On behalf of the great Empire State

On behalf of the great Empire State and the whole family of New York, let me thank you for the great privilege of being able to address this convention. Please allow me to skip the stories and the poetry and the temptation to deal in nice but vague rhetoric. Let me instead use this valuable opportunity to deal immediately with the questions that should determine this election and that we all know are vital to the American people.

Ten days ago, President Reagan admitted that although some people in this country seemed to be doing well nowadays, others were unhappy, even worried, about themselves, their families, and their futures. The President said that he didn't understand that fear. He said, "Why, this country is a shining city on a hill." And the President is right. In many ways we are a shining city on a hill.

But the hard truth is that not everyone is sharing in this city's splendor and glory. A shining city is perhaps all the President sees from the portico of the White House and the veranda of his ranch, where everyone seems to be doing well. But there's another city; there's another part to the shining the city; the part where some people can't pay their mortgages, and most young people can't afford one; where students can't afford the education they need, and middle-class parents watch the dreams they hold for their children evaporate.

In this part of the city there are more poor than ever, more families in trouble, more and more people who need help but can't find it. Even worse: There are elderly people who tremble in the basements of the houses there. And there are people who sleep in the city streets, in the gutter, where the glitter doesn't show. There are ghettos where thousands of young people, without a job or an education, give their lives away to drug dealers every day. There is despair, Mr. President, in the faces that you don't see, in the places that you don't visit in your shining city.

In fact, Mr. President, this is a nation -- Mr. President you ought to know that this nation is more a "Tale of Two Cities" than it is just a "Shining City on a Hill."

Maybe, maybe, Mr. President, if you visited some more places; maybe if you went to Appalachia where some people still live in sheds; maybe if you went to Lackawanna where thousands of unemployed steel workers wonder why we subsidized foreign steel. Maybe -- Maybe, Mr. President, if you stopped in at a shelter in Chicago and spoke to the homeless there; maybe, Mr. President, if you asked a woman who had been denied the help she needed to feed her children because you said you needed the money for a tax break for a millionaire or for a missile we couldn't afford to use.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในนามของรัฐจักรวรรดิดีและครอบครัวของนิวยอร์ก ให้ฉันขอบคุณสำหรับสิทธิ์การใช้งานมากจะให้ประชุมนี้ โปรดให้ฉันข้ามเรื่อง และบทกวี และจะแจกในสำนวนดี แต่คลุมเครือ ให้ฉันใช้โอกาสนี้มีคุณค่าจัดการทันที ด้วยคำถามว่าควรเลือกตั้งนี้แทน และที่เรารู้ว่ามีความสำคัญกับคนอเมริกันสิบวันที่ผ่านมา ประธานาธิบดีเรแกนยอมรับว่า แม้ว่าบางคนในประเทศนี้ดูเหมือนจะทำดีในปัจจุบัน ผู้อื่นมีความสุข แม้ห่วง ตนเอง ครอบครัว และในอนาคตของพวกเขา ประธานกล่าวว่า เขาไม่เข้าใจกลัวว่า เขากล่าวว่า "ทำไม ประเทศนี้เป็นเมืองแสงบนเนินเขา" และเป็นประธาน ใน เรามีเมืองแสงบนเนินเขาแต่เป็นความจริงยากที่ทุกคนไม่ร่วมในเกียรติและงดงามของเมืองนี้ เมืองแสงเป็นบางทีดูประธานจากโก้ของทำเนียบขาวและระเบียงของไร่ของเขา ซึ่งทุกคนดูเหมือนจะทำดี แต่เมืองอื่น มีส่วนอื่นที่เมือง ส่องแสง ส่วนที่บางคนไม่จ่าย mortgages ของพวกเขา และคนหนุ่มสาวส่วนใหญ่ไม่สามารถหนึ่ง ที่นักเรียนไม่สามารถศึกษาที่ต้องการ และผู้ปกครองชั้นกลางดูความฝันพวกเขาถือสำหรับเด็กการระเหยในเมืองแห่งนี้ มีคนจนเพิ่มมากขึ้นกว่าที่เคย ปัญหาในครอบครัวเพิ่มมากขึ้น มาก ขึ้นคนที่ต้องการความช่วยเหลือ แต่ไม่พบ ยิ่งแย่ลง: มีคนสูงอายุที่สั่นเครือในใต้ถุนบ้านมี และมีคนที่นอนหลับในท้องถนนเมือง ในเย็บ ที่กลิทเทอร์ที่ไม่แสดง มี ghettos ที่พันของคนหนุ่มสาว โดยไม่มีงานหรือการศึกษา ให้ชีวิตไปค้ายาเสพติดทุกวัน มีความสิ้นหวัง นายประธาน ในหน้าที่คุณมองไม่เห็น ในสถานที่คุณไม่ไปในเมืองของคุณแสงในความเป็นจริง นายประธาน เป็นประเทศ - ประธานนายคุณควรจะรู้ว่าประเทศนี้เป็น "เรื่องของสองเมืองอื่นๆ" กว่าจะเป็นเพียง "ไชนิงเมืองบนเนินเขา"บางที อาจจะ นายประธาน ถ้าคุณเข้าเยี่ยมชมสถานบางอย่างเพิ่มเติม บางทีถ้าคุณไป Appalachia ที่บางคนยัง อยู่ใน sheds บางทีถ้าคุณไป Lackawanna ที่พันคนตกงานคนเหล็กสงสัยทำไมเราทดแทนกันได้ต่างเหล็ก ที - ที นายประธาน ถ้าคุณหยุดในที่พักอาศัยในชิคาโกและตรัสมีประชาชนกว่า ที นายประธาน ถ้าคุณถามผู้หญิงที่ได้ปฏิเสธความช่วยเหลือเธอต้องเลี้ยงลูก เพราะคุณพูดคุณต้องเงินสำหรับแบ่งภาษีเศรษฐี หรือเราไม่สามารถใช้อาวุธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในนามของรัฐที่ดีเอ็มไพร์และทุกคนในครอบครัวของนิวยอร์กให้ฉันขอขอบคุณสำหรับสิทธิพิเศษที่ดีของความสามารถในการอยู่ที่การประชุมนี้ โปรดให้ฉันที่จะข้ามเรื่องราวและบทกวีและการทดลองที่จะจัดการในสำนวนดี แต่คลุมเครือ ผมขอแทนที่จะใช้โอกาสที่มีคุณค่าที่จะจัดการทันทีที่มีคำถามที่ควรตรวจสอบการเลือกตั้งครั้งนี้และที่เราทุกคนรู้ว่ามีความสำคัญต่อคนอเมริกัน. สิบวันที่ผ่านมาประธานาธิบดีเรแกนยอมรับว่าแม้จะมีบางคนในประเทศนี้ดูเหมือนจะทำดีในปัจจุบัน คนอื่น ๆ มีความสุขกังวลแม้กระทั่งเกี่ยวกับตัวเองและครอบครัวของเขาและอนาคตของพวกเขา กรรมการผู้จัดการใหญ่กล่าวว่าเขาไม่เข้าใจกลัวว่า เขากล่าวว่า "ทำไมประเทศนี้เป็นเมืองที่ส่องแสงอยู่บนเนินเขา." และกรรมการผู้จัดการใหญ่ที่ถูกต้อง ในหลาย ๆ วิธีที่เราเป็นเมืองที่ส่องแสงอยู่บนเนินเขา. แต่ความจริงที่ยากคือที่ทุกคนไม่ได้ใช้ร่วมกันในความงดงามของเมืองนี้และมีความสุข เมืองที่ส่องแสงอาจจะเป็นประธานทั้งหมดเห็นจากระเบียงของทำเนียบขาวและระเบียงของไร่ของเขาที่ทุกคนน่าจะทำดี แต่มีเมืองอื่น; มีส่วนร่วมในการส่องแสงเมืองอื่น ส่วนหนึ่งที่บางคนไม่สามารถจ่ายเงินจำนองของพวกเขาและคนหนุ่มสาวส่วนใหญ่ไม่สามารถจ่ายหนึ่ง; ที่นักเรียนไม่สามารถจ่ายการศึกษาที่พวกเขาต้องการและพ่อแม่ชนชั้นกลางดูความฝันของพวกเขาถือสำหรับเด็กของพวกเขาระเหย. ในส่วนหนึ่งของเมืองนี้มีที่ไม่ดีมากขึ้นกว่าเดิมครอบครัวมากขึ้นในปัญหาผู้คนมากขึ้นที่ต้องการ ช่วย แต่ไม่สามารถหาได้ แม้เลว: มีผู้สูงอายุที่สั่นสะเทือนในห้องใต้ดินของบ้านที่มีอยู่ และมีคนที่นอนหลับอยู่ในถนนในเมืองในรางน้ำที่แววไม่แสดง มีสลัมซึ่งนับพันคนหนุ่มสาวโดยไม่ต้องทำงานหรือการศึกษาให้ชีวิตของพวกเขาไปค้ายาเสพติดทุกวัน มีความสิ้นหวังคือนายประธานในใบหน้าที่คุณไม่เห็นในสถานที่ที่คุณไม่ได้เข้าชมในเมืองของคุณส่องแสง. ในความเป็นจริงนายนี้เป็นประเทศ - นายคุณควร ที่จะรู้ว่าประเทศนี้มีมากขึ้น "เรื่องของสองนคร" กว่าจะเป็นเพียง "เมืองที่ส่องแสงอยู่บนเนินเขา." บางทีอาจจะนายถ้าคุณเข้าเยี่ยมชมสถานที่บางมากขึ้น บางทีถ้าคุณไปสหรัฐที่บางคนยังคงอาศัยอยู่ในเพิง; บางทีถ้าคุณไปที่ Lackawanna หลายพันคนเหล็กว่างงานสงสัยว่าทำไมเราอุดหนุนเหล็กต่างประเทศ บางที - บางทีนายประธานาธิบดีถ้าคุณหยุดในที่พักพิงในชิคาโกและพูดกับคนจรจัดมี; บางทีนายประธานาธิบดีถ้าคุณถามผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้รับการปฏิเสธความช่วยเหลือที่เธอต้องการที่จะเลี้ยงลูก ๆ ของเธอเพราะคุณบอกว่าคุณจำเป็นต้องใช้เงินสำหรับการลดหย่อนภาษีสำหรับเศรษฐีหรือขีปนาวุธที่เราไม่สามารถที่จะใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในนามของรัฐจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่และทั้งครอบครัวของนิวยอร์ก ขอขอบคุณสำหรับเกียรติที่ได้อยู่ที่อนุสัญญานี้ กรุณาอนุญาตให้ฉันข้ามเรื่องราวและบทกวีและสิ่งล่อใจที่จะจัดการในดี แต่คลุมเครือ วาทศิลป์ให้ฉันใช้โอกาสนี้มีคุณค่าที่จะจัดการได้ทันทีกับคำถามที่ควรพิจารณาการเลือกตั้งครั้งนี้ และที่เราทุกคนรู้ว่ามีความสําคัญต่อประชาชนชาวอเมริกัน

สิบวันก่อน ประธานาธิบดีเรแกนยอมรับว่าแม้ว่าบางคนในประเทศนี้ ดูเหมือนจะทำกันในปัจจุบันนี้ คนอื่นไม่พอใจ แม้กังวลเกี่ยวกับตัวเอง ครอบครัว ของพวกเขาและอนาคตของพวกเขาประธานกล่าวว่าเขาไม่ได้เข้าใจความกลัวนั้น เขากล่าวว่า " ทำไม ประเทศนี้เป็นเมืองที่ส่องแสงบนเนินเขา และท่านประธานครับ หลายวิธีที่เราเป็น ส่องเมืองบนเนินเขา

แต่ความจริงที่ยากคือที่ทุกคนใช้ร่วมกันในความงดงามของเมืองนี้ และความรุ่งเรือง ส่องเมืองเป็นบางที่ ท่านประธานเห็นจากหน้ามุขของบ้านสีขาวและระเบียงฟาร์มของเขาที่ทุกคนดูเหมือนว่าจะทำงานได้ดี แต่มันมีเมืองอื่น มีอีกส่วนหนึ่งที่จะส่องเมือง ส่วนที่บางคนไม่สามารถจ่ายจำนองของพวกเขาและเด็กส่วนใหญ่ไม่สามารถจ่ายหนึ่ง ที่นักเรียนไม่สามารถการศึกษาที่พวกเขาต้องการและพ่อแม่ชนชั้นกลางดูความฝันที่พวกเขาถือสำหรับเด็กของพวกเขาระเหย

ในส่วนนี้ ของเมืองมีคนจนมากขึ้นกว่าเดิมมากกว่าที่ครอบครัวมีปัญหา ผู้คนมากขึ้นที่ต้องการความช่วยเหลือ แต่หาไม่เจอ เลวร้ายมีคนแก่ที่สั่นในชั้นใต้ดินของบ้านนั้น และมีคนที่นอนในถนนเมือง ในท่อระบายน้ำ ที่ฉายแววไม่แสดง มันเป็นสลัมที่หลายพันคนหนุ่มสาวไม่มีงานหรือการศึกษา ให้ชีวิตของพวกเขาไปค้ายาทุกวันมีความสิ้นหวัง ท่านประธานาธิบดี ในรายที่ไม่พบในสถานที่ที่คุณไม่ได้เข้าชมในเมืองที่ส่องแสงของคุณ

ในความเป็นจริง ท่านนี้เป็นประเทศ -- ท่านประธานคุณควรจะรู้ว่าประเทศนี้เป็นมากขึ้น " เมืองสองทะเล " มากกว่า มัน เป็น เพียง " ส่องเมืองบนเนินเขา "

บางที บางที คุณ ถ้าคุณเข้าเยี่ยมชมบางสถานที่มากกว่าบางทีถ้าคุณไปเพลงล้อเลียนที่บางคนยังคงอาศัยอยู่ในเพิง บางทีถ้าคุณไป Lackawanna เหล็กที่หลายพันคนตกงานสงสัยว่าทำไมเราอุดหนุนเหล็กต่างประเทศ บางที . . . บางที คุณ ถ้าคุณหยุดในที่ที่พักในชิคาโกและพูดกับคนจรจัดที่นั่น บางทีท่านประธานาธิบดีถ้าคุณถามผู้หญิงที่เคยปฏิเสธความช่วยเหลือเธอต้องการที่จะเลี้ยงลูก เพราะคุณบอกว่าคุณต้องการเงินสำหรับการแบ่งภาษีสำหรับเศรษฐี หรือขีปนาวุธ เราไม่สามารถใช้