Hypoglycemia is the most comm

 Hypoglycemia is the most common adverse effect of insulin therapy; hypoglycemia is the major barrier to achieving optimal glycemic control long term. Insulin  is contraindicated in patients during episodes of hypoglycemia. Patients at risk for hypoglycemia are those who have brittle diabetes, have received an overdose of insulin, have a delayed or decreased food intake, or undergo an excessive amount of exercise relative to their usual insulin dose. Furthermore, patients with a body mass index (BMI) > 32 may be at increased risk for hypoglycemia when using insulin aspart; insulin aspart clearance is reduced by 28% in patients with a BMI > 32 compared to patients with a BMI < 23 when a single dose of 0.1 units/kg was administered. The clinical significance of this is unknown as only 3 patients with a BMI of < 23 were studied. Patients at risk for severe, iatrogenic hypoglycemia include those with insulin deficiency (i.e., type 1 diabetes mellitus and advanced type 2 diabetes mellitus), those with a history of severe hypoglycemia or hypoglycemia unawareness, and those undergoing intensive insulin therapy. In addition, when insulin aspart is administered IV, patients should be monitored closely for hypoglycemia. Patient and family education regarding hypoglycemia management is crucial; the patient and patient's family should be instructed on how to recognize and manage the symptoms of hypoglycemia. Early warning signs of hypoglycemia may be less obvious in patients with hypoglycemia unawareness which can be due to a long history of diabetes (where deficiencies in the release or response to counterregulatory hormones exist), with autonomic neuropathy, or taking beta-blockers. Patients should be aware of the need to have a readily available source of glucose (dextrose, d-glucose) or other carbohydrate to treat hypoglycemic episodes. In patients who are currently taking an alpha-glucosidase inhibitor (i.e., acarbose or miglitol) along with their insulin, oral glucose (dextrose) should be used to treat hypoglycemia; sucrose (table sugar) is unsuitable. In severe hypoglycemia, intravenous dextrose or glucagon injections may be needed. Insulin injections should not be used by the family to treat those patients who are unconscious. In clinical trials of insulin aspart, 2.6% of patients were aged 65 years or older; approximately half of these patients had type 1 diabetes mellitus. When compared to regular human insulin, the HbA1c response to insulin aspart did not differ by age. In general, however, geriatric patients are especially at risk for hypoglycemic episodes when using insulin. The specific reasons identified include intensive insulin therapy, use of an excessive insulin dose, improper timing of insulin administration with regards to meals, injection of the wrong type of insulin, renal failure, severe liver disease, alcohol ingestion, defective counterregulatory hormone release, missing meals/fasting, and gastroparesis.[30444] Because hypoglycemic events may be difficult to recognize in some elderly patients, the initial dosing and dosing increments of any insulin product should be conservative. Severe or frequent hypoglycemia in any patient is an indication for the modification of treatment regimens, including setting higher glycemic goals.

In addition to hypoglycemia, hypokalemia may also occur as insulin facilitates the intracellular uptake of potassium. Patients at risk for hypokalemia (e.g., patients who are using potassium-lowering drugs or taking potassium concentration sensitive drugs) should be monitored closely for these effects. In addition, compared with subcutaneous administration, insulin aspart administered IV has a quicker onset of action. When insulin aspart is administered intravenously, patients should be monitored closely for hypokalemia.

Insulin aspart may be given via intravenous administration under proper medical supervision in a clinical setting for glycemic control. Because the onset of action is more rapid with IV administration, patients should be monitored closely for hypoglycemia and hypokalemia.

Insulin aspart is contraindicated for use in patients hypersensitive to the insulin or the excipients in the formulations. Minor, local sensitivity characterized by redness, swelling, or itching at the site of injection does not usually contraindicate therapy. Insulin aspart contains m-cresol and should be avoided in patients with m-cresol hypersensitivity; localized reactions and general myalgias have been reported with the use of cresol as an injectable excipient. Less common, but potentially more serious, is generalized allergy to insulin, which may cause rash, pruritus, shortness of breath, wheezing, hypotension, tachycardia, and diaphoresis. Severe cases, including anaphylactoid reactions, may be life threatening.

