1671, and the organization's intere

1671, and the organization's interest encouraged Newton to publish his notes on light, optics and color in 1672; these notes were later published as part of Newton's Opticks: Or, A treatise of the Reflections, Refractions, Inflections and Colours of Light.
However, not everyone at the Royal Academy was enthusiastic about Newton's discoveries in optics. Among the dissenters was Robert Hooke, one of the original members of the Royal Academy and a scientist who was accomplished in a number of areas, including mechanics and optics. In his paper, Newton theorized that white light was a composite of all colors of the spectrum, and that light was composed of particles. Hooke believed that light was composed of waves. Hooke quickly condemned Newton's paper in condescending terms, and attacked Newton's methodology and conclusions.
Hooke was not the only one to question Newton's work in optics. Renowned Dutch scientist Christiaan Huygens and a number of French Jesuits also raised objections. But because of Hooke's association with the Royal Society and his own work in optics, his criticism stung Newton the worst. Unable to handle the critique, he went into a rage—a reaction to criticism that was to continue throughout his life.
Newton denied Hooke's charge that his theories had any shortcomings, and argued the importance of his discoveries to all of science. In the ensuing months, the exchange between the two men grew more acrimonious, and soon Newton threatened to quit the society altogether. He remained only when several other members assured him that the Fellows held him in high esteem.
However, the rivalry between Newton and Hooke would continue for several years thereafter. Then, in 1678, Newton suffered a complete nervous breakdown and the correspondence abruptly ended. The death of his mother the following year caused him to become even more isolated, and for six years he withdrew from intellectual exchange except when others initiated correspondence, which he always kept short.
During his hiatus from public life, Newton returned to his study of gravitation and its effects on the orbits of planets. Ironically, the impetus that put Newton on the right direction in this study came from Robert Hooke. In a 1679 letter of general correspondence to Royal Society members for contributions, Hooke wrote to Newton and brought up the question of planetary motion, suggesting that a formula involving the inverse squares might explain the attraction between planets and the shape of their orbits.
Subsequent exchanges transpired before Newton quickly broke off the correspondence once again. But Hooke's idea was soon incorporated into Newton's work on planetary motion, and from his notes it appears he had quickly drawn his own conclusions by 1680, though he kept his discoveries to himself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1671 และองค์กรที่สนใจสนับสนุนให้นิวตันประกาศบันทึกย่อของแสง แสง และสีใน 1672 จน บันทึกย่อเหล่านี้เผยแพร่ในภายหลังเป็นส่วนหนึ่งของ Opticks นิวตันของ: หรือ ธรรมศาสตร์สะท้อน Refractions, Inflections และสีของแสงอย่างไรก็ตาม ไม่ทุกคนที่สถาบันรอยัลกระตือรือร้นเกี่ยวกับการค้นพบของนิวตันในเลนส์ ระหว่าง dissenters ที่ มีโรเบิร์ต Hooke หนึ่งในสมาชิกดั้งเดิมของสถาบันรอยัลและนักวิทยาศาสตร์ผู้ทำได้ในจำนวนของพื้นที่ รวมทั้งกลศาสตร์และแสง ในกระดาษของเขา นิวตัน theorized ว่า แสงขาวเป็นส่วนประกอบของสีทั้งหมดของคลื่น และไฟที่ถูกประกอบด้วยอนุภาค Hooke เชื่อว่า แสงประกอบด้วยคลื่น Hooke เร็วประณามกระดาษของนิวตันในการยอมรับเงื่อนไข กโจมตีวิธีของนิวตันและบทสรุปHooke ไม่ได้หนึ่งของนิวตันงานแสงคำถาม นักวิทยาศาสตร์ดัตช์ชื่อหลักการของคริสเตียนไอค์และจำนวนคณะเยสุอิตฝรั่งเศสยังยกการคัดค้าน แต่เนื่องจากความสัมพันธ์ของ Hooke กับราชสมาคมแห่งลอนดอนและงานของเขาเองในเลนส์ วิจารณ์เขามาร้ายนิวตัน ไม่สามารถจัดการกับการวิจารณ์ เขาเดินเข้าไปในความโกรธคือปฏิกิริยาการวิจารณ์ที่ถูกต้องตลอดชีวิตของเขานิวตันปฏิเสธค่าของ Hooke ว่า ทฤษฎีของเขามีแสดงใด ๆ และโต้เถียงความสำคัญของการค้นพบของเขากับวิทยาศาสตร์ทั้งหมด ในเดือนเพราะ การแลกเปลี่ยนระหว่างสองคนเติบโตขึ้น acrimonious และเร็ว ๆ นี้ นิวตันถูกออกจากสังคมทั้งหมด เขายังคงเท่า เมื่อสมาชิกอื่น ๆ มั่นใจเขาว่า เฟลโล่ส์ที่จัดเขาต้นทุนสูงอย่างไรก็ตาม จะยังคงแข่งขันระหว่างนิวตันและ Hooke หลายปีหลังจากนั้น แล้ว ใน 1678 นิวตันประสบการแบ่งประสาทสมบูรณ์ และจดหมายทันทีที่สิ้นสุด การตายของแม่ของเขาปีต่อมาเกิด การโดดเดี่ยวยิ่ง สำหรับหกปีเขาต้องถอนตัวออกจากการแลกเปลี่ยนทางปัญญายกเว้นเมื่อผู้อื่นเขาเริ่มติดต่อ ซึ่งเขาจะเก็บสั้นระหว่างรอยร้าวของเขาจากชีวิตสาธารณะ นิวตันกลับไปศึกษาผลกระทบในวงโคจรของดาวเคราะห์และแรงโน้มถ่วง แดกดัน แรงผลักดันที่ทำให้นิวตันในทิศทางที่ถูกในการศึกษานี้ มาจากโรเบิร์ต Hooke ใน 1679 จดหมายโต้ตอบทั่วไปสมาชิกราชสมาคมแห่งลอนดอนสำหรับผลงาน Hooke นิวตันเขียน และนำคำถามของการเคลื่อนไหวของดาวเคราะห์ แนะนำสูตรที่เกี่ยวข้องกับกำลังสองผกผันอาจอธิบายความดึงดูดระหว่างดาวเคราะห์และรูปร่างของวงโคจรของพวกเขาแลกเปลี่ยนต่อมา transpired ก่อนที่นิวตันได้อย่างรวดเร็วยากจนปิดจดหมายอีกครั้ง แต่ความคิดของ Hooke เร็ว ๆ นี้ถูกรวมเป็นงานของนิวตันเคลื่อนที่ดาวเคราะห์ และ จากบันทึกของเขาเหมือนเขาได้อย่างรวดเร็วออกบทสรุปของเขาเอง โดยค.ศ. 1680 ที่นี่ แม้ว่าเขายังคงอยู่การค้นพบของเขาเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1671 และความสนใจขององค์กรได้รับการสนับสนุนของนิวตันที่จะเผยแพร่บันทึกของเขากับแสงเลนส์และสีใน 1672; บันทึกเหล่านี้ถูกตีพิมพ์ต่อมาเป็นส่วนหนึ่งของของนิวตัน Opticks:. หรือหนังสือภาพสะท้อนของ A, refractions, โทนและสีของแสง
แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ราชบัณฑิตยสถานเป็นความกระตือรือร้นเกี่ยวกับการค้นพบของนิวตันในเลนส์ ในบรรดาพวกพ้องเป็นโรเบิร์ตฮุคซึ่งเป็นหนึ่งในสมาชิกของ Royal Academy และนักวิทยาศาสตร์ที่ประสบความสำเร็จในหลายพื้นที่รวมทั้งกลไกและเลนส์ ในบทความของเขานิวตันมหาเศรษฐีที่แสงสีขาวเป็นคอมโพสิตของทุกสีของสเปกตรัมของแสงที่ประกอบด้วยอนุภาค ฮุคที่เชื่อกันว่าแสงประกอบด้วยคลื่น ฮุคได้อย่างรวดเร็วประณามกระดาษของนิวตันในแง่วางตัวและวิธีการโจมตีของนิวตันและข้อสรุป.
