Once properly diagnosed, insomnia m

Once properly diagnosed, insomnia may be treated in a number of ways, all of which depend on the type of insomnia. The typical treatment for sleeping problems tends to be the prescription of sleeping pills. A 2005 study found that adults aged twenty to forty-four doubled their use of prescription sleep aids, while among adolescents aged ten to nineteen, the increase in usage was 85 percent between 2000 and 2004. The treatment of transient insomnia may involve small doses of a short-acting drug, including benzodiazepines such as diazepam (Valium) or lorazepam (Ativan); Z-drugs such as zaleplon (Sonata), zolpidem (Ambien), and zopiclone (eszopiclone analogue Lunesta); or nonbenzodiazepines, such as indiplon. Simply counseling or educating patients concerning situations that may increase their sleep problems is frequently found to be effective. If the transient insomnia is caused by disruptive sounds in the sleeping environment (such as snoring or traffic noise), devices that mask the noise may be used. Using earplugs and placing a fan in the room to mask the noise are two simple examples of this method. If the sleep disturbance is associated with misaligned circadian rhythms, the person’s bedtime may be systematically adjusted toward either an earlier or a later hour, depending on what time the individual normally goes to sleep. Strict adherence to the adjusted sleep-wake schedule is then necessary for the individual to remain on a regular schedule. This method is referred to as chronotherapy.
Peter Hauri suggests that treatment of persistent psychophysiological insomnia should typically involve aspects of three domains: sleep hygiene, behavioral treatment, and the use of hypnotics. Methods involving sleep hygiene focus on educating the patient concerning proper sleep habits. Hauri states that the goal is for the patient to avoid all stimulating or arousing thoughts. This is done by focusing on or engaging in monotonous or nonstimulating behaviors at bedtime such as reading or listening to pleasant music.
Behavioral methods include performing relaxation therapy, limiting sleep time to a few hours per night until the patient is able to use the time in bed as true sleeping time, and using stimulus control therapy. This method requires patients to get out of bed whenever they are not able to sleep. The process is aimed at reducing the association between the bedroom and the frustration with trying to go to sleep. Auricular acupuncture also has been found successful in the treatment of insomnia.
The use of hypnotic medications is indicated in patients who have such a need for sleep that they “try too hard” and thus become aroused by their efforts. In 2005, the Food and Drug Administration approved ramelteon (Rozerem) for the treatment of long-term insomnia. As with transient insomnia, a small dose of a short-acting drug is suggested to break this cycle of frustration.
