Disproving oneself is a part of the

Disproving oneself is a part of the life experience. Self-discovery and an answer to the question "Where do I belong in life?" are things we seek until the day we die. Until recently, my search for self-discovery was composed of an effort to find out where I belonged in life. I also sought an answer to the question: "To what culture do I belong?" At first I was not able to answer this question. Following a discussion in English class I asked myself whether America, as it is claimed, does truly promote individualism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Disproving ตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ชีวิต Self-discovery และคำตอบสำหรับคำถาม "ที่ฉันอยู่ในชีวิต" คือ สิ่งที่เราแสวงหาจนถึงวันที่เราตาย จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ ค้นหา self-discovery ถูกประกอบด้วยความพยายามที่จะหาที่ผมเคยเป็นในชีวิต ผมยังหาคำตอบของคำถาม: "อะไรวัฒนธรรมทำฉันอยู่" ตอนแรก ผมก็ไม่สามารถที่จะตอบคำถามนี้ ต่อการอภิปรายในชั้นเรียนภาษาอังกฤษ ฉันถามตัวเองว่าอเมริกา เช่นอ้างว่า อย่างแท้จริงส่งเสริมปัจเจก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หักล้างตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ชีวิต ค้นพบตัวเองและคำตอบของคำถามว่า "ฉันจะอยู่ในชีวิต?" เป็นสิ่งที่เราพยายามจนกว่าจะถึงวันที่เราตาย จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ การค้นหาของฉันสำหรับการค้นพบตัวเองได้รับการประกอบด้วยความพยายามที่จะหาที่ผมเป็นในชีวิต ฉันยังขอคำตอบของคำถามนี้: "สิ่งที่วัฒนธรรมฉันอยู่" ตอนแรกผมก็ไม่สามารถที่จะตอบคำถามนี้ ต่อไปนี้การอภิปรายในชั้นเรียนภาษาอังกฤษผมถามตัวเองว่าอเมริกาเป็นมันจะอ้างว่าไม่จริงส่งเสริมปัจเจก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทารุณตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ชีวิต การค้นพบตัวเอง และตอบคำถาม แล้วฉันอยู่ในชีวิต ? เป็นสิ่งที่เราแสวงหา จนกว่าจะถึงวันที่เราตาย จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ , การค้นหาสำหรับการค้นพบตนเองมีความพยายามที่จะหาที่ชั้นอยู่ในชีวิต ผมขอตอบคำถาม : " วัฒนธรรมอะไรฉันอยู่เหรอ ? " ตอนแรกผมก็ไม่สามารถที่จะตอบคำถามนี้ ต่อไปนี้การอภิปรายในชั้นเรียน ผมถามตัวเองว่า อเมริกา มันอ้างว่า มันอย่างแท้จริงส่งเสริมปัจเจกนิยม