Insulin aspart is classified as FDA pregnancy category B.[22299] In an open-label, randomized study of 322 women with type I diabetes mellitus (157 receiving insulin aspart and 165 receiving regular insulin), mean HbA1c (6% for both groups) and the incidence of maternal hypoglycemia were not different between the 2 groups. However, approximately two-thirds of the women were already pregnant when they were enrolled into the study, and the number of remaining participants was too small to evaluate congenital malformations. Insulin aspart, like human insulin, caused pre- and post-implantation losses and visceral/skeletal abnormalities in rats at a dose of 200 Units/kg/day and rabbits at a dose of 10 units/kg/day (approximately 32 times and 10 times the human subcutaneous dose of 1 unit/kg/day, respectively). The effects are probably secondary to maternal hypoglycemia at high doses as no significant effects were observed in rats at 8 times or rabbits at equivalent doses to the human subcutaneous dose of 1 unit/kg/day. Most experts recommend human insulin as the therapy of choice to maintain blood glucose as close to normal as possible during pregnancy in patients with Type 1 or 2 diabetes mellitus, and, if diet therapy alone is not successful, for those patients with gestational diabetes. In general, insulin requirements decline during the first trimester and increase during the second and third trimesters. Careful monitoring of the patient on insulin is required throughout pregnancy. Optimizing glycemic control before conception and during pregnancy appears to improve fetal outcome; this should include the avoidance of episodes of hypoglycemia as the toxic effects of maternal hypoglycemia on the fetus have been well-documented. During the perinatal period, careful monitoring of neonates born to mothers with diabetes is recommended. Post-partum, maternal insulin requirements may need adjustment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hypoglycemia มีอาการทั่วไปของการรักษาด้วยอินซูลิน hypoglycemia เป็นอุปสรรคสำคัญจะบรรลุ glycemic สูงสุดควบคุมระยะยาว อินซูลินเป็น contraindicated ในผู้ป่วยช่วงตอนของ hypoglycemia ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสำหรับ hypoglycemia คือผู้ที่มีโรคเบาหวานเปราะ ได้รับการใช้ยาเกินขนาดของอินซูลิน ได้บริโภคอาหารล่าช้า หรือลดลง หรือรับจำนวนเงินมากเกินไปออกกำลังกายซึ่งสัมพันธ์กับปริมาณของอินซูลินปกติ นอกจากนี้ ผู้ป่วยที่ มีร่างกายเป็นดัชนีมวล (BMI) > 32 ที่อาจเพิ่มเสี่ยง hypoglycemia เมื่อใช้ aspart อินซูลิน เคลียร์ aspart อินซูลินจะลดลง 28% ในผู้ป่วยที่มี BMI > 32 เปรียบเทียบกับผู้ป่วยที่มี BMI เป็น < 23 เมื่อปริมาณของหน่วย 0.1 กิโลกรัมเดียวดูแล ความสำคัญทางคลินิกนี้ไม่รู้จัก ตามที่มีศึกษาเพียง 3 ผู้ป่วย มี BMI ของ < 23 ผู้ป่วยที่เสี่ยงรุนแรง