Phosphorus (P) is an essential elem

Phosphorus (P) is an essential element classified as a macronutrient because of the relatively large amounts of P required by plants. Phosphorus is one of the three nutrients generally added to soils in fertilizers. One of the main roles of P in living organisms is in the transfer of energy. Organic compounds that contain P are used to transfer energy from one reaction to drive another reaction within cells. Adequate P availability for plants stimulates early plant growth and hastens maturity. Although P is essential for plant growth, mismanagement of soil P can pose a threat to water quality. The concentration of P is usually sufficiently low in fresh water so that algae growth is limited. When lakes and rivers are polluted with P, excessive growth of algae often results. High levels of algae reduce water clarity and can lead to decreases in available dissolved oxygen as the algae decays, conditions that can be very detrimental to game fish populations.

The phosphorus cycle

The P cycle is similar to several other mineral nutrient cycles in that P exists in soils and minerals, living organisms, and water. Although P is widely distributed in nature, P is not found by itself in elemental form. Elemental P is extremely reactive and will combine with oxygen when exposed to the air. In natural systems like soil and water, P will exist as phosphate, a chemical form in which each P atom is surrounded by 4 oxygen (O) atoms. Orthophosphate, the simplest phosphate, has the chemical formula PO4-3. In water, orthophosphate mostly exists as H2PO4- in acidic conditions or as HPO42- in alkaline conditions.


Figure 1. The phosphorus cycle.
Phosphate is taken up by plants from soils, utilized by animals that consume plants, and returned to soils as organic residues decay in soils (Figure 1). Much of the phosphate used by living organisms becomes incorporated into organic compounds. When plant materials are returned to the soil, this organic phosphate will slowly be released as inorganic phosphate or be incorporated into more stable organic materials and become part of the soil organic matter. The release of inorganic phosphate from organic phosphates is called mineralization and is caused by microorganisms breaking down organic compounds. The activity of microorganisms is highly influenced by soil temperature and soil moisture. The process is most rapid when soils are warm and moist but well drained. Phosphate can potentially be lost through soil erosion and to a lesser extent to water running over or through the soil.

Many phosphate compounds are not very soluble in water; therefore, most of the phosphate in natural systems exists in solid form. However, soil water and surface water (rivers and lakes) usually contain relatively low concentrations of dissolved (or soluble) phosphorus. Depending on the types of minerals in the area, bodies of water usually contain about 10 ppb or more of dissolved P as orthophosphate. Water bodies may also contain organic P and phosphate attached to small particles of sediment. Total phosphorus in water is all of the phosphorus in solution regardless of its form and is often the form reported in water quality studies. Algal available or bioavailable phosphorus is P that is estimated to be available to organisms like algae that are present in a lake or river. This is usually estimated by a chemical test which is designed to measure the dissolved P and the particulate P that are easily available. This is a measure of the P that is of immediate concern to water quality.

The word phosphorus or P refers to the element and is also used as a general term when a particular chemical form of P is not being designated. For example, the total P content of a soil or plant material is usually expressed as percent P. However, fertilizer analyses are usually reported as percent P2O5. The phosphate form (P2O5) is a chemical produced during fertilizer analysis, but does not exist in either fertilizers or soils.

Forms of phosphorus in soils

In soils P may exist in many different forms. In practical terms, however, P in soils can be thought of existing in 3 "pools":

solution P
active P
fixed P
The solution P pool is very small and will usually contain only a fraction of a pound of P per acre. The solution P will usually be in the orthophosphate form, but small amounts of organic P may exist as well. Plants will only take up P in the orthophosphate form. The solution PS pool is important because it is the pool from which plants take up P and is the only pool that has any measurable mobility. Most of the P taken up by a crop during a growing season will probably have moved only an inch or less through the soil to the roots. A growing crop would quickly deplete the P in the soluble P pool if the pool was not being continuously replenished.

The active P pool is P in the solid phase which is relatively easily released to the soil solution, the water surrounding soil particles. As plants take up phosphate, the concentration of phosphate in solution is decreased and some phosphate from the active P pool is released. Because the solution P pool is very small, the active P pool is the main source of available P for crops. The ability of the active P pool to replenish the soil solution P pool in a soil is what makes a soil fertile with respect to phosphate. An acre of land may contain several pounds to a few hundred pounds of P in the active P pool. The active P pool will contain inorganic phosphate that is attached (or adsorbed) to small particles in the soil, phosphate that reacted with elements such as calcium or aluminum to form somewhat soluble solids, and organic P that is easily mineralized. Adsorbed phosphate ions are held on active sites on the surfaces of soil particles. The amount of phosphate adsorbed by soil increases as the amount of phosphate in solution increases and vice versa (Figure 2). Soil particles can act either as a source or a sink of phosphate to the surrounding water depending on conditions. Soil particles with low levels of adsorbed P that are eroded into a body of water with relatively high levels of dissolved phosphate may adsorb phosphate from the water, and vice versa.


Figure 2. Relationship between P absorbed by soil and P in solution.
The fixed P pool of phosphate will contain inorganic phosphate compounds that are very insoluble and organic compounds that are resistant to mineralization by microorganisms in the soil. Phosphate in this pool may remain in soils for years without being made available to plants and may have very little impact on the fertility of a soil. The inorganic phosphate compounds in this fixed P pool are more crystalline in their structure and less soluble than those compounds considered to be in the active P pool. Some slow conversion between the fixed P pool and the active P pool does occur in soils.

Fate of phosphorus added to soils

The phosphate in fertilizers and manure is initially quite soluble and available. Most phosphate fertilizers have been manufactured by treating rock phosphate (the phosphate-bearing mineral that is mined) with acid to make it more soluble. Manure contains soluble phosphate, organic phosphate, and inorganic phosphate compounds that are quite available. When the fertilizer or manure phosphate comes in contact with the soil, various reactions begin occurring that make the phosphate less soluble and less available. The rates and products of these reactions are dependent on such soil conditions as pH, moisture content, temperature, and the minerals already present in the soil.

