Feeding trials were conducted to ev

Feeding trials were conducted to evaluate the potentialities of using a mixture of different protein sources based
on seafood by-products and soybean proteins to partially or completely replace fishmeal in practical diets for red
sea bream, Pagrus major. Four diets (50% crude protein and 20 kJ g−1 gross energy) were formulated by replacing
0 (FM100), 60 (FM40), 80 (FM20) and 100% (FM0) of fishmeal with different proportions of sea food
by-products and soybean proteins. A commercial diet (19.3 kJ g−1 gross energy) was used as the reference
diet (COM). The growth trial was conducted with fifteen fish (average initial weight, 1.35 g), stocked in triplicate
in each of 15, 100-l polycarbonate circular tanks and fed all the test diets to apparent satiation by hand twice daily
for 56 days. After the growth trial, the remaining fish of each treatment were used to assess the apparent digestibility
coefficients (ADCs). Dietary effects on heavy metal accumulation in fish fillets were evaluated by an independent
feeding trial. Duplicate groups of fish (5.50 g) were supplied FM100, FM20 and FM0 diets for 120 days.
A group of similar size red sea bream fed COM diet collected from a commercial farm in Nobeoka, Miyazaki, Japan
was compared as a reference.
Results of the study indicated that weight gain (%) and specific growth rate (% day−1
) of fish were not differed
significantly (P>0.05) with up to 80% fishmeal replacement. In this replacement level, growth of fish
was also comparable (P>0.05) with those fed COM. Feed efficiency ratio and protein efficiency ratio were
significantly (Pb0.05) depressed in 100% fishmeal replacement group (FM0); however, no difference was
found among the rest. Similar trends were also found for protein gain and retention. Whole body protein
was comparatively higher and total lipid was significantly lower in the COM group. No difference was
found in condition factor and hepatosomatic index among treatments. There was no abnormal sign in hematological
parameters and oxidative stress condition of fish and it was assumed that all the fish were in good
physiological state. The ADC of protein was significantly decreased in the FM0 group. Dietary treatments had
no significant effects on the heavy metal accumulation in fish fillet after 120 days. Based on the present experimental
conditions, it has been concluded that 80% of the fishmeal in a typical commercial diet could be
replaced with a combination of seafood by-products and soybean proteins while confirming performance
and quality of red sea bream

