Philosophy on the concepts of desti

Philosophy on the concepts of destiny and fate has existed since the Hellenistic period with groups such as the Stoics and the Epicureans.

The Stoics believed that human decisions and actions ultimately went according to a divine plan devised by a god. They claimed that although humans theoretically have free will, their souls and the circumstances under which they live are all a part of the universal network of fate.

The Epicureans challenged the Stoic beliefs, denying the existence of this divine fate. They believed that men’s actions were voluntary so long as they were rational.[5]

In daily language, "destiny" and "fate" are synonymous, but with regard to 19th century philosophy, the words gained inherently different meanings.

For Arthur Schopenhauer, destiny was just a manifestation of the Will to Live, which can be at the same time living fate and choice of overrunning the fate same, by means of the Art, of the Morality and of the Ascesis.

For Nietzsche, destiny keeps the form of Amor fati (Love of Fate) through the important element of Nietzsche's philosophy, the "will to power" (der Wille zur Macht), the basis of human behavior, influenced by the Will to Live of Schopenhauer. But this concept may have even other senses, although he, in various places, saw the will to power as a strong element for adaptation or survival in a better way.[6] Nietzsche eventually transformed the idea of matter as centers of force into matter as centers of will to power as mankind’s destiny to face with amor fati. The expression Amor fati is used repeatedly by Nietzsche as acceptation-choice of the fate, but in such way it becomes even another thing, precisely a "choice" destiny.

Determinism is a philosophical concept often confused with fate, it can be defined as the notion that all intents/actions are causally determined by the culminations of an agent’s existing circumstances; simply put, everything that happens is determined by things that have already happened. [7] Determinism differs from fate in that it is never conceived as being a spiritual, religious, nor astrological notion; fate is typically thought of as being "given" or "decreed" while determinism is "caused." Influential philosophers like, Robert Kane (philosopher), Thomas Nagel, Roderick Chisholm, and A.J. Ayer have written about this notion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรัชญาในแนวคิดของโชคชะตาและโชคชะตามีอยู่ตั้งแต่ในสมัยเฮเลนนิกับกลุ่ม Stoics และ Epicureans ที่Stoics ที่เชื่อว่า มนุษย์ตัดสินใจและการดำเนินการในที่สุดก็ตามแผนการพระเจ้าที่กำหนด โดยพระเจ้า พวกเขาอ้างว่า แม้ว่ามนุษย์มีครั้งแรกราคาจะ วิญญาณของพวกเขาและสถานการณ์ที่พวกเขาอาศัยอยู่ทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายสากลของชะตากรรมEpicureans ที่ท้าทายความเชื่อใจ การปฏิเสธการมีอยู่ของชะตากรรมนี้พระเจ้า พวกเขาเชื่อว่า การกระทำของคนสมัครใจตราบใดที่พวกเขาเชือด[5]ในภาษาประจำวัน "ชะตากรรม" และ "ชะตากรรม" มีความหมายเหมือน แต่เกี่ยวกับศตวรรษที่ 19 ปรัชญา คำความหมายความแตกต่างที่ได้รับสำหรับ Arthur Schopenhauer ชะตากรรมมีเพียงยามมา Live ซึ่งทำให้ชะตาชีวิตเวลาและทาง overrunning ชะตากรรมเดียว กัน โดยศิลปะ ชัดเจน และ Ascesisสำหรับ Nietzsche ชะตายังคงแบบของอมอร์ fati (รักชะตา) ผ่านองค์ประกอบสำคัญของปรัชญาของ Nietzsche "จะให้พลังงาน" (der Wille zur Macht), ข้อมูลพื้นฐานของพฤติกรรมมนุษย์ ผล โดยมาอาศัยอยู่ของ Schopenhauer แต่แนวคิดนี้อาจมีความรู้สึกอื่น ๆ แม้ แม้ว่าเขา ในสถานต่าง ๆ เห็นจะให้พลังงานเป็นองค์ประกอบแข็งแรงอยู่รอดหรือปรับตัวในทางที่ดีขึ้น[6] Nietzsche ในที่สุดแก่นความคิดในเรื่องเป็นศูนย์กลางของกองทัพเรื่องเป็นศูนย์กลางของพลังงานเป็นชะตากรรมของมนุษย์กับ fati อมอร์จะ Fati อมอร์นิพจน์จะใช้ซ้ำ ๆ โดย Nietzsche เป็นบอกกล่าวหลากหลายชะตา แต่วิธีดังกล่าว จะกลายเป็นสิ่งอื่นแม้ แม่นยำชะตา "ทางเลือก"Determinism เป็นแนวคิดปรัชญามักจะสับสนกับโชคชะตา สามารถกำหนดเป็นแนวคิดที่ว่า การกระทำทั้งหมดว่า causally ได้ถูกกำหนด โดย culminations ตัวแทนของสถานการณ์ที่มีอยู่ เพียงแค่ใส่ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นไปตามสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว [7] determinism แตกต่างจากชะตากรรมที่ไม่ได้รู้สึกเป็น ความเป็นจิตวิญญาณ ศาสนา หรือโหราศาสตร์ ชะตากรรมเป็นปกติคิดว่า เป็นการ "ให้" หรือ "decreed" ในขณะที่ determinism "เกิดขึ้น" นักปรัชญาที่มีอิทธิพลเช่น โรเบิร์ตเคน (นักปราชญ์), Thomas Nagel, Roderick Chisholm และ A.J. Ayer ได้เขียนเกี่ยวกับความคิดนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรัชญาในแนวคิดของโชคชะตาและพรหมลิขิตที่มีอยู่ตั้งแต่อัลบั้มเพลงประกอบภาพยนตร์ด้วยกลุ่มต่าง ๆ เช่น stoics และพิคิวเรียน .