As a particle of fertilizer comes in contact with the soil, moisture from the soil will begin dissolving the particle. Dissolving of the fertilizer increases the soluble phosphate in the soil solution around the particle and allows the dissolved phosphate to move a short distance away from the fertilizer particle. Movement is slow but may be increased by rainfall or irrigation water flowing through the soil. As phosphate ions in solution slowly migrate away from the fertilizer particle, most of the phosphate will react with the minerals within the soil. Phosphate ions generally react by adsorbing to soil particles or by combining with elements in the soil such as calcium (Ca), magnesium (Mg), aluminum (Al), and iron (Fe), and forming compounds that are solids. The adsorbed phosphate and the newly formed solids are relatively available to meet crop needs.

Gradually reactions occur in which the adsorbedphosphate and the easily dissolved compounds of phosphate form more insoluble compounds that cause the phosphate to be become fixed and unavailable. Over time this results in a decrease in soil test P. The mechanisms for the changes in phosphate are complex and involve a variety of compounds. In alkaline soils (soil pH greater than 7) Ca is the dominant cation (positive ion) that will react with phosphate. A general sequence of reactions in alkaline soils is the formation of dibasic calcium phosphate dihydrate, octocalcium phosphate, and hydroxyapatite. The formation of each product results in a decrease in solubility and availability of phosphate. In acidic soils (especially with soil pH less than 5.5) Al is the dominant ion that will react with phosphate. In these soils the first products formed would be amorphous Al and Fe phosphates, as well as some Ca phosphates. The amorphous Al and Fe phosphates gradually change into compounds that resemble crystalline variscite (an Al phosphate) and strengite (an Fe phosphate). Each of these reactions will result in very insoluble compounds of phosphate that are generally not available to plants. Reactions that reduce P availability occur in all ranges of soil pH but can be very pronounced in alkaline soils (pH > 7.3) and in acidic soils (pH < 5.5). Maintaining soil pH between 6 and 7 will generally result in the most efficient use of phosphate (Figure 3).


