The area of Surat Thani was already

The area of Surat Thani was already inhabited in prehistoric times by Semang and Malayan tribes. Founded in the 3rd century, until the 13th century the Srivijaya kingdom dominated the Malay Peninsula. The city Chaiya contains several ruins from Srivijaya times, and was probably a regional capital of the kingdom. Some Thai historians even claim that it was the capital of the kingdom itself for some time, but this is generally disputed. Wiang Sa was another main settlement of that time.
After the fall of the Srivijaya it was divided into the cities (Mueang) Chaiya, Thatong (now Kanchanadit) and Khirirat Nikhom. While Chaiya was administrated directly from the capital, Thatong and Khirirat were controlled by the Nakhon Si Thammarat kingdom. In 1899 they were merged into one province named Chaiya. In 1915 also the court of the Monthon Chumphon was moved to Bandon, which received its new name Surat Thani on July 29, 1915 during a visit of King Vajiravudh (Rama VI). The monthon was renamed to Surat accordingly. In 1926 it was abolished and incorporated into monthon Nakhon Si Thammarat. In 1933 the monthon was dissolved, so the province became the first level administrative subdivision.
The provincial administration was at first located in a building in Tha Kham (Amphoe Phunphin). It was moved to the city of Surat Thani directly at the shore of the Tapi river in World War II, but when the Japanese invaded Thailand on December 8, 1941, and landed in Surat Thani as well, the building caught fire during the short battle and burned down. It was reopened in 1954. On March 19, 1982, it was destroyed again by a bomb planted by communist rebels, killing 5 people. A new building was built in the south of the city, the former site of the provincial hall is now the city pillar shrine (Lak Mueang).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นที่ของจังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นที่อาศัยอยู่แล้วในสมัย​​ก่อนประวัติศาสตร์ชนเผ่าเงาะและภาษามลายู ก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 3 จนกระทั่งศตวรรษที่ 13 อาณาจักรศรีวิชัยครอบงำคาบสมุทรมลายู เมืองไชยามีซากปรักหักพังจากหลายครั้งศรีวิชัยและอาจจะเป็นเงินทุนในระดับภูมิภาคของสหราชอาณาจักรบางประวัติศาสตร์ไทยแม้อ้างว่ามันเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรของตัวเองสำหรับบางเวลา แต่นี้แน่นอนโดยทั่วไป เวียงสาเป็นอีกหนึ่งการตั้งถิ่นฐานหลักในช่วงเวลานั้น.
หลังจากการล่มสลายของอาณาจักรศรีวิชัยที่มันจะถูกแบ่งออกเป็นเมือง (เมือง) ไชยาท่าทอง (ตอนกาญจนดิษฐ์) และ khirirat นิคม ในขณะที่ไชยาถูกปกครองโดยตรงจากเมืองหลวงท่าทองและ khirirat ถูกควบคุมโดยนครศรีธรรมราชอาณาจักร ในปี 1899 พวกเขาถูกกลืนเข้าไปในจังหวัดหนึ่งชื่อไชยา ในปี 1915 ยังศาลมณฑลชุมพรที่ถูกย้ายไป bandon ซึ่งได้รับชื่อใหม่ของจังหวัดสุราษฏร์ธานีเมื่อ 29 กรกฎาคม 1915 ในระหว่างการเยือนของกษัตริย์วชิราวุธ (พระรามหก) มณฑลถูกเปลี่ยนชื่อไปสุราษฏร์ตามใน 1926 มันถูกยกเลิกและรวมอยู่ในมณฑลนครศรีธรรมราช ในมณฑล 1933 ก็เลือนหายไปดังนั้นจังหวัดกลายเป็นระดับแรกแบ่งการบริหาร.
บริหารส่วนจังหวัดเป็นครั้งแรกที่ตั้งอยู่ในอาคารในท่าข้าม (อำเภอพุนพิน) มันก็ถูกย้ายไปยังเมืองสุราษฎร์ธานีโดยตรงได้ที่ริมฝั่งแม่น้ำตาปีในสงครามโลกครั้งที่สองแต่เมื่อญี่ปุ่นบุกเข้ามาในประเทศไทยเมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 1941 และที่ดินในจังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นอย่างดีอาคารที่ถูกไฟไหม้ในระหว่างการต่อสู้สั้นและไฟไหม้ มันถูกเปิดในปี 1954 เมื่อ 19 มีนาคม 1982 มันก็ถูกทำลายด้วยระเบิดที่ปลูกโดยกลุ่มกบฏคอมมิวนิสต์ฆ่า 5 คน อาคารใหม่ถูกสร้างขึ้นในทางใต้ของเมือง,อดีตเว็บไซต์ของห้องโถงจังหวัดตอนนี้ก็คือศาลหลักเมือง (หลักเมือง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาศัยบริเวณจังหวัดสุราษฎร์ธานีมีแล้วอยู่ในยุค โดยเผ่า Semang และเดอะบี อาณาจักรศรีวิชัยก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 3 จนถึงศตวรรษ 13 ครอบงำคาบสมุทรมลายู เมืองไชยาประกอบด้วยซากปรักหักพังหลายจากอาณาจักรศรีวิชัยเวลา และคง ทุนภูมิภาคของราชอาณาจักรนั้น นักประวัติศาสตร์ไทยบางแม้จะอ้างว่า มันเป็นเมืองหลวงของราชอาณาจักรตัวเองบางครั้ง แต่นี่คือโดยทั่วไปมีมีข้อในโต้แย้ง เวียง สาอื่นจ่ายเงินหลักของที่เวลา
หลังจากการล่มสลายของอาณาจักรศรีวิชัยจึงถูกแบ่งออกเป็นเมืองไชยา (เมือง) Thatong (ตอนนี้กาญจนดิษฐ์) และ นิคม Khirirat ในขณะที่ไชยาเป็น administrated โดยตรงจากเมืองหลวง Thatong และ Khirirat ถูกควบคุม โดยราชอาณาจักรนครศรีธรรมราช ใน พวกเขาได้รวมเป็นจังหวัดหนึ่งที่ชื่อไชยา ใน 1915 ยังศาลมณฑลชุมพรถูกย้ายไป Bandon ซึ่งได้รับชื่อใหม่สุราษฏร์ธานีบน 29 กรกฎาคม 1915 ในระหว่างการมาเยือนของกษัตริย์วชิราวุธ (พระรามหก) มณฑลถูกเปลี่ยนให้สุราษฎร์ธานีตามลำดับ ใน 1926 นั้นถูกยกเลิก และรวมอยู่ในมณฑลนครศรีธรรมราช ส่วนในปี 1933 มณฑลถูกยุบ เพื่อให้จังหวัดเป็นแรกระดับบริหารอำเภอ.
