These premises stemmed from a wides

These premises stemmed from a widespread consensus, which had been building up over
the previous decades among economists and policy-makers, whereby monetary policy could
be seen as a ‘technical’ function of high complexity but ‘neutral’ for the real economy, once
the risk of inflation was credibly eradicated from the economy by taking the money-printing
press away from elected politicians (James, 2012).
Accordingly, the Treaty of Maastricht entrusted monetary policy to a separate entity
possessing the required independence and technical expertise; its statute is an integral part
of the Treaty, to which it is annexed as Protocol n. 4 (as from Article 129.2 TFEU). Since the
Treaty can only be modified by unanimous consensus of the member states, under this
institutional set-up central bank independence enjoys waterproof protection, even stronger
than the Bundesbank under German law. All bonds with national fiscal policies were
severed once and for all by moving the monetary policy function outside national borders,
therefore making it utterly unreachable by national politicians. Absolute political
independence and irreversible separation from national fiscal policy would offer private
agents the credible institutions required to anchor inflation expectations.
Independence is further protected by the provision in Article 130 TFEU and Article 7 ESCB
Statute whereby the ECB, the NCBs and the members of their decision-making bodies must
not receive or seek instructions from Union institutions or national governments, by the long
term of office (eight years non-renewable), and by the high personal and professional
qualifications mandated for the members of the Executive Board.2 National legislatures must
ensure that NCBs enjoy similar independence, and that their governors are suitable persons
appointed for at least five years.
Further safeguards against the risk of monetisation of sovereign debts were in the Treaty
provisions prohibiting all types of monetary (‘overdraft’) financing of Union or government
institutions by the ECB (Article 123 TFEU and Article 21 ESCB Statute); the ‘no-bailout’
clause (Article 125 TFEU) whereby Union institutions cannot take over the liabilities of any
member state government and administrative body; and the excessive deficits procedure
(Article 126 TFEU) for countries exceeding the twin limits on the public sector deficit (3% of
GDP) and debt (60% of GDP).
As was mentioned, Article 127.1 TFEU and Article 2 ESCB Statute set price stability as the
primary objective of monetary policy. They also provide that, without prejudice to this goal,
the ESCB “shall support the general economic policies in [authors’ emphasis] the Union
[and] shall act in accordance with the principle of an open market economy with free
competition”.3 The definition of the inflation goal and the formulation of the monetary policy
objectives and instruments of the single monetary policy of the eurozone belong to the