iatrogenic hypoglycemia รวมที่ขาดอินซูลิน (เช่น เบาหวานชนิดที่ 1 และขั้นสูงชนิดที่ 2 เบาหวาน), ผู้ที่ มีประวัติของ hypoglycemia รุนแรงหรือ hypoglycemia unawareness และในระหว่างการรักษาด้วยอินซูลินแบบเร่งรัด ในนอกจากนี้ เมื่ออินซูลิน aspart จัดการ IV ควรติดตามผู้ป่วยอย่างใกล้ชิดสำหรับ hypoglycemia ศึกษาผู้ป่วย และครอบครัวเกี่ยวกับ hypoglycemia จัดการเป็นสิ่งสำคัญ ผู้ป่วยและครอบครัวของผู้ป่วยควรคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการรับรู้ และจัดการอาการ hypoglycemia คำเตือนของ hypoglycemia อาจจะชัดน้อยในผู้ป่วยที่มี hypoglycemia unawareness ซึ่งอาจเนื่องจากประวัติศาสตร์ที่ยาวนานของโรคเบาหวาน (ที่ข้ามรุ่นหรือตอบสนองต่อฮอร์โมน counterregulatory อยู่), มี autonomic neuropathy หรือรับ beta-blockers ผู้ป่วยควรจะตระหนักถึงความจำเป็นต้องมีแหล่งพร้อมน้ำตาลกลูโคส (ขึ้น d-กลูโคส) หรือคาร์โบไฮเดรตอื่น ๆ ให้รักษาตอน②ฤทธิ์ลดน้ำตาล ในผู้ป่วยที่มีอยู่ในขณะนี้การมีสารยับยั้ง alpha-glucosidase ตัว (เช่น acarbose หรือ miglitol) กับอินซูลินของพวกเขา น้ำตาลในช่องปาก (ขึ้น) ควรใช้การรักษา hypoglycemia ซูโครส (น้ำตาลทรายตาราง) เหมาะสม ใน hypoglycemia รุนแรง อาจจำเป็นขึ้นหรือกลูคากอนฉีดทางหลอดเลือดดำ ฉีดอินซูลินไม่ควรใช้ห้องในการรักษาผู้ป่วยผู้ที่สติ ในการทดลองทางคลินิกของอินซูลิน aspart, 2.6% ของผู้ป่วยที่มีอายุ 65 ปี หรือ มากกว่า ประมาณครึ่งหนึ่งของผู้ป่วยเหล่านี้มีชนิดที่ 1 เบาหวาน เมื่อเทียบกับมนุษย์อินซูลินปกติ การตอบสนองต่อ HbA1c aspart อินซูลินได้ไม่แตกต่างตามอายุ ทั่วไป อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วย geriatric ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เสี่ยง②ฤทธิ์ลดน้ำตาลตอนเมื่อใช้อินซูลิน สาเหตุเฉพาะที่ระบุรวมอินซูลินแบบเร่งรัดบำบัด ใช้ของยามีอินซูลินมากเกินไป ระยะเวลาที่ไม่เหมาะสมเกี่ยวกับอาหาร บริหารอินซูลินฉีดอินซูลิน ไตวาย โรคตับรุนแรง กินเหล้า ปล่อยฮอร์โมนบกพร่อง counterregulatory ขาดอาหาร/ถือศีลอด และ gastroparesis ชนิดไม่ถูกต้อง [30444] เนื่องจากเหตุการณ์②ฤทธิ์ลดน้ำตาลอาจยากที่จะจดจำในผู้ป่วยสูงอายุบาง เริ่มต้นกระบวนการกระบวนการเพิ่มขึ้นของผลิตภัณฑ์มีอินซูลินควรหัวเก่า รุนแรง หรือบ่อย hypoglycemia ในผู้ป่วยใด ๆ เป็นตัวบ่งชี้สำหรับการแก้ไขรักษา regimens รวมถึงค่า glycemic สูงกว่าเป้าหมายIn addition to hypoglycemia, hypokalemia may also occur as insulin facilitates the intracellular uptake of potassium. Patients at risk for hypokalemia (e.g., patients who are using potassium-lowering drugs or taking potassium concentration sensitive drugs) should be monitored closely for these effects. In addition, compared with subcutaneous administration, insulin aspart administered IV has a quicker onset of action. When insulin aspart is administered intravenously, patients should be monitored closely for hypokalemia.Insulin aspart may be given via intravenous administration under proper medical supervision in a clinical setting for glycemic control. Because the