Figure 3. The availability of phosphorus is affected by soi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟอสฟอรัส (P) เป็นองค์ประกอบสำคัญจัดเป็น macronutrient เป็น เพราะจำนวน P ตามพืชค่อนข้างมาก ฟอสฟอรัสเป็นหนึ่งในสารอาหารสามเพิ่มเข้าไปในปุ๋ยโดยทั่วไป บทบาทหลักของ P ในชีวิตอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการโอนย้ายของพลังงาน ใช้สารอินทรีย์ที่ประกอบด้วย P จะส่งพลังงานจากปฏิกิริยาหนึ่งขับอีกปฏิกิริยาภายในเซลล์ P ความพร้อมที่เพียงพอสำหรับพืชช่วยกระตุ้นต้นพืชเจริญเติบโต และ hastens วันครบกำหนด แม้ว่า P เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของพืช mismanagement ดิน P สามารถก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อคุณภาพน้ำ ความเข้มข้นของ P ได้มักจะต่ำพอในน้ำเพื่อให้สาหร่ายเจริญเติบโตถูกจำกัด เมื่อทะเลสาบและแม่น้ำจะเสียกับ P มากเกินไปการเจริญเติบโตของสาหร่ายมักผล ระดับสูงของสาหร่ายลดน้ำ และสามารถนำไปสู่การลดลงในปริมาณออกซิเจนละลายมีเป็นสาหร่าย decays เงื่อนไขที่ได้ผลดีมากกับปลาเกมประชากรวัฏจักรฟอสฟอรัสวงจร P จะคล้ายกับหลายอื่น ๆ แร่ธาตุอาหารรอบที่ P อยู่ในดินเนื้อปูนแร่ ชีวิต และน้ำ แม้ว่า P จะนำไปเผยแพร่ในธรรมชาติ P ไม่พบ ด้วยตัวเองในฟอร์มธาตุ ธาตุ P มีปฏิกิริยามาก และจะรวมกับออกซิเจนเมื่อสัมผัสกับอากาศ ในระบบธรรมชาติเช่นดินและน้ำ P จะมีเป็นฟอสเฟต สารเคมีรูปแบบซึ่งแต่ละอะตอม P ล้อมรอบ ด้วยอะตอมของออกซิเจน (O) 4 Orthophosphate ฟอสเฟตที่ง่ายที่สุด มีการเคมีสูตร PO4-3 ในน้ำ orthophosphate ส่วนใหญ่แล้ว เป็น H2PO4-ในกรด หรือ HPO42-ในสภาวะด่างรูปที่ 1 วัฏจักรฟอสฟอรัสฟอสเฟตถูกใช้ไป โดยพืชจากดินเนื้อปูน ใช้ โดยสัตว์ที่กินพืช และกลับสู่ดินเนื้อปูนเป็นผุตกอินทรีย์ในดินเนื้อปูน (รูปที่ 1) ของฟอสเฟตที่ใช้สิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่จะรวมอยู่ในสารประกอบอินทรีย์ เมื่อวัสดุโรงงานจะกลับสู่ดิน ฟอสเฟตอินทรีย์นี้จะช้าจะออกเป็นอนินทรีย์ฟอสเฟต หรือรวมเข้าไปในวัสดุอินทรีย์ที่มีเสถียรภาพมากขึ้น และกลายเป็น ส่วนหนึ่งของดินอินทรีย์ ปล่อยของอนินทรีย์ฟอสเฟตจากฟอสเฟตอินทรีย์เรียกว่า mineralization และเกิดจากจุลินทรีย์แบ่งตามสารอินทรีย์ กิจกรรมของจุลินทรีย์มีอิทธิพลสูงดินอุณหภูมิและความชื้นของดิน กระบวนการได้อย่างรวดเร็วที่สุดเมื่อดินเนื้อปูนมีความอบอุ่น และชุ่มชื่น แต่ระบายน้ำดี ฟอสเฟตสามารถอาจไม่ ผ่านการพังทลายของดิน และอาจน้อยกว่าน้ำที่ใช้ผ่าน หรือ ผ่านดินสารประกอบฟอสเฟตมากไม่มากสามารถละลายในน้ำ ดังนั้น ส่วนใหญ่ของฟอสเฟตในระบบธรรมชาติอยู่ในฟอร์มที่เป็นของแข็ง อย่างไรก็ตาม ดินน้ำและผิวน้ำ (แม่น้ำและทะเลสาบ) มักจะประกอบด้วยความเข้มข้นค่อนข้างต่ำของฟอสฟอรัสละลาย (หรือละลาย) ขึ้นอยู่กับชนิดของแร่ธาตุในพื้นที่ ร่างกายของน้ำมักจะประกอบด้วย P ละลายอย่างน้อยประมาณ 10 ppb เป็น orthophosphate นอกจากนี้ยังอาจประกอบด้วยแหล่งน้ำ P และฟอสเฟตกับอนุภาคขนาดเล็กของตะกอนอินทรีย์ ฟอสฟอรัสในน้ำรวมเป็นทั้งหมดของฟอสฟอรัสในโซลูชันโดยไม่คำนึงถึงรูปแบบ และมักจะแบบรายงานในการศึกษาคุณภาพน้ำ ว่างหรือ bioavailable algal ฟอสฟอรัส P ที่คาดว่าจะมีสิ่งมีชีวิตเช่นสาหร่ายที่อยู่ในทะเลสาบหรือแม่น้ำ ได้ นี้มักจะได้รับการประเมินไว้ โดยการทดสอบทางเคมีซึ่งเป็นการวัดละลาย P และ P ฝุ่นที่พร้อมใช้งานได้ง่าย นี้เป็นการวัดของ P ที่เป็นกังวลทันทีคุณภาพน้ำคำฟอสฟอรัสหรือ P หมายถึงองค์ประกอบ และยังใช้เป็นคำทั่วไปที่เมื่อฟอร์มเคมีเฉพาะของ P จะไม่ถูกกำหนด ตัวอย่าง เนื้อหา P รวมวัสดุดินหรือพืชมักจะแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์พี อย่างไรก็ตาม วิเคราะห์ปุ๋ยมักจะรายงานเป็นเปอร์เซ็นต์ P2O5 แบบฟอร์มฟอสเฟต (P2O5) เป็นสารเคมีที่ผลิตในระหว่างการวิเคราะห์ปุ๋ย แต่มีอยู่ในปุ๋ยหรือดินเนื้อปูนรูปแบบของฟอสฟอรัสในดินเนื้อปูนในดินเนื้อปูน P อาจมีอยู่ในหลายรูปแบบแตกต่างกัน ในทางปฏิบัติเงื่อนไข อย่างไรก็ตาม P ในดินเนื้อปูนสามารถคิดที่มีอยู่ใน 3 "สระ":โซลูชั่น Pงาน PP คงที่พูโซลูชั่น P มีขนาดเล็กมาก และมักจะประกอบด้วยเพียงเศษเสี้ยวของปอนด์ของ P ต่อเอเคอร์ โซลูชั่น P มักจะเป็นในแบบฟอร์ม orthophosphate ได้เงิน P อินทรีย์อาจมีเช่น เฉพาะพืชจะใช้ค่า P ในฟอร์ม orthophosphate แก้ปัญหาสระ PS เป็นสิ่งสำคัญ เพราะมันเป็นสระที่ใช้ค่า P และสระว่ายน้ำเท่านั้นที่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ วัดพืช ของ P มา โดยการครอบตัดในฤดูกาลเจริญเติบโตจะคงได้ย้ายเฉพาะนิ้ว หรือน้อยกว่าโดยใช้ดินราก พืชเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วจะทำ P สระ P ละลายถ้าสระถูกไม่ถูกอย่างต่อเนื่องเติมสระว่ายน้ำใช้งานอยู่ของ P คือ P ในเฟสของแข็งที่ออกค่อนข้างง่ายเพื่อแก้ปัญหาดิน น้ำรอบ ๆ อนุภาคดิน เป็นพืชใช้ฟอสเฟต ลดความเข้มข้นของฟอสเฟตในโซลูชัน และปล่อยฟอสเฟตบางสระ P งาน เนื่องจากโซลูชัน P สระว่ายน้ำมีขนาดเล็กมาก สระว่ายน้ำ P ใช้งานเป็นแหล่งที่มาหลักของ P ใช้สำหรับพืช สามารถสระ P ใช้งานโซลูชันดินสระ P ในดินเติมเป็นสิ่งที่ทำให้เป็นดินที่อุดมสมบูรณ์กับฟอสเฟต เอเคอร์ของที่ดินอาจประกอบด้วยหลายปอนด์เพื่อปอนด์กี่ร้อยของ P ในสระ P งาน ประเภท P ใช้งานอยู่จะประกอบด้วยฟอสเฟตอนินทรีย์ที่แนบ (หรือ adsorbed) กับอนุภาคขนาดเล็กในดิน ฟอสเฟตที่ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นกับองค์ประกอบเช่นแคลเซียมหรืออลูมิเนียมในรูปแบบของแข็งที่ละลายน้ำได้ค่อนข้าง และ P อินทรีย์ที่ง่าย ๆ mineralized Adsorbed ฟอสเฟตประจุมีขึ้นบนเว็บไซต์ใช้งานบนพื้นผิวของอนุภาคดิน จำนวน adsorbed โดยดินฟอสเฟตเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนฟอสเฟต ในโซลูชันเพิ่มขึ้น และในทางกลับกัน (รูปที่ 2) อนุภาคของดินสามารถทำหน้าที่ เป็นแหล่งหรืออ่างของฟอสเฟตน้ำล้อมรอบตามเงื่อนไข อนุภาคดินมีระดับต่ำสุดของ P adsorbed ที่กัดเซาะเข้าไปในร่างกายน้ำมีระดับค่อนข้างสูงของฟอสเฟตที่ละลาย อาจชื้นฟอสเฟต จากน้ำ และในทางกลับกันได้รูปที่ 2 ความสัมพันธ์ระหว่าง P และ P เข้ากับดินในโซลูชันประเภท P ถาวรของฟอสเฟตจะประกอบด้วยสารประกอบอนินทรีย์ฟอสเฟตที่ไม่ละลายน้ำ และอินทรีย์สารที่มีความทนทานต่อการ mineralization โดยจุลินทรีย์ในดิน ฟอสเฟตในสระนี้อาจยังคงอยู่ในดินเนื้อปูนปี โดยการทำให้พืช และอาจมีผลกระทบน้อยมากในความอุดมสมบูรณ์ของดิน สารประกอบอนินทรีย์ฟอสเฟตในสระนี้ P คงจะขึ้นผลึกในโครงสร้าง และละลายน้ำได้น้อยกว่าสารประกอบเหล่านั้นถือว่าอยู่ในประเภทงาน P บางแปลงช้าระหว่างการถาวร P ใช้ P สระและเกิดขึ้นได้ในดินเนื้อปูนชะตากรรมของฟอสฟอรัสเพิ่มดินเนื้อปูนฟอสเฟตปุ๋ยและมูลจะเริ่มมากละลายน้ำได้ และมี ปุ๋ยฟอสเฟตส่วนใหญ่ได้ถูกผลิต โดยรักษาหินฟอสเฟต (แร่ฟอสเฟตแบริ่งที่จะขุด) กับกรดจะทำให้ละลายน้ำได้มากขึ้น มูลประกอบด้วยฟอสเฟตที่ละลายน้ำ อินทรีย์ฟอสเฟต และสารประกอบอนินทรีย์ฟอสเฟตที่มีค่อนข้าง เมื่อปุ๋ยหรือฟอสเฟตมูลมากับดิน ปฏิกิริยาต่าง ๆ เริ่มเกิดขึ้นซึ่งทำให้ฟอสเฟตที่ละลายน้ำได้น้อย