be carried out during noninstructional time”
(Bembenutty, 2011b, p. 185). There is considerable debate over the effectiveness
of homework among researchers, administrators, teachers, parents, and
students. In 2006, Cooper, Robinson, and Patall conducted a meta-analysis of homework-related research and found that there is a positive relationship between
the amount of homework students do and their academic achievement.
On the opposite side of the argument, researchers such as Kohn (2006), Bennet
and Kalish (2006), and Kralovec and Buell (2000) make a strong case against
homework arguing that it marginalizes economically disadvantaged students
who find it difficult to complete homework because of inequities in their home
environments. They also assert that teachers, in general, are not well trained in
how to create effective homework assignments. While these researchers point
out some valid cautions, the body of evidence suggesting that homework can
be beneficial should compel school policy and the improvement of teachers’
preparation for and utilization of the best homework practices. How then, can
educators utilize homework to be most effective? Teachers should be provided
with the tools and knowledge necessary to create effective homework. Rather
than ask whether or not homework improves learning, a better question is
“How can homework be improved to be doable and effective?” By answering
this question and creating effective homework assignments, the debate for and
against homework becomes a moot point (Voorhees, 2011). “When teachers
design homework to meet specific purposes and goals, more students complete
their homework and benefit from the results” (Epstein & Van Voorhis, 2001,
p. 191). In fact, when homework is properly utilized by teachers, it produces
an effect on learning three times as large as the effect of socioeconomic status
(Redding, 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การบ้านคือมักจะ มีปัญหาปุ่มร้อนสำหรับโรงเรียน และเป็นหัวข้อบ่อย ๆการศึกษาวิจัย แฮริสคู ผู้เชี่ยวชาญชั้นนำในความสัมพันธ์ระหว่างทำการบ้านและความสำเร็จ กำหนดการบ้านที่เป็น "ผู้จัดการครูโรงเรียนที่หมายถึงดำเนินการในช่วงเวลาที่ noninstructional"(Bembenutty, 2011b, p. 185) มีการอภิปรายผ่านประสิทธิภาพการบ้านในหมู่นักวิจัย ครู ผู้ดูแล ผู้ ปกครอง และนักเรียน ในปี 2549 คูเปอร์ โรบินสัน และ Patall ดำเนินการวิเคราะห์งานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการทำการบ้าน และพบว่ามีความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างจำนวนการบ้านนักเรียนทำและสำเร็จการศึกษาฝั่งตรงข้ามของอาร์กิวเมนต์ นักวิจัยเช่นโคห์น (2006), Bennetและ Kalish (2006), และ Kralovec และ Buell (2000) ทำให้ตัวเครื่องแข็งแกร่งกับเถียงมัน marginalizes เศรษฐกิจการบ้านนักเรียนที่ด้อยโอกาสที่หายากที่จะทำการบ้านเสร็จสมบูรณ์เนื่องจากความไม่ในบ้านของพวกเขาสภาพแวดล้อม พวกเขายังอ้างว่า ครู ทั่วไป ไม่ไทย ๆ ในวิธีสร้างการบ้านมีประสิทธิภาพ ในขณะที่นักวิจัยเหล่านี้ชี้ออกข้อควรระวังบางอย่างถูกต้อง ร่างกายของหลักการบ้านที่สามารถเป็นประโยชน์ควรดันนโยบายโรงเรียนและการพัฒนาของครูเตรียมตัวและการใช้ประโยชน์ของแนวทางปฏิบัติการบ้าน แล้ว สามารถนักการศึกษาใช้ทำการบ้านจะมีประสิทธิภาพมากที่สุด ครูควรจะให้เครื่องมือและความรู้ที่จำเป็นในการสร้างบ้านที่มีประสิทธิภาพ ค่อนข้างกว่าถามการบ้านเพิ่มการเรียนรู้หรือไม่ คำถามที่ดีคือ"วิธีทำการบ้านได้ดีขึ้นจะเป็นไปได้ และมีประสิทธิภาพ" โดยการตอบคำถามนี้และการบ้านมีประสิทธิภาพ การอภิปรายสำหรับการสร้าง และกับการบ้านกลายเป็นจุดที่สงสัย (หา 2011) "เมื่อครูทำการบ้านออกแบบเพื่อตอบสนองวัตถุประสงค์เฉพาะและเป้าหมาย นักการบ้านและได้รับประโยชน์จากผลของพวกเขา" (เอ็ป & Van Voorhis, 2001p. 191) ในความเป็นจริง เมื่อการบ้านถูกใช้อย่างถูกต้อง โดยครู ผลิตผลกระทบต่อการเรียนรู้ 3 ครั้งมีขนาดใหญ่เป็นผลของสถานะเศรษฐกิจ(เรดดิง 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การบ้านมักจะเป็นประเด็นร้อนที่ปุ่มสำหรับโรงเรียนและจึงเป็นหัวข้อที่พบบ่อย
ของการวิจัยทางการศึกษา แฮร์ริสคูเปอร์ผู้เชี่ยวชาญชั้นนำในความสัมพันธ์
ระหว่างบ้านและผลสัมฤทธิ์ทางการกำหนดทำการบ้านเป็น "งานที่ได้รับมอบหมายจาก
ครูในโรงเรียนที่มีความหมายที่จะดำเนินการในช่วงเวลา noninstructional"
(Bembenutty, 2011b พี. 185) มีการถกเถียงกันมากในช่วงประสิทธิผลคือ
การบ้านในหมู่นักวิจัยผู้บริหารครูผู้ปกครองและ
นักเรียน ในปี 2006 คูเปอร์โรบินสันและ Patall ดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลจากการวิจัยการบ้านที่เกี่ยวข้องและพบว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่าง
ปริมาณของการบ้านนักเรียนทำและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของพวกเขา.
บนฝั่งตรงข้ามของการโต้แย้งนักวิจัยเช่น โคห์น (2006), เบนเนต
และ Kalish (2006) และ Kralovec และ Buell (2000) ทำให้เป็นกรณีที่แข็งแกร่งกับ
บ้านเถียงว่ามัน marginalizes นักเรียนด้อยโอกาสทางเศรษฐกิจ
ที่พบว่ามันยากที่จะเสร็จสมบูรณ์บ้านเพราะความไม่เท่าเทียมในบ้านของพวกเขา
ในสภาพแวดล้อม พวกเขายังยืนยันว่าครูโดยทั่วไปจะไม่ได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดีใน
วิธีการสร้างการบ้านที่มีประสิทธิภาพ ขณะที่นักวิจัยเหล่านี้ชี้
ให้เห็นข้อควรระวังที่ถูกต้องบางร่างของหลักฐานการบ้านที่สามารถ
เป็นประโยชน์ควรบังคับให้นโยบายของโรงเรียนและการพัฒนาของคุรุ
การเตรียมการและการใช้ประโยชน์ของการปฏิบัติที่บ้านที่ดีที่สุด วิธีนั้นสามารถ
ศึกษาใช้การบ้านที่จะมีประสิทธิภาพมากที่สุด? ครูควรจะให้