Governing Council of the ECB, the main decision-making body of the Eurosystem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานเหล่านี้แม้เป็นเอกฉันท์แพร่หลาย ซึ่งได้รับการสร้างขึ้นมากกว่าทศวรรษที่ผ่านมาก่อนหน้านี้นักเศรษฐศาสตร์และ policy-makers โดยนโยบายการเงินสามารถจะเห็นความซับซ้อนสูงตาม 'เทคนิค' แต่ 'เป็นกลาง' สำหรับเศรษฐกิจแท้จริง เมื่อความเสี่ยงของเงินเฟ้อถูกรวมกำจัดให้หมดจากเศรษฐกิจ โดยการใช้การพิมพ์เงินกดจากนักการเมืองรับเลือกตั้ง (James, 2012)ตาม สนธิสัญญามาสทริชต์มอบหมายนโยบายการเงินแยกต่างหากครอบครองต้องอิสระและความเชี่ยวชาญทางเทคนิค กฎหมายเป็นส่วนหนึ่งของสัญญา ซึ่งมันจะผนวกเอาเป็น n. โพรโทคอล 4 (นับจากบท 129.2 TFEU) ตั้งแต่การสามารถแก้ไขสนธิสัญญา ด้วยมติเอกฉันท์ของสมาชิก ใต้นี้ความเป็นอิสระของธนาคารกลางตั้งสถาบันแห่งนี้กันน้ำ แข็งแกร่งกว่า Bundesbank กฎหมายเยอรมัน พันธบัตรทั้งหมดกับนโยบายระดับชาติได้ตัดขาดและทุกครั้ง โดยการย้ายการทำงานของนโยบายการเงินนอกพรมแดนประเทศดังนั้น จึงไม่สามารถเข้าถึงอย่างเต็มที่ โดยนักการเมืองระดับชาติ แน่นอนทางการเมืองความเป็นอิสระและแยกกลับจากนโยบายทางการเงินแห่งชาติจะเสนอส่วนตัวตัวแทนสถาบันน่าเชื่อถือที่จำเป็นในการคาดการณ์เงินเฟ้อของสมออิสระเพิ่มเติมการจัด TFEU 130 บทความและบทความ 7 ESCBกฎหมายโดย ECB ญาณสังวรพศญสสการ และสมาชิกของตัดสินใจต้องไม่ได้รับ หรือขอคำแนะนำจากสถาบันสหภาพหรือรัฐบาลแห่งชาติ โดยยาวระยะ ของ office (ไม่ใช่ทดแทน 8 ปี), และ โดยส่วนตัวสูงและมืออาชีพคุณสมบัติบังคับสำหรับสมาชิกของ legislatures แห่งชาติ Board.2 ผู้บริหารต้องให้แน่ใจว่า ญาณสังวรพศญสสเพลิดเพลินกับอิสระคล้าย และว่า ผู้ว่าการเป็นคนที่เหมาะสมการแต่งตั้งอย่างน้อย 5 ปีการป้องกันความเสี่ยงของรายได้หนี้สินอธิปไตยอยู่ในสัญญาบทบัญญัติที่ห้ามทุกชนิดจัดหาเงินเงิน ('เบิกเกินบัญชี') ของสหภาพหรือรัฐบาลสถาบัน โดย ECB (TFEU 123 บทและบท 21 ESCB ธรรมนูญ); 'ไม่มีกู้'ประโยค (TFEU 125 บท) โดยสถาบันสหภาพไม่สามารถใช้เวลามากกว่าหนี้สินใด ๆรัฐบาลของรัฐสมาชิกและดูแลร่างกาย และการขาดดุลมากเกินไป(บทความ 126 TFEU) สำหรับประเทศที่เกินขีดจำกัดทวิการภาครัฐขาดดุล (3% ของGDP) และหนี้ (60% ของ GDP)มีการกล่าวถึง TFEU 127.1 บทและบท 2 ESCB กฎหมายตั้งเสถียรภาพราคาเป็นการวัตถุประสงค์หลักของนโยบายการเงิน พวกเขายังมีที่ โดยไม่คำนึงถึงเป้าหมายนี้ESCB การ "จะสนับสนุนนโยบายเศรษฐกิจทั่วไปใน [ผู้เขียนเน้น] สหภาพ[และ] ต้องปฏิบัติตามหลักการของเศรษฐกิจตลาดกับการแข่งขัน".3 กำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อและกำหนดนโยบายการเงินวัตถุประสงค์และเครื่องมือของนโยบายการเงินเดี่ยวของยูโรโซนเป็นการควบคุมสภาของ ECB ตัวตัดสินใจหลักของ Eurosystem

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานที่เหล่านี้เกิดจากฉันทามติอย่างกว้างขวางซึ่งได้รับการสร้างขึ้นในช่วง
ทศวรรษที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ในหมู่นักเศรษฐศาสตร์และผู้กำหนดนโยบายโดยการดำเนินนโยบายการเงินอาจ
ถูกมองว่าเป็นฟังก์ชั่น 'ทางเทคนิคของซับซ้อนสูง แต่' เป็นกลาง 'สำหรับเศรษฐกิจที่แท้จริงเมื่อ
ความเสี่ยงของอัตราเงินเฟ้อให้สิ้นซากสนิทจากเศรษฐกิจโดยการพิมพ์เงิน
. กดออกไปจากการเลือกตั้งนักการเมือง (เจมส์, 2012)
ดังนั้นสนธิสัญญา Maastricht มอบหมายนโยบายการเงินเพื่อเป็นนิติบุคคลแยกต่างหาก
ที่มีความเป็นอิสระที่จำเป็นและความเชี่ยวชาญทางเทคนิค; กฎหมายมันเป็นส่วนหนึ่ง
ของสนธิสัญญาเพื่อที่มันจะถูกยึดเป็นโพรโทคอ n 4 (เป็นบทความจาก 129.2 TFEU) ตั้งแต่
สนธิสัญญาเท่านั้นที่สามารถแก้ไขได้โดยฉันทามติเป็นเอกฉันท์ของประเทศสมาชิกภายใต้นี้
สถาบันการตั้งค่าความเป็นอิสระของธนาคารกลางสนุกกับการป้องกันน้ำ, แข็งแกร่งยิ่งขึ้น
กว่า Bundesbank ภายใต้กฎหมายเยอรมัน พันธบัตรทั้งหมดที่มีนโยบายการคลังของชาติถูก
ตัดขาดและทุกครั้งโดยการย้ายการทำงานของนโยบายการเงินนอกพรมแดนแห่งชาติ
จึงทำให้ไม่สามารถเข้าถึงได้อย่างเต็มที่โดยนักการเมืองระดับชาติ การเมืองแอบโซลูท
เป็นอิสระและแยกกลับไม่ได้มาจากนโยบายการคลังของชาติจะให้ภาคเอกชน
ตัวแทนสถาบันที่น่าเชื่อถือที่จำเป็นในการยึดเหนี่ยวการคาดการณ์เงินเฟ้อ.
