The effect of Buddhist group therap

The effect of Buddhist group therapy on
depressive symptoms was consistent with the
results on patients suffering from symptoms of
anxiety (Rungreangkulkij & Wongtakee, 2008) and
with other studies in Western countries using
MBCT (Teasdale et al., 2000; Ma & Teasdale,
2004; Kingston et al., 2007) and ACT (Hayes et al.,
2006). Nolen-Hoeksema (1991) highlighted the
importance of rumination in vulnerability to
depression, similar to Buddhist teaching that
suffering (in this case, depressive symptoms)
comes from the patients' grasping and clinging to
things and the patients' inability to accept things
that have happened (Tanphaichitr, 2005). The
Buddhist group therapy in this study followed the
Four Noble Truths (Rungreangkulkij & Wongtakee,
2008). The First Noble Truth helped patients
and group leaders to understand one's suffering. In
the Second Noble Truth, group leaders taught the
patient to understand the causes of suffering such as
cravings. In the Third Noble Truth, the group
leaders and the patients set goals to lower
depressive symptoms, and ultimately, group leaders
taught patients to practice mindfulness to reduce
suffering in the Fourth Noble Truth. Mindfulness
practice helps patients become aware that their
mind has wandered off while gently shifting
attention to the body, increasing the ability to rest
within the present moment (Buddhadasa, 1995).
This has an effect on emotional regulation (Nielsen
& Kaszniak, 2006).