ฮุคไม่ได้เป็นคนเดียวที่จะตั้งคำถามกับการทำงานของนิวตันในเลนส์ ที่มีชื่อเสียงนักวิทยาศาสตร์ชาวดัตช์ Christiaan Huygens และจำนวนของนิกายเยซูอิตฝรั่งเศสยังยกคัดค้าน แต่เป็นเพราะความสัมพันธ์ของฮุคกับสมาคมและการทำงานของตัวเองในเลนส์วิจารณ์ของเขาต่อยนิวตันที่เลวร้ายที่สุด ไม่สามารถที่จะจัดการกับการวิจารณ์เขาเดินเข้าไปในความโกรธ-ปฏิกิริยากับคำวิจารณ์ที่กำลังจะดำเนินต่อไปตลอดชีวิตของเขา.
นิวตันปฏิเสธค่าใช้จ่ายของฮุคที่ทฤษฎีของเขามีข้อบกพร่องใด ๆ และเป็นที่ถกเถียงกันถึงความสำคัญของการค้นพบของเขาทั้งหมดของวิทยาศาสตร์ ในช่วงหลายเดือนต่อมาแลกเปลี่ยนระหว่างคนทั้งสองเติบโตแหลมคมมากขึ้นและเร็ว ๆ นี้นิวตันขู่ว่าจะเลิกสังคมโดยสิ้นเชิง เขายังคงอยู่เฉพาะเมื่อสมาชิกคนอื่น ๆ เขามั่นใจว่าพวกเขาจัดขึ้นในความนิยมสูง.
อย่างไรก็ตามการแข่งขันระหว่างนิวตันและฮุคจะยังคงเป็นเวลาหลายปีหลังจากนั้น จากนั้นใน 1,678 นิวตันเป็นโรคประสาทที่สมบูรณ์และสอดคล้องสิ้นสุดลงอย่างกะทันหัน การตายของแม่ของเขาในปีต่อไปนี้ทำให้เขากลายเป็นโดดเดี่ยวมากขึ้นและเป็นเวลาหกปีที่เขาถอนตัวออกจากการแลกเปลี่ยนทางปัญญายกเว้นเมื่อคนอื่น ๆ ที่ริเริ่มการติดต่อซึ่งเขามักจะเก็บไว้สั้น.
ในช่วงที่หายไปของเขาจากชีวิตของประชาชนนิวตันกลับไปศึกษาของเขา แรงโน้มถ่วงและผลกระทบต่อวงโคจรของดาวเคราะห์ กระแทกแดกดันแรงผลักดันที่ทำให้นิวตันในทิศทางที่ถูกต้องในการศึกษาครั้งนี้มาจากโรเบิร์ตฮุค ใน 1,679 ตัวอักษรของการติดต่อทั่วไปให้กับสมาชิกสมาคมการมีส่วนร่วม, ฮุคเขียนให้นิวตันและนำขึ้นคำถามของการเคลื่อนที่ของดาวเคราะห์บอกว่าสูตรที่เกี่ยวข้องกับสี่เหลี่ยมผกผันอาจอธิบายที่น่าสนใจระหว่างดาวเคราะห์และรูปร่างของวงโคจรของพวกเขา.
แลกเปลี่ยนที่เกิดขึ้นภายหลัง transpired นิวตันได้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะหยุดการติดต่ออีกครั้ง แต่ความคิดของฮุคเป็น บริษัท เร็ว ๆ นี้ในการทำงานของนิวตันในการเคลื่อนที่ของดาวเคราะห์และจากบันทึกของเขาก็ปรากฏว่าเขาได้วาดได้อย่างรวดเร็วข้อสรุปของเขาเองโดย 1680 แม้ว่าเขาจะค้นพบของเขาเก็บไว้กับตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้ และผลประโยชน์ขององค์กรสนับสนุนนิวตันตีพิมพ์บันทึกของเขาเกี่ยวกับแสง , แสงและสีใน 1672 ; บันทึกเหล่านี้ถูกตีพิมพ์ในภายหลังเป็นส่วนหนึ่งของนิวตัน OpenWebNet : หรือตำราของการสะท้อนการหักเหของแสงและสีของ inflections , แสง .
แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ราชบัณฑิตยสถานเป็นกระตือรือร้นเกี่ยวกับนิวตัน การค้นพบในทัศนศาสตร์ ของโรเบิร์ต ฮุก dissenters ,หนึ่งในสมาชิกดั้งเดิมของราชบัณฑิตยสถาน และนักวิทยาศาสตร์ที่ประสบความสำเร็จในหลายพื้นที่ ได้แก่ กลศาสตร์และเครื่องแก้ไขภาพกล้อง ในกระดาษของเขา นิวตัน theorized ที่แสงสีขาวเป็นคอมโพสิตของสีทั้งหมดของสเปกตรัม และแสงประกอบด้วยอนุภาค ฮุคเชื่อว่าแสงประกอบด้วยคลื่น รวดเร็วประณามของกระดาษของนิวตันในแง่การวางตัวและโจมตีวิธีการของนิวตันและข้อสรุป .
ฮูกไม่เดียวถามการทำงานของนิวตันในทัศนศาสตร์ นักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงชาวดัตช์คริสเตียน ฮอยเกนส์และหมายเลขของเยซูอิตชาวฝรั่งเศสยังยกคัดค้าน . แต่เพราะของสมาคมกับสังคม และผลงานของเขาเองในด้านการวิจารณ์ของเขาต่อยนิวตัน แย่ที่สุด ไม่สามารถจัดการวิพากษ์เขาเข้าไปในปฏิกิริยา rage-a วิจารณ์ที่ต่อไปตลอดชีวิต
นิวตันปฏิเสธค่าใช้จ่ายของทฤษฎีของเขามีความบกพร่อง และถกเถียงกันถึงความสำคัญของการค้นพบของเขาทั้งหมดของวิทยาศาสตร์ ในเดือนต่อมา การแลกเปลี่ยนระหว่างชายสองคนเริ่มเผ็ดร้อนมากขึ้น และเร็ว ๆนี้ นิวตัน ขู่ว่าจะลาออกจากสังคมโดยสิ้นเชิงเขายังคงเมื่อสมาชิกอื่นๆ เขามั่นใจว่าพวกเขาจัดขึ้นในคุณค่าสูง .
อย่างไรก็ตามการแข่งขันระหว่างนิวตันและฮุกจะยังคงเป็นเวลาหลายปีหลังจากนั้น ในตอนนั้น แถมนิวตันได้รับประสาทที่สมบูรณ์และการติดต่อทันที สิ้นสุดวันที่ ความตายของแม่ปีต่อไปของเขาทำให้เขายิ่งเปลี่ยวและสำหรับหกปีที่เขาถอนตัวออกจากการแลกเปลี่ยนทางปัญญา ยกเว้นเมื่อคนอื่นเริ่มจดหมายซึ่งเขามักจะเก็บไว้สั้น ๆ .
ในระหว่างช่องว่างของเขาจากชีวิตสาธารณะ กลับไปศึกษาของเขาแรงโน้มถ่วงของนิวตันและผลกระทบของมันบนวงโคจรของดาวเคราะห์ แต่แรงผลักดันที่ทำให้นิวตัน ในทิศทางที่ถูกต้องในการศึกษาครั้งนี้ได้จาก โรเบิร์ต ค .ในจดหมายของจดหมายทั่วไปรายได้แก่สมาชิกสมาคมเพื่อผลงานของนิวตัน , เขียนและนำขึ้นคำถามของการเคลื่อนที่ของดาวเคราะห์ แนะนําที่เกี่ยวข้องกับสูตรสี่เหลี่ยม ตรงกันข้ามอาจจะอธิบายเรื่องแรงดึงดูดระหว่างดาวเคราะห์และรูปร่างของโคจรของตน ต่อมาการแลกเปลี่ยนเกิดขึ้นก่อน
นิวตันได้อย่างรวดเร็วยกเลิกจดหมายอีกครั้งแต่ความคิดของฮุกทันทีรวมอยู่ในของนิวตันในการเคลื่อนที่ของดาวเคราะห์ และจากบันทึกของเขา ปรากฏว่าเขารีบวาดข้อสรุปของเขาเองโดย 1680 , แม้ว่าเขาจะเก็บการค้นพบของเขาเอง
.