Restrictions on labor mobility acro

Restrictions on labor mobility across regions have been widely criticized in the
literature for reducing social welfare and curbing economic growth by misallocating
labor and increasing inefficiency (Hamilton and Whalley (1984), Iregui (2003), Moses
and Letnes (2004), Walmsley and Winters (2005)). For instance, as concluded by
Hamilton and Whalley (1984), the removal of labor mobility restrictions across regions
could double world income and these gains are not only concentrated in developed
countries but shared by developing countries as well. Walmsley and Winters (2005)
estimate that labor mobility restrictions globally cost over $150 billion and the
misallocation of unskilled labor results in relatively greater costs. In addition, studies
investigating the impact of stringent labor mobility restrictions within nations have found
similar results. In China, legislation (Hukou system) restricting rural-urban migration is
documented as the major cause of under-populated cities, over-populated rural areas,
rising rural-urban income inequality and the misallocation of labor (Wu and Treiman
(2004), Liu(2005), Whalley and Zang (2007), Chan(2009)).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อ จำกัด
ในการเคลื่อนย้ายแรงงานในแต่ละภูมิภาคได้รับการวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างแพร่หลายในวรรณกรรมสำหรับการลดสวัสดิการสังคมและการเหนี่ยวรั้งการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยmisallocating
แรงงานและการขาดประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้น (แฮมิลตันและ Whalley (1984) Iregui (2003),
โมเสสและLetnes (2004), Walmsley และฤดูหนาว (2005)) ยกตัวอย่างเช่นในขณะที่สรุปโดยแฮมิลตันและ Whalley (1984) การกำจัดของข้อ จำกัด การเคลื่อนย้ายแรงงานข้ามภูมิภาคจะเป็นสองเท่าของรายได้และกำไรของโลกเหล่านี้จะไม่เพียงแต่ความเข้มข้นในการพัฒนาประเทศ แต่ใช้ร่วมกันโดยประเทศกำลังพัฒนาเช่นกัน Walmsley และฤดูหนาว (2005) คาดว่าการเคลื่อนย้ายแรงงานที่มีข้อ จำกัด ทั่วโลกค่าใช้จ่ายมากกว่า $ 150,000,000,000 และจัดสรรผลแรงงานไร้ฝีมือในค่าใช้จ่ายค่อนข้างมากขึ้น นอกจากนี้การศึกษาการตรวจสอบผลกระทบของการใช้แรงงานที่เข้มงวดข้อ จำกัด การเคลื่อนไหวภายในประเทศได้พบผลที่คล้ายกัน ในประเทศจีนออกกฎหมาย (ระบบ Hukou) จำกัด การย้ายถิ่นเมืองชนบทเป็นเอกสารที่เป็นสาเหตุสำคัญของเมืองใต้ที่มีประชากรมากกว่าประชากรชนบทเพิ่มขึ้นความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ในชนบทเมืองและจัดสรรแรงงาน(Wu และ Treiman (2004) หลิว (2005) และ Whalley หนองแซง (2007) จันทน์ (2009))

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อจำกัดในการเคลื่อนย้ายแรงงานในภูมิภาคได้รับการวิจารณ์อย่างกว้างขวางใน
วรรณกรรมเพื่อลดสวัสดิการ และการเติบโตทางเศรษฐกิจ โดย misallocating
แรงงานและเพิ่มประสิทธิภาพ ( Hamilton และ วอลเลย์ ( 1984 ) , iregui ( 2003 ) , โมเสส และ letnes
( 2004 ) , วอล์มสลีย์ และฤดูหนาว ( 2005 ) ตัวอย่างเช่น เมื่อสรุปโดย
แฮมิลตัน และ วอลเลย์ ( 1984 )การกำจัดข้อ จำกัด การเคลื่อนย้ายแรงงานข้ามภูมิภาค
ได้สองครั้งรายได้โลกและผลประโยชน์เหล่านี้จะไม่เพียงมุ่งในการพัฒนาประเทศ แต่การพัฒนาประเทศ
ร่วมกันด้วยเช่นกัน วอล์มสลีย์ และฤดูหนาว ( 2005 ) จำกัด
ประเมินว่าแรงงานทั่วโลกค่าใช้จ่ายมากกว่า $ 150 พันล้านและ
จัดสรรผิดของแรงงานไร้ฝีมือในผลลัพธ์ของต้นทุนค่อนข้างสูงกว่า นอกจากนี้การศึกษา
การตรวจสอบผลกระทบของการเข้มงวดการเคลื่อนย้ายแรงงานในประเทศมีข้อ จำกัด ที่พบ
ผลที่คล้ายกัน ในประเทศจีน , กฎหมาย ( ระบบหูโข่ว ) จำกัดการย้ายถิ่นจากชนบทสู่เมือง คือ
บันทึกไว้เป็นสาเหตุหลักของประชากรในเมืองมากกว่าชนบท , ประชากร , รายได้ของครัวเรือนในชนบทเมือง
เพิ่มขึ้นและจัดสรรผิดของแรงงาน ( วูและ treiman
( 2004 ) , หลิว ( 2005 ) , วอลเลย์ Zang ( 2007 ) , และชาน ( 2009 )