onset of action is more rapid with IV administration, patients should be monitored closely for hypoglycemia and hypokalemia.Insulin aspart is contraindicated for use in patients hypersensitive to the insulin or the excipients in the formulations. Minor, local sensitivity characterized by redness, swelling, or itching at the site of injection does not usually contraindicate therapy. Insulin aspart contains m-cresol and should be avoided in patients with m-cresol hypersensitivity; localized reactions and general myalgias have been reported with the use of cresol as an injectable excipient. Less common, but potentially more serious, is generalized allergy to insulin, which may cause rash, pruritus, shortness of breath, wheezing, hypotension, tachycardia, and diaphoresis. Severe cases, including anaphylactoid reactions, may be life threatening.Insulin aspart is classified as FDA pregnancy category B.[22299] In an open-label, randomized study of 322 women with type I diabetes mellitus (157 receiving insulin aspart and 165 receiving regular insulin), mean HbA1c (6% for both groups) and the incidence of maternal hypoglycemia were not different between the 2 groups. However, approximately two-thirds of the women were already pregnant when they were enrolled into the study, and the number of remaining participants was too small to evaluate congenital malformations. Insulin aspart, like human insulin, caused pre- and post-implantation losses and visceral/skeletal abnormalities in rats at a dose of 200 Units/kg/day and rabbits at a dose of 10 units/kg/day (approximately 32 times and 10 times the human subcutaneous dose of 1 unit/kg/day, respectively). The effects are probably secondary to maternal hypoglycemia at high doses as no significant effects were observed in rats at 8 times or rabbits at equivalent doses to the human subcutaneous dose of 1 unit/kg/day. Most experts recommend human insulin as the therapy of choice to maintain blood glucose as close to normal as possible during pregnancy in patients with Type 1 or 2 diabetes mellitus, and, if diet therapy alone is not successful, for those patients with gestational diabetes. In general, insulin requirements decline during the first trimester and increase during the second and third trimesters. Careful monitoring of the patient on insulin is required throughout pregnancy. Optimizing glycemic control before conception and during pregnancy appears to improve fetal outcome; this should include the avoidance of episodes of hypoglycemia as the toxic effects of maternal hypoglycemia on the fetus have been well-documented. During the perinatal period, careful monitoring of neonates born to mothers with diabetes is recommended. Post-partum, maternal insulin requirements may need adjustment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

