RESULTS AND DISCUSSIONPFGE analysis

RESULTS AND DISCUSSION
PFGE analysis. In contrast to V. cholerae, infections of V.parahaemolyticus were usually not associated with particular
dominating serovars in the past. In this study, we examined 205 strains of O3:K6 V. parahaemolyticus by PFGE following the digestion of the SfiI enzyme. Most of these strains were isolated in Taiwan, Korea, and Japan, with a portion of Taiwanese strains and all Japanese strains isolated from travelers originating in other Asian countries. Those strains accurately represent the pandemic strains in Asia. Cumulatively, 13 different PFGE patterns were discriminated in these O3:K6 strains (Tables 1 and 2 and Fig. 1 and 2). After cluster analysis, these PFGE patterns appeared to be divided into two distinct groups (Fig. 3). Designation of these patterns followed a revised PFGE typing scheme for the clinical strains collected between 1992 and 1995 in our laboratory. Those strains isolated before 1996 belonged to one group, with patterns A1, A2, A3, B2, and R. This group was also not homogenous with two satellite patterns B2 and R. The strain 272 with pattern B2 was isolated in 1993 in Kaohsiung, Taiwan, while strain AQ3810 (pattern R) was isolated from a traveler returning to Japan from Singapore in 1983. Patterns A1, A2, and A3 were also genetically closely related to each other (Table 1 and Fig. 2). Those recently identified O3:K6 strains isolated after 1996 and causing pandemics were grouped into eight closely related PFGE patterns, I1 to I8, with pattern I1 (81.2%) the most frequently isolated pattern, followed by pattern I5 (13.1%). Pattern I1 was also the major one for strains from different countries, such as Taiwan, Korea, Japan, and India (Table 2). Notably, patterns I3, I5, and I8 were found in strains isolated from Taiwan and
several other countries. Moreover, they are probably dispersed in this pandemic spread along with the major I1 pattern.
Genomic reassortment has been demonstrated by Bag et al. (1) when examining the O3:K6 strains of India. It is speculated that these minor patterns (I2 to I8) are derived from the I1 pattern after minor genomic reassortment, although we needed more confirmative genetic study. Another interesting finding is that the nine strains of pattern A3 were isolated from travelers to Japan returning from different countries, such as Singapore, Hong Kong, Thailand, and the Maldive Islands, between 1982 and 1993 (19) (Table 2). The closely related patterns A1, A2, and A3 indicated that before the incidence