infusions the cows responded rapidl

infusions the cows responded rapidly with the maximum
changes being complete within one to three days (Choung
and Chamberlain, 1993; Whitelaw et al., 1986). In feeding trials
the time required to reach the full responses to protein
supplementation is likely longer as the microbial population
in the rumen needs to adapt to the new diet under evaluation.
Most of the recommendations for adaptation period in
digestion trials fall in the range of 10 to 14 days (see Cochran
and Galyean, 1994). Significant improvement in digestibility
with protein supplementation (Nousiainen et al., 2009) and
similar intake responses to increased dietary CP concentration
irrespective of study design suggest that rumenmicrobial population
is fully adapted to supplementary protein feeding in the
change-over feeding trials. In the study of Aston et al. (1998) no
difference in milk protein yield, N efficiency or milk urea concentration
was observed for different patterns of concentrate
CP allocation strategies [high (338 g/kg DM) – low (156), medium(
247) – mediumand low– high].Milk yield and milk protein
concentration were completely reversed within two
weeks after the change of the diets. Milk yield increased
when dietary CP concentration was increased from 114 to
144 g/kg DM in 150 days in milk, but it remained below that
in cows fed continuously 144 g CP/kg DM (Law et al., 2009).
In early lactation the cows fed low CP diets had the high N efficiency
of N utilization (0.42) that may indicate tissue protein
mobilization to support milk protein synthesis. Further, the
milk urea concentration indicated a clearly negative N balance
in the rumen (Broderick et al., 2010). The low CP concentration
can also reduce diet digestibility (Nousiainen et al., 2009). It is
possible that with increased protein supply after very low CP
diets the cows use absorbed amino acids to replenish body protein,
and therefore these dietsmay have a negative residual effect
on milk yield.
In the whole dataset the P-values for the interaction between
ED and independent variable were high (PN0.50) indicating
that both intake and production responses were not
influenced by ED. Both animal and diet characters and the variation
between diets within study intake potential and observed
milk yield were similar among the EDs ruling out the
possibility that differences in the data cancelled out the possible
effect of ED. Also the breed of cows, feeding systemand forage
type were similar among experimental designs excluding
the possibility that the effects of experimental design were
confounded by these factors.
Because both DMI and ECM yield responses were similar
among the EDs, it might be concluded that nutrient partitioning
was not influenced. The present study does not support
the suggestion of Morris (1999) that change-over studies are
usually not appropriate for estimating the effects of energy or
protein intake onmilk yield. All the studies in the current dataset
the cows were fed either forage of total mixed ration for ad
libitumintake. This can reduce variation in the nutrient supply
and consequently residual effects compared with earlier studies,
in which intake was often restricted. The evidence from
the studies of Friggens et al. (1998) and Law et al. (2009) suggests
thatwhen the cows are fed on a lowplane of nutrition for
extended periods, after the change-over of diets milk yield does
not reach the same level as for cows fed continuously at a
higher plane of nutrition.
If the long-term responses to nutrient supplywere different
from the short-term responses due to residual effects, it could
be expected that this effect would be more evident when the
range in nutrient supply between the diets is large. Indeed,
ECMand protein yield responses to increasedME orMP supply
tended to be greater in continuous experiments (Table 5).
However, quantitatively the effects were small and only
approached significance for protein yield. Proportionally the
responses in ECM and protein yield 0.08 and 0.12 greater in
the continuous trials compared with the change-over trials.
Cross-validation of multivariable models indicated that the
model derived from the continuous trial data slightly overestimated
milk yield responses in change-over trials, whereas the
reversewas true for the model derived fromchange-over trials.
However, when the studies with s.d. of TDMI-index above 12.5
were excluded from the change-over data (n=521) the linear
bias decreased from −0.08 to −0.03. In contrast, in the
change-over trial data with a high (N12.5; mean 18.2) s.d. of
TDMI-index (n=113) the linear bias was −0.21. For ECM
yield the corresponding linear biases were 0.03 and−0.20, respectively.