มีเครื่องมือและความรู้ที่จำเป็นในการสร้างบ้านที่มีประสิทธิภาพ แต่
กว่าจะถามหรือไม่ว่าบ้านช่วยเพิ่มการเรียนรู้เป็นคำถามที่ดีกว่า
"วิธีสามารถทำการบ้านได้รับการปรับปรุงให้เป็นไปได้และมีประสิทธิภาพได้อย่างไร" โดยการตอบ
คำถามนี้และการสร้างการบ้านที่มีประสิทธิภาพ, การอภิปรายและ
ต่อต้านการบ้านจะกลายเป็นจุดที่สงสัย (ฮี, 2011) "เมื่อครูผู้สอน
การออกแบบบ้านเพื่อตอบสนองวัตถุประสงค์เฉพาะและเป้าหมายนักเรียนเสร็จสิ้น
การบ้านและผลประโยชน์ของพวกเขาจากผล" (เอพสเตฟานและ Voorhis 2001
พี. 191) ในความเป็นจริงเมื่อบ้านถูกนำมาใช้อย่างถูกต้องโดยครูผู้สอนจะผลิต
ส่งผลกระทบต่อการเรียนรู้ครั้งที่สามเป็นใหญ่เป็นผลของสถานะทางด้านเศรษฐกิจ
(เรดดิง, 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การบ้านที่มักจะเป็นปัญหาที่ปุ่มร้อนสำหรับโรงเรียนและจึงเป็นหัวข้อบ่อย ๆการวิจัยทางการศึกษา แฮร์ริส คูเปอร์ นำผู้เชี่ยวชาญด้านความสัมพันธ์ระหว่างเรียน การบ้าน การบ้าน และกำหนดเป็น " ได้รับมอบหมายโดยโรงเรียนที่มีความหมายที่จะดำเนินการในช่วง noninstructional เวลา”( bembenutty 2011b , หน้า , 185 ) มีการอภิปรายมากเกินประสิทธิภาพการบ้านระหว่างนักวิจัย ผู้บริหาร ครู ผู้ปกครอง และนักเรียน ใน 2549 , คูเปอร์ , โรบินสัน และ patall ทำการอภิมานของการบ้านและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และพบว่า มีความสัมพันธ์ทางบวกกับจำนวนนักเรียนการบ้านทำและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของพวกเขาที่ด้านตรงข้ามของการโต้แย้งนักวิจัย เช่น คอร์น ( 2006 ) , เบนเน็ตและ แคลิช ( 2006 ) , และ kralovec กับ Buell ( 2000 ) ให้แข็งแรงคดีการบ้านเถียงว่ามัน marginalizes นักเรียนด้อยโอกาสทางเศรษฐกิจที่หายากจะเสร็จการบ้าน เพราะไบกอน ในบ้านของพวกเขาสภาพแวดล้อม พวกเขายังยืนยันว่า ครูโดยทั่วไป ไม่ใช่ฝึกในวิธีการสร้างบ้านแบบมีประสิทธิภาพ ในขณะที่เหล่านี้ นักวิจัยชี้บางอย่างถูกต้อง ข้อควรระวัง ร่างกายของหลักฐานที่ชี้ให้เห็นว่า การบ้าน สามารถเป็นประโยชน์ควรให้นโยบายของโรงเรียนและพัฒนาครูการเตรียมการและการใช้ประโยชน์ของการปฏิบัติการบ้านที่ดีที่สุด ว่างั้นการบ้านอาจารย์ใช้ให้มีประสิทธิภาพมากที่สุด ครูควรให้ด้วยเครื่องมือและความรู้ที่จำเป็นในการสร้างบ้านที่มีประสิทธิภาพ ค่อนข้างกว่าถามหรือไม่การบ้านปรับปรุงการเรียนรู้ คำถามที่ดีกว่าคือ" ทำไมการบ้านได้รับการปรับปรุงเป็น doable และมีประสิทธิภาพ ? " ตอบคำถามนี้ และการสร้างประสิทธิภาพการบ้าน , การอภิปรายและกับการบ้านที่กลายเป็นจุด moot ( วูร์ฮีส์ , 2011 ) " เมื่อครูการออกแบบบ้านให้ตรงกับวัตถุประสงค์ที่เฉพาะเจาะจงและเป้าหมาย นักเรียนเพิ่มเติมเสร็จสมบูรณ์การบ้านของพวกเขาและได้รับประโยชน์จากผล " ( Epstein และรถตู้วุร์ฮิส ปี 2001หน้า 191 ) ในความเป็นจริง เมื่อการบ้านใช้อย่างถูกต้อง โดยครู จะผลิตมีผลต่อการเรียนรู้ครั้งใหญ่เท่าผลของสถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคม( เรดดิ้ง , 2000 )