of O3:K6 strains in 1996, spreading of genetically similar clones of V. parahaemolyticus had occurred in these Asian countries for many years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลและการอภิปรายPFGE การวิเคราะห์ ตรงกันข้าม กับ V. cholerae ติดเชื้อ V.parahaemolyticus มักจะไม่ได้เกี่ยวข้อง ด้วยโดยเฉพาะอำนาจเหนือ serovars ในอดีต ในการศึกษานี้ เราตรวจสอบพันธุ์ 205 O3:K6 V. parahaemolyticus โดย PFGE ต่อการย่อยอาหารของเอนไซม์ SfiI ส่วนใหญ่ของสายพันธุ์เหล่านี้ถูกแยกในไต้หวัน เกาหลี ญี่ปุ่น และ มีส่วนของไต้หวันสายพันธุ์และสายพันธุ์ญี่ปุ่นทั้งหมดที่แยกได้จากผู้ที่เกิดในประเทศอื่น ๆ ในเอเชีย สายพันธุ์เหล่านั้นถูกต้องตรงสายพันธุ์ระบาดในเอเชีย จำนวน รูป PFGE 13 ถูก discriminated ในสายพันธุ์เหล่านี้ O3:K6 (ตารางที่ 1 และ 2 และรูปที่ 1 และ 2) หลังจากการวิเคราะห์คลัสเตอร์ แพทเทิร์ PFGE ดูเหมือนจะแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มแตกต่างกัน (3 รูป) การกำหนดรูปแบบเหล่านี้ตาม PFGE ปรับปรุงการพิมพ์โครงร่างสำหรับสายพันธุ์ทางการแพทย์ที่รวบรวมระหว่างปี 1992-1995 ในห้องปฏิบัติการของเรา สายพันธุ์ที่แยกก่อนปี 1996 เป็นหนึ่งกลุ่ม ลาย A1, A2, A3, B2 และอาร์ กลุ่มนี้ก็ไม่เป็นเนื้อเดียวกันกับสองดาวเทียมรูปแบบ B2 และอาร์ สายพันธุ์ 272 ลาย B2 ถูกแยกในปี 1993 ในเกาสง ไต้หวัน ในขณะที่สายพันธุ์ AQ3810 (ลาย R) ถูกแยกจากผู้เดินทางกลับประเทศญี่ปุ่นจากสิงคโปร์ในปี 1983 รูปแบบ A1, A2, A3 และยังใกล้ชิดทางพันธุกรรมเกี่ยวข้องกัน (ตารางที่ 1 และ 2 รูป) ผู้เพิ่งแยกสายพันธุ์ O3:K6 ที่ระบุหลังจาก 1996 และทำให้ประชาธิปไตยถูกจัดกลุ่มเป็นแปดอย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้อง PFGE ลาย I1 กับ I8 ลาย I1 (81.2%) รูปแบบแยกบ่อยที่สุด ตาม ด้วยรูปแบบ I5 (13.1%) รูป I1 ก็หนึ่งสำคัญสำหรับสายพันธุ์จากต่างประเทศ เช่นไต้หวัน เกาหลี ญี่ปุ่น และอินเดีย (ตารางที่ 2) ยวด รูปแบบ I3, I5 และ I8 พบในสายพันธุ์ที่แยกได้จากประเทศไต้หวัน และประเทศอื่น ๆ นอกจากนี้ พวกเขาจะกระจายในนี้ระบาดแพร่กระจายพร้อมรูป I1 หลักคงReassortment ออกได้ถูกแสดงโดยถุง et al. (1) เมื่อตรวจสอบสายพันธุ์ O3:K6 ของอินเดีย ก็คาดว่า เหล่านี้เล็กน้อยลวดลาย (I2 การ I8) มาจากรูปแบบ I1 หลัง reassortment ออกเล็กน้อย แม้ว่าเราต้องการศึกษาทางพันธุกรรมเพิ่มเติม confirmative อื่นที่น่าสนใจหาว่าเก้าสายพันธุ์ของรูปแบบ A3 ได้แยกจากผู้เดินทางไปญี่ปุ่นกลับมาจากต่างประเทศ เช่นสิงคโปร์ ฮ่องกง ไทย และหมู่ เกาะแฝด ระหว่างปี 1982 และปี 1993 (19) (ตาราง 2) รูปที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดแบบ A1, A2, A3 และระบุว่า ก่อนอุบัติการณ์ของสายพันธุ์ O3:K6 ในปี 1996 แพร่กระจายของโคลนที่คล้ายกันทางพันธุกรรมของ V. parahaemolyticus ที่เกิดขึ้นในประเทศเอเชียมาหลายปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และอภิปรายผล
