The phrase "learning organization"

The phrase "learning organization" has become popular used nowadays in many different enterprises. It is
because most enterprises have shifted from traditional operations to complex and flexible ones. Marsick and Watkins
(1994) indicated that "learning organization" learns continuously and can transform itself. It empowers the people,
encourages collaboration and team learning, promotes open dialogue, and acknowledges the interdependence of
individuals, the organization, and the community. McCutchan (1997) noted that the fundamental source of competitive
advantage in today’s organizations was shifting from resources to knowledge and from relatively stable sources of
technological and market advantage to the capacity to create such advantages. Sphr (1999) further explained that
“Learning organizations are firms that recognize the critical importance of continuous performance-related training and
development and take appropriate action to provide them” (p.254). Therefore, the key characteristic for the success of
an organization is its ability to learn. "Learning organization" was invented in the 1980s to describe organizations that
experimented with new ways of conducting business in order to survive in turbulent, highly competitive markets (Senge
1990). According to the core theory of the “learning organization” proposed by Peter M. Senge in 1990, there are five
disciplines, , “Personal mastery”, “Mental models”, “Building shared vision”, “Team learning” and “System thinking”.
The applications of the five disciplines should fall into the following four main categories: communication and
openness; inquiry and feedback; adequate time; and mutual respect and support.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วลี "องค์กรเรียนรู้" ได้กลายเป็นที่นิยมใช้ในปัจจุบันในองค์กรต่าง ๆ มากขึ้น มันเป็นเนื่องจากองค์กรส่วนใหญ่ได้จากจากการดำเนินการแบบดั้งเดิมซับซ้อน และมีความยืดหยุ่น Marsick และเอมส์มิชชั้น(1994) ระบุว่า "องค์กรเรียนรู้" เรียนรู้อย่างต่อเนื่อง และสามารถเปลี่ยนเอง มันทุกคนสนับสนุนให้ความร่วมมือและเรียนรู้ทีม ส่งเสริมการสนทนาเปิด และยอมรับว่า อิสระเสรีของบุคคล องค์กร และชุมชน McCutchan (1997) ไว้ที่แหล่งที่มาพื้นฐานของการแข่งขันในองค์กรวันนี้ขยับจากทรัพยากรความรู้ และจากค่อนข้างมีเสถียรภาพของเทคโนโลยี และตลาดจากการผลิตเพื่อสร้างข้อได้เปรียบดังกล่าว Sphr (1999) เพิ่มเติมอธิบายว่า"องค์กรเป็นบริษัทที่ให้ความสำคัญของการฝึกอบรมที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพการทำงานอย่างต่อเนื่องสำคัญต่อ การเรียนรู้ และพัฒนาและใช้การดำเนินการเพื่อให้เหมาะสม" (p.254) ดังนั้น ลักษณะสำคัญสำหรับความสำเร็จขององค์กรมีความสามารถในการเรียนรู้ "องค์กรเรียนรู้" ถูกคิดค้นในทศวรรษ 1980 อธิบายองค์กรที่เบื้อง มีวิธีใหม่ในการดำเนินธุรกิจเพื่อความอยู่รอดในตลาดปั่นป่วน แข่งขัน (Senge1990) ตามหลักทฤษฎีของการ "เรียนรู้องค์กร" เสนอ โดยปีเตอร์ M. Senge 1990 มีห้าสาขา วิชา,, "บุคคลต้นแบบ" "แบบจำลองจิต" "วิสัยทัศน์ร่วมกันสร้าง" "เรียนรู้ทีม" และ "ระบบคิด"โปรแกรมประยุกต์ของสาขา 5 ควรจัดอยู่ในประเภทหลักสี่ต่อไปนี้: การสื่อสาร และเปิด สอบถามและผลป้อนกลับ พอเวลา เคารพและสนับสนุนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วลีที่ว่า "องค์กรการเรียนรู้" ได้กลายเป็นที่นิยมใช้ในปัจจุบันในสถานประกอบการที่แตกต่างกัน มันเป็น
เพราะผู้ประกอบการส่วนใหญ่ได้เปลี่ยนจากการดำเนินงานแบบดั้งเดิมที่คนที่ซับซ้อนและมีความยืดหยุ่น Marsick และวัตคินส์
(1994) ชี้ให้เห็นว่า "องค์กรที่เรียนรู้" เรียนรู้อย่างต่อเนื่องและสามารถแปลงตัวเอง มันช่วยให้คนที่
กระตุ้นให้เกิดความร่วมมือและการเรียนรู้เป็นทีมส่งเสริมการเจรจาเปิดและรับทราบการพึ่งพาซึ่งกันและกันของ
บุคคลองค์กรและชุมชน McCutchan (1997) ตั้งข้อสังเกตว่าแหล่งที่มาพื้นฐานของการแข่งขัน
ได้เปรียบในองค์กรของวันนี้ได้รับการขยับจากแหล่งความรู้และจากแหล่งที่มีเสถียรภาพค่อนข้าง
ได้เปรียบทางเทคโนโลยีและการตลาดให้กับความสามารถที่จะสร้างความได้เปรียบดังกล่าว sphr (1999) อธิบายเพิ่มเติมว่า
"องค์กรการเรียนรู้เป็น บริษัท ที่ตระหนักถึงความสำคัญของการฝึกอบรมการปฏิบัติงานที่เกี่ยวข้องอย่างต่อเนื่องและ
การพัฒนาและการดำเนินการที่เหมาะสมเพื่อให้พวกเขา "(p.254) ดังนั้นลักษณะที่สำคัญสำหรับความสำเร็จของ
องค์กรคือความสามารถในการเรียนรู้ "องค์กรการเรียนรู้" ถูกประดิษฐ์ขึ้นในปี 1980 เพื่ออธิบายองค์กรที่
ทดลองกับวิธีการใหม่ของการดำเนินธุรกิจเพื่อให้อยู่รอดในป่วนตลาดมีการแข่งขันสูง (Senge
1990) ตามทฤษฎีหลักของ "องค์กรการเรียนรู้" ที่เสนอโดยปีเตอร์เมตร Senge ในปี 1990 มีห้า
สาขา, "การเรียนรู้ส่วนบุคคล", "แบบจำลองจิต", "อาคารวิสัยทัศน์ร่วมกัน", "การเรียนรู้ทีม" และ "ความคิดของระบบ . "
การใช้งานในห้าสาขาวิชาควรตกอยู่ในต่อไปนี้สี่ประเภทหลัก: การสื่อสารและ
การเปิดกว้าง; สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมและข้อเสนอแนะ; เวลาเพียงพอ และความเคารพซึ่งกันและกันและการสนับสนุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วลี " องค์กรแห่งการเรียนรู้ " ได้กลายเป็นที่นิยมใช้ในปัจจุบันในสถานประกอบการต่าง ๆ มากมาย มันเป็นเพราะผู้ประกอบการส่วนใหญ่
ขยับจากการดําเนินงานแบบดั้งเดิมที่ซับซ้อนและมีความยืดหยุ่น และ marsick วัต
( 1994 ) พบว่า " องค์กรแห่งการเรียนรู้เรียนรู้อย่างต่อเนื่อง และสามารถเปลี่ยนเองได้ มันให้อำนาจประชาชน
กระตุ้นความร่วมมือและทีมการเรียนรู้ส่งเสริมการเปิดเจรจาและยอมรับการพึ่งพาอาศัยกันของ
บุคคล องค์กร และชุมชน เมิ่กคัตเชิ่น ( 1997 ) เป็นแหล่งพื้นฐานของการแข่งขัน
ในองค์กร วันนี้มันเปลี่ยนจากแหล่งความรู้จากแหล่งที่ค่อนข้างมั่นคง
ประโยชน์ตลาดเทคโนโลยีและความสามารถในการสร้างข้อได้เปรียบดังกล่าวsphr ( 1999 ) ยังอธิบายว่า
" องค์กรการเรียนรู้เป็น บริษัท ที่รู้จักสําคัญของการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องการฝึกอบรมและการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและเหมาะสมการใช้เพื่อให้พวกเขา " ( p.254 ) ดังนั้น ลักษณะที่สำคัญสำหรับความสำเร็จของ
องค์กรคือความสามารถในการเรียนรู้” องค์กรแห่งการเรียนรู้ที่ถูกคิดค้นในปี 1980 เพื่ออธิบายองค์กรที่
ทดลองกับวิธีการใหม่ของการดำเนินธุรกิจเพื่อความอยู่รอดในตลาดการแข่งขันสูงปั่นป่วน ( เซงเก
1990 ) ตามหลักทฤษฎีของ " องค์กรแห่งการเรียนรู้ " ที่เสนอโดย ปีเตอร์ เซงเก้เมตรในปี 1990 มี 5
) " การเรียนรู้ " ส่วนตัว " แบบ " จิต " สร้างวิสัยทัศน์ร่วมกัน " , " การเรียนรู้ร่วมกันเป็นทีม และการคิดเป็นระบบ " .
การใช้งานของห้าสาขาควรตกอยู่ในต่อไปนี้สี่ประเภทหลัก : การสื่อสารและการสอบถามและข้อเสนอแนะ ;
; เวลาที่เพียงพอ และการเคารพซึ่งกันและกัน และสนับสนุน