และมีน้อย ราคาและผลิตภัณฑ์ของปฏิกิริยาเหล่านี้จะขึ้นอยู่กับสภาพดินเช่น pH ชื้น อุณหภูมิ และแร่ธาตุที่มีอยู่แล้วในดินAs a particle of fertilizer comes in contact with the soil, moisture from the soil will begin dissolving the particle. Dissolving of the fertilizer increases the soluble phosphate in the soil solution around the particle and allows the dissolved phosphate to move a short distance away from the fertilizer particle. Movement is slow but may be increased by rainfall or irrigation water flowing through the soil. As phosphate ions in solution slowly migrate away from the fertilizer particle, most of the phosphate will react with the minerals within the soil. Phosphate ions generally react by adsorbing to soil particles or by combining with elements in the soil such as calcium (Ca), magnesium (Mg), aluminum (Al), and iron (Fe), and forming compounds that are solids. The adsorbed phosphate and the newly formed solids are relatively available to meet crop needs.Gradually reactions occur in which the adsorbedphosphate and the easily dissolved compounds of phosphate form more insoluble compounds that cause the phosphate to be become fixed and unavailable. Over time this results in a decrease in soil test P. The mechanisms for the changes in phosphate are complex and involve a variety of compounds. In alkaline soils (soil pH greater than 7) Ca is the dominant cation (positive ion) that will react with phosphate. A general sequence of reactions in alkaline soils is the formation of dibasic calcium phosphate dihydrate, octocalcium phosphate, and hydroxyapatite. The formation of each product results in a decrease in solubility and availability of phosphate. In acidic soils (especially with soil pH less than 5.5) Al is the dominant ion that will react with phosphate. In these soils the first products formed would be amorphous Al and Fe phosphates, as well as some Ca phosphates. The amorphous Al and Fe phosphates gradually change into compounds that resemble crystalline variscite (an Al phosphate) and strengite (an Fe phosphate). Each of these reactions will result in very insoluble compounds of phosphate that are generally not available to plants. Reactions that reduce P availability occur in all ranges of soil pH but can be very pronounced in alkaline soils (pH > 7.3) and in acidic soils (pH < 5.5). Maintaining soil pH between 6 and 7 will generally result in the most efficient use of phosphate (Figure 3).รูปที่ 3 ความพร้อมของฟอสฟอรัสจะมีผลต่อซอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟอสฟอรัส (P) เป็นองค์ประกอบสำคัญจัดเป็นธาตุอาหารหลักเพราะจำนวนเงินที่ค่อนข้างใหญ่ของ P จำเป็นโดยพืช ฟอสฟอรัสเป็นหนึ่งในสามของสารอาหารที่เพิ่มขึ้นโดยทั่วไปในดินปุ๋ย หนึ่งในบทบาทหลักของ P ในสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในการถ่ายโอนพลังงาน สารประกอบอินทรีย์ที่มี P จะใช้ในการถ่ายโอนพลังงานที่ได้จากปฏิกิริยาหนึ่งในการผลักดันการเกิดปฏิกิริยาภายในเซลล์อื่น ความพร้อมเพียงพอสำหรับพืช P จะช่วยกระตุ้นการเจริญเติบโตของพืชในช่วงต้นและรีบครบกําหนด แม้ว่า P เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของพืช, การปรับตัวของดิน P สามารถก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อคุณภาพน้ำ ความเข้มข้นของ P มักจะเพียงพอในระดับต่ำในน้ำจืดเพื่อให้เจริญเติบโตของสาหร่ายที่ถูก จำกัด เมื่อทะเลสาบและแม่น้ำที่มีการปนเปื้อนกับ P, เจริญเติบโตมากเกินไปของสาหร่ายมักจะส่งผล ระดับสูงของสาหร่ายลดความคมชัดของน้ำและสามารถนำไปสู่การลดลงของปริมาณออกซิเจนละลายน้ำมีเป็นสาหร่ายสลายเงื่อนไขที่สามารถเป็นอันตรายมากที่จะเล่นเกมประชากรปลา. วงจรฟอสฟอรัสวงจร P คล้ายกับวงจรสารอาหารแร่ธาตุอื่น ๆ อีกหลายที่ P ที่มีอยู่ ในดินและแร่ธาตุที่มีชีวิตและน้ำ แม้ว่า P กระจายอยู่ทั่วไปในธรรมชาติ P ไม่พบด้วยตัวเองในรูปแบบธาตุ ธาตุ P เป็นปฏิกิริยามากและจะรวมกับออกซิเจนเมื่อสัมผัสกับอากาศ ในระบบธรรมชาติเช่นดินและน้ำ P จะอยู่เป็นฟอสเฟตรูปแบบทางเคมีซึ่งในแต่ละอะตอม P ล้อมรอบไปด้วย 4 ออกซิเจน (O) อะตอม ออร์โธฟอสเฟต, ฟอสเฟตง่ายมีสูตรทางเคมี PO4-3 ในน้ำออร์โธฟอสเฟตส่วนใหญ่อยู่ในฐานะ H2PO4- ในสภาพที่เป็นกรดหรือเป็น HPO42- ในสภาวะที่เป็นด่าง. รูปที่ 1 วงจรฟอสฟอรัส. ฟอสเฟตจะถูกนำขึ้นมาจากพืชจากดินใช้โดยสัตว์ที่กินพืชและกลับไปเป็นดินอินทรีย์ตกค้าง การสลายตัวในดิน (รูปที่ 1) มากของฟอสเฟตที่ใช้โดยสิ่งมีชีวิตกลายเป็นรวมอยู่ในสารอินทรีย์ เมื่อวัสดุพืชจะถูกส่งกลับไปยังดินอินทรีย์ฟอสเฟตนี้จะค่อยๆถูกปล่อยออกมาเป็นอนินทรีฟอสเฟตหรือจะรวมอยู่ในวัสดุอินทรีย์มีเสถียรภาพมากขึ้นและกลายเป็นส่วนหนึ่งของอินทรียวัตถุในดิน การเปิดตัวของฟอสเฟตนินทรีย์จากฟอสเฟตอินทรีย์ที่เรียกว่าแร่และมีสาเหตุมาจากเชื้อจุลินทรีย์ที่ทำลายลงสารประกอบอินทรีย์ กิจกรรมของจุลินทรีย์ได้รับอิทธิพลอย่างสูงจากอุณหภูมิดินและความชื้นในดิน กระบวนการนี้เป็นกระบวนการที่รวดเร็วที่สุดเมื่อดินมีความอบอุ่นและชื้น แต่ระบายน้ำได้ดี อาจจะหายไปฟอสเฟตผ่านการพังทลายของดินและในระดับน้อยลงไปในน้ำทำงานมากกว่าหรือผ่านดิน. สารประกอบฟอสเฟตจำนวนมากไม่ละลายง่ายในน้ำ ดังนั้นส่วนใหญ่ของฟอสเฟตในระบบธรรมชาติที่มีอยู่ในรูปของแข็ง แต่น้ำในดินและน้ำผิวดิน (แม่น้ำและทะเลสาบ) มักจะมีความเข้มข้นที่ค่อนข้างต่ำของละลาย (หรือที่ละลายน้ำได้) ฟอสฟอรัส ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับชนิดของแร่ธาตุในพื้นที่แหล่งน้ำมักจะมีประมาณ 10 ppb หรือมากกว่าละลาย P เป็นออร์โธฟอสเฟต แหล่งน้ำก็อาจจะมี P อินทรีย์และฟอสเฟตที่แนบมากับอนุภาคขนาดเล็กของตะกอน รวมฟอสฟอรัสในน้ำเป็นของฟอสฟอรัสในการแก้ปัญหาโดยไม่คำนึงถึงรูปแบบและมักจะเป็นรูปแบบการรายงานในการศึกษาคุณภาพน้ำ สาหร่ายฟอสฟอรัสหรือ bioavailable P เป็นที่คาดกันว่าจะพร้อมที่จะมีชีวิตเหมือนสาหร่ายที่มีอยู่ในทะเลสาบหรือแม่น้ำ นี้มักจะประเมินโดยการทดสอบสารเคมีที่ถูกออกแบบมาเพื่อวัดละลาย P และ P อนุภาคที่มีอยู่ได้อย่างง่ายดาย นี้เป็นมาตรการของ P ที่เป็นกังวลทันทีเพื่อคุณภาพน้ำ. ฟอสฟอรัสคำหรือ P หมายถึงองค์ประกอบและยังใช้เป็นคำทั่วไปเมื่อเป็นรูปแบบเฉพาะของสารเคมีที่ P ไม่ได้ถูกกำหนด ยกตัวอย่างเช่นเนื้อหา P รวมของวัสดุดินหรือพืชจะแสดงมักจะเป็นร้อยละพีอย่างไรก็ตามการวิเคราะห์ปุ๋ยจะมีการรายงานมักจะเป็น P2O5 ร้อยละ รูปแบบฟอสเฟต (P2O5) เป็นสารเคมีที่ผลิตในระหว่างการวิเคราะห์ปุ๋ย แต่ไม่ได้อยู่ในทั้งปุ๋ยหรือดิน. รูปแบบของฟอสฟอรัสในดินในดิน P อาจมีอยู่ในรูปแบบที่แตกต่างกัน ในแง่การปฏิบัติ แต่ P ในดินอาจจะคิดว่าของที่มีอยู่ใน 3 "สระว่ายน้ำ": การแก้ปัญหา P ที่ใช้งาน P คงที่ P สระว่ายน้ำแก้ปัญหา P มีขนาดเล็กมากและมักจะมีเพียงเศษเสี้ยวของ P ปอนด์ต่อเอเคอร์ วิธีการแก้ปัญหา P มักจะอยู่ในรูปแบบออร์โธฟอสเฟต แต่จำนวนน้อย P อินทรีย์อาจมีอยู่เช่นกัน พืชจะใช้เวลาถึง P ในรูปแบบออร์โธฟอสเฟต สระว่ายน้ำแก้ปัญหา PS เป็นสิ่งสำคัญเพราะมันเป็นสระว่ายน้ำที่พืชใช้เวลาถึง P และเป็นสระว่ายน้ำเดียวที่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ที่สามารถวัดได้ ส่วนใหญ่ของ P นำขึ้นมาจากการเพาะปลูกในช่วงฤดูการเจริญเติบโตอาจจะได้ย้ายเพียงนิ้วหรือน้อยกว่าผ่านดินราก พืชที่เติบโตได้อย่างรวดเร็วจะทำให้หมดสิ้นลง P ในสระว่ายน้ำที่ละลายน้ำได้ถ้า P สระว่ายน้ำไม่ได้ถูกเติมเต็มอย่างต่อเนื่อง. สระว่ายน้ำที่ใช้งานอยู่ P P ในเฟสของแข็งซึ่งจะถูกปล่อยออกค่อนข้างง่ายที่จะแก้ปัญหาดินน้ำรอบอนุภาคดิน ในฐานะที่เป็นพืชที่ใช้เวลาถึงฟอสเฟตเข้มข้นของฟอสเฟตในการแก้ปัญหาจะลดลงและฟอสเฟตจากสระว่ายน้ำ P ที่ใช้งานจะถูกปล่อยออก สระว่ายน้ำเพราะการแก้ปัญหา P มีขนาดเล็กมาก, สระว่ายน้ำ P ที่ใช้งานอยู่เป็นแหล่งที่มาหลักของฟอสฟอรัสสำหรับพืช ความสามารถของสระว่ายน้ำ P ที่ใช้งานในการเติมสารละลายดิน P สระว่ายน้ำในดินเป็นสิ่งที่ทำให้ดินอุดมสมบูรณ์ด้วยความเคารพฟอสเฟต เอเคอร์ของที่ดินที่อาจจะมีหลายปอนด์ไปไม่กี่ร้อยปอนด์ของ P ในสระว่ายน้ำ P ที่ใช้งานอยู่ สระว่ายน้ำที่ใช้งาน P จะมีฟอสเฟตนินทรีย์ที่แนบมา (หรือดูดซับ) เพื่ออนุภาคขนาดเล็กในดินฟอสเฟตที่มีปฏิกิริยาตอบสนองที่มีองค์ประกอบเช่นแคลเซียมหรืออลูมิเนียมในรูปแบบของแข็งที่ละลายน้ำบ้างและ P อินทรีย์ที่เป็นแร่ธาตุได้อย่างง่ายดาย ฟอสเฟตไอออนดูดซับที่จะมีขึ้นในเว็บไซต์ที่ใช้งานบนพื้นผิวของอนุภาคดิน ปริมาณของฟอสเฟตดูดซับโดยการเพิ่มขึ้นของดินปริมาณของฟอสเฟตที่เพิ่มขึ้นในการแก้ปัญหาและในทางกลับกัน (รูปที่ 2) อนุภาคของดินสามารถทำหน้าที่ไม่ว่าจะเป็นแหล่งที่มาหรืออ่างฟอสเฟตกับน้ำโดยรอบขึ้นอยู่กับเงื่อนไข อนุภาคดินที่มีระดับต่ำของ P ดูดซับที่มีการกัดเซาะเข้าไปในร่างกายของน้ำที่มีระดับที่ค่อนข้างสูงของฟอสเฟตที่ละลายอาจดูดซับฟอสเฟตจากน้ำและในทางกลับกัน. รูปที่ 2 ความสัมพันธ์ระหว่าง P ดูดซึมโดยดินและ P ในการแก้ปัญหา. คงที่ สระว่ายน้ำ P ฟอสเฟตจะมีสารฟอสเฟตนินทรีย์ที่มีสารที่ไม่ละลายน้ำมากและอินทรีย์ที่มีความทนทานต่อแร่จากจุลินทรีย์ในดิน ฟอสเฟตในสระว่ายน้ำนี้อาจยังคงอยู่ในดินมานานหลายปีโดยไม่ต้องให้บริการแก่พืชและอาจมีผลกระทบน้อยมากในอุดมสมบูรณ์ของดินที่ สารประกอบฟอสเฟตนินทรีย์ในสระว่ายน้ำ P คงที่นี้ผลึกมากขึ้นในโครงสร้างของพวกเขาและที่ละลายน้ำได้น้อยกว่าสารเหล่านั้นถือว่าเป็นสระว่ายน้ำใน P ที่ใช้งานอยู่ บางแปลงช้าระหว่างสระว่ายน้ำคงที่ P และสระว่ายน้ำที่ใช้งาน P จะเกิดขึ้นในดิน. ชะตากรรมของฟอสฟอรัสเพิ่มเข้าไปในดินฟอสเฟตในปุ๋ยและปุ๋ยเป็นครั้งแรกค่อนข้างที่ละลายน้ำได้และสามารถใช้ได้ ส่วนใหญ่ปุ๋ยฟอสเฟตได้รับการผลิตโดยการรักษาหินฟอสเฟต (แร่ฟอสเฟตแบริ่งที่มีการขุด) กับกรดจะทำให้มันมากขึ้นที่ละลายน้ำได้ ใส่ปุ๋ยฟอสเฟตที่ละลายน้ำได้มีฟอสเฟตอินทรีย์และสารอนินทรีฟอสเฟตที่มีอยู่ค่อนข้าง เมื่อปุ๋ยฟอสเฟตหรือปุ๋ยมาติดต่อกับดินปฏิกิริยาต่างๆที่เกิดขึ้นเริ่มต้นที่ทำให้ฟอสเฟตที่ละลายน้ำได้น้อยลงและที่มีอยู่น้อย ราคาและผลิตภัณฑ์จากปฏิกิริยาเหล่านี้จะขึ้นอยู่กับสภาพดินเช่นค่า pH ความชื้นอุณหภูมิและแร่ธาตุที่มีอยู่แล้วในปัจจุบันในดิน. ในฐานะที่เป็นอนุภาคปุ๋ยสัมผัสกับดินความชื้นจากดินจะเริ่มละลาย อนุภาค การละลายของปุ๋ยเพิ่มฟอสเฟตที่ละลายน้ำได้ในการแก้ปัญหาดินรอบอนุภาคและช่วยละลายฟอสเฟตที่จะย้ายไปไกลห่างจากอนุภาคปุ๋ย การเคลื่อนไหวช้า แต่อาจจะเพิ่มขึ้นจากปริมาณน้ำฝนหรือน้ำชลประทานไหลผ่านดิน ในฐานะที่เป็นฟอสเฟตไอออนในการแก้ปัญหาช้าโยกย้ายออกไปจากอนุภาคปุ๋ยส่วนใหญ่ของฟอสเฟตจะทำปฏิกิริยากับแร่ธาตุที่อยู่ในดิน ฟอสเฟตไอออนทั่วไปตอบสนองด้วยการดูดซับอนุภาคดินหรือโดยใช้ร่วมกับองค์ประกอบในดินเช่นแคลเซียม (Ca) แมกนีเซียม (Mg) อลูมิเนียม (Al) และเหล็ก (Fe) และการสร้างสารที่เป็นของแข็ง ดูดซับฟอสเฟตและของแข็งที่จัดตั้งขึ้นใหม่มีความพร้อมที่จะตอบสนองความต้องการพืช. ปฏิกิริยาค่อยๆเกิดขึ้นซึ่งใน adsorbedphosphate และสารที่ละลายได้ง่ายในรูปแบบที่ไม่ละลายฟอสเฟตสารอื่น ๆ ที่ก่อให้เกิดฟอสเฟตที่จะกลายเป็นคงที่และใช้งานไม่ได้ เมื่อเวลาผ่านไปจะส่งผลในการลดลงในดินทดสอบพีกลไกสำหรับการเปลี่ยนแปลงในฟอสเฟตที่มีความซับซ้อนและเกี่ยวข้องกับความหลากหลายของสารประกอบ ในดินด่าง (pH ของดินสูงกว่า 7) Ca เป็นไอออนบวกที่โดดเด่น (ไอออนบวก) ที่จะทำปฏิกิริยากับฟอสเฟต ลำดับทั่วไปของปฏิกิริยาในดินด่างคือการก่อตัวของแคลเซียมฟอสเฟต dibasic ที่ octocalcium ฟอสเฟตและไฮดรอกซี การก่อตัวของแต่ละผลการค้นหาผลิตภัณฑ์ในการลดลงของการละลายและความพร้อมของฟอสเฟต ในดินที่เป็นกรด (โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีค่า pH ของดินน้อยกว่า 5.5) อัลเป็นไอออนที่โดดเด่นที่จะทำปฏิกิริยากับฟอสเฟต ในดินผลิตภัณฑ์เหล่านี้เป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้นจะเป็นอัลสัณฐานและฟอสเฟตเฟ, เช่นเดียวกับบางฟอสเฟต Ca อัลอสัณฐานและฟอสเฟตเฟค่อยๆเปลี่ยนเป็นสารที่มีลักษณะผลึก variscite (เป็นอัลฟอสเฟต) และ strengite (เป็นเฟฟอสเฟต) แต่ละปฏิกิริยาเหล่านี้จะส่งผลให้สารที่ไม่ละลายฟอสเฟตมากที่มักจะไม่สามารถใช้ได้กับพืช ปฏิกิริยาที่ช่วยลดความพร้อม P เกิดขึ้นในทุกช่วงของค่า pH ของดิน แต่สามารถเด่นชัดมากในดินด่าง (pH> 7.3) และในดินที่เป็นกรด (pH <5.5) การดูแลรักษาค่า pH ของดินระหว่างวันที่ 6 และ 7 โดยทั่วไปจะมีผลในการใช้งานที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของฟอสเฟต (รูปที่ 3). รูปที่ 3. ความพร้อมของฟอสฟอรัสได้รับผลกระทบจากซอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟอสฟอรัส ( P ) เป็นองค์ประกอบที่สำคัญจัดเป็นอาหารเพราะค่อนข้างจำนวนมากของ P ที่จำเป็นโดยพืช ฟอสฟอรัส เป็นหนึ่งในสามของสารอาหารโดยทั่วไปเพิ่มดินปุ๋ย หนึ่งในบทบาทหลักของ P ในสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในการถ่ายโอนพลังงานสารประกอบอินทรีย์ที่ประกอบด้วย P จะใช้ในการถ่ายโอนพลังงานจากปฏิกิริยาหนึ่งขับปฏิกิริยาอื่นภายในเซลล์ มีความพร้อมสำหรับพืช ช่วยกระตุ้นการเจริญเติบโตของพืชต่อต้นและ hastens วุฒิภาวะ ถึงแม้ว่า P เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของพืช , การจัดการไม่ดีของดิน P สามารถก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อคุณภาพน้ำความเข้มข้นของฟอสฟอรัสในน้ำต่ำมักจะเพียงพอเพื่อการเจริญเติบโตของสาหร่ายจำกัด เมื่อแม่น้ำและทะเลสาบเป็นมลพิษกับ p มากเกินไปการเจริญเติบโตของสาหร่ายมักผล ระดับ สูง ของสาหร่ายลดน้ำ ความคมชัด และสามารถนำส่วนของปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำเป็นสาหร่ายอีกเงื่อนไขที่สามารถมากที่เป็นอันตรายต่อประชากรปลาเกม


