During the 1960s and on into the 19

During the 1960s and on into the 1970s, they study of political culture flourished. Ideas, values,beliefs and overall political culture were all thought to be important and worthwhile subjects of inquiry, either by themselves or in conjunction with other factors.

The main criticisms leveled against the political culture approach include the following.

Political culture is used as a “residual category”. That is, whenever we can’t find any other explanation for a country’s behaviour, we blame it on “political culture.
The concept of political culture is too vague. It seems to include everything: literature, art, music, values, political ideas, religion, history, behaviour, whatever. In this sense, political culture become a kind of grab bag of everything.
In tis focus on culture, the political culture approach was accused of ignoring structure. The structure in this care meant the class system and the owner ship of the means of production and distribution.
Another criticism of political culture was that it ignored international influences. The focus in the early political culture literature was almost exclusively on domestic values and influences shaping political culture.
political culture was also criticized as being ethnocentric. The values and ideas that were set forth as “most developed” or “most modern” always seemed to bear an uncanny resemblance to the united states or great britain and democratic, participatory political cultures.
Finally, the civic culture was criticized for its methodology. There methodological problems obviously need correcting. The Renaissance of the Political culture

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงปี 1960 และในในปี 1970 พวกเขาศึกษาวัฒนธรรมทางการเมืองที่เจริญรุ่งเรือง ความคิด ค่านิยม ความเชื่อ และวัฒนธรรมทางการเมืองโดยรวมได้ทั้งหมดคิดว่า เป็น เรื่องสำคัญ และคุ้มค่าของการสอบถาม ด้วยตัวเองหรือร่วมกับปัจจัยอื่น ๆ วิจารณ์หลักปรับระดับกับแนวทางของวัฒนธรรมทางการเมืองมีดังนี้ วัฒนธรรมทางการเมืองถูกใช้เป็น "ประเภทเหลือ" นั่นคือ เมื่อใดก็ ตามเราไม่สามารถหาคำอธิบายอื่นสำหรับพฤติกรรมของประเทศ เราโทษมันใน "วัฒนธรรมทางการเมือง แนวคิดของวัฒนธรรมทางการเมืองคลุมเครือเกินไปได้ เหมือนรวมทุกอย่าง: วรรณกรรม ศิลปะ ดนตรี ค่า ความคิดทางการเมือง ศาสนา ประวัติศาสตร์ พฤติกรรม สิ่งนั้น ในนี้รู้สึก วัฒนธรรมทางการเมืองเป็น แบบกระเป๋าคว้าทุกอย่าง ในมอก.เน้นวัฒนธรรม แนวทางวัฒนธรรมทางการเมืองถูกกล่าวหาว่าของสองโครงสร้าง โครงสร้างในการดูแลนี้หมายถึง ระบบคลาสและเรือเจ้าของวิธีการผลิตและจำหน่าย วัฒนธรรมทางการเมืองอื่นวิจารณ์ได้ว่า ละเว้นอิทธิพลต่างชาติ โฟกัสในวรรณคดีวัฒนธรรมทางการเมืองเริ่มต้นโดยเฉพาะกับค่าในประเทศและมีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมทางการเมืองการสร้างรูปร่างได้ วัฒนธรรมทางการเมืองถูกวิพากษ์วิจารณ์ยังเป็น ethnocentric ค่าและความคิดที่ถูกกำหนดไว้เป็น "ทันสมัย" หรือ "พัฒนามากที่สุด" เสมอ ดูเหมือนเพื่อรูปเขาพิลึกที่สหรัฐอเมริกา หรือสหราชอาณาจักร และวัฒนธรรมทางการเมืองแบบมีส่วนร่วม ประชาธิปไตยสุดท้าย วัฒนธรรมพลเมืองถูกวิพากษ์วิจารณ์สำหรับวิธีการ มีปัญหา methodological ชัดต้องแก้ไข โรงแรมเรอเนสซองซ์วัฒนธรรมการเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงทศวรรษที่ 1960 และเข้าสู่ปี 1970 ที่พวกเขาศึกษาของวัฒนธรรมทางการเมืองที่เจริญรุ่งเรือง ความคิดค่านิยมความเชื่อและวัฒนธรรมทางการเมืองโดยรวมกำลังคิดว่าทุกคนที่จะเป็นวิชาที่สำคัญและคุ้มค่าของการสอบสวนทั้งโดยตัวเองหรือร่วมกับปัจจัยอื่น ๆ . การวิพากษ์วิจารณ์หลักจ่อกับวิธีการที่วัฒนธรรมทางการเมืองรวมถึงต่อไปนี้. วัฒนธรรมทางการเมืองจะถูกใช้เป็น "ประเภทที่เหลือ" นั่นคือเมื่อใดก็ตามที่เราไม่สามารถหาคำอธิบายอื่น ๆ สำหรับพฤติกรรมของประเทศเราตำหนิบน "วัฒนธรรมทางการเมือง. แนวคิดของวัฒนธรรมทางการเมืองเป็นคลุมเครือเกินไป มันดูเหมือนว่าจะรวมทุกอย่าง: วรรณกรรมศิลปะดนตรีค่านิยมความคิดทางการเมือง, ศาสนา, ประวัติศาสตร์, พฤติกรรมใด ในแง่นี้วัฒนธรรมทางการเมืองกลายเป็นชนิดของถุงคว้าทุกอย่าง. ในความสำคัญกับวัฒนธรรมมอกแนวทางวัฒนธรรมทางการเมืองถูกกล่าวหาว่าไม่สนใจโครงสร้าง โครงสร้างในการดูแลนี้หมายถึงระบบการเรียนและเรือของปัจจัยการผลิตเป็นเจ้าของและการกระจาย. วิจารณ์ของวัฒนธรรมทางการเมืองอีกว่ามันไม่สนใจอิทธิพลระหว่างประเทศ มุ่งเน้นในวรรณคดีวัฒนธรรมทางการเมืองในช่วงต้นเป็นเกือบเฉพาะในค่านิยมในประเทศและมีอิทธิพลต่อการสร้างวัฒนธรรมทางการเมือง. วัฒนธรรมทางการเมืองที่ยังถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็น ethnocentric ค่านิยมและความคิดที่ถูกกำหนดไว้ว่า "การพัฒนามากที่สุด" หรือ "ที่ทันสมัยที่สุด" ก็ดูเหมือนจะแบกความคล้ายคลึงลึกลับในสหรัฐอเมริกาหรือสหราชอาณาจักรและประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมทางการเมืองวัฒนธรรม. สุดท้ายวัฒนธรรมเทศบาลถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นวิธีการของตน มีวิธีการแก้ปัญหาที่เห็นได้ชัดต้องแก้ไข เรเนซองส์ของวัฒนธรรมทางการเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงทศวรรษที่ 1960 และในทศวรรษ พวกเขาศึกษาการเมืองวัฒนธรรมเจริญรุ่งเรือง ความคิด ค่านิยม ความเชื่อ และวัฒนธรรมทางการเมืองโดยรวมคิดว่าเป็นวิชาสำคัญและคุ้มค่าของสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมทั้งโดยตัวเองหรือร่วมกับปัจจัยอื่น ๆ