Some patients have heard about “letting things
go or acceptance” before attending the Buddhist
group therapy. The Thai word Thum - jai, translated
as “let it go, or accept things,” is usually used by
Thais when faced with a situation that they cannot
change. Similarly, some patients practiced meditation
before attending the group sessions; however,
they may not follow Buddhist teaching to
solve their suffering. Most patients expected
nurses to be experts in health care; therefore,
they trusted and followed recommendations from
group leaders. In addition, witnessing positive
results further encourages patients to continue
practicing mindfulness.
Patients' reflections support the Buddhist group
therapy. It assists patients to be self-aware of their
ruminative thought patterns and to focus on the
present rather than the past or future. These
findings are consistent with those of participants
who commented on the benefits of MBCT, that it
helped them increase awareness and acceptance
of things (Griffiths, Camic, & Hutton, 2009;
Smith, Graham, & Senthinathan, 2007). Mindfulness
practice helps patients to cut off their
ruminative cycle by being aware of their ruminative
thinking and changing their thoughts into
movement meditation.
This research has several methodological weaknesses.
First, although an attempt was made in this
study to match the two groups with equal
characteristics, there is a slight difference in the
proportion of prescribed medications, especially
amitriptyline, which is a tricyclic antidepressant
(TCA). TCAs could have an adverse hyperglycemic
effect (Katon, 2008; Riley, McEntee, Gerson,
& Dennison, 2009). It could worsen the patients'
metabolic symptoms, consequently making them
more depressed by not seeing improvement in
their treatment outcome. In addition, it could be
argued that part of the difference in depressive
symptoms may be due to a higher intake of
medicines in the TAU group, a consequence of
more severe illness. Second, patients in both
groups received treatment from the hospital;
treatment diffusion might have occurred. However,
none of the patients in the control group
mentioned that they practice mindfulness as stress
reduction. Third, Hawthorne effects might occur
due to the participants in the treatment group
being aware of their participation in a research
study. Fourth, lower depressive symptoms in the
Buddhist group may be influenced by therapeutic
group factors such as being understood by the
group, universally perceiving that they were not
alone, and being able to express thoughts or
emotions in a safe environment (catharsis). Lastly,
the CI from this study is wide; therefore, a large
sample size is needed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของการบำบัดกลุ่มชาวพุทธในอาการ depressive สอดคล้องกับการผลลัพธ์ในผู้ป่วยทุกข์ทรมานจากอาการของความวิตกกังวล (Rungreangkulkij & Wongtakee, 2008) และกับการศึกษาอื่น ๆ ในประเทศตะวันตกที่ใช้MBCT (Teasdale et al., 2000 Ma และ Teasdale2004 คิงส์ตัน et al., 2007) และพระราชบัญญัติ (เฮยส์ et al.,2006) . Nolen-Hoeksema (1991) เน้นการความสำคัญของ rumination ในช่องโหว่ในการภาวะซึมเศร้า คล้ายกับพระพุทธศาสนาที่ทุกข์ทรมาน (ในกรณีนี้ อาการ depressive)มาจากการเรียงของผู้ป่วยและเข้าใจกิจกรรมและผู้ป่วยไม่สามารถยอมรับสิ่งที่ที่ได้เกิดขึ้น (Tanphaichitr, 2005) ที่รักษากลุ่มชาวพุทธในการศึกษานี้ตามทุกข์ (Rungreangkulkij & Wongtakee2008) ด้วยอริยสัจแรกช่วยให้ผู้ป่วยและกลุ่มผู้นำเข้าใจหนึ่งเป็นทุกข์ ในความจริงสองโนเบิล กลุ่มผู้นำสอนผู้ป่วยเข้าใจสาเหตุของความทุกข์เช่นแพง ในสามอริยสัจ กลุ่มผู้นำและผู้ป่วยตั้งเป้าหมายที่จะลดอาการ depressive และ ผู้นำกลุ่มสอนผู้ป่วยเพื่อฝึกสติเพื่อลดทุกข์ในอริยสัจสี่ สติปฏิบัติช่วยให้ผู้ป่วยตระหนักที่พวกเขาจิตตัวที่เดินเข้าออกขณะค่อย ๆ ขยับความสนใจในร่างกาย เพิ่มความสามารถในการวางตัวในปัจจุบันขณะ (พุทธทาส 1995)นี้มีผลกระทบต่อการควบคุมอารมณ์ (นีล& Kaszniak, 2006)ผู้ป่วยบางได้ยินเกี่ยวกับ "สิ่งที่ซักไปหรือยอมรับ"ก่อนจะเข้าพระพุทธศาสนากลุ่มบำบัด คำไทยทุ่ม - ใจ แปลเป็น "ปล่อยมันไป หรือยอมรับสิ่ง มักจะ ใช้คนไทยเมื่อเผชิญกับสถานการณ์ที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง ในทำนองเดียวกัน ผู้ป่วยบางฝึกฝนสมาธิก่อนจะเข้าช่วงกลุ่ม อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่อาจทำตามพระพุทธศาสนาเพื่อแก้ทุกข์ของตน ผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่คาดว่าพยาบาลต้อง เชี่ยวชาญในการดูแลสุขภาพ ดังนั้นพวกเขาเชื่อถือ และปฏิบัติตามคำแนะนำจากผู้นำกลุ่ม นอกจากนี้ เป็นพยานค่าบวกผู้ป่วยต้องให้ผลลัพธ์เพิ่มเติมการฝึกสติสะท้อนของผู้ป่วยสนับสนุนกลุ่มชาวพุทธบำบัด จึงช่วยผู้ป่วยที่เป็น self-aware ของพวกเขารูปแบบความคิด ruminative และเน้นการปัจจุบันมากกว่าในอดีต หรืออนาคต เหล่านี้ผลการวิจัยสอดคล้องกับผู้เรียนผู้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับประโยชน์ของ MBCT,ช่วยเพิ่มความตระหนักและการยอมรับสิ่ง (Griffiths, Camic และฮัต ตัน 2009สมิธ เกรแฮม & Senthinathan, 2007) สติปฏิบัติช่วยให้ผู้ป่วยตัดของพวกเขาวงจร ruminative โดยการตระหนักถึงความ ruminativeความคิด และเปลี่ยนความคิดของพวกเขาเป็นการทำสมาธิเคลื่อนไหวงานวิจัยนี้มีจุดอ่อน methodological หลายแรก แต่มีความพยายามที่นี้ศึกษาให้ตรงกับกลุ่มสอง