Objective: To investigate the influ

Objective: To investigate the influence of dry mouth on the incidence and severity of inhalation
therapy-induced hoarseness. Methods: The volume of saliva secreted without stimulation was
measured in patients with asthma or chronic obstructive pulmonary disease (COPD) who also
answered a questionnaire on subjective ratings for hoarseness. The relationship between
salivary secretion and hoarseness was analyzed by the Pearson correlation and multiple linear
regression. The prediction accuracy of salivary secretion for the grade of hoarseness was
evaluated using a receiver-operating characteristic (ROC) analysis. Results: A total of 232
patients participated in this study. The subjective rating score of hoarseness was negatively
correlated with the volume of saliva secreted (r¼0.273, p50.001). A stepwise multiple linear
regression analysis revealed that salivary secretion (p50.001) and the dose of fluticasone
administered (p50.05) were significant variables for predicting hoarseness. The ROC analysis
for predicting severe hoarseness by salivary secretion showed significant prediction accuracy
(AUC¼0.690, 95% CI: 0.614–0.766, p50.001) and was higher in patients administered
fluticasone (AUC¼0.732, 95% CI: 0.644–0.821, p50.001). Conclusions: Hyposalivation is a
significant prediction factor of hoarseness induced by inhaled corticosteroids (ICS). The
prediction accuracy was higher in patients administered fluticasone than in those administered
another inhalation drug. Although the pharmaceutical efficacy of fluticasone is high, patients
with hyposalivation should be prescribed other inhalation drugs

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: เพื่อตรวจสอบอิทธิพลของปากแห้งในอุบัติการณ์และความรุนแรงของการสูดดมเสียงแหบที่เกิดจากการรักษาด้วย วิธีการ: เป็นการหลั่งโดยไม่กระตุ้นน้ำลายวัดในผู้ป่วยโรคหอบหืดหรือโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD) ที่ยังตอบแบบสอบถามบนคะแนนอัตนัยสำหรับเสียงแหบ ความสัมพันธ์ระหว่างการหลั่งน้ำลายและแหบถูกวิเคราะห์ โดยหลายเชิงเส้นและสหสัมพันธ์เพียร์สันถดถอย แก้ไขความถูกต้องของการคาดเดาของหลั่งน้ำลายสำหรับเกรดของเสียงแหบถูกประเมินโดยใช้การปฏิบัติการรับสัญญาณลักษณะ (ROC) วิเคราะห์ ผลลัพธ์: จำนวน 232ผู้ป่วยที่เข้าร่วมในการศึกษานี้ เสียงแหบคะแนนอัตนัยเป็นในเชิงลบมีความสัมพันธ์กับปริมาณการหลั่งน้ำลาย (r¼ 0.273, p50.001) หลายศเชิงเส้นวิเคราะห์การถดถอยเปิดเผยว่า การหลั่งน้ำลาย (p50.001) และปริมาณของ fluticasoneปกครอง (p50.05) เป็นตัวแปรสำคัญทำนายเสียงแหบ การวิเคราะห์ ROCทำนายเสียงแหบอย่างรุนแรงโดยความแม่นยำทำนายสำคัญแสดงให้เห็นว่าการหลั่งน้ำลาย(AUC¼0.690, 95% CI: 0.614 – 0.766, p50.001) และสูงขึ้นในผู้ป่วยที่บริหารfluticasone (AUC¼0.732, 95% CI: 0.644 – 0.821, p50.001) สรุป: Hyposalivation เป็นการปัจจัยทำนายที่สำคัญของเสียงแหบที่เกิดจากสูดดม corticosteroids (ICS) การทำนายความแม่นยำไม่ถูกสูงขึ้นในผู้ป่วยที่บริหาร fluticasone กว่าผู้บริหารยาเสพติดดมอีก ถึงแม้ว่าประสิทธิภาพของ fluticasone ยาสูง ผู้ป่วยกับ hyposalivation ควรจะกำหนดยาดมอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาอิทธิพลของปากแห้งในอุบัติการณ์และความรุนแรงของการสูดดม
