Abstract—In real-time systems, ther

Abstract—In real-time systems, there are two distinct trends for
scheduling task sets on unicore systems: non-preemptive and preemptive
scheduling. Non-preemptive scheduling is obviously not subject
to any preemption delay but its schedulability may be quite poor,
whereas fully preemptive scheduling is subject to preemption delay,
but benefits from a higher flexibility in the scheduling decisions.
The time-delay involved by task preemptions is a major source
of pessimism in the analysis of the task Worst-Case Execution
Time (WCET) in real-time systems. Preemptive scheduling policies
including non-preemptive regions are a hybrid solution between
non-preemptive and fully preemptive scheduling paradigms, which
enables to conjugate both world’s benefits. In this paper, we exploit
the connection between the progression of a task in its operations,
and the knowledge of the preemption delays as a function of its
progression. The pessimism in the preemption delay estimation is
then reduced in comparison to state of the art methods, due to the
increase in information available in the analysis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นามธรรมซึ่งในระบบเรียลไทม์ มีแนวโน้มที่แตกต่างสองสำหรับตั้งค่าการจัดกำหนดการงานบนระบบ unicore: ไม่ใช่ preemptive และ preemptiveการจัดกำหนดการ การจัดกำหนดการที่ไม่ใช่ preemptive ไม่ชัดขึ้นอยู่การใด ๆ แทน ล่าช้าแต่ schedulability มันอาจจะค่อนข้างไม่ดีในขณะที่ preemptive ครบกำหนดการอาจมีการหน่วงเวลาแทนแต่ผลประโยชน์จากการมีความยืดหยุ่นสูงในการวางแผนตัดสินใจการหน่วงเวลา โดย preemptions งานเกี่ยวข้องเป็นแหล่งสำคัญของลางร้ายในการวิเคราะห์งานการดำเนินการ Worst-Caseเวลา (WCET) ในระบบแบบเรียลไทม์ นโยบายการจัดกำหนดการที่ preemptiveภูมิภาคที่ไม่ใช่ preemptive รวมเป็นโซลูชันแบบผสมผสานระหว่างไม่ใช่ preemptive และ preemptive เต็มกรอบ การวางแผนซึ่งช่วยให้การค้นประโยชน์ของทั้งสองโลก ในกระดาษนี้ เราใช้ประโยชน์จากการเชื่อมต่อระหว่างความก้าวหน้าของงานในการดำเนินงานและความรู้ของความล่าช้ามีการพักเป็นฟังก์ชันของความก้าวหน้า เป็นลางร้ายในการประมาณค่าการหน่วงเวลาแทนลดลงเมื่อเทียบกับวิธีการศิลปะ เนื่องจากการเพิ่มขึ้นในการวิเคราะห์ข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อในระบบเวลาจริงมีสองแนวโน้มที่แตกต่างกันสำหรับ
การตั้งเวลาชุดงานบนระบบ UNICORE: ไม่ใช่มาตรการและมาตรการ
การตั้งเวลา การตั้งเวลาแบบไม่ยึดเอาเสียก่อนจะเห็นได้ชัดไม่อยู่ภายใต้
ความล่าช้าใบจอง แต่ schedulability มันอาจจะค่อนข้างยากจน
ในขณะที่การตั้งเวลามาตรการอย่างเต็มที่อาจมีการล่าช้าใบจอง
แต่ผลประโยชน์จากความยืดหยุ่นสูงในการตัดสินใจการตั้งเวลา.
เวลาล่าช้าที่เกี่ยวข้องโดย preemptions งานคือ เป็นแหล่งสำคัญ
ของการมองในแง่ร้ายในการวิเคราะห์งานที่เลวร้ายที่สุดกรณีการดำเนินการ
เวลา (WCET) ในระบบเวลาจริง นโยบายการจัดตารางเวลามาตรการ
รวมทั้งภูมิภาคที่ไม่ใช่มาตรการแก้ปัญหาเป็นลูกผสมระหว่าง
ที่ไม่ใช่มาตรการและมาตรการอย่างเต็มที่กระบวนทัศน์การตั้งเวลาซึ่ง
จะช่วยให้การผันผลประโยชน์ของโลกทั้งสอง ในบทความนี้เราจะใช้ประโยชน์จาก
การเชื่อมต่อระหว่างความก้าวหน้าของงานในการดำเนินงานของ บริษัท ที่
และความรู้ของความล่าช้าใบจองเป็นหน้าที่ของของ
ความก้าวหน้า แง่ร้ายในการประมาณค่าใบจองล่าช้าจะ
ลดลงไปแล้วในการเปรียบเทียบกับสถานะของวิธีการศิลปะเนื่องจากการ
เพิ่มขึ้นของข้อมูลที่มีอยู่ในการวิเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อในระบบเรียลไทม์ มีสองที่แตกต่างกันแนวโน้มสำหรับจัดชุดงานระบบ unicore : ชิงชิงไม่และการตั้งเวลา ไม่เกิดการตั้งเวลาไม่ได้ เรื่องให้ใบจองล่าช้าแต่ schedulability อาจจะค่อนข้างยากจนส่วนเรื่องการจองตารางเต็มที่จะเกิดความล่าช้าแต่ได้รับประโยชน์จากความยืดหยุ่นสูงในการวางแผนการตัดสินใจเวลาที่เกี่ยวข้อง โดย preemptions งานเป็นแหล่งหลักแง่ร้ายในการวิเคราะห์การปฏิบัติงานกรณีเลวร้ายที่สุดเวลา ( wcet ) ในระบบเรียลไทม์ การเกิดนโยบายรวมทั้งไม่เกิดเป็นสารละลายผสมระหว่างภูมิภาคไม่เกิดเต็มที่ และเกิดการเปลี่ยนกระบวนทัศน์ ซึ่งช่วยให้โลกรวมทั้งผลประโยชน์ ในกระดาษนี้เราเอาเปรียบการเชื่อมต่อระหว่างความก้าวหน้าของงานในการดำเนินงานของและความรู้เกี่ยวกับใบจองความล่าช้าเป็นฟังก์ชันของที่ก้าวหน้า การมองโลกในแง่ร้ายในใบจองล่าช้าประมาณแล้วลดลงเมื่อเปรียบเทียบกับรัฐของศิลปะวิธี เนื่องจากการเพิ่มข้อมูลในการวิเคราะห์