มีเท่ากับลักษณะ มีความแตกต่างเล็กน้อยในการสัดส่วนของยาที่กำหนดไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งamitriptyline ซึ่งเป็น tricyclic antidepressant(TCA) TCAs ได้มีร้าย hyperglycemicผล (Katon, 2008 Gerson Riley, McEnteeและ Dennison, 2009) มันสามารถ worsen ของผู้ป่วยเผาผลาญอาการ จึง ทำให้พวกเขามากกว่าหดหู่ โดยไม่เห็นปรับปรุงในผลการรักษา นอกจากนี้ อาจจะโต้เถียงเป็นส่วนหนึ่งของความแตกต่างของ depressiveอาการอาจเป็น เพราะการบริโภคสูงของยาในกลุ่มเต่า เวรการเจ็บป่วยที่รุนแรงมากขึ้น ที่สอง ผู้ป่วยในทั้งสองกลุ่มได้รับการรักษาจากโรงพยาบาลแพร่การรักษาอาจเกิดขึ้น อย่างไรก็ตามผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมไม่มีกล่าวว่า พวกเขาฝึกสติเป็นความเครียดลด ที่สาม Hawthorne ผลอาจเกิดขึ้นเนื่องจากผู้เรียนในกลุ่มรักษาการตระหนักถึงการเข้าร่วมวิจัยศึกษา สี่ ลดอาการ depressive ในการกลุ่มพุทธอาจมีผลมาจากยากลุ่มปัจจัยต่าง ๆ เช่นการเข้าใจโดยการกลุ่ม perceiving ว่า พวกเขาไม่ได้เกลียดชังคนเดียว และความสามารถในการแสดงความคิด หรืออารมณ์ (catharsis) สภาพแวดล้อมปลอดภัย สุดท้ายCI จากการศึกษาความกว้าง ดังนั้น ขนาดใหญ่ขนาดตัวอย่างเป็นสิ่งจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของการรักษาด้วยกลุ่มชาวพุทธในอาการซึมเศร้ามีความสอดคล้องกับผลกับผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากอาการของความวิตกกังวล(Rungreangkulkij และ Wongtakee, 2008) และมีการศึกษาอื่นๆ ในประเทศตะวันตกโดยใช้MBCT (Teasdale et al, 2000;. Ma & Teasdale, 2004 ; คิงส์ตัน et al, 2007) และพระราชบัญญัติ (เฮย์ส, et al.. 2006) Nolen-Hoeksema (1991) เน้นความสำคัญของการครุ่นคิดในความเสี่ยงต่อภาวะซึมเศร้าเช่นเดียวกับการเรียนการสอนทางพุทธศาสนาที่ทุกข์ทรมาน(ในกรณีนี้อาการซึมเศร้า) มาจาก 'โลภและยึดมั่นกับผู้ป่วยและสิ่งที่ผู้ป่วยไม่สามารถที่จะยอมรับสิ่งที่มีที่เกิดขึ้น (Tanphaichitr 2005) กลุ่มบำบัดทางพุทธศาสนาในการศึกษานี้ตามอริยสัจ (Rungreangkulkij และ Wongtakee, 2008) ครั้งแรกที่โนเบิลความจริงช่วยผู้ป่วยและกลุ่มผู้นำที่จะเข้าใจความทุกข์ของคน ๆ หนึ่ง ในครั้งที่สองโนเบิลความจริงผู้นำกลุ่มสอนผู้ป่วยที่จะเข้าใจสาเหตุของความทุกข์เช่นความอยาก ในความจริงที่สามโนเบิล, กลุ่มผู้นำและผู้ป่วยที่กำหนดเป้าหมายการลดอาการซึมเศร้าและในที่สุดผู้นำกลุ่มสอนผู้ป่วยในการฝึกสติเพื่อลดความทุกข์ทรมานในสี่โนเบิลความจริง สติปฏิบัติช่วยให้ผู้ป่วยตระหนักว่าพวกเขาใจได้เดินออกไปขณะที่ค่อยๆขยับความสนใจให้กับร่างกายเพิ่มขึ้นความสามารถในการพักผ่อนในขณะปัจจุบัน(พุทธ, 1995). นี้มีผลในการควบคุมอารมณ์ (นีลเซ่นและKaszniak 2006) ผู้ป่วยบางคนเคยได้ยินเกี่ยวกับ "สิ่งที่ให้ไปหรือรับ" ก่อนที่จะเข้าร่วมการประชุมชาวพุทธกลุ่มบำบัด คำไทย Thum - ใจแปลว่า"ปล่อยให้มันไปหรือยอมรับสิ่งที่" มักจะถูกใช้โดยคนไทยเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่พวกเขาไม่สามารถเปลี่ยน ในทำนองเดียวกันผู้ป่วยบางรายได้รับการฝึกฝนการทำสมาธิก่อนเข้าร่วมการประชุมกลุ่ม แต่พวกเขาไม่อาจทำตามการเรียนการสอนทางพุทธศาสนาในการแก้ทุกข์ ผู้ป่วยส่วนใหญ่คาดว่าพยาบาลที่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญในการดูแลสุขภาพ ดังนั้นพวกเขาเชื่อถือและปฏิบัติตามคำแนะนำจากกลุ่มผู้นำ นอกจากนี้พยานที่เป็นบวกผลการส่งเสริมให้ผู้ป่วยต่อไปที่จะดำเนินการฝึกสติ. สะท้อนของผู้ป่วยสนับสนุนกลุ่มชาวพุทธการรักษาด้วย จะช่วยให้ผู้ป่วยที่จะเป็นตัวของพวกเขาตระหนักถึงรูปแบบการคิดตรึกตรองและให้ความสำคัญกับปัจจุบันมากกว่าอดีตหรืออนาคต เหล่านี้ผลการวิจัยมีความสอดคล้องกับผู้ที่เข้าร่วมของผู้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับประโยชน์ของMBCT ที่ว่ามันช่วยให้พวกเขาเพิ่มการรับรู้และการยอมรับในสิ่งที่(กริฟฟิ Camic และฮัตตัน 2009; สมิ ธ เกรแฮมและ Senthinathan 2007) สติปฏิบัติจะช่วยให้ผู้ป่วยที่จะตัดออกของพวกเขารอบตรึกตรองโดยการตระหนักถึงตรึกตรองของพวกเขาคิดและการเปลี่ยนแปลงความคิดของพวกเขาในการทำสมาธิการเคลื่อนไหว. การวิจัยครั้งนี้มีจุดอ่อนวิธีการหลาย. ครั้งแรกแม้ว่าจะมีความพยายามที่ในการศึกษาเพื่อให้ตรงกับทั้งสองกลุ่มมีค่าเท่ากับลักษณะมีความแตกต่างกันเล็กน้อยในสัดส่วนของยาที่กำหนดโดยเฉพาะอย่างยิ่งAmitriptyline ซึ่งเป็นยากล่อมประสาท tricyclic (TCA) TCAs อาจมีระดับน้ำตาลในเลือดที่ไม่พึงประสงค์ผล(Katon 2008; ไรลีย์ McEntee, Gerson, และเดนนิสสัน 2009) มันอาจจะเลวลงผู้ป่วยอาการเผาผลาญจึงทำให้พวกเขามีความสุขมากขึ้นโดยไม่เห็นการปรับปรุงในผลการรักษาของพวกเขา นอกจากนี้ก็อาจจะมีการถกเถียงกันอยู่ว่าเป็นส่วนหนึ่งของความแตกต่างในซึมเศร้าอาการอาจจะเกิดจากการบริโภคที่สูงขึ้นของยาในกลุ่มเอกภาพที่ผลของการเจ็บป่วยที่รุนแรงมากขึ้น ประการที่สองผู้ป่วยทั้งในกลุ่มที่ได้รับการรักษาจากโรงพยาบาล; กระจายการรักษาอาจจะเกิดขึ้น แต่ไม่มีผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมคนกล่าวว่าพวกเขาปฏิบัติสติความเครียดลดลง ประการที่สามฮอว์ ธ ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นเนื่องจากการมีส่วนร่วมในกลุ่มการรักษาที่ได้ตระหนักถึงการมีส่วนร่วมในการวิจัยการศึกษา ประการที่สี่อาการซึมเศร้าลดลงในกลุ่มชาวพุทธอาจจะได้รับอิทธิพลจากการรักษาปัจจัยกลุ่มเช่นถูกเข้าใจโดยกลุ่มสากลเห็นว่าพวกเขาไม่ได้อยู่คนเดียวและความสามารถในการแสดงความคิดหรืออารมณ์ในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัย(ท้อง) สุดท้ายCI จากการศึกษาครั้งนี้คือกว้าง จึงมีขนาดใหญ่ขนาดของกลุ่มตัวอย่างเป็นสิ่งจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของกลุ่มบำบัดในพุทธศาสนา
อาการของโรคซึมเศร้า มีความสอดคล้องกับ
ผลลัพธ์ในผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากอาการของความวิตกกังวล ( rungreangkulkij &