stoics เชื่อว่าการตัดสินใจของมนุษย์และการกระทำสุดไปตามแผน สร้างขึ้นโดยพระเจ้าพระเจ้า พวกเขาอ้างว่าแม้ว่ามนุษย์ทุกคนมีจะฟรีชีวิตของพวกเขาและภายใต้สถานการณ์ที่พวกเขาอาศัยอยู่ จะเป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายสากลของโชคชะตา . . .

ประทับใจพิคิวเรียนท้าทายความเชื่อ ปฏิเสธเรื่องของโชคชะตาอันศักดิ์สิทธิ์นี้ พวกเขาเชื่อว่า การกระทำของคนอาสา ตราบเท่าที่พวกเขา เหตุผล . . [ 5 ]

ในชีวิตประจำวันภาษา " Destiny " และ " โชคชะตา " จะตรงกัน แต่ในเรื่องปรัชญาศตวรรษที่ 19 ,คำที่ได้รับอาจแตกต่างกันความหมาย

สำหรับปาเอยา พรหมลิขิตเป็นแค่เครื่องจะอยู่ที่สามารถ ในเวลาเดียวกัน ชีวิต โชคชะตา และทางเลือกของ overrunning ชะตากรรมเดียวกัน โดยวิธีการของศิลปะของจริยธรรม และของ ascesis

สำหรับนิท โชคชะตาทำให้รูปแบบ ของมอร์ fati ( ความรักของโชคชะตา ) ผ่านองค์ประกอบสำคัญของปรัชญาของนิทเช่ ," จะมีอำนาจ " ( Der วิลลี่ ซัว macht ) พื้นฐานของพฤติกรรมมนุษย์ ได้รับอิทธิพลจากการใช้ชีวิตของโชเปนฮาวเออร์ แต่แนวคิดนี้อาจจะรู้สึก อื่น ๆแม้ว่าเขาในสถานที่ต่างๆ เห็นพลังงานจะเป็นองค์ประกอบที่แข็งแกร่งสำหรับการปรับตัวหรือการอยู่รอดในวิธีที่ดีกว่า[ 6 ] นิทในที่สุดเปลี่ยนความคิดเรื่องศูนย์กลางของแรงในเรื่องศูนย์กลางของพลังงานจะเป็นชะตาของมนุษยชาติต้องเผชิญกับมอร์ fati . การแสดงออก มอร์ fati ใช้ซ้ำโดยการนิทเป็นทางเลือกของโชคชะตา แต่อย่างนี้มันยิ่งอีกอย่างหนึ่ง ชะตากรรมแม่นยำ " ทางเลือก " .

ทฤษฏีเป็นแนวคิดทางปรัชญามักจะสับสนกับโชคชะตามันสามารถกำหนดเป็นความคิดที่ปรับทั้งหมด / การกระทำตามลำพัง โดยพิจารณา culminations ของตัวแทนของสถานการณ์ที่มีอยู่ เพียงแค่ใส่ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะถูกกำหนดโดยสิ่งที่ได้เกิดขึ้นแล้ว [ 7 ] ทฤษฏีแตกต่างจากโชคชะตาที่ไม่เคยมี conceived เป็น จิตวิญญาณ ศาสนา หรือความเชื่อในทางโหราศาสตร์ ;โชคชะตามักจะคิดว่าเป็น " ให้ " หรือ " จึงเป็น " สาเหตุ " ในขณะที่ทฤษฏี " ผู้มีอิทธิพลนักปรัชญาอย่าง โรเบิร์ต เคน ( ปราชญ์ ) , โธมัส เนเกิล โรเดอริค , ชิสโฮล์ม และ เอ. เจ. Ayer เขียนเกี่ยวกับความคิดนี้ .