เสียงแหบการรักษาด้วยการเหนี่ยวนำให้เกิด วิธีการ: ปริมาณของน้ำลายหลั่งกระตุ้นโดยไม่ต้องได้รับการ
วัดในผู้ป่วยที่มีโรคหอบหืดหรือเรื้อรังโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD) ที่ยัง
ตอบแบบสอบถามการจัดอันดับอัตนัยเสียงแหบ ความสัมพันธ์ระหว่าง
การหลั่งน้ำลายและเสียงแหบวิเคราะห์ความสัมพันธ์เพียร์สันและหลายเชิงเส้น
ถดถอย ความถูกต้องของการทำนายการหลั่งน้ำลายสำหรับเกรดของเสียงแหบได้รับการ
ประเมินโดยใช้ลักษณะรับการดำเนินงาน (ROC) การวิเคราะห์ ผล: รวม 232
ผู้ป่วยมีส่วนร่วมในการศึกษาครั้งนี้ คะแนนคะแนนทัศนะของเสียงแหบได้รับในเชิงลบ
มีความสัมพันธ์กับปริมาณของการหลั่งน้ำลาย (r¼? 0.273, p50.001) เชิงเส้นหลายขั้นตอน
การวิเคราะห์การถดถอยเปิดเผยว่าการหลั่งน้ำลาย (p50.001) และปริมาณของ fluticasone
ยา (p50.05) เป็นตัวแปรที่สำคัญในการทำนายเสียงแหบ การวิเคราะห์ ROC
การทำนายเสียงแหบอย่างรุนแรงโดยการหลั่งน้ำลายแสดงให้เห็นว่าถูกต้องทำนายอย่างมีนัยสำคัญ
(AUC¼0.690, 95% CI: 0.614-0.766, p50.001) และเป็นที่สูงขึ้นในผู้ป่วยยา
fluticasone (AUC¼0.732, 95% CI: 0.644-0.821 , p50.001) สรุปผลการวิจัย: hyposalivation เป็น
ปัจจัยสำคัญของการทำนายเสียงแหบเกิดจากการสูดดม (ICS)
ถูกต้องทำนายสูงในผู้ป่วยยา fluticasone กว่าในผู้บริหาร
ยาสูดดมอีก แม้ว่าประสิทธิภาพของยา fluticasone สูงผู้ป่วย
ที่มี hyposalivation ควรกําหนดยาเสพติดอื่น ๆ การสูดดม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาอิทธิพลของปากแห้งต่ออุบัติการณ์และความรุนแรงของการสูดดมบำบัดและแหบ . วิธีการ : ปริมาณของน้ำลายที่หลั่งโดยการกระตุ้นคือวัดในผู้ป่วยที่มีโรคหอบหืดหรือโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ( COPD ) ที่ยังตอบแบบสอบถามคะแนนอัตนัยสำหรับแหบ . ความสัมพันธ์ระหว่างการหลั่งน้ำลาย และแหบ วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สันและการถดถอยเชิงเส้นการถดถอย ค่าความถูกต้องของการหลั่งน้ำลายสำหรับเกรดของแหบคือการประเมินการดำเนินงานของผู้รับ ( ROC ) การวิเคราะห์ ผลลัพธ์ : รวม 232ผู้ป่วยที่เข้าร่วมในการศึกษานี้ การจัดอันดับแหบในคะแนนอัตนัยมีความสัมพันธ์กับปริมาณของน้ำลายที่หลั่ง ( R ¼ 0.273 p50.001 , ) เป็นแบบถดถอยเชิงเส้นการวิเคราะห์การถดถอยพบว่า น้ำลายหลั่ง ( p50.001 ) และปริมาณของฟลูติคาโซนบริหาร ( p50.05 ) ตัวแปรที่สําคัญสําหรับทํานายแหบ . การวิเคราะห์ประทำนายโดยการหลั่งน้ำลายรุนแรงแหบมีความถูกต้องทำนายอย่างมีนัยสำคัญ( ค่า¼ 0.690 , 95% CI : รวม 0.766 p50.001 ( , ) และสูงกว่าในผู้ป่วยที่สมบูรณ์ฟลูติคาโซน ( ยา¼ 0.732 , 95% CI : 0.644 – 0.821 p50.001 , ) สรุป : hyposalivation คือปัจจัยทำนายที่สำคัญของการมีเสียงแหบที่กระตุ้นด้วยยาพ่นสเตียรอยด์ ( ICS ) ที่ความถูกต้องของการพยากรณ์สูงขึ้นในผู้ป่วยกว่าในบรรดาผู้บริหาร ฟลูติคาโซนอื่นการสูดดมยา แม้ว่าประสิทธิภาพของยาฟลูติคาโซนสูง ผู้ป่วยกับยาเสพติดอื่น ๆที่ควร hyposalivation การสูดดม