กับ wongtakee , 2008 ) และการศึกษาอื่น ๆในประเทศตะวันตกใช้
mbct ( ทีสเดล et al . , 2000 ; มา&ทีสเดล
2004 , คิงส์ตัน , et al . , 2007 ) และการกระทำ ( เฮย์
et al . , 2006 ) นอเลิน hoeksema ( 1991 ) เน้น
ความสำคัญของการใคร่ครวญในความเสี่ยง
ภาวะซึมเศร้าคล้ายกับพุทธศาสนาสอนว่า
ทุกข์ ( ในกรณีนี้ , ภาวะซึมเศร้า )
มาจากผู้ป่วยโลภและยึดติดกับ
สิ่งและผู้ป่วยไม่สามารถที่จะยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้
( ตันไพจิตร , 2005 )
พุทธกลุ่มบำบัดในการศึกษานี้คือสัจธรรม ( rungreangkulkij
4
wongtakee & , 2008 )อริยสัจก่อนช่วยผู้ป่วย
และกลุ่มผู้นำที่จะเข้าใจคนทุกข์ ใน
อริยสัจที่สอง กลุ่มผู้นำสอน
ผู้ป่วยที่จะเข้าใจสาเหตุของทุกข์เช่น
cravings . ในอริยสัจ 3 กลุ่ม
ผู้นำและผู้ป่วยตั้งเป้าหมายเพื่อลดอาการของโรคซึมเศร้า
, และในที่สุดผู้นำกลุ่ม
สอนผู้ป่วยฝึกสติเพื่อลด
ทุกข์ในอริยสัจ 4 สติ
ฝึกช่วยให้ผู้ป่วยตระหนักใจ