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาหารทดลองได้ดำเนินการประเมิน potentialities ใช้ผสมกันตามแหล่งที่มาของโปรตีนแตกต่างกันสินค้าพลอยทะเลและโปรตีนถั่วเหลืองบางส่วน หรือทั้งหมดแทน fishmeal ในอาหารปฏิบัติสำหรับสีแดงทะเลทรายแดง Pagrus หลัก 4 อาหาร (โปรตีนหยาบ 50% และ 20 kJ g−1 รวมพลังงาน) ถูกกำหนด โดยแทน0 (FM100), 60 (FM40), 80 (FM20) และ 100% (FM0) ของ fishmeal กับสัดส่วนที่แตกต่างกันของอาหารทะเลสินค้าพลอยและโปรตีนถั่วเหลือง อาหารเชิงพาณิชย์ (19.3 kJ g−1 รวมพลังงาน) ถูกใช้เป็นการอ้างอิงอาหาร (COM) วิธีการทดลองการเติบโต 15 ปลา (น้ำหนักเริ่มต้นเฉลี่ย 1.35 g), เก็บใน triplicateในแต่ละ 15 โพลีคาร์บอเนต 100 l วงถัง และติดตามอาหารทดสอบ satiation ชัดเจนด้วยมือเบาวัน 56 หลังจากเติบโตทดลอง ใช้ปลาที่เหลือของแต่ละทรีทเม้นต์เพื่อประเมิน digestibility ชัดเจนสัมประสิทธิ์ (ADCs) มีประเมินผลอาหารสะสมโลหะหนักในปลาแล่ โดยอิสระให้อาหารทดลอง ทำซ้ำกลุ่มของปลา (5.50 กรัม) มีอาหาร FM100, FM20 และ FM0 ให้มา 120 วันกลุ่มของทรายแดงทะเลแดงขนาดคล้ายเลี้ยงอาหาร COM ที่รวบรวมจากฟาร์มเพื่อการค้าในโนเบียวกะ มิยาซากิ ญี่ปุ่นมีการเปรียบเทียบอ้างอิงผลการศึกษาระบุว่า น้ำหนัก (%) และอัตราการเจริญเติบโต (% day−1) ของปลาได้ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P > 0.05) ถึง 80% fishmeal แทน ในระดับนี้แทน เจริญเติบโตของปลานอกจากนี้ยังได้เปรียบ (P > 0.05) กับเลี้ยงอาหาร COM. ประสิทธิภาพ อัตราส่วนและอัตราส่วนประสิทธิภาพของโปรตีนได้หดหู่อย่างมาก (Pb0.05) ในกลุ่มแทน fishmeal 100% (FM0); อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างไม่ได้พบในส่วนเหลือ ยังพบแนวโน้มที่คล้ายกันสำหรับการได้รับโปรตีนและการเก็บรักษา ร่างกายทั้งโปรตีนมีดีอย่างหนึ่งสูง และไขมันทั้งหมดไม่ต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่ม COM ความแตกต่างไม่ได้พบในสภาพปัจจัยและ hepatosomatic ดัชนีระหว่างรักษา มีเครื่องหมายไม่มีความผิดปกติใน hematologicalพารามิเตอร์และ oxidative ความเครียดของปลาและถูกสันนิษฐานว่า ปลาที่อยู่ในดีรัฐสรีรวิทยา ADC ของโปรตีนลดลงอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่ม FM0 มีบริการอาหารไม่มีผลสำคัญในการสะสมโลหะหนักในเนื้อปลาหลังจาก 120 วัน จากปัจจุบันที่ทดลองเงื่อนไข จะมีการสรุปว่า 80% ของ fishmeal ในอาหารเชิงพาณิชย์ทั่วไปอาจจะแทนที่ ด้วยสินค้าพลอยทะเลและโปรตีนถั่วเหลืองในขณะที่ยืนยันประสิทธิภาพและคุณภาพของทรายแดงทะเลแดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินศักยภาพของการใช้
ตามส่วนผสมของแหล่งโปรตีนที่แตกต่างกันในผลิตภัณฑ์อาหารทะเล ถั่วเหลือง โปรตีนบางส่วนหรือสมบูรณ์แทนที่ปลาป่นในอาหารจริงแดง
ปลาตะเพียน pagrus หลัก 4 สูตร ( 50% โปรตีน 20 กรัมต่อพลังงาน 1 จูล − ) สูตรโดยการแทนที่
0 ( fm100 ) , 60 ( fm40 )80 ( fm20 ) 100% ( fm0 ) ปลาป่น ด้วยสัดส่วนที่แตกต่างกันของอาหาร ทะเล
กากถั่วเหลืองและโปรตีน อาหารพาณิชย์ ( 19.3 กรัมต่อพลังงาน 1 จูล − ) ถูกใช้เป็นอ้างอิง
อาหาร ( com ) การทดลองการเจริญเติบโตจำนวนสิบห้าปลา ( เริ่มต้นเฉลี่ยน้ำหนัก 1.35 กรัม ความจุในแต่ละของทั้งสามใบ
15100-l โพลีคาร์บอเนตแบบวงกลม รถถัง และได้รับการทดสอบทั้งหมดอาหารเพื่อความอิ่มอกอิ่มใจปรากฏด้วยมือสองครั้งทุกวัน
56 วัน หลังจากการทดลองของปลาที่เหลือของการรักษาแต่ละครั้งใช้ประเมินสัมประสิทธิ์การย่อยได้
ชัดเจน ( adcs ) ผลการบริโภคในการสะสมของโลหะหนักในเนื้อปลาจำนวนอิสระ
อาหารทดลอง ทำซ้ำกลุ่มของปลา ( 550 กรัม ) ได้จัด fm100 fm20 fm0 , และอาหารเป็นเวลา 120 วัน
กลุ่มที่คล้ายกันขนาดทะเลแดงแดงเลี้ยงด้วยอาหารที่เก็บจากฟาร์มเชิงพาณิชย์ใน nobeoka มิยาซากิ ประเทศญี่ปุ่น

เทียบเป็นอ้างอิง ผลการศึกษาพบว่า การเพิ่มน้ำหนัก ( % ) และอัตราการเติบโตจำเพาะ ( % วัน − 1

) ปลาไม่แตกต่างทางสถิติ ( P > 0.05 ) ที่มีถึง 80% ปลาป่นแทน