 ภาวะน้ำตาลในเลือดเป็นผลข้างเคียงที่พบบ่อยที่สุดของการรักษาด้วยอินซูลิน; ภาวะน้ำตาลในเลือดเป็นอุปสรรคสำคัญในการบรรลุการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดที่ดีที่สุดในระยะยาว อินซูลินเป็นข้อห้ามในผู้ป่วยในช่วงตอนของภาวะน้ำตาลในเลือด ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสำหรับภาวะน้ำตาลในเลือดเป็นผู้ที่มีโรคเบาหวานเปราะได้รับยาเกินขนาดของอินซูลินได้ล่าช้าหรือลดการบริโภคอาหารหรือได้รับในปริมาณที่มากเกินไปของการออกกำลังกายที่สัมพันธ์กับขนาดอินซูลินปกติของพวกเขา นอกจากนี้ผู้ป่วยที่มีดัชนีมวลกาย (BMI)> 32 อาจมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับภาวะน้ำตาลในเลือดเมื่อใช้อินซูลิน aspart; กวาดล้างอินซูลิน aspart จะลดลง 28% ในผู้ป่วยที่มีค่าดัชนีมวลกาย> 32 เมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่มีค่าดัชนีมวลกาย <23 เมื่อครั้งเดียว 0.1 ยูนิต / กก. เป็นยา อย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกของนี้เป็นที่รู้จักในฐานะเพียง 3 ผู้ป่วยที่มีค่าดัชนีมวลกายของ <23 การศึกษา ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงอย่างรุนแรงภาวะน้ำตาลในเลือด iatrogenic รวมถึงผู้ที่มีการขาดอินซูลิน (เช่นชนิดที่ 1 โรคเบาหวานและขั้นสูงเบาหวานชนิดที่ 2) ผู้ที่มีภาวะน้ำตาลในเลือดประวัติศาสตร์ของความรุนแรงหรือความไม่รู้ภาวะน้ำตาลในเลือดและผู้ที่ได้รับการรักษาด้วยอินซูลินเข้มข้น นอกจากนี้เมื่อ aspart อินซูลินเป็นยา IV ผู้ป่วยควรได้รับการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดสำหรับภาวะน้ำตาลในเลือด ผู้ป่วยและครอบครัวการศึกษาเกี่ยวกับการจัดการภาวะน้ำตาลในเลือดเป็นสิ่งสำคัญ; ผู้ป่วยและครอบครัวของผู้ป่วยควรได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการรับรู้และการจัดการอาการของภาวะน้ำตาลในเลือด สัญญาณเตือนเริ่มต้นของภาวะน้ำตาลในเลือดอาจจะเป็นที่เห็นได้ชัดน้อยลงในผู้ป่วยที่มีภาวะน้ำตาลในเลือดไม่รู้ซึ่งอาจจะเนื่องมาจากประวัติศาสตร์อันยาวนานของโรคเบาหวาน (ที่มีข้อบกพร่องในการปล่อยหรือการตอบสนองต่อฮอร์โมน counterregulatory อยู่) กับระบบประสาทอัตโนมัติหรือการกั้นเบต้า ผู้ป่วยควรจะตระหนักถึงความจำเป็นที่จะต้องมีแหล่งที่สามารถใช้ได้อย่างง่ายดายของกลูโคส (เดกซ์โทรส, D-กลูโคส) หรือคาร์โบไฮเดรตอื่น ๆ ในการรักษาตอนฤทธิ์ลดน้ำตาล ในผู้ป่วยที่ขณะนี้มีการยับยั้ง alpha-glucosidase (เช่น acarbose หรือ miglitol) พร้อมด้วยอินซูลินของพวกเขากลูโคสในช่องปาก (dextrose) ควรจะใช้ในการรักษาภาวะน้ำตาลในเลือด; น้ำตาลซูโครส (น้ำตาลทราย) ไม่เหมาะสม ในภาวะน้ำตาลในเลือดอย่างรุนแรงเดกซ์โทรสทางหลอดเลือดดำหรือฉีด glucagon อาจมีความจำเป็น ฉีดอินซูลินไม่ควรนำมาใช้โดยครอบครัวการรักษาผู้ป่วยผู้ที่มีหมดสติ ในการทดลองทางคลินิกของ aspart อินซูลิน 2.6% ของผู้ป่วยอายุ 65 ปีหรือมากกว่า; ประมาณครึ่งหนึ่งของผู้ป่วยเหล่านี้มีชนิดที่ 1 โรคเบาหวาน เมื่อเทียบกับอินซูลินของมนุษย์ปกติการตอบสนอง HbA1c เพื่อ aspart อินซูลินไม่แตกต่างกันตามอายุ อย่างไรก็ตามโดยทั่วไปผู้ป่วยผู้สูงอายุโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเสี่ยงสำหรับตอนฤทธิ์ลดน้ำตาลเมื่อใช้อินซูลิน เหตุผลที่เฉพาะเจาะจงระบุรวมถึงการรักษาด้วยอินซูลินเข้มข้นการใช้ยาอินซูลินมากเกินไปเวลาที่ไม่เหมาะสมของการบริหารอินซูลินที่เกี่ยวกับอาหารการฉีดผิดประเภทของอินซูลินไตวายโรคตับอย่างรุนแรงการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ปล่อยฮอร์โมน counterregulatory มีข้อบกพร่องที่ขาดหายไป อาหาร / การอดอาหารและ gastroparesis. [30444] เพราะเหตุการณ์ฤทธิ์ลดน้ำตาลอาจจะยากที่จะรับรู้ในบางผู้ป่วยสูงอายุที่ยาเริ่มต้นและการเพิ่มขึ้นของผลิตภัณฑ์ยาอินซูลินควรจะอนุรักษ์ ภาวะน้ำตาลในเลือดอย่างรุนแรงหรือบ่อยในผู้ป่วยใด ๆ ที่เป็นข้อบ่งชี้สำหรับการปรับเปลี่ยนของการรักษารวมถึงการตั้งค่าเป้าหมายระดับน้ำตาลในเลือดที่สูงขึ้น. นอกจากภาวะน้ำตาลในเลือด, hypokalemia นอกจากนี้ยังอาจเกิดขึ้นเป็นอินซูลินอำนวยความสะดวกในการดูดซึมในเซลล์ของโพแทสเซียม ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสำหรับ hypokalemia (เช่นผู้ป่วยที่ใช้ยาเสพติดโพแทสเซียมลดหรือการเข้มข้นของโพแทสเซียมในยาเสพติดที่สำคัญ) ควรจะตรวจสอบอย่างใกล้ชิดสำหรับผลกระทบเหล่านี้ นอกจากนี้เมื่อเทียบกับการบริหารงานใต้ผิวหนัง aspart อินซูลินยา IV มีการโจมตีที่รวดเร็วของการดำเนินการ เมื่อ aspart อินซูลินเป็นยาฉีดเข้าเส้นเลือดดำผู้ป่วยควรได้รับการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดสำหรับ hypokalemia. อินซูลิน aspart อาจจะได้รับผ่านทางบริหารทางหลอดเลือดดำภายใต้การดูแลทางการแพทย์ที่เหมาะสมในการตั้งค่าทางคลินิกสำหรับการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด เพราะเริ่มมีอาการของการดำเนินการเป็นไปอย่างรวดเร็วมากขึ้นกับการบริหาร IV ผู้ป่วยควรได้รับการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดสำหรับภาวะน้ำตาลในเลือดและ hypokalemia. aspart อินซูลินมีข้อห้ามสำหรับการใช้ในผู้ป่วยที่แพ้ต่ออินซูลินหรือสารเพิ่มปริมาณในสูตรที่ เล็ก ๆ น้อย ๆ ความไวในท้องถิ่นที่โดดเด่นด้วยสีแดงบวมหรือมีอาการคันบริเวณที่ฉีดไม่ได้มักจะ contraindicate บำบัด aspart อินซูลินมีมครีซอลและควรหลีกเลี่ยงในผู้ป่วยที่มีโรคภูมิแพ้มครีซอล; ปฏิกิริยาที่มีการแปลและ myalgias ทั่วไปได้รับรายงานมีการใช้ครีซอลเป็นสารช่วยฉีด ที่พบน้อย แต่รุนแรงมากขึ้นอาจเป็นโรคภูมิแพ้ทั่วไปต่ออินซูลินซึ่งอาจทำให้เกิดผื่นคันหายใจถี่หอบความดันเลือดต่ำอิศวรและ diaphoresis กรณีที่รุนแรงรวมทั้งปฏิกิริยา anaphylactoid อาจจะเป็นอันตรายถึงชีวิต. อินซูลิน aspart จัดเป็นหมวดหมู่การตั้งครรภ์องค์การอาหารและยาบี [22299] ในแบบ open-label ศึกษาแบบสุ่ม 322 ผู้หญิงที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ผมเบาหวาน (157 รับ aspart อินซูลินและ 165 ได้รับปกติ อินซูลิน) หมายถึง HbA1c (6% สำหรับทั้งสองกลุ่ม) และอุบัติการณ์ของภาวะน้ำตาลในเลือดของมารดาไม่แตกต่างกันระหว่าง 2 กลุ่ม แต่ประมาณสองในสามของผู้หญิงที่ตั้งครรภ์อยู่แล้วเมื่อพวกเขาได้รับการคัดเลือกในการศึกษาและจำนวนผู้เข้าร่วมที่เหลืออยู่มีขนาดเล็กเกินไปที่จะประเมินความผิดปกติ แต่กำเนิด aspart