The s.d. of 12.5 TDMI-index corresponds to a difference
of 5.0 kg/day in DM intake assuming a range of ±2 s.d.
units (default value of one unit=0.10 kg). This analysis indicates
that similar production responses to the changes in nutrient
supply can be expected in continuous and change-over
design dairy cow experiments, even up to a range of 5 kg/day
in DM intake potential between the diets. However, a wide
range in DM intake potential or restricted feeding can result in
large range in the plane of nutrition, and consequently residual
treatment effects (Broster and Broster, 1984; Gordon, 1980).
It has been stated (Morris, 1999) that it is not possible to accurately
estimate true bodyweight (BW) changes of individual
cows in change-over trials using short experimental periods.
Random variation in BW of dairy cows is large mainly due to
the variation in gut contents. Themean standard error of linear
regression of body weight on time (days) was 9.7 kg for 20
cows during 80 day period (M. Hetta and P. Huhtanen, unpublished
data). Body weight was recorded with an automatic
weighing station after morning milking. Using this value
(9.7 kg) as the s.d. of BW recordings residual s.d. of BW change
would be 0.35 and 0.29 kg/day during 28 day period when recordings
are made on two or three consecutive days. Although
the residual s.d. of BW change caused by random variation in
recordings is less in continuous trials, it still can be substantial.
For example, residual the s.d. in a typical 12 week trial would
be 0.12 and 0.10 kg/day with two and three consecutive day
BW recordings. When the large between cow variation in BW
change (0.20 kg/day for 20 cows estimated by linear regression
of BW on time) is considered in addition to random variation
arising from BWrecordings, it would be difficult to detect significant
differences in BW change even in continuous trials.
However, because the fill of gastrointestinal tract varies with
intake and physiological stage, BW change does not accurately
reflect changes in body energy balance. Slaughter studies
(Andrew et al., 1994; Gibb et al., 1992) clearly demonstrate
that the loss of BW in early lactation is mainly fat with not
much change in empty body protein and water.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