ถูกดูแลจังหวัดที่ตั้งอยู่ในอาคารในท่าขาม (อำเภอพุนพิน) จะถูกย้ายไปเมืองของสุราษฎร์ธานีบริเวณชายฝั่งของแม่น้ำสงครามโลก Tapi แต่เมื่อญี่ปุ่นบุกไทยบน 8 ธันวาคม 1941 และที่ดินในจังหวัดสุราษฎร์ธานีเช่น อาคารที่เกิดเพลิงไหม้ในระหว่างการต่อสู้สั้น ๆ และเขียนลง มันถูกเปิดใน 1954 บน 19 มีนาคม 1982 มันถูกทำลายอีกครั้ง โดยระเบิดปลูก โดยกบฏคอมมิวนิสต์ ฆ่า 5 คน สร้างอาคารใหม่ในเมือง ขณะนี้เว็บไซต์อดีตศาลากลางจังหวัดเป็นศาลหลักเมือง (หลักเมือง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นที่ของจังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นผู้เข้ามาอยู่อาศัยในช่วงเวลาก่อนประวัติศาสตร์โดยชาวมลายู semang ตระกูลและอยู่แล้ว ก่อตั้งขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 3 จนกว่าศตวรรษที่ 13 ที่ราชอาณาจักรศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖ที่ถูกครอบงำมลายู เมืองไชยาที่ประกอบด้วยซากปรักหักพังหลายครั้งจากศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖และน่าจะเป็นเงินทุนในระดับ ภูมิภาค ที่ของราชอาณาจักรนักประวัติศาสตร์ไทยบางรายได้อ้างว่า"มันเป็นเงินทุนของราชอาณาจักรที่ตัวมันเองในบางครั้งแต่เป็นเรื่องปกติ เวียงสาเป็นหลักการชำระเงินอื่นในช่วงเวลานั้น.
หลังจากการล่มสลายของศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖แบ่งที่ดินเป็นเมือง(เมือง)ไชยา thatong (ในตอนนี้กาญจนดิษฐ์)และ khirirat นิคม ในขณะที่ไชยาเป็นจุดแข็งโดยตรงจากเมืองหลวงthatong และ khirirat ถูกควบคุมโดยนครศรีธรรมราชราชอาณาจักร ใน 1899 จะนำมารวมเป็นหนึ่งจังหวัดตั้งชื่อไชยา ในปี 1915 และยังมีศาลที่มีถนนพุทธมณฑลชุมพรที่ได้ย้ายมายัง bandon ซึ่งได้รับชื่อใหม่ของจังหวัดสุราษฎร์ธานีที่วันที่ 29 กรกฎาคมปี 1915 และในระหว่างการเที่ยวชมของปีพ.ศ.๒๔๖๖(สมเด็จพระรามาธิบดี) ถนนพุทธมณฑลที่เปลี่ยนชื่อเป็นจังหวัดสุราษฎร์ธานีจึงเรียนมาเพื่อทราบในปี 1926 นี้ถูกยกเลิกไปและนำมารวมในนครศรีธรรมราชถนนพุทธมณฑล ในปี 1933 ถนนพุทธมณฑลให้เป็นละลายน้ำดังนั้นจังหวัดที่ได้กลายมาเป็นแบ่งเขตปกครองระดับแรกที่.
การบริหารงานใน ส่วนภูมิภาค ที่ตั้งอยู่ในอาคารที่ท่าขาม( อำเภอ พุนพิน)ในครั้งแรก ย้ายไปยังเมืองของจังหวัดสุราษฎร์ธานีโดยตรงที่ริมฝั่งของแม่น้ำตาปีที่ในสงครามโลกครั้งที่สองแต่เมื่อญี่ปุ่นบุกเข้าไปในประเทศไทยวันที่ 8 ธันวาคมปี 1941 และลงจอดในจังหวัดสุราษฎร์ธานีรวมทั้งอาคารที่ติดอยู่ไฟในระหว่างการต่อสู้ในระยะทางสั้นๆเพื่อไปและเผาลง มันเป็นเปิดให้บริการใหม่ในปี 1954 บนวันที่ 19 มีนาคม 1982 ได้ถูกทำลายอีกครั้งโดยระเบิดที่ปลูกไว้โดยกบฏคอมมิวนิสต์ฆ่า 5 คน เป็นอาคารใหม่ที่สร้างขึ้นในพื้นที่ตอนใต้ของเมืองไซต์ที่เก่าแก่ของศาลากลางจังหวัดที่เป็นเสาหลักเมืองในตอนนี้เมือง(เมืองหลักสี่)