หายไปในขณะที่ค่อยๆขยับความสนใจกับร่างกาย เพิ่มความสามารถในการพัก
ภายในปัจจุบัน ( พุทธทาสภิกขุ , 1995 ) .
นี้มีผลในการควบคุมอารมณ์ ( (
& kaszniak , 2006 ) .

ผู้ป่วยบางคนเคยได้ยินเกี่ยวกับ " ปล่อยให้เรื่อง
ไปหรือการยอมรับ " ก่อนเข้าพุทธ
กลุ่มบำบัด คําไทยทุ่ม - ใจแปล
" ปล่อยหรือยอมรับในสิ่งที่ " มักจะใช้โดย
คนไทยเมื่อเผชิญกับสถานการณ์ที่พวกเขาไม่สามารถ
เปลี่ยน ในทํานองเดียวกัน ผู้ป่วยบางคนฝึกสมาธิ
ก่อนเข้าร่วมการประชุมกลุ่ม อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่อาจปฏิบัติตามพุทธศาสนาสอน


แก้ทุกข์ของตน ผู้ป่วยส่วนใหญ่คาดว่า
พยาบาลผู้เชี่ยวชาญในการดูแลสุขภาพ ดังนั้น พวกเขาเชื่อถือและปฏิบัติตามคําแนะนําจาก

กลุ่มผู้นำ นอกจากนี้ พยานบวก
เพิ่มเติมกระตุ้นผู้ป่วยต่อไป

ฝึกสติ สะท้อน ของผู้ป่วย สนับสนุนกลุ่ม
พุทธรักษา มันช่วยให้ผู้ป่วยได้รับทราบรูปแบบการคิดของตนเองอย่างใคร่ครวญและมุ่งเน้น

ปัจจุบันมากกว่าอดีตหรืออนาคต การค้นพบนี้สอดคล้องกับผู้เข้าร่วม

ที่เห็นประโยชน์ของ mbct มันช่วยเพิ่มการรับรู้และการยอมรับ

เรื่อง ( Griffiths camic & , , ฮัตตัน , 2009 ;
สมิ ธ , เกรแฮม & senthinathan , 2007 ) สติ
ฝึกช่วยเหลือผู้ป่วยเพื่อตัดวงจรการใคร่ครวญของพวกเขาโดยการตระหนักถึง

การใคร่ครวญของพวกเขาการคิดและการเปลี่ยนแปลงความคิดของพวกเขาเป็นสมาธิเคลื่อนไหว
.
การวิจัยนี้มีหลายวิธีการจุดอ่อน .
ครั้งแรก แม้ว่ามีความพยายามในการศึกษา
เพื่อให้ตรงกับสองกลุ่มที่มีลักษณะเท่าเทียมกัน
มีความแตกต่างเล็กน้อยในสัดส่วนที่กำหนด โดยเฉพาะโรค
,
อะมิทริปไทลีน ซึ่งเป็น Tricyclic Antidepressant
( TCA )