global ecological cycles. This stre

global ecological cycles. This stresses the importance
of expanding the meaning of sustainability by embedding
it within a general framework of ecological stability.
Further, the possibilities of an increase in
climatic variation within the next tree generation
emphasize the importance of ecosystem flexibility and
stability.
Until now silviculture has been based upon information
gained partly through local management experiments.
Thus silviculture is mainly based upon
empirical knowledge limited in time and space and
lacking a basis of ecological understanding. This has
led to the development of management systems which
exceed the ecological carrying capacity and lead to
losses in sustainability and even to pronounced decline
phenomena.
A new scientilic approach is needed to develop a
program of forest management which satisfies sustainability
in its broad sense. Silviculture must develop
from the empirical manipulation of stand structures into
a science of ecosystem management founded upon
knowledge of system processes and interactions. Today
this knowledge is still very sparse, and much more
research in systems ecology is needed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รอบระบบนิเวศทั่วโลก นี้ความเครียดความสำคัญการขยายความหมายของความยั่งยืนโดยการฝังมันอยู่ความเสถียรระบบนิเวศทั่วไปต่อไป เป็นไปได้ของการเพิ่มขึ้นเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในยุคต้นเน้นความสำคัญของระบบนิเวศที่มีความยืดหยุ่น และความมั่นคงจนถึงขณะนี้ silviculture มีการใช้ข้อมูลได้บางส่วนผ่านการทดลองการจัดการท้องถิ่นจึง silviculture ส่วนใหญ่ขึ้นความรู้เชิงประจักษ์ในเวลาและพื้นที่จำกัด และขาดพื้นฐานความเข้าใจระบบนิเวศ มีให้มีการพัฒนาระบบบริหารซึ่งเกินแบกความจุระบบนิเวศ และนำไปสู่ขาดทุนที่ยั่งยืน และ การออกเสียงลดลงปรากฏการณ์นี้Scientilic ใหม่ ๆ จำเป็นต้องพัฒนาเป็นโปรแกรมการจัดการป่าที่น่าพอใจยั่งยืนในกว้าง Silviculture ต้องพัฒนาจากการควบคุมเชิงประจักษ์ของโครงสร้างขาเข้าพื้นฐานวิทยาศาสตร์ของการจัดการระบบนิเวศความรู้ของกระบวนการของระบบและความสัมพันธ์ วันนี้ความรู้นี้ก็ห่างมาก และอีกมากมายวิจัยในระบบนิเวศเป็นสิ่งจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบนิเวศรอบโลก นี้เน้นความสำคัญ
ของการขยายความหมายของการพัฒนาอย่างยั่งยืนโดยการฝัง
ภายในกรอบการทำงานทั่วไปของความมั่นคงของระบบนิเวศ.
นอกจากนี้ความเป็นไปได้ของการเพิ่มขึ้นของ
การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่อยู่ในรุ่นต้นไม้ต่อไป
เน้นความสำคัญของความยืดหยุ่นของระบบนิเวศและ
ความมั่นคง.
จนถึงขณะนี้ป่าไม้ได้รับ ขึ้นอยู่กับข้อมูล
ที่ได้รับบางส่วนผ่านการทดลองการจัดการท้องถิ่น.
ดังนั้นป่าไม้ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับ
ความรู้เชิงประจักษ์ จำกัด ในเวลาและพื้นที่และ
ขาดความเข้าใจพื้นฐานของระบบนิเวศ นี้ได้
นำไปสู่การพัฒนาระบบการจัดการที่
เกินขีดความสามารถของระบบนิเวศและนำไปสู่การ
สูญเสียในการพัฒนาอย่างยั่งยืนและแม้จะลดลงเด่นชัด
ปรากฏการณ์.
วิธี scientilic ใหม่เป็นสิ่งจำเป็นในการพัฒนา
โปรแกรมการจัดการป่าไม้ที่ตอบสนองการพัฒนาอย่างยั่งยืน
ในความหมายกว้าง ป่าไม้จะต้องพัฒนา
จากการจัดการเชิงประจักษ์ของโครงสร้างขาตั้งลงใน
วิทยาศาสตร์ของการจัดการระบบนิเวศก่อตั้งขึ้นเมื่อ
ความรู้เกี่ยวกับกระบวนการของระบบและการมีปฏิสัมพันธ์ วันนี้
ความรู้นี้ยังคงเบาบางมากและอื่น ๆ อีกมากมาย
การวิจัยในระบบนิเวศวิทยาเป็นสิ่งจำเป็น