อินซูลินเช่นอินซูลินของมนุษย์ที่เกิดจากความเสียหายที่เกิดก่อนและหลังการปลูกถ่ายอวัยวะภายในและ / ความผิดปกติของกระดูกในหนูที่มีปริมาณ 200 หน่วย / กิโลกรัม / วันและกระต่ายที่ปริมาณของ 10 หน่วย / กิโลกรัม / วัน (ประมาณ 32 ครั้งและ 10 ครั้งปริมาณใต้ผิวหนังของมนุษย์ 1 หน่วย / กิโลกรัม / วันตามลำดับ) ผลกระทบที่อาจจะรองภาวะน้ำตาลในเลือดของมารดาในปริมาณที่สูงถึงผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญไม่พบในหนูที่ 8 ครั้งหรือกระต่ายในปริมาณเทียบเท่ากับปริมาณที่ใต้ผิวหนังของมนุษย์ 1 หน่วย / กิโลกรัม / วัน ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่แนะนำให้อินซูลินของมนุษย์การรักษาของทางเลือกในการรักษาระดับน้ำตาลในเลือดให้ใกล้เคียงกับปกติที่เป็นไปได้ในระหว่างตั้งครรภ์ในผู้ป่วยประเภทที่ 1 หรือโรคเบาหวาน 2 เบาหวานและถ้ารักษาด้วยอาหารเพียงอย่างเดียวไม่ประสบความสำเร็จสำหรับผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวานขณะตั้งครรภ์ โดยทั่วไปความต้องการอินซูลินลดลงในช่วงไตรมาสแรกและเพิ่มขึ้นในช่วงไตรมาสที่สองและสาม การตรวจสอบอย่างรอบคอบของผู้ป่วยเกี่ยวกับอินซูลินจะต้องตลอดการตั้งครรภ์ การเพิ่มประสิทธิภาพการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดก่อนที่ความคิดและในระหว่างตั้งครรภ์จะปรากฏขึ้นเพื่อปรับปรุงผลของทารกในครรภ์; นี้ควรจะรวมถึงการหลีกเลี่ยงจากภาวะน้ำตาลในเลือดตอนของการเป็นพิษของภาวะน้ำตาลในเลือดของมารดาในทารกในครรภ์ได้รับเอกสารที่ดีพอ ในช่วงระยะปริกำเนิด, การตรวจสอบอย่างระมัดระวังของทารกแรกเกิดที่เกิดจากมารดาที่เป็นโรคเบาหวานจะแนะนำ หลังคลอดต้องการอินซูลินมารดาอาจต้องปรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

& nbsp ; hypoglycemia คือผลกระทบที่พบบ่อยที่สุดของอินซูลินบำบัด คืออุปสรรคสำคัญในการบรรลุการควบคุมระดับน้ำตาลที่เหมาะสมในระยะยาว อินซูลิน& nbsp ; เป็น contraindicated ในผู้ป่วยระหว่างตอนของภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ ผู้ป่วยที่เสี่ยงต่อภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำคือผู้ที่มีโรคเบาหวานเปราะได้รับยาเกินขนาดของอินซูลิน มีความล่าช้า หรือลดอาหารบริโภคหรือผ่านยอดเงินของการออกกำลังกายมากเกินไปเมื่อเทียบกับปริมาณอินซูลินปกติของพวกเขา นอกจากนี้ ผู้ป่วยที่มีดัชนีมวลกาย ( BMI ) > 32 อาจมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำเมื่อใช้อินซูลินอินซูลินชนิดหนึ่ง ; พิธีการชนิดหนึ่งลดลง 28% ในผู้ป่วยที่มี BMI > 32 เมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่มี BMI < 25 เมื่อ dose เดียว 0.1 หน่วย / กิโลกรัมใช้ .ความสำคัญทางคลินิกของ นี้เป็นที่รู้จักเป็นเพียง 3 ผู้ป่วยที่มี BMI ของ < 23 ได้ ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงที่รุนแรง รวมถึงผู้ที่มีความบกพร่อง iatrogenic hypoglycemia อินซูลิน ( เช่น โรคเบาหวานประเภท 1 และเบาหวานชนิดที่ 2 โรคเบาหวานขั้นสูง ) , ผู้ที่มีประวัติของภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำหรือ hypoglycemia อาการร่อน และผู้ที่ได้รับการบำบัดด้วยอินซูลินเข้มข้น นอกจากนี้เมื่ออินซูลินชนิดหนึ่งเป็นการวัดผล IV , ผู้ป่วยควรได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด สำหรับภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ ผู้ป่วยและครอบครัวศึกษาเกี่ยวกับการจัดการภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำเป็นสิ่งสำคัญ ; ผู้ป่วยและครอบครัวของผู้ป่วย ควรแนะนำวิธีการรับรู้และจัดการกับอาการของภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำสัญญาณเตือนก่อนของภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำอาจจะชัดน้อยกว่าในผู้ป่วยที่มีภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำระดับ ซึ่งสามารถเนื่องจากประวัติศาสตร์ที่ยาวนานของโรคเบาหวาน ( ที่บกพร่องในการปล่อยหรือการตอบสนองต่อฮอร์โมน counterregulatory อยู่ ) โดยประสาทอัตโนมัติ หรือรับยาต้านเบต้า . ผู้ป่วยควรทราบต้องมีแหล่งที่มาพร้อมของกลูโคส dextrose ,ดี กูลโคส ) หรืออื่น ๆเพื่อรักษาเอพคาร์โบไฮเดรตจากน้ำตาลในเลือดต่ำ ในผู้ป่วยที่รับประทานสารอัลฟ่าใน ( เช่น acarbose หรือ miglitol ) พร้อมกับอินซูลินของพวกเขา , กลูโคสในช่องปาก ( dextrose ) ควรจะใช้ในการรักษาภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ ; ซูโครส ( น้ำตาลทราย ) นั้นไม่เหมาะสม ในภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำรุนแรง การฉีด glucagon เดกซ์โทรสหรืออาจจะต้องการการฉีดอินซูลินไม่ควรใช้โดยครอบครัวที่จะดูแลผู้ป่วยที่ไม่รู้สึกตัว ในการทดลองทางคลินิกของอินซูลินชนิดหนึ่ง , 2.6 % ของผู้ป่วยอายุ 65 ปีหรือมากกว่า ; ประมาณครึ่งหนึ่งของผู้ป่วยเหล่านี้มีโรคเบาหวานชนิดที่ 1 เมื่อเทียบกับอินซูลินของมนุษย์ปกติ , การตอบสนองต่ออินซูลินชนิดหนึ่งผลไม่แตกต่างกันตามอายุ โดยทั่วไป อย่างไรก็ตามผู้ป่วยสูงอายุอยู่ในความเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับตอน hypoglycemic เมื่อใช้อินซูลิน เหตุผลที่ระบุเฉพาะ ได้แก่ การรักษาอินซูลินเข้มข้นใช้ปริมาณอินซูลินมากเกินไป เวลาที่ไม่เหมาะสมของอินสุลินเกี่ยวกับอาหาร ฉีดยาผิดประเภทของอินซูลิน , ไตวายรุนแรง โรคตับ กินเหล้า counterregulatory ฮอร์โมนบกพร่อง ปล่อยคิดถึงอาหาร / อดอาหาร และ gastroparesis [ 30444 ] เพราะเหตุการณ์ในเลือดอาจเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับในผู้ป่วยสูงอายุและเริ่มต้นใช้ยาอินซูลินเพิ่มขึ้นของผลิตภัณฑ์ใด ๆที่ควรจะอนุรักษ์ รุนแรงหรือภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำในผู้ป่วยบ่อย ๆเป็นข้อบ่งชี้สำหรับการรักษา การรักษา รวมถึงการตั้งค่าเป้าหมายสูงกว่าน้ำตาล

นอกจาก hypoglycemia hypokalemia ยังอาจเกิดขึ้นเมื่ออินซูลินในการใช้บริการของโพแทสเซียม ผู้ป่วยที่เสี่ยงเซียม ( เช่น ผู้ป่วยที่ใช้ยา หรือการลดความยาโพแทสเซียมโพแทสเซียม ) ควรมีการติดตามอย่างใกล้ชิด สำหรับผลกระทบเหล่านี้ นอกจากนี้ เมื่อเทียบกับไขมันใต้ผิวหนัง )อินซูลินและ IV มี onset เร็วชนิดหนึ่งของการกระทำ เมื่ออินซูลินชนิดหนึ่ง จัดการตรวจ ผู้ป่วยควรได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด สำหรับ hypokalemia .

อาจจะได้รับผ่านการฉีดอินซูลินชนิดหนึ่งการบริหารภายใต้การดูแลทางการแพทย์ที่เหมาะสมในการตั้งค่าทางคลินิกสำหรับการควบคุมระดับน้ำตาล . เนื่องจาก onset ของการกระทำอย่างรวดเร็วด้วย 4 )