วัฏจักรฟอสฟอรัสP รอบจะคล้ายกับหลาย ๆรอบในแร่ธาตุที่มีอยู่ในดินและแร่ธาตุที่ P , และสิ่งมีชีวิตในน้ำ ถึงแม้ว่า P มีการกระจายอย่างกว้างขวางในธรรมชาติ P ไม่พบ โดยตัวมันเอง ในรูปธาตุ ธาตุ P มีปฏิกิริยามากและจะรวมกับออกซิเจน เมื่อสัมผัสกับอากาศ ในระบบธรรมชาติ เช่น ดินและน้ำ , P จะอยู่เป็นฟอสเฟตสารเคมีรูปแบบซึ่งในแต่ละ P อะตอมล้อมรอบ 4 ออกซิเจน ( O ) อะตอม ฟอสเฟต , ฟอสเฟตที่ง่ายที่สุด มีสูตรทางเคมี po4-3 . ในน้ำ , ฟอสเฟตส่วนใหญ่อยู่ในภาวะที่เป็นกรด หรือเป็น h2po4 - hpo42 - ในสภาวะด่าง


รูปที่ 1 วัฏจักรฟอสฟอรัส .
ฟอสเฟตจะถูกนำขึ้นโดยพืชจากดิน ใช้ โดยสัตว์ที่กินพืชและส่งกลับไปยังดินสลายอินทรีย์วัตถุในดิน ( รูปที่ 1 ) ของฟอสเฟตที่ใช้โดยสิ่งมีชีวิตจะรวมเข้าไปในสารประกอบอินทรีย์ เมื่อวัสดุพืชจะกลับคืนสู่ดิน ฟอสเฟตอินทรีย์นี้จะค่อยๆ ถูกปล่อยออกมาเมื่อฟอสเฟตอนินทรีย์หรือถูกรวมเข้ากับวัสดุอินทรีย์มีเสถียรภาพมากขึ้นและกลายเป็นส่วนหนึ่งของดินอินทรีย์รุ่นของฟอสเฟตอนินทรีย์ฟอสเฟตอนินทรีย์และอินทรีย์จากเรียกว่าเกิดจากจุลินทรีย์แบ่งสารประกอบอินทรีย์ กิจกรรมของจุลินทรีย์ที่ได้รับอิทธิพลอย่างสูงจากอุณหภูมิของดินและความชื้นในดิน กระบวนการเป็นอย่างรวดเร็วที่สุด เมื่อดินมีความอบอุ่นและชื้น แต่ก็ระบายฟอสเฟตอาจสูญเสียไปจากการพังทลายของดิน และขอบเขตน้อยกว่าน้ำ วิ่งผ่าน หรือ ผ่าน ดิน

