Even a bit of historical perspectiv

Even a bit of historical perspective makes this question more complex. For twenty-five centuries people have written works that we call literature today, but the modem sense of literature is scarcely two centuries old. Prior to 1800 literature and analogous terms in other European languages meant writings or book knowledge'. Even today. a scientist who says the literature on evolution is immense" means not that many poems and novels treat the topic but that much has been written about it. And works that today are studied as literature in English or Latin classes in schools and universities were once treated not as a special kind of writing but as fine examples of the use of language and rhetoric. They were instances of a larger category of exemplary practices of writing and thinking. which included speeches. sermons. history and philosophy. Students were not asked to inte ret them. as we now interpret literary works, seeking to explain what they are really about. On the contrary students m them. sudied. their grammar, identified their rhetoricalfigures and their structures or procedures of argument A work such as Virgil's Aeneid, which today is studied as literature, was treated very differently in schools prior to 1850

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าบิตของมุมมองทางประวัติศาสตร์ทำให้คำถามนี้ซับซ้อนมากขึ้น ในศตวรรษที่ยี่สิบห้า คนได้เขียนงานที่ เราเรียกวรรณกรรมปัจจุบัน แต่รู้สึกโมเด็มของวรรณคดีเป็นแทบสองศตวรรษ ก่อน 1800 วรรณคดีและภาษายุโรปอื่น ๆ เงื่อนไขคู่หมายถึง งานเขียนหรือหนังสือความรู้ ' วันนี้แม้ นักวิทยาศาสตร์ที่ว่า วรรณคดีในวิวัฒนาการเป็นอันยิ่งใหญ่"หมายความว่า ไม่ว่า บทกวีและนวนิยายมากรักษาหัวข้อ แต่ว่า มากได้รับการเขียนเกี่ยวกับเรื่อง และทำงานที่ปัจจุบันกำลังศึกษาเป็นวรรณกรรมภาษาอังกฤษ หรือละตินพิมพ์ใหญ่เรียนในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยถูกครั้งเดียวถือว่าไม่ เป็นเขียนชนิดพิเศษ แต่ เป็นตัวอย่างที่ดีของการใช้ภาษาและสำนวน พวกของประเภทใหญ่ของปฏิบัติเยี่ยงเขียนและคิด ซึ่งรวมสุนทรพจน์ ธรรม ประวัติและปรัชญา นักเรียนได้ถูกต้องไม่ใน ret เหล่านั้น ตอนนี้แปลงานวรรณกรรม กำลังอธิบายว่าพวกเขากำลังจริง ๆ เป็นเรา ใน m นักเรียนตรงกันข้ามพวกเขา sudied นักไวยากรณ์ ระบุ rhetoricalfigures ของพวกเขา และโครงสร้าง หรือกระบวนการทำงานเช่น Aeneid ของเวอร์จิล ซึ่งวันนี้เราจะศึกษาเป็นวรรณกรรม ถูกถือว่าแตกต่างกันมากในโรงเรียนก่อน 1850 อาร์กิวเมนต์ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้แต่นิดของมุมมองทางประวัติศาสตร์ทำให้คำถามนี้ซับซ้อนมากขึ้น ยี่สิบห้าศตวรรษคนได้เขียนผลงานที่เราเรียกว่าวรรณกรรมในวันนี้ แต่ความรู้สึกโมเด็มของวรรณกรรมเป็นแทบสองศตวรรษเก่า ก่อนที่จะ 1800 วรรณกรรมและเงื่อนไขคล้ายคลึงในภาษาอื่น ๆ ในยุโรปมีความหมายหรือความรู้การเขียนหนังสือ แม้กระทั่งวันนี้ นักวิทยาศาสตร์ที่บอกว่าหนังสือที่เกี่ยวกับวิวัฒนาการเป็นใหญ่ "หมายความว่าไม่ว่าบทกวีและนวนิยายหลายหัวข้อรักษา แต่ที่มากได้รับการเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้. และทำงานในวันนี้ว่าจะมีการศึกษาเป็นวรรณกรรมในภาษาอังกฤษหรือภาษาละตินเรียนในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยได้รับการรักษาเพียงครั้งเดียว ไม่เป็นชนิดพิเศษของการเขียน แต่เป็นตัวอย่างที่ดีของการใช้ภาษาและสำนวน. พวกเขาเป็นตัวอย่างของประเภทขนาดใหญ่ของการปฏิบัติที่เป็นแบบอย่างของการเขียนและการคิด. ซึ่งรวมถึงการกล่าวสุนทรพจน์. พระธรรมเทศนา. ประวัติศาสตร์และปรัชญา. นักเรียนที่ไม่ได้ขอให้ Inte ret พวกเขา. ในขณะที่เราตอนนี้ตีความวรรณกรรมที่กำลังมองหาที่จะอธิบายสิ่งที่พวกเขาเป็นจริงเกี่ยวกับ. ในนักเรียนขัด m พวกเขา. sudied. ไวยากรณ์ของพวกเขาระบุ rhetoricalfigures และโครงสร้างของพวกเขาหรือวิธีการของพวกเขาของการโต้แย้งการทำงานเช่นเวอร์จิลเนิดซึ่งวันนี้ มีการศึกษาเป็นวรรณกรรมได้รับการรักษาที่แตกต่างกันมากในโรงเรียนก่อนที่จะ 1850

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้แต่บิตของมุมมองทางประวัติศาสตร์ที่ทำให้คำถามนี้ที่ซับซ้อนมากขึ้น 25 ศตวรรษ คนได้เขียนงานที่เราเรียกวรรณกรรมในวันนี้ แต่ โมเด็ม ความรู้สึกของวรรณกรรมเป็นแทบสองศตวรรษเก่า ก่อนที่จะ 1800 วรรณกรรมและเงื่อนไขที่คล้ายกันในภาษายุโรปอื่น ๆหมายถึงงานเขียนหรือความรู้ ' หนังสือ แม้วันนี้นักวิทยาศาสตร์ผู้เขียนวรรณกรรมวิวัฒนาการอันยิ่งใหญ่ " หมายถึงบทกวีและนวนิยายที่หลายกับหัวข้อแต่ มากได้รับการเขียนเกี่ยวกับมัน และผลงานที่วันนี้เรียนเป็นวรรณกรรมภาษาอังกฤษ หรือเรียนภาษาละตินในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยก็ถือว่าไม่ได้เป็นชนิดพิเศษของการเขียน แต่เป็นตัวอย่างที่ดีของการใช้ภาษาและวาทศิลป์มีอินสแตนซ์ของประเภทขนาดใหญ่ของดีเลิศของการเขียนและการคิด ซึ่งรวมถึงการกล่าวสุนทรพจน์ การดุด่า ประวัติและปรัชญา นักศึกษาไม่ต้อง inte Ret . อย่างที่เราตีความวรรณกรรมแสวงหาเพื่ออธิบายสิ่งที่พวกเขาเป็นจริงเกี่ยวกับ ในทางตรงกันข้าม M นักศึกษาเหล่านั้น sudied . ไวยากรณ์ของพวกเขาระบุของพวกเขา rhetoricalfigures และโครงสร้างหรือขั้นตอนของการทำงาน เช่น เวอร์จิลก็แอเนียด ซึ่งวันนี้เรียนวรรณกรรมได้รับการรักษาแตกต่างกันมากในโรงเรียนก่อนเก้า