Capitalism became the dominant econ

Capitalism became the dominant economic system during this period (though it had its roots in the Renaissance). Individuals risked capital to produce goods in a currency-based market which depended on inexpensive, wage labor.
Labor eventually organized into unions (latter day guilds)and in this way, asserted considerable influence. More broadly shared political power was bolstered by overall increases in the standard of living and first experiments in public education.
Stream-powered machines and unskilled laborers in factories began to replace skilled artisans. London, Paris, and New York led the unprecedented population growth of cities during this period, as people moved from the countryside or emigrate to find a higher standard of living.
Where artists had previously worked under the instructions of wealthy patrons associated with the church or state, in this period, art become part of the market economy, and art itself came to be seen as personal self-expression.
The high value placed on the individual, which emerged in the Renaissance, became the primary value of Western culture. Where artistic styles(for example, Baroque) had once covered numerous artists working over broad regions and periods of time, in the late Nineteenth and trough the 20th Century, successive styles of art change with increasing speed and fracture into a kaleidoscope of individual artistic practices.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุนนิยมกลายเป็นระบบเศรษฐกิจที่โดดเด่นในช่วงเวลานี้ (แม้ว่ามันจะมีรากของมันในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา) บุคคลที่เสี่ยงเงินทุนในการผลิตสินค้าในตลาดสกุลเงินตามที่ขึ้นอยู่กับราคาไม่แพงค่าจ้างแรงงาน.
แรงงานจัดที่สุดในสหภาพ (กิลด์วันหลัง) และด้วยวิธีนี้ซึ่งถูกกล่าวหาอิทธิพลมาก อำนาจทางการเมืองที่ใช้ร่วมกันในวงกว้างมากขึ้นได้รับการหนุนจากการเพิ่มขึ้นโดยรวมในมาตรฐานของการทดลองที่อยู่อาศัยและเป็นครั้งแรกในการศึกษาของประชาชน.
เครื่องกระแสขับเคลื่อนและแรงงานไร้ฝีมือในโรงงานเริ่มเปลี่ยนช่างศิลป์ ลอนดอนปารีสและนิวยอร์กนำการเติบโตของประชากรเป็นประวัติการณ์ของเมืองในช่วงเวลานี้เป็นคนที่ย้ายจากชนบทหรืออพยพไปหามาตรฐานที่สูงขึ้นของที่อยู่อาศัย.
ในกรณีที่ศิลปินเคยทำงานภายใต้คำแนะนำของลูกค้าที่ร่ำรวยที่เกี่ยวข้องกับคริสตจักรหรือ รัฐในช่วงนี้งานศิลปะเป็นส่วนหนึ่งของเศรษฐกิจตลาดและศิลปะของตัวเองออกมาให้เห็นเป็นส่วนตัวของการแสดงออก.
มูลค่าสูงวางอยู่บนของแต่ละบุคคลซึ่งเกิดในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยากลายเป็นค่าหลักของวัฒนธรรมตะวันตก ในกรณีที่รูปแบบศิลปะ (เช่นบาร็อค) ได้ครอบคลุมเพียงครั้งเดียวศิลปินจำนวนมากทำงานมากกว่าภูมิภาคในวงกว้างและระยะเวลาในปลายที่สิบเก้าและรางศตวรรษที่ 20 รูปแบบต่อเนื่องของการเปลี่ยนแปลงศิลปะกับการเพิ่มความเร็วและการแตกหักเข้าไปในลานตาของการปฏิบัติทางศิลปะของแต่ละบุคคล .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุนนิยมเป็นระบบเศรษฐกิจเด่นในช่วงเวลานี้ ( แม้ว่ามันจะมีรากในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ) บุคคลที่เสี่ยงต่อทุน เพื่อผลิตสินค้าในสกุลเงินตามตลาด ซึ่งขึ้นอยู่กับราคาไม่แพง แรงงาน ค่าจ้าง
แรงงานในที่สุด จัดเป็นสหภาพ ( หลังวันสมาคม ) และในวิธีนี้ยังคงมีอิทธิพลมากมากขึ้น ใช้อำนาจทางการเมืองเป็น bolstered โดยรวมเพิ่มขึ้นในมาตรฐานการครองชีพและการทดลองครั้งแรกในที่สาธารณะการศึกษา .
กระแสขับเคลื่อนเครื่องจักรและแรงงานไร้ฝีมือในโรงงานเริ่มแทนที่ช่างฝีมือที่มีทักษะ ลอนดอน , ปารีส และนิวยอร์ก นำ เป็นประชากรของเมืองในช่วงนี้เป็นคนย้ายจากชนบทหรืออพยพเพื่อหามาตรฐานที่สูงขึ้นของที่อยู่อาศัย ซึ่งก่อนหน้านี้มีศิลปิน
ทำงานภายใต้คำสั่งของลูกค้าที่ร่ำรวยที่เกี่ยวข้องกับโบสถ์หรือรัฐ ในช่วงเวลานี้ ศิลปะเป็นส่วนหนึ่งของเศรษฐกิจตลาดศิลปะและตัวเองก็ถือเป็นการแสดงออกส่วนบุคคล
คุณค่าต่อสูง บุคคลซึ่งเกิดขึ้นในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเป็นค่าหลักของวัฒนธรรมตะวันตก ที่รูปแบบศิลปะ ( ตัวอย่างเช่น พิสดาร ) เคยปกคลุมหลายศิลปินทำงานผ่านพื้นที่กว้างและช่วงเวลา ในปลายศตวรรษที่ 19 และรางศตวรรษที่ 20 ต่อเนื่องแบบเปลี่ยนปะกับความเร็วที่เพิ่มขึ้นและการแตกหักในลานตาของการปฏิบัติงานศิลปะของแต่ละบุคคล