อิสรภาพได้รับการคุ้มครองต่อไปโดยบทบัญญัติในมาตรา 130 TFEU และข้อ 7 ESCB
ธรรมนูญโดยอีซีบี, NCBs และสมาชิกของพวกเขา การตัดสินใจร่างกายต้อง
ได้รับหรือขอคำแนะนำจากสถาบันสหภาพหรือรัฐบาลแห่งชาติโดยยาว
วาระการดำรงตำแหน่ง (แปดปีไม่หมุนเวียน) และโดยส่วนบุคคลและเป็นมืออาชีพสูง
คุณสมบัติในอาณัติสำหรับสมาชิกแห่งชาติบริหาร Board.2 สภานิติบัญญัติจะต้อง
ให้แน่ใจว่า NCBs เพลิดเพลินกับอิสระที่คล้ายกันและที่ว่าราชการของพวกเขาเป็นบุคคลที่เหมาะสม
ได้รับการแต่งตั้งเป็นเวลาอย่างน้อยห้าปี.
การป้องกันเพิ่มเติมกับความเสี่ยงของการสร้างรายได้จากหนี้อธิปไตยอยู่ในสนธิสัญญา
บทบัญญัติห้ามไม่ให้ทุกประเภทของการเงิน (เงินเบิกเกินบัญชี) การจัดหาเงินทุน ยูเนี่ยนรัฐบาลหรือ
สถาบันโดย ECB (มาตรา 123 TFEU และมาตรา 21 ESCB ธรรมนูญ); ที่ไม่มี bailout '
ข้อ (มาตรา 125 TFEU) โดยสหภาพสถาบันไม่สามารถใช้เวลามากกว่าหนี้สินใด ๆ
รัฐบาลของรัฐสมาชิกและบริหารร่างกาย; และขั้นตอนการขาดดุลมากเกินไป
(มาตรา 126 TFEU) สำหรับประเทศที่เกินขีด จำกัด แฝดในการขาดดุลภาครัฐ (3% ของ
GDP) และตราสารหนี้ (60% ของ GDP).
ในฐานะที่ได้รับการกล่าวถึงมาตรา 127.1 TFEU และข้อ 2 ESCB ธรรมนูญราคาตั้ง ความมั่นคงเป็น
วัตถุประสงค์หลักของการดำเนินนโยบายการเงิน พวกเขายังมีที่ไม่กระทบต่อเป้าหมายนี้
ESCB "ที่จะสนับสนุนนโยบายเศรษฐกิจโดยทั่วไปใน [เน้นผู้เขียน '] สหภาพ
[และ] ต้องปฏิบัติตามหลักการของเศรษฐกิจตลาดเปิดเสรี
การแข่งขัน" 0.3 ความหมายของเป้าหมายเงินเฟ้อและการกำหนดนโยบายการเงิน
วัตถุประสงค์และเครื่องมือของนโยบายการเงินเดียวของยูโรโซนอยู่ใน
สภาปกครองของ ECB ที่ตัดสินใจหลักร่างกายของ Eurosystem