infusions วัวอย่างรวดเร็วตอบสนองสูงสุดการเปลี่ยนแปลงสมบูรณ์ภายในหนึ่งถึงสามวัน (Choungและแชมเบอร์ เลน 1993 Whitelaw et al., 1986) ในการทดลองให้อาหารเวลาที่ใช้ในการเข้าถึงการตอบรับเต็มโปรตีนแห้งเสริมมีโอกาสอีกต่อไปเป็นประชากรจุลินทรีย์ในความต้องการต่อเพื่อปรับให้เข้ากับอาหารใหม่ภายใต้การประเมินส่วนใหญ่คำแนะนำสำหรับรอบระยะเวลาปรับตัวการทดลองย่อยอาหารอยู่ในช่วง 10-14 วัน (ดู Cochranก Galyean, 1994) ปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญใน digestibilityมีแห้งเสริมโปรตีน (Nousiainen et al., 2009) และคล้ายบริโภคตอบสนองต่อความเข้มข้นของอาหารสำหรับผู้เพิ่ม CPไม่ศึกษาออกแบบแนะนำที่ประชากร rumenmicrobialจะปรับเต็มอาหารโปรตีนเสริมในการเปลี่ยนแปลงมากให้อาหารทดลอง ในการศึกษาของแอสตัน et al. (1998) ไม่ผลผลิตความแตกต่างของโปรตีนนม N ประสิทธิภาพหรือนมยูเรียความเข้มข้นถูกสังเกตในรูปแบบของสมาธิกลยุทธ์การปันส่วน CP [สูง (338 g/kg DM) – ต่ำ (156) ปานกลาง(247) – mediumand ต่ำ – สูง] นมและโปรตีนนมความเข้มข้นมีการย้อนกลับให้สมบูรณ์ภายใน 2สัปดาห์หลังจากการเปลี่ยนแปลงของอาหาร ผลผลิตนมเพิ่มขึ้นเมื่อมีความเข้มข้นของ CP อาหารขึ้นจาก 114 การ144 g/kg DM วันในนม แต่ยังคงต่ำกว่าที่ในวัวเลี้ยงอย่างต่อเนื่อง 144 g CP/kg DM (กฎหมาย et al., 2009)ในด้านการให้นมช่วง วัวเลี้ยงอาหาร CP ต่ำมีประสิทธิภาพสูง Nของใช้ประโยชน์ N (0.42) ที่อาจบ่งชี้เนื้อเยื่อโปรตีนเคลื่อนไหวสนับสนุนการสังเคราะห์โปรตีนนม เพิ่มเติม การความเข้มข้นของยูเรียนมระบุดุล N ลบอย่างชัดเจนในต่อ (บรอเด et al., 2010) ความเข้มข้นต่ำสุดของ CPนอกจากนี้ยังสามารถลดอาหาร digestibility (Nousiainen et al., 2009) มันเป็นเป็นไปได้ที่ มีโปรตีนเพิ่มขึ้นใส่หลัง CP ต่ำมากอาหารวัวใช้ดูดซึมกรดอะมิโนเพื่อเติมโปรตีนร่างกายและดังนั้น เหล่านี้ dietsmay ให้เหลือในผลผลิตน้ำนมในทั้งชุดข้อมูลค่า P ในการโต้ตอบระหว่างนักเรียนและตัวแปรอิสระสูง (PN0.50) แสดงที่ตอบสนองทั้งการบริโภคและการผลิตไม่ได้อิทธิพล โดย ED ละครสัตว์และอาหารและการเปลี่ยนแปลงระหว่างอาหารภายในบริโภคศึกษาสังเกต และมีศักยภาพนมคล้ายกันระหว่าง EDs ออกความเป็นไปได้ที่ผลต่างข้อมูลยกเลิกออกไปผลของ ED นอกจากนี้พันธุ์วัว อาหาร systemand อาหารสัตว์ชนิดคล้ายกันระหว่างการออกแบบการทดลองยกเว้นความเป็นไปได้ที่ผลของการออกแบบการทดลองconfounded โดยปัจจัยเหล่านี้เนื่องจากผลผลิต DMI และ ECM ตอบได้เหมือนกันระหว่าง EDs มันอาจจะสรุปสารอาหารที่แบ่งพาร์ทิชันไม่มีอิทธิพลต่อ การศึกษาปัจจุบันไม่สนับสนุนคำแนะนำของมอร์ริส (1999) ศึกษาการเปลี่ยนแปลงมากกว่าโดยปกติไม่เหมาะสมสำหรับการประเมินผลกระทบของพลังงาน หรือผลตอบแทน onmilk บริโภคโปรตีน ศึกษาทั้งหมดในชุดข้อมูลปัจจุบันวัวที่เลี้ยงเป็นอาหารสัตว์อาหารผสมรวมสำหรับโฆษณาlibitumintake นี้สามารถลดความผันแปรในการผลิตธาตุอาหารดังนั้น เหลือผลเปรียบเทียบกับการศึกษาก่อนหน้านี้ในการบริโภคที่มักจะถูกจำกัด หลักฐานจากแนะนำการศึกษาของ Friggens et al. (1998) และ al. et กฎหมาย (2009)มีเลี้ยงวัวบน lowplane ของโภชนาการสำหรับ thatwhenขยายรอบระยะเวลา ไม่มากกว่าการเปลี่ยนแปลงของผลผลิตอาหารนมไม่ถึงระดับเดียวกับวัวที่เลี้ยงอย่างต่อเนื่องในการเครื่องบินที่สูงของโภชนาการถ้าการตอบรับระยะยาว supplywere ธาตุอาหารแตกต่างกันจากการตอบสนองระยะสั้นเนื่องจากผลตกค้าง มันสามารถคาดหวังว่า ผลนี้จะชัดมากขึ้นเมื่อการช่วงในการจัดธาตุอาหารระหว่างอาหารมีขนาดใหญ่ แน่นอนตอบผลผลิตโปรตีน ECMand increasedME orMP ซัพพลายมีแนวโน้มจะมากขึ้นในการทดลองอย่างต่อเนื่อง (ตาราง 5)อย่างไรก็ตาม quantitatively ผล มีขนาดเล็กเท่านั้นสำคัญที่เวลาสำหรับผลผลิตโปรตีน สัดส่วนตอบสนองใน ECM และโปรตีนผลผลิต 0.08 และ 0.12 มากกว่าในทดลองอย่างต่อเนื่องเมื่อเทียบกับการทดลองเปลี่ยนแปลงมากกว่าการตรวจสอบข้ามรุ่น multivariable ระบุที่แบบจำลองที่ได้มาจากข้อมูลทดลองต่อเนื่องเล็กน้อย overestimatedนมผลผลิตการตอบสนองในการทดลองเปลี่ยนแปลงมากกว่า ในขณะจริง reversewas สำหรับรุ่นมาทดลองมากกว่า fromchangeอย่างไรก็ตาม เมื่อศึกษา ด้วย s.d. TDMI ดัชนีข้างต้น 12.5ถูกแยกออกจากข้อมูลที่เปลี่ยนแปลงไป (n = 521) แบบเชิงเส้นความโน้มเอียงที่ลดลงจาก −0.08 เพื่อ −0.03 ในทางตรงกันข้าม ในการข้อมูลทดลองเปลี่ยนมากกว่า ด้วย s.d. สูง (N12.5 เฉลี่ย 18.2) ของTDMI ดัชนี (n = 113) เส้นทแยงเส้น −0.21 สำหรับ ECMผลผลิตยอมเชิงเส้นตรงได้ 0.03 and−0.20 ตามลำดับS.d. ของ 12.5 TDMI-ดัชนีที่สอดคล้องกับความแตกต่าง5 กิโลกรัม/วันใน DM บริโภคสมมติว่าช่วง± 2 s.d.หน่วย (ค่าเริ่มต้นของหนึ่งหน่วย = 0.10 กิโลกรัม) การบ่งชี้วิเคราะห์นี้ตอบผลิตที่คล้ายกันเพื่อเปลี่ยนแปลงสารอาหารอุปทานสามารถคาดหวังในอย่างต่อเนื่อง และการเปลี่ยนแปลงมากกว่าทดลองออกแบบนมวัว แม้กระทั่งถึงช่วง 5 กิโลกรัม/วันในศักยภาพระหว่างอาหารบริโภค DM อย่างไรก็ตาม เป็นช่วงใน DM บริโภคที่มีศักยภาพ หรือจำกัดอาหารสามารถส่งผลช่วงกว้าง ๆ ในระนาบของโภชนาการ และส่วนที่เหลือดังนั้นผลการรักษา (Broster และ Broster, 1984 Gordon, 1980)มีการระบุ (มอร์ริส 1999) ที่ไม่สามารถอย่างถูกต้องประเมินการเปลี่ยนแปลงจริง bodyweight (BW) ของแต่ละบุคคลวัวในการทดลองเปลี่ยนไปใช้ทดลองระยะสั้นรูปแบบสุ่มใน BW ของนมมีขนาดใหญ่ส่วนใหญ่กำหนดให้การเปลี่ยนแปลงในเนื้อหาของลำไส้ Themean ข้อผิดพลาดมาตรฐานของเส้นถดถอยของน้ำหนักเวลา (วัน) 9.7 กก.สำหรับ 20วัวช่วงวันที่ 80 (M. Hetta และ Huhtanen P. ยกเลิกประกาศข้อมูล) บันทึกน้ำหนักอัตโนมัติด้วยชั่งสถานีหลังรีดนมเช้า ใช้ค่านี้(9.7 กิโลกรัม) เป็น s.d. ของ BW s.d. เหลือบันทึกของการเปลี่ยนแปลงของ BWจะเป็น 0.35 0.29 กิโลกรัม/วันและช่วงวันที่ 28 เมื่อบันทึกจะสอง หรือสามวันติดต่อกัน ถึงแม้ว่าs.d. เหลือเปลี่ยนแปลง BW ที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงแบบสุ่มในบันทึกเป็นน้อยในการทดลองต่อเนื่อง ยังสามารถพบตัวอย่าง เหลือ s.d. ในสัปดาห์ 12 ทั่วไปทดลองใช้จะ0.12 และ 0.10 กิโลกรัม/วันกับสอง และสามวันต่อเนื่องBW บันทึก เมื่อใหญ่ระหว่างวัวความผันแปรใน BWเปลี่ยนแปลง (0.20 กก./ วันวัว 20 ประเมิน ด้วยการถดถอยเชิงเส้นของ BW เวลา) จะถือว่านอกจากการเปลี่ยนแปลงแบบสุ่มเกิดจาก BWrecordings มันจะยากที่จะตรวจสอบอย่างมีนัยสำคัญความแตกต่างใน BW เปลี่ยนแม้แต่ในการทดลองอย่างต่อเนื่องอย่างไรก็ตาม เนื่องจากการเติมของระบบทางเดินแตกต่างกันไปบริโภคและสรีรวิทยาขั้น BW เปลี่ยนแปลงไม่ถูกต้องแสดงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายสมดุลพลังงาน ศึกษาฆ่า(แอนดรูว์ et al., 1994 Gibb et al., 1992) แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนที่ขาดทุนของ BW ในด้านการให้นมช่วงส่วนใหญ่ อ้วนด้วยไม่การเปลี่ยนแปลงมากในโปรตีนของร่างกายที่ว่างเปล่าและน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงวัวตอบสนองอย่างรวดเร็วด้วยการเปลี่ยนแปลงสูงสุด
เป็นสมบูรณ์ภายใน 1 ถึง 3 วัน ( ชอง
และแชมเบอร์เลน , 1993 ; ไวท์ลอว์ et al . , 1986 ) ในอาหารทดลอง
เวลาที่ใช้ในการเข้าถึงการตอบสนองเต็มรูปแบบเพื่อเสริมโปรตีน

น่าจะยาวเป็นประชากรจุลินทรีย์ในกระเพาะหมัก ต้องปรับให้เข้ากับอาหารใหม่
ภายใต้การประเมินที่สุดของคำแนะนำสำหรับการปรับระยะเวลาในการทดลองการย่อยอาหาร
ตกอยู่ในช่วง 10 ถึง 14 วัน ( Cochran และเห็น
galyean , 1994 ) การปรับปรุงที่สำคัญในการย่อ
พร้อมเสริมโปรตีน ( nousiainen et al . , 2009 ) และการตอบสนองที่คล้ายกันเพื่อเพิ่มการบริโภคอาหาร

ไม่ออกแบบ CP ความเข้มข้นของการศึกษาแสดงให้เห็นว่าประชากร
rumenmicrobialใช้อย่างเต็มที่เพื่อเสริมโปรตีนในอาหาร
change-over อาหารทั่วโลก ในการศึกษาของ Aston et al . ( 1998 ) ไม่มีความแตกต่างของผลผลิตน้ำนม
, N ประสิทธิภาพหรือนมยูเรียความเข้มข้น
เป็นสังเกตสำหรับรูปแบบที่แตกต่างกันของสมาธิ
CP จัดสรรกลยุทธ์ [ สูง ( 338 g / kg DM ) และต่ำ ( 156 ) กลาง (
247 ) – ปานกลาง และต่ำ - สูง ) ผลผลิตน้ำนมและโปรตีน
ความเข้มข้นสมบูรณ์กลับภายในสอง
สัปดาห์หลังจากการเปลี่ยนแปลงของอาหาร ผลผลิตน้ำนมเพิ่มขึ้น
เมื่อความเข้มข้นเพิ่มขึ้นจาก 114 ใน CP

144 g / kg DM ใน 150 วัน นม แต่มันยังคงต่ำกว่า
ในวัวเลี้ยงต่อเนื่อง 144 กรัม / กก. DM CP ( กฎหมาย et al . , 2009 ) .
ในช่วงต้นของการให้นมวัวเลี้ยงอาหาร CP มีไนโตรเจนสูงต่ำ ประสิทธิภาพของการใช้ ( n
042 ) ที่อาจบ่งบอกถึงการระดมเนื้อเยื่อโปรตีน
สนับสนุนการสังเคราะห์โปรตีนนม ต่อไป ,
นมยูเรียความเข้มข้นชี้ให้เห็นชัดเจนลบ N สมดุล
ในกระเพาะรูเมน ( ที่ตั้ง et al . , 2010 ) ที่ความเข้มข้นต่ำ Cp
ยังสามารถลดอาหารได้ ( nousiainen et al . , 2009 ) มันเป็นไปได้ว่ามีโปรตีนเพิ่มขึ้น

หลังจาก CP จัดหาต่ำมากอาหารวัวใช้ดูดซึมกรดอะมิโนโปรตีนเพื่อเติมเต็มร่างกาย
ดังนั้นเหล่านี้ dietsmay มีผลต่อผลผลิตน้ำนมลบตกค้าง
.
