Background: Self-care is an essenti

Background: Self-care is an essential element in treating a person with diabetes; and managing
diabetes is of prime importance. The aim of this study was to investigate the predictors of adherence
to self-care behavior among women with Type 2 diabetes.
Methods: This cross-sectional study was conducted on 210 female patients aged 30 to 60. Data
collection tool was an anonymous valid and reliable questionnaire designed based on the Health Belief
Model (HBM), which acquired information about the followings: Perceived susceptibility, severity,
benefits, barriers, self-efficacy and diabetes self-care behavior. Data were analyzed by t-test, chisquare
and regression analysis.
Results: The multiple regression models revealed 59.9% of the variance of self-care behavior with
self-efficacy, perceived barrier, benefit and susceptibility. Additionally, the highest weight for β
(β=0.87) was found for self-efficacy. Self-care behavior was positively correlated with all HBM variables
except for perceived barriers showing a negative correlation.
Conclusion: The Health Belief Model may be used as a framework to design intervention programs
in an attempt to improve adherence to self-care behaviors of women with diabetes. In addition, the
results indicated that self-efficacy might play a more crucial role in developing self-care behaviors
than t other HBM components. Therefore, if the focus is placed on self-efficacy when developing
educational programs, it may increase the likelihood of adherence to self-care behavior

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลัง: ดูแลตนเองเป็นองค์ประกอบสำคัญในการรักษาผู้ป่วยโรคเบาหวาน และการจัดการโรคเบาหวานมีความสำคัญสำคัญ จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบการทำนายของยึดมั่นพฤติกรรมการดูแลตนเองในหมู่ผู้หญิงโรคเบาหวานชนิดที่ 2วิธีการ: การศึกษานี้โรงพยาบาลดำเนินการ 210 ผู้ป่วยหญิงอายุ 30 ถึง 60 ข้อมูลเครื่องมือรวบรวมเป็นการไม่ระบุชื่อถูกต้อง และเชื่อถือได้แบบสอบถามออกแบบมาตามความเชื่อสุขภาพรุ่น (HBM), ซึ่งได้รับข้อมูลต่อไปนี้: ความอ่อนแอ ความรุนแรง การรับรู้ประโยชน์ อุปสรรค พฤติกรรมการดูแลตนเองประสิทธิภาพในตนเองและโรคเบาหวาน มีวิเคราะห์ข้อมูล โดยทดสอบ t, chisquareและการวิเคราะห์ถดถอยผลลัพธ์: แบบจำลองถดถอยหลาย 59.9% ของความแปรปรวนของพฤติกรรมการดูแลตนเองด้วยการเปิดเผยประสิทธิภาพในตนเอง การรับรู้อุปสรรค ผลประโยชน์ และความอ่อนแอ นอกจากนี้ น้ำหนักสูงสุดสำหรับβ(Β = 0.87) พบประสิทธิภาพในตนเอง พฤติกรรมการดูแลตนเองคือความสัมพันธ์เชิงบวกกับตัวแปรทั้งหมด HBMยกเว้นการรับรู้อุปสรรคที่แสดงความสัมพันธ์เชิงลบสรุป: รูปแบบความเชื่อด้านสุขภาพอาจใช้เป็นกรอบการออกแบบโปรแกรมแทรกแซงในความพยายามปรับปรุงการปฏิบัติพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้หญิงโรคเบาหวาน นอกจากนี้ การระบุผลที่ประสิทธิภาพในตนเองอาจมีบทบาทสำคัญมากในการพัฒนาพฤติกรรมการดูแลตนเองกว่า t ส่วนประกอบอื่น ๆ HBM ดังนั้น ถ้าโฟกัสอยู่บนประสิทธิภาพในตนเองเมื่อมีการพัฒนาศึกษา มันอาจเพิ่มโอกาสของการปฏิบัติพฤติกรรมการดูแลตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลัง : การดูแลตนเองเป็นองค์ประกอบที่จำเป็นในการรักษาคนเป็นเบาหวาน และการจัดการโรคเบาหวานคือ นายกรัฐมนตรีให้ความสําคัญ จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาปัจจัยจำกัดพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของผู้หญิงที่มีเบาหวานชนิดที่ 2วิธีการศึกษา : การศึกษานี้เป็นการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับผู้ป่วยหญิง 210 อายุ 30 กับ 60 ข้อมูลเครื่องมือในการเก็บเป็นนิรนามที่ถูกต้องและเชื่อถือได้ แบบสอบถามตามแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพรูปแบบ ( ห์ ) ซึ่งได้รับข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งต่อไปนี้ การรับรู้โอกาสเสี่ยง ? และประโยชน์ อุปสรรค การรับรู้ความสามารถของตนเองและพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยเบาหวาน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการทดสอบไคสแควร์และการวิเคราะห์สมการถดถอยผลลัพธ์ : การถดถอยหลายพบ 59.9 % ของความแปรปรวนของพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองด้วยการรับรู้ความสามารถของตนเอง การรับรู้ประโยชน์และอุปสรรค ความรู้สึกไว นอกจากนี้ , น้ำหนักสูงสุดของบีตา( บีตา = 0.87 ) พบความสามารถของตนเอง . พฤติกรรมการดูแลตนเองมีความสัมพันธ์ทางบวก กับตัวแปรห์ทั้งหมดยกเว้น การรับรู้อุปสรรคแสดงความสัมพันธ์เชิงลบสรุป : แบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพ อาจจะใช้เป็นกรอบในการออกแบบโปรแกรมการแทรกแซงในความพยายามที่จะปรับปรุงในพฤติกรรมการดูแลตนเองของหญิงตั้งครรภ์ที่เป็นเบาหวาน . นอกจากนี้ผลการศึกษาพบว่า การรับรู้ความสามารถของตนเองที่อาจมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาพฤติกรรมการดูแลตนเองกว่า t ห์ส่วนประกอบอื่น ๆ ดังนั้น ถ้าโฟกัสอยู่ในความสามารถของตนเอง เมื่อมีการพัฒนาโปรแกรมการศึกษา อาจเพิ่มโอกาสของความร่วมมือกับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเอง