He must learn them again. He must t

He must learn them again. He must teach himself that the basest of all things is to be afraid; and, teaching himself that, forget it forever, leaving no room in his workshop for anything but the old verities and truths of the heart, the old universal truths lacking which any story is ephemeral and doomed -- love and honor and pity and pride and compassion and sacrifice. Until he does so, he labors under a curse. He writes not of love but of lust, of defeats in which nobody loses anything of value, of victories without hope and, worst of all, without pity or compassion. His griefs grieve on no universal bones, leaving no scars. He writes not of the heart but of the glands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาต้องเรียนพวกเขาอีกครั้ง เขาต้องสอนตัวเอง basest ของสิ่งที่ต้องกลัว ก สอนตัวเองว่า ลืมมันตลอดไป ออกจากห้องในเวิร์คสำหรับ anything but เก่าภายและของหัวใจ การเก่าสากลจริงขาดเรื่องใด ๆ ที่เป็นข้อมูลแบบชั่วคราว และถึง วาระ - รัก และเกียรติ และสงสาร และความภาคภูมิใจ และความเมตตา และเสียสละ จนกระทั่งเขาไม่ได้ เขาแรงแช่ง เขาเขียนไม่รัก แต่ ลัสท์ ของ defeats ที่ไม่มีใครสูญเสียสิ่งที่มีค่า ของชัยชนะโดยไม่ต้องหวังและ แย่ที่สุดทั้งหมด ไม่สงสารหรือความเมตตา สร้อย griefs ของเขาบนกระดูกไม่สากล รอยแผลเป็นไม่ทิ้ง เขาเขียนไม่ ของหัวใจ แต่ ของต่อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาต้องเรียนรู้ที่พวกเขาอีกครั้ง เขาจะต้องสอนตัวเองว่า basest ของทุกสิ่งที่จะต้องกลัว และการเรียนการสอนตัวเองว่าลืมมันไปตลอดกาลออกจากห้องในการประชุมเชิงปฏิบัติการของเขาสำหรับอะไร แต่ verities เก่าและความจริงของหัวใจ, ความจริงสากลเก่าขาดซึ่งเรื่องราวใด ๆ ที่เป็นชั่วคราวและวาระ - ความรักและการให้เกียรติและสงสารและความภาคภูมิใจและ ความเห็นอกเห็นใจและความเสียสละ จนกว่าเขาจะไม่ให้เขาแรงงานภายใต้คำสาปแช่ง เขาไม่ได้เขียนถึงความรัก แต่ความปรารถนาของความพ่ายแพ้ในการที่ไม่มีใครสูญเสียสิ่งที่มีค่าของชัยชนะโดยไม่ต้องหวังและเลวร้ายที่สุดของทั้งหมดโดยไม่ต้องสงสารหรือความเห็นอกเห็นใจ ทุกข์ของเขาเสียใจที่ไม่มีกระดูกสากลออกไม่มีรอยแผลเป็น เขาเขียนไม่ได้ของหัวใจ แต่ของต่อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาต้องเรียนรู้มันอีก เขาต้องสอนตนเองว่า basest ทุกอย่างจะต้องกลัว และ การสอนเอง อย่าลืมมันตลอดไป ออกจากห้องไม่มีในการประชุมเชิงปฏิบัติการของเขาเลยแต่ verities เก่าและความจริงของหัวใจ , สากลเก่าขาด ซึ่งความจริงเรื่องใดจะไม่ยั่งยืนชะตาขาด - ความรักและให้เกียรติและศักดิ์ศรี และสงสาร ความเมตตาและเสียสละ จนกระทั่งเขาอย่างนั้นเขาแรงงานภายใต้คำสาป เขาเขียนไม่ได้ ความรัก แต่ ของกิเลส ของความพ่ายแพ้ที่ไม่มีใครแพ้เลยค่า ของชัยชนะ โดยไม่หวังและที่เลวร้ายที่สุดของทั้งหมด ไม่มีความสงสารหรือเห็นใจ ความเศร้าโศกของเขาเสียใจบนกระดูกไม่สากล โดยไม่ทิ้งรอยแผลเป็น เขาเขียนไม่ใช่หัวใจ แต่ของต่อม