หลายสารประกอบฟอสเฟตจะไม่ละลายในน้ำ ดังนั้น ส่วนใหญ่ของฟอสเฟตในระบบธรรมชาติที่มีอยู่ในรูปแบบของแข็ง อย่างไรก็ตาม น้ำในดินและน้ำ ( แม่น้ำและทะเลสาบ ) มักจะมีความเข้มข้นค่อนข้างต่ำละลายน้ำ ( ละลาย ) ฟอสฟอรัสขึ้นอยู่กับชนิดของแร่ธาตุในพื้นที่แหล่งน้ำมักจะมีประมาณ 10 กิโลกรัม หรือมากกว่า เช่น ออร์โธฟอสเฟตฟอสฟอรัสที่ละลายได้ . น้ำในร่างกายอาจประกอบด้วยอินทรีย์ฟอสฟอรัสและฟอสเฟตที่แนบมากับอนุภาคขนาดเล็กของตะกอน ฟอสฟอรัสทั้งหมดในน้ำทั้งหมดของฟอสฟอรัสในสารละลายโดยไม่คำนึงถึงรูปแบบและมักจะเป็นรูปแบบรายงานในการศึกษาคุณภาพน้ำสาหร่ายที่มีอยู่หรือในฟอสฟอรัสเป็น P ที่คาดว่าจะสามารถใช้ได้กับสิ่งมีชีวิต เช่น สาหร่าย ที่มีอยู่ในทะเลสาบหรือแม่น้ำ นี้มักถูกประเมินโดยการทดสอบสารเคมีที่ออกแบบมาเพื่อวัดค่าฟอสฟอรัสที่ละลายและอนุภาค P ที่มีอยู่ได้อย่างง่ายดาย นี้เป็นมาตรการของ P ที่เป็นกังวลทันที

คุณภาพน้ำคำว่าฟอสฟอรัส P หรือหมายถึงองค์ประกอบและยังใช้เป็นคำทั่วไปเมื่อรูปแบบทางเคมีโดยเฉพาะ P ไม่ได้ถูกกำหนด . ตัวอย่าง ปริมาณฟอสฟอรัสทั้งหมดในดินหรือวัสดุปลูกมักจะแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ P . อย่างไรก็ตาม , การวิเคราะห์ปุ๋ยมักจะรายงานเป็นเปอร์เซ็นต์ฟอสฟอรัส . รูปแบบฟอสฟอรัส ( P2O5 ) เป็นสารเคมีที่ผลิตในระหว่างการวิเคราะห์ปุ๋ยแต่ไม่ได้อยู่ในปุ๋ย หรือ ดิน

รูปของฟอสฟอรัสในดิน

ในดิน P อาจมีอยู่ในหลากหลายรูปแบบ ในแง่ปฏิบัติอย่างไรก็ตาม ฟอสฟอรัสในดินสามารถคิดที่มีอยู่ใน 3 " สระว่ายน้ำ " :

p
p
แก้ไขใช้โซลูชั่น p
โซลูชั่น P สระว่ายน้ำขนาดเล็กมากและมักจะมีเพียงเศษเสี้ยวของปอนด์ของ P ต่อเอเคอร์ โซลูชั่น P มักจะอยู่ในรูปฟอสเฟต ,