ในข้อมูลทั้ง p-values สำหรับปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
ed และตัวแปรอิสระมีค่าสูง ( pn0.50 ) ที่ระบุว่า ทั้งการบริโภค และการผลิต

ตอบไม่ได้ โดยได้รับอิทธิพลจากทั้งสัตว์เอ็ด และตัวละครของอาหารและการเปลี่ยนแปลง
ระหว่างการศึกษาศักยภาพการบริโภคอาหารภายในและสังเกต
น้ำนมกันระหว่าง EDS ทิ้ง
ความเป็นไปได้ที่แตกต่างกันในข้อมูลที่ยกออก ผลที่สุด
ของเอ็ด ยัง พันธุ์ของวัว , อาหารและอาหารสัตว์
ชนิดคล้ายคลึงกันระหว่างการออกแบบการทดลองยกเว้น
เป็นไปได้ว่าผลของการออกแบบทดลอง
อายโดย
ปัจจัยเหล่านี้และการตอบสนองของผลผลิตดีเพราะทั้ง ECM เหมือนกัน
ระหว่าง EDS , มันอาจจะสรุปได้ว่าสารอาหารแบ่ง
ไม่ได้ชักจูง การศึกษาในปัจจุบันไม่รองรับ
ข้อเสนอแนะของมอร์ริส ( 1999 ) ที่ change-over การศึกษา
มักจะไม่เหมาะสม เพื่อประเมินผลของการบริโภคโปรตีน onmilk
พลังงานหรือผลผลิต การศึกษาใน
วันที่ปัจจุบันวัวถูกเลี้ยงด้วยอาหารสัตว์ในอาหารผสมเสร็จสำหรับโฆษณา
libitumintake . นี้สามารถลดความแปรปรวนในการจัดหาสารอาหารและจากนั้นส่วนที่เหลือ

ผลเมื่อเทียบกับการศึกษา ซึ่งในการบริโภคมักจะถูกจำกัด หลักฐานจากการศึกษาของ
friggens et al . ( 1998 ) และกฎหมาย et al . ( 2009 ) ชี้ให้เห็น
ว่าวัวเป็นอาหารใน lowplane โภชนาการสำหรับ
ขยายช่วงหลังจาก change-over อาหารน้ำนมไม่
ไม่ถึงระดับเดียวกับวัวเลี้ยงอย่างต่อเนื่องที่
สูงกว่าระดับโภชนาการ .
ถ้าระยะยาวเพื่อตอบสนองต่อสารอาหาร supplywere แตกต่างกัน
จากการตอบสนองระยะสั้นเนื่องจากผลตกค้าง อาจ
ถูกคาดหวังว่า ผลนี้จะชัดเจนมากขึ้นเมื่อ
ช่วง ในการจัดหา สารอาหารระหว่างอาหารมีขนาดใหญ่ แน่นอน
ecmand โปรตีนตอบสนองผลผลิตของ increasedme
จัดหา ormp มีแนวโน้มที่จะมากขึ้นในการทดลองแบบต่อเนื่อง ( ตารางที่ 5 ) .
แต่ปริมาณผลมีขนาดเล็กและมีเพียง
เข้าหาความสำคัญสำหรับผลผลิตโปรตีน สัดส่วน
คำตอบใน ECM และโปรตีนและผลผลิต 0.08 0.12 ในการทดลองมากขึ้น
อย่างต่อเนื่องเมื่อเทียบกับ change-over
การทดลองการตรวจสอบไขว้รุ่น multivariable พบว่าแบบจำลองที่ได้จากข้อมูล

พิจารณาคดีต่อเนื่องเล็กน้อย overestimated น้ำนมการตอบสนองในการทดลอง change-over ในขณะที่
reversewas จริงสำหรับรุ่นที่ได้มา fromchange ผ่านการทดลอง .
แต่เมื่อศึกษากับโรงเรียนของ TDMI ดัชนีเหนือ 0
ถูกแยกออกจากข้อมูล change-over ( n = 521 ) อคติเชิงเส้น
ลดลงจาก− 008 ถึง− 03 . ในทางตรงกันข้าม , ใน
change-over ทดลองข้อมูลมีสูง ( n12.5 ; หมายถึง 18.2 ) S.D . ของ
TDMI ดัชนี ( n = 113 ) อคติเชิง− 0.21 . สำหรับผลผลิตที่ ECM
เส้นอคติเป็น 0.03 และ− 0.20 ตามลำดับ ส่วนดัชนี
12.5 TDMI สอดคล้องกับความแตกต่าง
5.0 กิโลกรัม / วัน และปริมาณสมมติว่าช่วง± 2 S.D .