การวิเคราะห์ PFGE ในทางตรงกันข้ามกับ V. cholerae, การติดเชื้อของ V.parahaemolyticus ถูกมักจะไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับ
serovars ครอบครองในอดีต ในการศึกษานี้เราตรวจสอบ 205 สายพันธุ์ของ O3: K6 V. parahaemolyticus โดย PFGE ต่อไปนี้การย่อยของเอนไซม์ SfiI ที่สุดของสายพันธุ์เหล่านี้ถูกโดดเดี่ยวในไต้หวันเกาหลีและญี่ปุ่นที่มีส่วนหนึ่งของสายพันธุ์และสายพันธุ์ไต้หวันญี่ปุ่นทั้งหมดที่แยกได้จากผู้เดินทางที่เกิดขึ้นในประเทศอื่น ๆ ในเอเชีย สายพันธุ์เหล่านั้นต้องเป็นตัวแทนของสายพันธุ์ที่ระบาดใหญ่ในเอเชีย กรอก 13 รูปแบบที่แตกต่างกัน PFGE ถูกเลือกปฏิบัติใน O3 เหล่านี้: สายพันธุ์ K6. (ตารางที่ 1 และที่ 2 และรูปที่ 1 และ 2) หลังจากการวิเคราะห์กลุ่มเหล่านี้รูปแบบ PFGE ดูเหมือนจะถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มที่แตกต่างกัน (รูปที่. 3) การกำหนดรูปแบบเหล่านี้ตามโครงการปรับปรุงการพิมพ์ PFGE สำหรับสายพันธุ์ที่ทางคลินิกที่เก็บรวบรวมระหว่างปี 1992 และปี 1995 ในห้องปฏิบัติการของเรา สายพันธุ์เหล่านั้นแยกก่อน 1996 เป็นกลุ่มหนึ่งที่มีรูปแบบ A1, A2, A3, B2, และอาร์กลุ่มนี้ก็ยังไม่ได้เป็นเนื้อเดียวกันมีสองรูปแบบดาวเทียม B2 และอาร์สายพันธุ์ 272 B2 กับรูปแบบที่แยกได้ในปี 1993 ในเกาสง ไต้หวันในขณะที่สายพันธุ์ AQ3810 (รูปแบบ R) ที่แยกได้จากผู้เดินทางกลับไปยังประเทศญี่ปุ่นจากประเทศสิงคโปร์ในปี 1983 รูปแบบ A1, A2 และ A3 ยังทางพันธุกรรมที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับแต่ละอื่น ๆ (ตารางที่ 1 และรูปที่. 2) เหล่านั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ระบุ O3: K6 สายพันธุ์ที่แยกได้หลังจากปี 1996 และก่อให้เกิดการระบาดถูกแบ่งออกเป็นแปดรูปแบบ PFGE เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดเพื่อ I1 I8 กับรูปแบบ I1 (81.2%) รูปแบบส่วนใหญ่ที่แยกได้บ่อยครั้งตามด้วยรูปแบบ I5 (13.1%) แบบ I1 ก็เป็นหนึ่งที่สำคัญสำหรับสายพันธุ์จากต่างประเทศเช่นไต้หวันเกาหลีญี่ปุ่นและอินเดีย (ตารางที่ 2) ยวดรูปแบบ I3, I5 และ I8 ถูกพบในสายพันธุ์ที่แยกได้จากไต้หวันและ
ประเทศอื่น ๆ นอกจากนี้พวกเขาอาจจะกระจายตัวในการแพร่ระบาดนี้กระจายไปตามที่มีรูปแบบที่สำคัญ I1.
Reassortment จีโนมได้รับการแสดงให้เห็นโดยกระเป๋า, et al (1) เมื่อตรวจสอบ O3: K6 สายพันธุ์ของประเทศอินเดีย มันเป็นที่คาดการณ์ว่าเหล่านี้รูปแบบเล็ก ๆ น้อย ๆ (I2 เพื่อ I8) จะได้มาจากรูปแบบ I1 หลังจาก Reassortment จีโนมเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เราจำเป็นต้องศึกษาทางพันธุกรรมที่ยืนยันเพิ่มเติม อีกประการหนึ่งการค้นพบที่น่าสนใจคือเก้าสายพันธุ์ของรูปแบบ A3 ถูกแยกจากผู้เดินทางไปยังประเทศญี่ปุ่นที่กลับมาจากต่างประเทศเช่นสิงคโปร์, ฮ่องกง, ไทย, และหมู่เกาะมัลดีฟส์ระหว่างปี 1982 และ 1993 (19) (ตารางที่ 2) รูปแบบที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด A1, A2 และ A3 ชี้ให้เห็นว่าก่อนที่จะอุบัติการณ์ของ O3 นี้: K6 สายพันธุ์ในปี 1996 