The treatment for patients who exhibit no objective polysomnographic findings is similar to that for patients with any other type of insomnia. These patients also tend to respond to behavioral, educational, and pharmacological methods.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อวินิจฉัยอย่างถูกต้อง นอนไม่หลับจะถือในหลายวิธี ซึ่งขึ้นกับชนิดของการนอนไม่หลับ การรักษาทั่วไปสำหรับปัญหามีแนวโน้มที่จะ เป็นใบสั่งยาของยานอนหลับ การศึกษา 2005 พบว่า ผู้ใหญ่อายุยี่สิบถึงสี่สิบสี่สองเท่าการใช้ยาช่วยการนอนหลับ ในขณะที่ในกลุ่มวัยรุ่น อายุสิบการ nineteen การเพิ่มขึ้นของการใช้งาน 85 เปอร์เซ็นต์ระหว่าง 2000 ถึง 2004 การรักษาโรคนอนไม่หลับชั่วคราวอาจเกี่ยวข้องกับขนาดเล็กปริมาณของยาทำหน้าที่สั้น รวมทั้งเบนโซเช่น diazepam (Valium) หรือ lorazepam (Ativan); Z-ยา เช่น zaleplon (Sonata), zolpidem (Ambien), zopiclone (eszopiclone อนาล็อก Lunesta); หรือ nonbenzodiazepines เช่น indiplon เพียงให้คำปรึกษา หรือให้ความรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่อาจเพิ่มปัญหาการนอนหลับของผู้ป่วยที่พบบ่อยมีประสิทธิภาพ ถ้านอนไม่หลับชั่วคราวเกิดจากการก่อกวนเสียงในสภาพแวดล้อมการนอนหลับ (เช่นเสียงนอนกรนหรือจราจร), อุปกรณ์ที่หน้ากากเสียงสามารถใช้ ใช้อุดหู และวางพัดลมในห้องพักเพื่อมาสก์เสียงเป็นตัวอย่างง่าย ๆ ของวิธีการนี้ หากการหลับไม่ตรงจังหวะ circadian นอนของบุคคลอาจเป็นระบบปรับก่อนหรือชั่วโมงภายหลัง ตามเวลาที่แต่ละบุคคลโดยปกติจะพัก ยึดมั่นในกำหนดการปลุกปรับปรุงจึงจำเป็นสำหรับแต่ละบุคคลยังคงตามกำหนดการปกติ วิธีนี้เรียกว่าเป็น chronotherapyปีเตอร์ Hauri แนะนำว่า รักษาโรคนอนไม่หลับ psychophysiological ถาวรควรจะเกี่ยวข้องกับด้านโดเมนสาม: นอนหลับสุขอนามัย การรักษาพฤติกรรม และการใช้ร่วมกัน วิธีที่เกี่ยวข้องกับสุขอนามัยการนอนหลับเน้นไปที่การให้ความรู้ผู้ป่วยเกี่ยวกับนิสัยการนอนที่เหมาะสม Hauri ระบุว่า เป้าหมายอยู่สำหรับผู้ป่วยเพื่อหลีกเลี่ยงการกระตุ้น หรือกระตุ้นความคิดทั้งหมด สิ่งนี้ทำ โดยเน้น หรือกระทำพฤติกรรมที่พึง หรือ nonstimulating ก่อนนอนเช่นอ่านหนังสือ หรือฟังเพลงดีวิธีพฤติกรรมรวมถึงการผ่อนคลายบำบัด จำกัดเวลานอนหลับกี่ชั่วโมงต่อคืนจนผู้ป่วยสามารถใช้เวลานอนเป็นจริงนอนหลับเวลา และการใช้กระตุ้นการควบคุมบำบัด วิธีนี้ทำให้ผู้ป่วยลุกออกจากเตียงเมื่อใดก็ ตามที่พวกเขาไม่สามารถนอนหลับ กระบวนการที่มุ่งลดความสัมพันธ์ระหว่างห้องนอนและความยุ่งยากกับไปนอน แปะหูเพื่อฝังเข็มนอกจากนี้ยังพบความสำเร็จในการรักษาโรคนอนไม่หลับใช้ยาที่ถูกสะกดจิตแสดงในผู้ป่วยที่มีความจำเป็นสำหรับการนอนหลับที่พวกเขา "พยายามหนักเกินไป" และจึง เป็นกระตุ้น โดยความพยายามของพวกเขา ในปี 2005 อาหารและยาอนุมัติ ramelteon (Rozerem) สำหรับการรักษาโรคนอนไม่หลับระยะยาว เหมือนกับนอนไม่หลับชั่วคราว ขนาดเล็กปริมาณของยาเสพติดทำหน้าที่สั้นจึงแนะนำให้ตัดวงจรนี้ไม่พอการรักษาผู้ป่วยที่มีผล polysomnographic วัตถุประสงค์ไม่เป็นคล้ายกับว่าผู้ป่วยที่มีชนิดอื่น ๆ ของนอนไม่หลับ ผู้ป่วยเหล่านี้ยังมีแนวโน้มการ ตอบสนองพฤติกรรม การศึกษา และทางเภสัชวิทยาวิธี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อวินิจฉัยอย่างถูกต้องนอนไม่หลับอาจจะรับการรักษาในหลายวิธีซึ่งทั้งหมดขึ้นอยู่กับประเภทของการนอนไม่หลับ การรักษาโดยทั่วไปสำหรับปัญหาการนอนหลับมีแนวโน้มที่จะมีใบสั่งยาของยานอนหลับ 2005 การศึกษาพบว่าผู้ใหญ่อายุยี่สิบถึงสองเท่าสี่สิบสี่ของการใช้ช่วยการนอนหลับตามใบสั่งแพทย์ในขณะที่วัยรุ่นอายุ 10-19 ที่เพิ่มขึ้นในการใช้งานเป็นร้อยละ 85 ระหว่างปี 2000 และปี 2004 การรักษาโรคนอนไม่หลับชั่วคราวอาจเกี่ยวข้องกับการขนาดเล็กของ ยาเสพติดที่ออกฤทธิ์สั้นรวมทั้งเบนโซเช่นยากล่อมประสาท (Valium) หรือ lorazepam (Ativan); Z ยาเสพติดเช่น zaleplon (Sonata) zolpidem (Ambien) และ Zopiclone (Lunesta Eszopiclone อะนาล็อก); หรือ nonbenzodiazepines เช่น indiplon เพียงแค่ให้คำปรึกษาหรือให้ความรู้แก่ผู้ป่วยที่เกี่ยวข้องกับสถานการณ์ที่อาจเพิ่มปัญหาการนอนหลับของพวกเขาจะพบบ่อยที่จะมีประสิทธิภาพ ถ้านอนไม่หลับชั่วคราวที่เกิดจากเสียงก่อกวนในสภาพแวดล้อมการนอนหลับ (เช่นนอนกรนหรือเสียงจากการจราจร) อุปกรณ์ที่หน้ากากเสียงอาจจะใช้ การใช้ที่อุดหูและการวางพัดลมในห้องพักเพื่อปกปิดเสียงเป็นสองตัวอย่างง่ายๆของวิธีการนี้ ถ้ารบกวนการนอนหลับมีความสัมพันธ์กับจังหวะ circadian misaligned, นอนของบุคคลนั้นอาจจะปรับเป็นระบบที่มีต่อการอย่างใดอย่างหนึ่งก่อนหน้านี้หรือชั่วโมงต่อมาขึ้นอยู่กับสิ่งที่เวลาของแต่ละบุคคลได้ตามปกติไปนอน ยึดมั่นอย่างเคร่งครัดตารางเวลาการนอนหลับปลุกปรับแล้วเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับบุคคลที่จะยังคงอยู่ในเวลาปกติ วิธีการนี้จะเรียกว่า chronotherapy.
ปีเตอร์ HAURI แสดงให้เห็นว่าการรักษาโรคนอนไม่หลับ psychophysiological ถาวรโดยทั่วไปควรจะเกี่ยวข้องกับแง่มุมของสามโดเมน: สุขอนามัยการนอนหลับการรักษาพฤติกรรมและการใช้งานของ hypnotics วิธีการที่เกี่ยวข้องกับการมุ่งเน้นสุขอนามัยการนอนหลับการให้ความรู้ผู้ป่วยเกี่ยวกับนิสัยการนอนหลับที่เหมาะสม HAURI ระบุว่าเป้าหมายคือสำหรับผู้ป่วยที่จะหลีกเลี่ยงการกระตุ้นความคิดหรือปลุกใจ นี้จะกระทำโดยมุ่งเน้นไปที่หรือมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่น่าเบื่อหรือ nonstimulating ก่อนนอนเช่นการอ่านหรือฟังเพลงสบาย.
วิธีการเกี่ยวกับพฤติกรรมรวมถึงการดำเนินการรักษาด้วยการผ่อนคลายการ จำกัด เวลานอนไปไม่กี่ชั่วโมงต่อคืนจนกว่าผู้ป่วยจะสามารถที่จะใช้เวลาในการ เตียงนอนเป็นเวลาจริงและการใช้การรักษาด้วยการควบคุมการกระตุ้น วิธีนี้ต้องใช้ผู้ป่วยที่จะลุกออกจากเตียงเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาไม่สามารถที่จะนอนหลับ กระบวนการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อลดความสัมพันธ์ระหว่างห้องนอนและความยุ่งยากที่มีการพยายามที่จะไปนอน การฝังเข็มหูนอกจากนี้ยังมีการค้นพบที่ประสบความสำเร็จในการรักษาโรคนอนไม่หลับ.
การใช้ยาที่ถูกสะกดจิตจะแสดงในผู้ป่วยที่มีความจำเป็นดังกล่าวสำหรับการนอนหลับที่พวกเขา "พยายามอย่างหนักเกินไป" จึงกลายเป็นกระตุ้นโดยพยายามของพวกเขา ในปี 2005 องค์การอาหารและยาได้รับการอนุมัติ ramelteon (Rozerem) สำหรับการรักษาโรคนอนไม่หลับระยะยาว เช่นเดียวกับการนอนไม่หลับชั่วคราวยาเล็ก ๆ ของยาเสพติดที่ออกฤทธิ์สั้นเป็นข้อเสนอแนะที่จะทำลายวงจรของความยุ่งยากนี้.
การรักษาสำหรับผู้ป่วยที่แสดงผลการวิจัย polysomnographic ไม่มีวัตถุประสงค์ที่คล้ายกับว่าสำหรับผู้ป่วยที่มีชนิดอื่น ๆ ของการนอนไม่หลับ ผู้ป่วยเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะตอบสนองต่อพฤติกรรม, การศึกษา, และวิธีการทางเภสัชวิทยา