I held my tongue, and thought over

I held my tongue, and thought over those words. Oh, ethics! Oh, logic! Oh, wisdom! At his age! So they deprived him of his only remaining pleasure out of regard for his health! His health! What would he do with it, inert and trembling wreck that he was? They were taking care of his life, so they said. His life? How many days? Ten, twenty, fifty, or a hundred? Why? For his own sake? Or to preserve for some time longer the spectacle of his impotent greediness in the family.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมจัดลิ้นของฉัน และคิดผ่านคำพูดเหล่านั้น โอ้ จริยธรรม โอ้ ตรรกะ โอ้ ปัญญา อายุของเขา เพื่อจะเปลื้องเขาใจเหลือเพียง out of regard for สุขภาพของเขา สุขภาพของเขา เขาจะทำอย่างไรกับมัน ตะลึงงัน และเฉื่อยซากที่เขาได้อะไร พวกเขาได้ดูแลชีวิตของเขา ดังนั้นพวกเขากล่าวว่า ชีวิตของเขาหรือไม่ กี่วัน สิบ ยี่สิบ ห้าสิบ หรือร้อย ทำไม สาเกของเขาเอง หรือ การรักษาบางครั้งปรากฏการณ์ของ greediness ของเขาไร้อำนาจในครอบครัวอีกต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจัดลิ้นของข้าพเจ้าและคิดว่าคำพูดเหล่านั้นมากกว่า โอ้จริยธรรม! โอ้ตรรกะ! โอ้ภูมิปัญญา! ที่อายุของเขา! ดังนั้นพวกเขาจึงถูกลิดรอนเขาของความสุขของเขาเท่านั้นที่เหลือจากการคำนึงถึงสุขภาพของเขา! สุขภาพของเขา! เขาจะทำอะไรกับมันเฉื่อยจนตัวสั่นซากว่าเขาเป็น? พวกเขาได้รับการดูแลในชีวิตของเขาเพื่อให้พวกเขากล่าวว่า ชีวิตเขา? กี่วัน? สิบยี่สิบห้าสิบหรือร้อย? ทำไม? เพื่อประโยชน์ของตัวเอง? หรือเพื่อรักษาสำหรับบางเวลานานปรากฏการณ์ของความโลภไร้สมรรถภาพทางเพศของเขาในครอบครัว