In the instances where Fontana slas

In the instances where Fontana slashed an unpainted canvas, as in the present work, there is a particular affinity between the rawness of the surface and the primordial character of the gesture itself. Destruction and creation were bound together in these works. The same gesture that negated the canvas as a purely pictorial vehicle also opened up its sculptural possibilities. 'Art dies but is saved by gesture', Fontana wrote in 1948 (Lucio Fontana 1899-1968: A Retrospective, exhibition catalogue, Solomon R. Guggenheim Museum, New York 1977, p.19). Such rhetoric was characteristic of Spazialismo, the movement he founded in 1947 when he returned to Milan after spending the war years in Buenos Aires.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในกรณีที่น้ำพุเฉือนการ unpainted ผืนผ้าใบ ในงานนำเสนอ มีความเกี่ยวข้องเฉพาะระหว่าง rawness ของพื้นผิวและอักขระ primordial ของรูปแบบลายเส้นตัวเอง การสร้างและทำลายถูกผูกกันในผลงานเหล่านี้ รูปแบบเดียวกันที่ negated ผ้าใบเป็นพาหนะจำเพียงอย่างเดียวยัง เปิดโอกาสการจอง ' ศิลปะตาย แต่เป็นบันทึกตามรูปแบบ ', ฟอนทานาเขียนในค.ศ. 1948 (ฟอนทานาอาหารย่าน 1968: A คาด จัดนิทรรศการ โซโลมอน R. Guggenheim Museum นิวยอร์ก 1977, p.19) สำนวนดังกล่าวมีลักษณะของ Spazialismo การเคลื่อนไหวที่เขาก่อตั้งขึ้นในเมื่อเขากลับสู่มิลานหลังจากการใช้จ่ายปีสงครามในบัวโนสไอเรส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในกรณีที่ตานาเฉือนผ้าใบทาสีในขณะที่การทำงานในปัจจุบันที่มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างความดิบของพื้นผิวและตัวอักษรแรกของท่าทางของตัวเอง การทำลายล้างและการสร้างที่ถูกผูกไว้ด้วยกันในงานนี้ ท่าทางเดียวกันกับที่เมื่อตะกี้​​ผ้าใบเป็นพาหนะภาพหมดจดยังเปิดโอกาสประติมากรรมของตน 'ศิลปะตาย แต่จะถูกบันทึกไว้โดยท่าทาง', ตานาเขียนในปี 1948 (Lucio ตานา 1899-1968: ย้อนหลัง, แคตตาล็อกนิทรรศการพิพิธภัณฑ์ Solomon R. Guggenheim นิวยอร์กปี 1977 หน้า 19) สำนวนดังกล่าวเป็นลักษณะของ Spazialismo เคลื่อนไหวที่เขาก่อตั้งขึ้นในปี 1947 เมื่อเขากลับไปมิลานหลังจากการใช้จ่ายปีที่เกิดสงครามในบัวโนสไอเรส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน กรณี ที่ ฟอนตาน่าเฉือนผ้าใบ unpainted , ในงานปัจจุบัน มีความสัมพันธ์เฉพาะกับความอ่อนหัดของพื้นผิวและลักษณะกลุ่มของท่าทางนั่นเอง การทำลายและการสร้างความผูกพันกันในงานเหล่านี้ เหมือนท่าทางที่เมื่อตะกี้ ผ้าใบ เป็นพาหนะของประติมากรรมแบบหมดจด ยังเปิดโอกาส' ศิลปะตาย แต่จะถูกบันทึกไว้โดยท่าทาง ' ฟอนเขียนไว้ในค.ศ. 1948 ( ลูซิฟอน 1899-1968 : ย้อนหลัง , นิทรรศการแคตตาล็อก , พิพิธภัณฑ์ , โซโลมอน อาร์. กุกเกนไฮม์นิวยอร์ก 1977 p.19 ) วาทะดังกล่าวเป็นลักษณะของ spazialismo , การเคลื่อนไหวที่เขาก่อตั้งขึ้นในปี 1947 เมื่อเขากลับมาที่มิลาน หลังจากการใช้จ่ายปีสงครามใน บัวโนสไอเรส