หลักวิจารณ์ให้ร้ายวัฒนธรรมการเมืองแบบรวมต่อไปนี้

วัฒนธรรมการเมืองใช้เป็น " ประเภท " กาก นั่นคือ เมื่อใดก็ตามที่เราไม่สามารถหาคำอธิบายอื่นใดสำหรับความประพฤติของประเทศ เราโทษ " วัฒนธรรมการเมือง
แนวคิดของวัฒนธรรมการเมืองมันคลุมเครือเกินไป มันดูเหมือนว่าจะรวมทุกอย่าง : วรรณกรรม , ศิลปะ , ดนตรี , การเมือง ค่านิยม ความคิด ความเชื่อ ศาสนา ประวัติ ความประพฤติ อะไรก็ตาม ในความรู้สึกนี้วัฒนธรรมการเมืองกลายเป็นชนิดของคว้ากระเป๋าทุกอย่าง
ในมอก. เน้นวัฒนธรรม วัฒนธรรมการเมืองแบบที่ถูกกล่าวหาว่าเพิกเฉยต่อโครงสร้าง โครงสร้างในการตั้งใจเรียนและระบบกรรมสิทธิ์ในวิธีการของการผลิตและการกระจายสินค้า
การวิจารณ์ของวัฒนธรรมการเมืองคือว่ามันละเลยอิทธิพลระหว่างประเทศโฟกัสในวรรณคดี วัฒนธรรมการเมืองเป็นเกือบเฉพาะในค่าภายในประเทศ และอิทธิพลการสร้างวัฒนธรรมการเมือง
วัฒนธรรมการเมืองก็ถูกวิจารณ์ว่าเป็น ethnocentric . คุณค่าและความคิดที่ถูกกำหนดไว้เป็น " ที่พัฒนามากที่สุด " หรือ " สมัยใหม่ " ส่วนใหญ่มักจะดูเหมือนหมีแปลกคล้ายคลึงกับสหรัฐฯ หรืออังกฤษ และเป็นประชาธิปไตยวัฒนธรรมการเมืองแบบมีส่วนร่วม
ในที่สุด เมืองวัฒนธรรมถูกวิพากษ์วิจารณ์สำหรับวิธีการของ มีปัญหาตรงก็ต้องแก้ไข ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการของวัฒนธรรมทางการเมือง