Harold let them sleep, at least for

Harold let them sleep, at least for a few hours more. He covered them with a blanket and with his protective arm, leaning into their warmth. Their faces were quiet, perhaps even serene. And so would Harold’s have been if not for the sense of foreboding creeping along every aching, unquiet nerve. “I love you,” he sighed, closing his eyes.

Leila woke up first, patting Harold’s sleep-slack face. “Ba-ba?”

The retiring librarian and scholar grinned. “Ba-ba! Coming up, sweetheart,” he replied, groaning as his forced his muscles to unclench and his bones to straighten so that he could prepare her a bottle of milk. John’s soot-dark lashes fluttered as he hugged the tiny girl against his chest. “Good morning.”

“Good morning to you,” said Harold, handing the sleep-deprived soldier the baby’s meal. She didn’t need him to hold it, Harold realized happily. Her strength had begun to return and she concentrated on examining John’s ears, nose and eyebrows as she drank. Leila brought tears to John’s eyes with one spectacularly aimed fist to his nose but he only chuckled, bouncing her until fits of giggles nearly toppled them both.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮาโรลด์ให้พวกเขานอน น้อยกี่ชั่วโมงเพิ่มเติม เขาครอบคลุมพวกเขาเป็น และเขา แขนป้องกัน พิงเป็นความอบอุ่นของพวกเขา ใบหน้าของพวกเขาเงียบสงบ สงบบางทีแม้แต่ และอื่น ๆ ของฮาโรลด์มีสำหรับความรู้สึกของ foreboding เลื้อยไปตามเส้นประสาทปวด unquiet ทุกไม่ "ฉันรักคุณ เขาถอนหายใจ ปิดตาของเขา

เลตื่นครั้งแรก หน้าที่ของฮาโรลด์ patting เวลาเผื่อนอน "บาบาหรือไม่"

ซึ่งออกจากตำแหน่งบรรณารักษ์และนักวิชาการ grinned "บาบา มาถึง หวานใจ เบิกบาน groaning เป็นของเขาบังคับให้กล้ามเนื้อของเขาเพื่อ unclench และกระดูกของเขาตรงที่เขาสามารถทำให้เธอขวดนม จอห์นปัญหาเขม่าดำขนตา fluttered เป็นเขา hugged สาวเล็ก ๆ กับหน้าอกของเขา "สวัสดีตอนเช้า"

"สวัสดีคุณ ฮาโรลด์ กล่าวว่า handing ทหารนอนหลับปราศจากอาหารของทารก เธอไม่ต้องการเขายึด ฮาโรลด์รับรู้อย่างมีความสุข ความแรงของเธอเริ่มกลับมา และเธอเข้มข้นจอห์นพิจารณาสถานะของหู จมูก และคิ้วเธอดื่ม เลนำน้ำตาตาจอห์นกับกำปั้นภาพวัตถุประสงค์เดียวกับจมูกของเขา แต่เขาเพียง เบา ๆ กำยำเธอจนพอดีกับของ giggles เกือบ toppled พวกเขาทั้งสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แฮโรลด์ให้พวกเขานอนหลับอย่างน้อยไม่กี่ชั่วโมงมากขึ้น เขาปกคลุมด้วยผ้าห่มและแขนป้องกันของเขาพิงเป็นความอบอุ่นของพวกเขา ใบหน้าของพวกเขาที่เงียบสงบอาจจะเงียบสงบได้ และอื่น ๆ ของแฮโรลด์จะได้รับหากไม่ได้สำหรับความรู้สึกของสังหรฌ์คืบคลานไปตามทุกปวดเส้นประสาทไม่สงบ "ผมรักคุณ" เขาถอนหายใจ, ปิดตาของเขาเลย์ตื่นขึ้นมาก่อนตบใบหน้าหย่อนนอนของแฮโรลด์ "Ba-ba" บรรณารักษ์เกษียณและนักวิชาการยิ้ม "Ba-ba! ขึ้นมาที่รัก "เขาตอบว่าส่งเสียงพึมพัมในขณะที่การบังคับกล้ามเนื้อของเขาเพื่อ unclench และกระดูกของเขาไปตรงเพื่อที่เขาจะเตรียมความพร้อมของเธอขวดนม จอห์นเขม่ามืดขนตา fluttered ในขณะที่เขากอดสาวเล็ก ๆ กับหน้าอกของเขา "อรุณสวัสดิ์." "ตอนเช้าที่ดีสู่คุณ" แฮโรลด์กล่าวว่าการมอบนอนปราศจากทหารอาหารของทารก เธอไม่ต้องการให้เขาถือมันแฮโรลด์รู้อย่างมีความสุข ความแข็งแรงของเธอก็เริ่มที่จะกลับมาและเธอก็จดจ่ออยู่กับการตรวจสอบของจอห์นหูจมูกและคิ้วขณะที่เธอดื่ม เลย์นำน้ำตาที่ตาของจอห์นกับหนึ่งกำปั้นมุ่งยี่หระกับจมูกของเขา แต่เขาหัวเราะใหญ่ของเธอจนพอดีหัวเราะคิกคักของเกือบล้มพวกเขาทั้งสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แฮโรลด์ ปล่อยให้เขานอน อย่างน้อย 2-3 ชั่วโมง เขาปกคลุมด้วยผ้าห่มกับแขนป้องกันของเขาพาดเข้าไปในความอบอุ่นของพวกเขา ใบหน้าของเขาก็เงียบ จนบางที เงียบสงบ และจะของแฮโรลด์ได้ถ้าไม่ใช่เพราะความรู้สึกสังหรณ์ คลานตามทุกครั้งที่ปวด ความไม่สงบประสาท " ฉัน รัก เธอ " เขาถอนหายใจ หลับตา

ไลล่าตื่นก่อน ,ฮาโรลด์ นอนให้ลูบหน้า " บา บา ? "

ว่าบรรณารักษ์และนักวิชาการเลยด้วย " บา บา มาเถอะ ที่รัก " เขาตอบเสียงครางของเขาบังคับกล้ามเนื้อของเขาที่จะ unclench และกระดูกของเขาให้เพื่อที่เขาจะได้เตรียมของเธอนม จอห์น เขม่าดำ ขนตาเบาเขากอดสาว ๆ กับหน้าอกของเขา " อรุณสวัสดิ์ค่ะ "

" สวัสดีครับ คุณบอกว่า " ฮาโรลด์แจกอาหารของลูกไม่ได้นอนเลยทหาร เธอไม่ได้ต้องการให้เขาถือ ฮาโรลด์ ตระหนัก อย่างมีความสุข ความแข็งแรงของเธอก็เริ่มกลับมา เธอเน้นการตรวจสอบหูของจอห์น จมูกและคิ้วที่เธอดื่ม ไลล่าเอาน้ำตาของจอห์นตาด้วยหนึ่งอันมุ่งไปที่จมูกของเขา เขาเพียงแต่หัวเราะใหญ่ของเธอจนพอดีของเสียงหัวเราะเกือบล้มทั้งคู่