การแพร่กระจายของโคลนที่คล้ายกันพันธุกรรมของ V. parahaemolyticus ที่เกิดขึ้นในประเทศแถบเอเชียเหล่านี้มานานหลายปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลและการอภิปรายการวิเคราะห์ PFGE . ในทางตรงกันข้ามกับ V . cholerae เชื้อของ v.parahaemolyticus มักจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับเฉพาะยโนในอดีต ในการศึกษานี้เราตรวจสอบ 205 สายพันธุ์ O3 : K6 V . parahaemolyticus โดย PFGE ต่อการย่อยอาหารของ sfii เอนไซม์ ส่วนใหญ่ของสายพันธุ์เหล่านี้ถูกแยกในไต้หวัน เกาหลี และญี่ปุ่น กับส่วนของสายพันธุ์และสายพันธุ์ที่แยกได้ทั้งหมดจากไต้หวัน ญี่ปุ่น นักท่องเที่ยวที่มาในประเทศเอเชียอื่น ๆ สายพันธุ์ที่ถูกต้องเป็นตัวแทนของสายพันธุ์ที่ระบาดในเอเชีย สามารถขยาย , 13 รูปแบบต่าง ๆเหล่านี้มีส่วนใน PFGE O3 : K6 สายพันธุ์ ( ตารางที่ 1 และ 2 และ รูปที่ 1 และ 2 ) หลังจากการวิเคราะห์กลุ่ม เหล่านี้รูปแบบ PFGE ดูเหมือนจะแบ่งออกเป็นสองกลุ่มที่แตกต่างกัน ( ภาพที่ 3 ) ชื่อของรูปแบบเหล่านี้ตามแก้ไข PFGE พิมพ์โครงการคลินิกระหว่างปี 1995 รวบรวมสายพันธุ์ในห้องปฏิบัติการของเรา บรรดาสายพันธุ์ที่แยกก่อน 1996 เป็นของกลุ่มหนึ่งกับรูปแบบ A1 , A2 , A3 , B2 , และอาร์ กลุ่มนี้ยังไม่ยึดเกาะกับสองรูปแบบดาวเทียม B2 และ R . เมื่อยอย่างแบบแผน B2 ได้ในปี 1993 ในเกาสง , ไต้หวันตอน aq3810 สายพันธุ์ ( รูปแบบ ) ซึ่งถูกแยกจากนักท่องเที่ยวกลับไป ญี่ปุ่น จากสิงคโปร์ใน 1983 แบบ A1 , A2 และ A3 มีพันธุกรรมที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับแต่ละอื่น ๆ ( ตารางที่ 1 และรูปที่ 2 ) ผู้ระบุเมื่อเร็ว ๆนี้ O3 : K6 สายพันธุ์แยกหลังจากปี 1996 และก่อให้เกิดโรคระบาดทั่วแบ่งออกเป็นแปดที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด PFGE รูปแบบ , i0 เพื่อถูกกับแบบแผน i0 ( 81.2 % ) ส่วนใหญ่มักแยกรูปแบบตามแบบแผน i5 ( 72% ) มันเป็นหนึ่งในรูปแบบหลักสำหรับสายพันธุ์จากต่างประเทศ เช่น ไต้หวัน เกาหลี ญี่ปุ่น และอินเดีย ( ตารางที่ 2 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งรูปแบบ I3 i5 , และถูกพบในสายพันธุ์ที่แยกได้จากไต้หวัน และประเทศอื่น ๆ นอกจากนี้พวกเขาอาจจะกระจายในการแพร่กระจายนี้ระบาดพร้อมกับแบบแผน i0 หลักจีโนม reassortment ได้แสดงโดยถุง et al . ( 1 ) เมื่อพิจารณา O3 : K6 สายพันธุ์อินเดีย มันถูกคาดการณ์ว่า รูปแบบรองเหล่านี้ ( I2 กับครัว ) จะได้มาจากแบบแผน i0 หลังจีโนม reassortment แม้ว่าเราต้องการศึกษาพันธุกรรมถามเพิ่มเติม การค้นหาที่น่าสนใจอีกก็คือ 9 สายพันธุ์ที่แยกได้จากรูปแบบ A3 นักท่องเที่ยวญี่ปุ่นกลับมาจากต่างประเทศ เช่น สิงคโปร์ ฮ่องกง ไทย และ หมู่เกาะมัลดีฟ ระหว่างปี 1982 และปี 1993 ( 19 ) ( ตารางที่ 2 ) ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับรูปแบบ A1 , A2 และ A3 ระบุว่า ก่อนพบ O3 : K6 สายพันธุ์ใน 1996 , การแพร่กระจายของยีน tdh โคลนของที่คล้ายกันได้เกิดขึ้นในกลุ่มประเทศเอเชียเหล่านี้เป็นเวลาหลายปี