หน่วย ( ค่าเริ่มต้นของหน่วยหนึ่ง = 0.10 กก. )การวิเคราะห์นี้แสดงให้เห็นว่า
ตอบสนองการผลิตคล้ายคลึงกับการเปลี่ยนแปลงในการจัดหาสารอาหาร
สามารถคาดหวังในโคนมอย่างต่อเนื่องและ change-over
ออกแบบการทดลองถึงช่วง 5 กิโลกรัม / วัน
ในศักยภาพการบริโภค DM ระหว่างอาหาร อย่างไรก็ตาม ในช่วงที่มีศักยภาพการบริโภคกว้าง
DM หรืออาหารที่ จำกัด สามารถส่งผล
ช่วงขนาดใหญ่ในระดับโภชนาการ และจากนั้นส่วนที่เหลือ
ผลการ broster และ broster , 1984 ; กอร์ดอน , 1980 ) .
มันมีการระบุ ( มอร์ริส , 1999 ) ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกต้อง
ประเมินจริงชั่งน้ำหนัก ( BW ) การเปลี่ยนแปลงของบุคคล
วัวใน change-over การทดลองใช้การทดลองสั้น
รูปแบบสุ่มในตัวของโคนมขนาดใหญ่ ส่วนใหญ่เนื่องจาก
ในการอุทร เนื้อหา ความคลาดเคลื่อนมาตรฐานของค่าเฉลี่ยเส้น
การถดถอยของน้ำหนักตัวในเวลา ( วัน ) คือ 9.7 กก. 20
วัวในช่วงระยะเวลา 80 วัน ( ม. hetta และ P . huhtanen ข้อมูลเผยแพร่
) น้ำหนักของร่างกายที่ถูกบันทึกไว้กับอัตโนมัติ
ชั่งตอนเช้าสถานีหลังรีดนม การใช้ค่า
( 9.7 กก. ) เป็นส่วนของน้ำหนักตัวบันทึกที่เหลือ 1 ของ
เปลี่ยน BW จะ 0.35 และ 0.29 กิโลกรัม / วัน ในช่วงระยะเวลาเมื่อบันทึก
28 วันถูกสร้างใน 2 หรือ 3 วันติดต่อกัน แม้ว่า
ที่เหลือเกิดจากการแปรเปลี่ยนของ BW . สุ่ม
บันทึกไม่น้อย ในการทดลองแบบต่อเนื่อง มันยังสามารถที่สำคัญ
ตัวอย่างเช่น ตกค้างที่ 1 ในทั่วไป 12 สัปดาห์ทดลองจะ
เป็น 0.12 และ 0.10 กก. / วันกับสองและสามวันติดต่อกัน
บันทึกน้ำหนักตัว เมื่อวัวขนาดใหญ่ระหว่างการเปลี่ยนแปลง ( BW
020 กิโลกรัม / วัน ประมาณ 20 ตัว โดย
การถดถอยเชิงเส้นของน้ำหนักตัวในเวลา ) ถือว่านอกจากจะสุ่มการเปลี่ยนแปลง
ที่เกิดจาก bwrecordings ก็คงจะยากที่จะตรวจสอบความแตกต่างในการเปลี่ยนแปลงในตัว

แต่การทดลองอย่างต่อเนื่อง เพราะเติมของระบบทางเดินอาหารแตกต่างกันกับ
การบริโภคและสรีรวิทยาเวที ? การเปลี่ยนแปลงไม่ได้ถูกต้อง
สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงความสมดุลของพลังงานในร่างกาย การศึกษาฆ่า
( แอนดรู et al . , 1994 ; กิบบ์ et al . , 1992 ) ที่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า การสูญเสียน้ำหนักตัว
ในช่วงต้นของการให้นมเป็นไขมันกับโปรตีน ร่างกายไม่
เปลี่ยนแปลงมาก ว่างเปล่า และ น้ำ