Sadly enough, almost nothing remain

Sadly enough, almost nothing remains today of Wat Phra Men except a
mass of bricks. As in the case of Chedi Chula Prathon, the superstructure has long
collapsed and its original appearance is unknown. Consequently, the question of
its original shape has raised much speculation and discussion among scholars,
including Dupont and his Thai counterparts. Around the central core, which Dupont
called the “massif central”, a gallery was probably added during state III which
was undoubtedly used for the Buddhist rite of circumambulation (pradakṣiṇa).
This gallery appears to have been intersected on the four sides by axial passages
that were probably meant to lead ascending devotees from the external stairways
to the central core against which presumably four colossal Buddhas seated with
legs pendant were installed. On this ground Dupont attempted comparisons with
the Ānanda temple in Pagān or with the central sanctuary of Pahāṛpur in what is
today Bangladesh.
However, according to Boisselier, those comparative studies
are not very convincing and even doubtful (1968, 49–51).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เศร้ามาก เกือบไม่มีอะไรเหลือวันนี้ของวัดพระเมรุยกเว้นการมวลของอิฐ ในกรณีของเจดีย์จุฬา Prathon โครงสร้างส่วนบนที่ยาวนานได้ยุบ และลักษณะเดิมของไม่รู้จัก ดังนั้น คำถามที่รูปร่างของต้นฉบับได้ยกมากเก็งกำไรและการสนทนาระหว่างนักวิชาการรวมดูปองท์และคู่ของเขาไทย รอบ ๆ หลักกลาง ดูปองท์ที่เรียกว่า "กลาง massif" เก็บอาจเพิ่มระหว่างรัฐ III ซึ่งไม่ต้องสงสัยใช้ในพุทธพิธีเวียน (pradakṣiṇa)เก็บนี้ปรากฏได้ระดับสี่ด้านตามทางเดินตามแนวแกนที่อาจมีความหมายเมื่อนำศาสนิกชนน้อยจาก stairways ภายนอกสบู่เซ็นทรัลกับที่สี่สันนิษฐานว่ามหาศาลพระนั่งด้วยจี้ขาถูกติดตั้ง นี้พื้นดูปองท์พยายามเปรียบเทียบวัด Ānanda ใน Pagān หรือ Pahāṛpur สถานกลางในวันนี้บังกลาเทศ อย่างไรก็ตาม ตาม Boisselier ผู้ศึกษาเปรียบเทียบไม่น่าเชื่อถือมาก และแม้หนี้สงสัยสูญ (1968, 49-51)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น่าเศร้าพอเกือบจะไม่มีอะไรเหลืออยู่ในปัจจุบันวัดพระเมรุยกเว้น
มวลของอิฐ เช่นในกรณีของเจดีย์จุฬาประโทน, ตู้คอนเทนเนอร์มีความยาว
ยุบและลักษณะเดิมไม่เป็นที่รู้จัก ดังนั้นคำถามของ
รูปร่างเดิมได้ยกการเก็งกำไรมากและการอภิปรายในหมู่นักวิชาการ
รวมทั้งดูปองท์และคู่ของไทยของเขา รอบแกนกลางซึ่งดูปองท์
ที่เรียกว่า "เทือกเขากลาง" แกลเลอรี่ที่ถูกเพิ่มเข้ามาในช่วงที่อาจจะเป็นรัฐที่สามซึ่ง
ถูกนำมาใช้อย่างไม่ต้องสงสัยสำหรับพระราชพิธีพุทธ circumambulation (pradakṣiṇa).
หอศิลป์แห่งนี้ดูเหมือนจะได้รับ intersected ทั้งสี่ด้านโดยทางเดินตามแนวแกน
ที่อาจจะมีความหมายที่จะนำขึ้นวิหคจากบันไดภายนอก
กับแกนกลางกับที่สันนิษฐานว่าเป็นพระพุทธรูปขนาดใหญ่โตมหึมาสี่นั่งอยู่กับ
ขาจี้ติดตั้ง บนพื้นดินนี้ดูปองต์พยายามเปรียบเทียบกับ
วัดในศาสนาĀnandaหรือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์กลางของ Paharpur ในสิ่งที่เป็น
วันนี้บังคลาเทศ.
อย่างไรก็ตามตามที่ Boisselier ผู้ศึกษาเปรียบเทียบ
ไม่ได้มากที่น่าเชื่อและแม้กระทั่งหนี้สงสัยจะสูญ (1968, 49-51)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เศร้าพอ เกือบไม่มีอะไรที่ยังคงอยู่ในวันนี้ของวัดพระผู้ชายยกเว้น
มวลของอิฐ เช่นในกรณีของเจดีย์จุฬาประโทน , โครงสร้างส่วนบนได้นาน
ยุบและลักษณะเดิมที่ไม่รู้จัก ดังนั้นคำถามของ
รูปร่างเดิมได้ยกการเก็งกำไรมากและการอภิปรายในหมู่นักวิชาการ รวมทั้งดูปองท์และ counterparts
ไทยของเขา รอบแกนกลาง ซึ่งดูปองท์
เรียกว่า " กลางเทือกเขา " แกลเลอรี่น่าจะเพิ่มในระหว่างรัฐ III ซึ่ง
ไม่ต้องสงสัยใช้สำหรับพิธีกรรมของชาวพุทธ circumambulation ( pradak ṣผมṇ ) .
ภาพนี้ดูเหมือนจะได้รับการ intersected บน 4 ด้านโดยแกนหัวข้อ
ที่ขึ้นอาจนำขึ้นสาวกจากบันไดภายนอก
กับแกนกลาง ซึ่งสันนิษฐานว่าพระพุทธรูปนั่งกับสี่ตัวกับ
ขาจี้ได้ถูกติดตั้ง บนพื้นดิน ดูปองท์พยายามเปรียบเทียบกับ
Āนันวัดใน Pag อุบาสกหรือกับกลางวิหารของป่าāṛ PUR ในอะไร

วันนี้บังคลาเทศ แต่ตามบ๊วซเซอร์ลิเยอร์การศึกษาเปรียบเทียบผู้
ไม่มากและยังสงสัย ( 1968 , 49 และ 51 )