การต่อต้านการใช้ความรุนแรงต่อสตรีมีที่มาจากประเทศแคนาดา เมื่อปี ค.ศ.1991 (พ.ศ. 2534) ภายหลังจากเกิดเหตุการณ์สังหารหมู่นักศึกษาหญิงของมหาวิทยาลัยมอนทรีออล จำนวน 14 คน มีกลุ่มนักศึกษาชายจำนวน 1 แสนคน ที่ตระหนักถึงความสำคัญของปัญหาความรุนแรงต่อสตรี และต้องการยุติปัญหาดังกล่าว จึงได้เรียกร้องให้ผู้ชายทั่วโลกร่วมรับผิดชอบต่อปัญหาความรุนแรงต่อสตรี รวมทั้งแสดงตนว่าจะไม่ทำความรุนแรงต่อสตรี โดยการติดสัญลักษณ์ริบบิ้นสีขาวที่ปกเสื้อ ซึ่งหมายถึง การยอมรับว่าจะไม่ทำร้ายหรือนิ่งเฉยต่อการใช้ความรุนแรงต่อสตรีในทุกรูปแบบ ต่อมาในปี 1999 (พ.ศ. 2542) องค์การสหประชาชาติได้รับรองให้วันที่ 25 พฤศจิกายนของทุกปี เป็นวัน “ขจัดความรุนแรงต่อสตรีสากล” และในประเทศไทยได้มีมติคณะรัฐมนตรี (ครม.) เมื่อวันที่ 19 มิถุนายน 2542 กำหนดให้เดือนพฤศจิกายนของทุกปี เป็นเดือนรณรงค์ยุติความรุนแรงต่อเด็กและสตรี เพื่อมุ่งเน้นที่จะป้องกันและแก้ไขปัญหาความรุนแรงทั้งต่อเด็กและสตรี โดยดำเนินการการรณรงค์ตลอดเดือนพฤศจิกายนให้สังคมได้ตระหนักและร่วมป้องกันขจัดความรุนแรงต่อเด็กสตรีให้หมดสิ้นไป (Ramkhamhaeng University library, 2014) ดังนั้นกลุ่มต่อต้านการใช้ความรุนแรงต่อสตรีในสังคมไทย จึงเป็นกลุ่มบุคคลที่มีอุดมการณ์โดยมีเป้าหมายในการเปลี่ยนแปลงแนวคิด และทัศนคติต่อบทบาทและหน้าที่ของสตรีในสังคมไทย ต้องการให้สตรีไทยทุกคนได้รับสิทธิและมีความเท่าเทียมกันในสังคม สามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมไทยได้อย่างมีความสุข